Enerverende start (wo 30 sept 2015)

Door Trudi op 02 oktober 2015 23:09
Wat een reis! 

Om 9.00 u met de bus uit Amstelveen vertrokken naar Schiphol en pas 19 uur later kwamen we aan in ons hotel in Los Angeles!  Dus de volgende dag s morgens om 7 uur, terwijl het in LA nog maar 22.00 uur was. Goede tip van Floris om belegde boterhammen mee te nemen' want we hadden geen puf meer om naar het restaurant te gaan. 

Als een roos geslapen en al vroeg klaar wakker. Maar we moesten wachten tot we onze camper vanaf 13.00 uur konden ophalen. Geeft niet; eerst lekker gezwommen en daarna in het hotel een lekker ontbijt genomen. Een druk baasje van het hotel regelde voor iedereen een combi taxirit naar Cruise America. 

Het hotel bleek alle ANWB camperreizigers te huisvesten, dus daar was het een drukte van belang. Daarna naar de Walmart. Opniew stress, want waar vind je alles en hoe heet bv een flacon 'bakken en braden', of 'muesli', voor Amerikanen onbekende produkten. Ook hoe alles op de weg wordt aangegeven; tanken doe je dus niet op, maar naast de autoweg bij een '76' en de rechter rijstrook blijkt keer op keer een afritstrook te zijn. Dus dan maar op de middenstrook rijden, ook word je daar herhaaldelijk rechts ingehaald, ook door joekels van vrachtauto's! 

Afijn, we zijn heelhuids aangekomen op onze eerste camping 'Malibo beach' met een prachtig uitzicht over de oceaan. 
Heel jammer dat ik mijn foto's niet uit mijn camera op deze tablet kan zetten. Voortaan maak ik ook hiermee enkele foto's. 
(Terug in Nederland heb ik vanuit mijn camera enkele foto's ge-upload):

                                                 
Kees in het vliegtuig                                                                            Ergens boven Schiphol 
   
De flesjes bij de douane in Washinton                                             Zicht op de kustweg van LA naar San Francisco
Campground Malibu-Beach.

Naar de dessert (do 1 okt)

Door Trudi op 02 oktober 2015 23:35
Na een ontbijt met een fantastisch uitzicht over de Stille Oceaan, rijden we naar de dessert. 

We volgen TomTom, maar dat hadden we beter niet kunnen doen, want die leidde ons weer helemaal door Los Angeles, i.p.v. noordelijk via de bergen. 

Wat is Los Angeles groot. En druk. En wat een slechte wegen! 

We hobbelen en schudden over wel vijf rijstroken.  Het verkeer raast links en rechts langs ons heen. Het landschap wordt steeds droger en kaler. Maar al om half twee kwamen we aan op de Koa camping in Barstow. 

      
Ontbijt met uitzicht over de Stille Oceaan                                               Tanken onderweg (systeem vooraf betalen)
 
                 De woestijn in Barstow

Lawaai (vr 2 okt)

Door Trudi op 11 oktober 2015 21:38
Van Barstow naar Las Vegas:

Amerikanen geven niet om een 'beetje' lawaai. Politiesirenes hebben een heel arsenaal aan luiddruchtige sirenes, joekels van vrachtwagens stoten een laag gebrul uit als ze toeteren en campers hebben een vervelend tuutje als ze achteruit rijden. 

De camping in Barstow ligt pal aan de snelweg. Dag en nacht dendert het verkeer langs en boven het zwembad kwettert de radio. 

Maar we hebben een mooie plek met gelukkig veel schaduw. 

       
Koffiepauze onderweg                                                                        KOA-Campground Barstow
       
Gelukkig in de schaduw, want we zitten midden in de woestijn  Altijd met een picknicktafel bij je kampeerplek
 
Het zwembad van Barstow.

Circus Circus (zat 3 okt)

Door Trudi op 11 oktober 2015 22:04
We hebben ettelijke rondjes rond dit RV-park Cicus Circus gereden voor we begrepen dat deze parkeerplaats een camping was! Inderdaad Las Vegas is een circus. 

Voordat we de shuttlebus vonden, dwaalden we rond in het bijbehorende hotel met heeeel veel gokautomaten. En allemaal met eigen piepjes en bellen en rinkelendgeldgeluid. En dan al die aan en uit knipperende lichtjes er bij. 

We namen de bus tot aan het einde van 'de Strip' om vandaar terug te lopen. We kozen voor de schaduwkant van de straat, want de zon brandt. Veel schaduw was er natuurlijk niet en de zon blikkerde je ook tegemoet vanaf de vele glazen gevels van al die maffe hotels in vele gedaantes: Pyramides, Luxor, Eiffeltoren, Caesars Palace, New York, Venetie; alles perfect nagemaakt. Het is natuurlijk pure kitsch, maar wel fascinerend om te zien. Ook al die standbeelden, de fonteinen en waterpartijen omzoomd met kunstgras. 

We hebben heerlijk gegeten in een Italiaans restaurant, waar ook veel bruidsparen hun huwelijksdiner hadden. Redelijke prijzen. Alleen de fles witte huiswijn van 42 dollar vonden wij nogal prijzig. 

Op straat vergaap je je aan veel maf uitgedoste mensen in alle maten.  Ook veel bedelaars gezien. En na iedere trap was er wel iemand die flesjes gekoeld water verkocht. Bekaf van de hitte, het lopen en de vele trappen op en af, strompelden we uiteindelijk de camper in. Wat een circus! 

                       

Vol in Zion, door naar Bryce (zo 4 en ma 5 okt)

Door Trudi op 11 oktober 2015 22:12
Ons volgende doel was een camping in NP Zion, maar hier was het overal vol. Ook moeilijk om een plekje te bemachtigen bij de schaarse uitzichtpunten waar je kon parkeren. Zion kent een indrukwekkend landschap met een lange smalle tunnel, waarna je plots in een ander indrukwekkend landschap terecht komt. 

We besloten door te rijden naar de volgende bestemming; Bryce Canyon NP.
Hier bleven we twee dagen. Jammer dat het 's nachts zo koud was en dat het onweerde en regende, maar het hotelzwembad op Ruby's Inn-campground was zalig. Kees ook mee, niet om te zwemmen, maar voor de hot tube. 

De volgende dag het Bryce NP verkennen. In oktober was er geen shuttle-dienst meer, dus reden we in de camper eerst naar het einde, Rainbowpoint (9115 ft), waar we een mooie wandeling hebben gemaakt langs gigantische diepten met magnifieke uitzichten. We waren bijna weer bij de camper toen de bui losbarstte. 

Daarna teruggereden en bij alle view-points uitgestapt om de 'hoodoo's' te bewonderen. En warempel, soms liet het zonnetje zich weer zien. We voelden ons echte Amerikanen die alleen door de camera kijken. Toch ook maar een selvie-stick kopen? :-) 

  
 

 

 

 

Paradijselijk in Kodachrome State Park (di 6 okt)

Door Trudi op 11 oktober 2015 22:56
State Park Kodachrome is fantastisch! Ook de camping. We stonden op plek 31 met rondom een adembenemend uitzicht op de rode rotsen met de kenmerkende zuilformaties in gelaagde kleuren. 

Omdat we zo vroeg waren, waagden we ons aan een prachtige wandeling over en tussen de rode klei-achtige rotsen. Het rook er ook naar rivierklei. Heel veel klimmen en dalen over glibberige rotsen en door greppels, waar we wijdbeens van de ene naar de andere oever stapten. Helemaal bovenaan weer mooie vergezichten met de camping diep beneden ons. Dat ik dit met mijn hoogtevrees durfde! We hielden het niet droog, maar we hadden een parapluutje bij ons. 
's Middags nog even de kleine 'Nature walk' gelopen. Vlak, maar ook erg mooi. Tot nu toe vinden we dit de mooiste camping.

      
Plek 31                                                                                                                                                                           Midden in de natuur
                  
Het glibberige pad omhoog                                                                                                          Kees met z'n Smartphone als camera
De wonderlijk gevormde rotsen van Kodachrome. 

Scenic Road 12 (wo 7 okt)

Door Trudi op 11 oktober 2015 23:15
Adembenemend; wat een prachtige route! Ook wel de Million dollarway genoemd; aangelegd in de crisisjaren en opgeleverd in 1942. Het eerste stuk tot aan Boulders, dwars door en over grijswitte rotsformaties, waar we heel wat hoogteverschillen 'namen'. Het tweede deel door prachtige berkenbossen in geel-gouden herfstkleuren. Onderweg oplettend om niet tegen loslopende koeien te botsen. En ook hier weer enorme hoogteverschillen overbrugd. Fruita campground was vol. We reden toen maar dwars door Capitol Reef NP (geen tolpoort gezien) op zoek naar een andere camping. 

En die vonden we nabij Cainville op weg nr. 24. Dat was ook de naam van de camping. Nadat we een telefoonnummer belden (op een vast toestel, want hier geen bereik), kwam de boer aanrijden op z'n ATV om het hek voor ons open te maken en de code voor het sanitairgebouw te geven. We zijn de enigen hier op een stuk gravelterrein, maar we zijn volledig fullhookup en staan in de schaduw met rondom uitzicht op de donkergrijze rotsen, waar hier en daar een ruïne-achtige rotsformatie uitsteekt. Wat een avontuur.

  
In de diepte loopt Scenic Byway 12
    
Uitzicht                                                                                                                                                    Onze camper op een viewpoint
                                     
De weg slingert tussen hoge rotsen door                                                                                         Boulder

Naar Moab en Arches (do 8 okt)

Door Trudi op 11 oktober 2015 23:25
Eindeloze rechte wegen door eindeloze prairies, hier en daar gemarkeerd met sombere grijze rotsen. Na 268 km waren we eindelijk in Moab en toen zoeken naar een camping. We waren het liefst naar Devils Garden, midden in Arches NP gegaan, maar die was vol. Ook de eerste campings in Moab zelf waren vol. Het is hier hoogseizoen vertelde de (Friese) beambte in het bezoekerscentrum. Allemaal sportievelingen die willen raften, kanovaren, Atb-rijden, wandelen of crossfietsen zoeken juist de koele oktobermaand uit. Op dat moment belde Floris. Hij was nieuwsgierig naar onze belevenissen. Gelukkig hadden we net een krap plekje op een nieuwe ATC-campground gevonden; laatste plek!  En toen meteen vertrokken naar Arches NP. 

  
                                                                                      Arches National Park
      
                In Arches NP hebben we gepicknickd                                                                        Delicate stone
    
                Pothole Arches                                                                                                               Wonderlijke rotsformaties.

Midden in de natuur (vr 9 okt)

Door Trudi op 12 oktober 2015 15:42
Op aanraden van onze Friese landgenoot kampeerden we op campground Horsethief. Deze camping is wel heel wat anders dan die in Moab! Hele ruime plekken, een fantastisch uitzicht op Canyonland en spotgoedkoop, nl 7,50 dollar per dag (seniorentarief). Dat is stukken minder dan de 42 dollar op een krappe plek van gisteren. Behalve een poepgat-wc waren er geen voorzieningen. Geeft niks, want bij nood hebben we de generator. We hebben maar meteen 2 nachten geboekt; de eerste dag om (terug naar Moab) boodschappen te doen (toen we terug kwamen was deze camping ook vol!) en om lekker bij de camper te zitten en forel op de Bbq klaar te maken.  Pas de tweede dag gingen we het park in. Heerlijk.

                                                  
                                                                                                                  De mooie rode rotsen van Canyonland
    
Lekker zitten op de camping                                                                Kees maakt de forel klaar
 
Zonsondergang                                                                                      Onze mooie plek nr. 12 op Campground Horsethief.   

Canyonland (zat 10 okt)

Door Trudi op 13 oktober 2015 3:21
Berber is jarig, maar we kunnen haar niet bellen; geen bereik.  
Canyonland is geweldig! Onvoorstelbaar diepe ravijnen waar we over het randje naar de diepte tuurden. Hier zijn gelukkig stevige afrasteringen langs de afgronden, maar toch wagen mensen zich hier langs voor de zoveelste selvie! 

Inspannende wandeling omhoog gemaakt naar de rand van Upheal Dome, een soort krater van 400 m diep, ws door een meteoriet. Heel indrukwekkend, net als Green River Overlook en alle andere uitzichtpunten. Een aardige Amerikaanse hoorde ons Nederlands praten en vertelde dat zij oorspronkelijk uit Nederland komt. Bijna 50 jaar geleden is ze met een Amerikaan getrouwd. Volgend jaar gaan ze naar Utrecht om hun gouden huwelijk te vieren in hun trouwstad.  Mijn pas gekochte wandelstok laten staan in Upheal. Een uur later kwam ik er pas achter. Teruggereden en warempel, hij lag er nog! 
s' Avonds zalm geroosterd op een houtvuurtje en de onvoorstelbare sterrenhemel bewonderd. Heerlijk. 

    
Green River Overlook                                                                                      Bij zo'n stevig hek durf ik wel te staan
    
Kees bij Grand View Overlook                                                                                                Upheal Dome 
Grand View Point Overlook.

Monument Valley (zon 11 okt)

Door Trudi op 13 oktober 2015 3:45
Onderweg hele einden in eindeloos landschap. Tanken en daarna Lpg tanken kost je minstens een half uur; zo groot zijn de tanks! Daarna verder op de eindeloze weg. Af en toe film ik door het voorruit. Kunnen we thuis nog een keer deze reis beleven. :-)  

Campground Goulding ligt tussen hoge rode kale bergen. Wij hadden plek 8; nogal krap. Toen we de volgende ochtend aan onze picknicktafel aan het ontbijt zaten, werd de smeerpijp van de camper naast ons geleegd. En dat is dan vlak voor onze neus! 

                                                  
                                                                                                                                                    Campground Goulding 
    
In de verte is het beroemde silhouet van Monument Valley te zien       Overdekte picknickplaats van Campground Goulding
   
Het winkeletje van Goulding                                                            De krappe plek 8 met de afvoer vlak naast onze picknicktafel

Zoeken in Page (ma 12 okt)

Door Trudi op 13 oktober 2015 4:34
Onderweg naar Page zijn we eerst nog weg nr 564 ingereden. Na 9 mile kwamen we bij Navajo National Monument.  Via een mooi aangelegd voetpad naar beneden, kwamen we bij een uitzichtpunt naar de Indiaanse grot-woningen; vierkante uitgehouwen huizen uit 1300. Prachtig om te zien. Ook een voetafdruk van een dinosaurus gezien!  

Daarna verder langs de 160 en de 98, door een landschap waarvan je je afvraagt, waar de mensen van kunnen leven. Af en toe wat paarden, een ezel en wat witwollige schapen op verre van sappige weiden! Wel af en toe een schoolbushalte. Als je dan om je heen kijkt waar al die schoolkinderen zouden wonen, zie je een enkele afgelegen woning met veel auto's (of schroot) er om heen. Maar zelden een boom op het erf. 

Op een van de view-points ook een Australisch echtpaar op motoren ontmoet. Zij waren hier voor de tweede keer met hun eigen motoren. Na enige tijd kwamen we aan in Page. Aldaar vele rondjes gedraaid om de camping Wahweap te vinden. TomTom kent het adres niet. 

Bij de Glen Canyon Dam gevraagd en een kaartje gekregen van een vriendelijke oud-Duitse beambte.  Trouwens een prachtig bezoekerscentrum met veel info over de bouw van de gigantische dam. 

Daarna aangekomen op Wahweap, een grote ruime camping met uitzicht op Lake Powel. Met onze Anwb-visacard kregen we korting, dus werd deze dure camping iets goedkoper, nl 44 dollar. Maar we hebben een mooie ruime plek met alles erop en eraan. 

    
                                                                                         Navajo National Monument
 
Voetafdruk van een dinosaurus                                                                                        De Motoren van een Australisch echtpaar       
Glen Canyon Dam bij Lake Powel.

Grand Canyon brrrr (di 13 okt)

Door Trudi op 14 oktober 2015 0:44
Na een speurtocht naar het zwembad van Wahweap (ontzettend groot terrein), blijkt dit via de ingang van het hotel te bereiken. Gezien de afstanden waren wij al met de camper gekomen. En in onze badkleding met badjassen aan moesten we door de foyer. Toch keek niemand hier raar van op. Kees nam alleen een plons en de rest van mijn zwem-halfuurtje lag hij lekker in de zon. 

Toen verder op weg richting NP Grand Canyon. Bij Horse Shoe Bend zijn we uitgestapt. Eerst een flinke afdaling (dus daarna een klim) in de hete zon, naar Horse shoe bend. Eenmaal daar had ik er met mijn hoogtevrees snel genoeg van. Ik kon het niet aanzien hoe mensen vlak bij de immense afgrond selfies maakten. Zelfs een Japanner gezien die zijn vrouw op het randje zette om haar op de foto te zetten! Brrrrr. En dan al die huppelende kinderen! In het park de ene na de andere View naar de diepte gezien,  maar dit is niet aan mij besteed; ik werd er bijna misselijk van.  De wachttoren gezien en nog een paar griezelige afgronden. 

Om 3 uur toch maar eerst naar de camping gereden, want het was overal erg druk. Stel je voor dat er geen plaats meer is. Helaas, campground Ten X was gesloten. Dit zagen wij eerst niet, want het bord er naar toe was omgeklapt. Dus reden we kilometers te ver. Toen weer terug naar het park voor campground Mather. Helaas was die vol. Hadden wij het maar eerder geweten! Nu staan we op een nogal verwaarloosde RV in Tusayan. Daar folders meegenomen van rondvluchten boven de canyon. En raad eens: we hebben voor morgen een rondvlucht van 45 minuten in zo'n klein vliegtuigje geboekt !!!!

   
Horse Shoe Bend; op het randje                                                                                       De Wachttoren van de Grand Canyon
   
Bankje langs de afgrond                                                                                                     De Grand Canyon
 
Hier durf ik nauwelijks te staan. 

Vliegen boven de Grand Canyon! (wo 14 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 2:24
Wow, wat een belevenis! In een 19-persoons vliegtuigje vlogen we vanaf 11 uur drie kwartier boven de Grand Canyon. En anders dan staande over het randje de afgrond in turen, ben ik geen moment bang geweest.  Een geweldige ervaring! Wel een hoop geld (149 dollar p.p.), maar in verhouding tot de tarieven voor een foto-toer in Monument Valley, niet eens zoveel duurder. Voor 20 dollar ook de foto van ons met de piloot gekocht. En voor de kleindochters een indiaans poppetje. Voor Mees was er niets leuks bij. Daar moeten we elders nog iets vinden.  

Toen verder gereden naar onze volgende bestemming, Seligman, aan road 66. Daar waren we te vroeg op de dag, dus doorgereden naar Kingman. 

Maar omdat we eindelijk eens op een mooie camping wilden staan, zijn we nog verder gereden naar Lake Havasu. Flink wat kilometers na zo'n enerverende belevenis boven de Grand Canyon, maar hierdoor kunnen we weer ergens twee dagen vertoeven. 

      
Met de piloot op de foto                                                                                                   De Grand Canyon vanuit de lucht
      

Naar Lake Havasu (wo 14 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 3:17
In Lake Havasu City boodschappen gedaan en toen zoeken naar een campground. Die vonden we verder zuidelijk aan het meer, dat eigenlijk een breed gedeelte van de Colorado is. 
Cattail Cove State Park Ligt prachtig aan een strandje, een hellingbaan en een aanlegsteigertje. Er is zelfs een apart sanitairgebouw om je vis schoon te maken.  Het sanitair is bijna overal op de campings prima in orde. En altijd is er toiletpaper. Even zoeken hoe dit hier werkt, maar al snel waren er allerlei hulpvaardigen die ons het systeem van reservering uitlegden. Plek 9 leek ons wel schaduwrijk, want het is hier ontzettend heet. Het kan verkeren; vorige nacht konden niet slapen van de kou en nu is het na zonsondergang nog ontzettend heet. En toen de airco het ook nog eens niet deed, had ik het echt bloedheet. Maar al snel waren er weer allerlei hulpvaardigen die hielpen met het repareren van de stekker. Nog tot ver in de avond was het buiten te heet om er te vertoeven. 

      
Route 66 in Seligman                                                                                       Het strandje van Cattail Cove State Park
      
Overdekte picknickplaats                                                                                De helpers
Het strandje aan de Coloradorivier.

Tropisch ! (do 15 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 3:33
Toen we wakker werden konden we onze oren niet geloven; regen. Maar slechts heel eventjes. Wel de hele dag wat bewolking.  Gelukkig, want het is hier tropisch heet. We hangen als aalscholvers in onze stoelen. Lekker in Lake Havasu gezwommen; zelfs Kees, en dat wil wat zeggen! Verder een heerlijke rustdag in de schaduw van de bomen en om ons heen gekeken hoe hele families druk doende zijn met het opzetten van tentjes en het voorbereiden van de bbq. Over het algemeen weinig dieren in de USA gezien. Twee keer een hert, af en toe een squirrel, een dode coyote langs de kant van de weg en heel veel hele grote kraaien, net raven. Maar hier zijn veel meerkoeten, groepen merelachtige kraaien op hoge poten en twee bijzondere futen. En koddige hoendertjes met een pluim op hun kopje, die Gambel's quail blijken te heten. Dat ik dit zo goed weet komt door een reclameblaadje voor de jacht op dit beestje, dat nog kleiner dan een kwartel is! Maar heel moeilijk te fotograferen; ze zijn heel vlug en het is me dan ook niet gelukt. Maar wel

       
                                                                                     Strandje met de heerlijke zwemplek
      
Plek 9 op de camping                                                                                                                          Zicht richting scheepshelling
   
Roadrunner.

Naar Joshua Tree NP (vr 16 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 3:52
Na een klamme nacht, waarin het buiten maar niet koeler wilde worden, waren we al vroeg uit de veren. Net als de meeste mensen om ons heen. Vissers in dure speedboten met lederen stoelbekleding, de familie met een baby-tweeling en twee Nederlandse stellen met ook een Cruise America-camper. Om 7 uur was ik al aan het zwemmen en om 8 uur vertrokken we. 

Onderweg langs de Calorado veel vakantieverblijven en strandgebeuren gezien, maar daarna niets dan de dessert. Eindeloze rechte wegen, waar geen leven te bespeuren is, behalve dorre struikjes en yucca's. Al ver voor Twentynine Palms, waar we Joshua Tree NP binnen reden, zagen we groepjes brievenbussen en armoedige woninkjes verspreid over het dorre landschap. Je vraagt je af waar die mensen van kunnen leven. Het deed me zelfs denken aan de townships in Zuid-Afrika. Met dit verschil dat er in de townships een gezellige drukte was en iedereen liep, terwijl hier rondom de schamelijke woningen, soms krotten, allemaal auto's staan. Ik vond de aanblik nog erger dan die van de townships. Wel hetzelfde is de ongelofelijke rotsooi langs de wegen en rond de nederzettingen. (Later in LA zagen we ook zoveel afval langs de wegen!)  

In het Joshua Tree Park namen we de eerste de beste campground, want het begon al aardig vol te lopen. Hier op campground Jumbo Rocks staan we op een mooi plekje tussen de yucca's en de Joshua Trees, met rondom de bolle rotsen met de kenmerkende gleufpatronen. Het is pas 12.30 uur en nu al raakt de camping vol. Fijn dat we voor de komende 2 nachten een plek hebben.  's Avonds vlakbij een lezing gevolgd over ons sterrenstelsel. Heel interessant, ook omdat de sterren en sterrenbeelden ons via een laserstraal naar de overweldigende sterrenhemel werden getoond.

      
Kees in de camper onderweg naar Joshua Tree NP                                                                Spoorbrug  bij Parker
      
De brievenbussen langs weg nr. 62 bij Twenty Nine Palms                                                   Joshua Trees
Jumbo Rocks campground.

Baker's Dam en Keys View (at 17 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 4:46
In de woestijn en toch koel. Dat komt door de hoogte. Heerlijk. 

Vandaag wat rondgetoerd in Yoshua Tree NP. Eerst naar een fantastisch uitzichtpunt Keys View. Het was voor dit gebied een uitzonderlijk heldere dag en we konden bijna tot in Mexico kijken en ver over de Salton Sea. 

Daarna gingen we naar een mooie schaduwrijke picknickplaats, waar we onze lunch nuttigden. Dat is het voordeel van een camper. Je hebt altijd alles bij je!  

Toen naar Baker's Dam, waar we een prachtige wandeling hebben gemaakt door een heel gevarieerd landschap met de meest wonderlijke planten en rotsen. 

Toen we weer 'thuis' op onze plek waren, vroeg een jong stel of ze hun tentje op 'ons erf' mochten zetten. Het was overal vol en ze wilden zo graag vannacht de Milky Way zien en de presentatie in het ampfitheater over het uitspansel. Uiteraard vonden we dat goed; plek zat.

      
                                                                               Yoshua Tree NP.    Uitzichtpunt Keys View
      
Onze plek 25 met het reserveringsbriefje                                        De presentatie over de Melkweg
Baker's Dam

Terug naar LA, Anaheim (zon 18 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 5:21
Het laatste traject alweer. We reden het Joshua Tree park via het zuiden uit, zodat we nog langs de wonderbaarlijke cactustuin kwamen. Ik dacht dat dat een tuin met gekweekte cactussen zou zijn, maar het blijkt een gedeelte van het NP te zijn, waar van nature veel cactussen voorkomen; heel bijzonder om te zien. Het was een flinke omweg waard om de verschillende ecosystemen in dit park te zien. 
Eenmaal buiten het NP troffen we een gigantisch windmolenpark aan. En inderdaad; ook heel veel wind tussen Indio en Palm Springs. 

Al snel kwamen we daarna in het verstedelijkte gebied rond LA aan. Vreselijk slechte wegen, auto's die je rechts en links inhalen, levensgevaarlijke korte op- en afritten en een voor ons onduidelijke bewegwijzering. Als we de Tomtom van Ron en Marjon niet hadden gehad, waren we hopeloos verdwaald geweest. 

Helaas was de camping in Long Beach vol; hadden we meer even gebeld! We kregen een lijstje met campings in de buurt, die we zouden kunnen bellen. Dat dus gedaan. Op RV park in Anaheim was nog wel plaats. Dus wij daarheen; weer 45 minuten door dat ellendige LA rijden, maar uiteindelijk stonden we op onze laatste camperdag op deze camping vlak bij Disneyland. En pal naast de snelweg! 

Gelukkig is hier een mooi zwembad waarin ik de spanning van me heb laten afglijden. Met 52 dollar is dit is de duurste camping die we hebben gehad, maar wel aangenaam, ondanks de herrie van de snelweg. 

    
De cactustuin                                                                                                De fly-overs in het gekkenhuis Los Angeles
    
Campground in Anaheim                                                                            Het heerlijke zwembad van de camping
 
Op de snelweg in Los Angeles

Camper ingeleverd (ma 19 okt)

Door Trudi op 19 oktober 2015 21:55
Vroeg op want alles moet worden ingepakt en de camper moet worden schoongemaakt. Het grootste deel hadden we gisteren al gedaan, dus we waren ruim op tijd. Niet gebruikte spullen, zoals aardappelen, afwasmiddel, een pot jam, macaroni enz. op het tafeltje achter gelaten. Dat deden onze buren ook: voor de eerlijke vinder. Toen weer over die krankzinnige wegen naar het camperbedrijf van Cruise America. Het was daar een drukte van belang van komende en gaande camperaars. We hadden geen zin om in die drukte te wachten op meerijders in de taxi, dus dan maar een taxi voor ons samen naar het hotel. Om half elf konden we al op de kamer terecht. Heerlijk op ons gemak op goede stoelen kunnen we de dag wel doorbrengen. Straks even zwemmen, een ommetje maken, wat eten en daarna vroeg naar bed, want morgenochtend om 6 uur moeten we al op het vliegveld zijn. 

Een ommetje maken is trouwens helemaal niet leuk. Meestal langs de grote drukke wegen en als je wilt doorsteken, loop je langs hekken waar je niet doorheen kunt. Ook veel troep op de stoepen, vervallen bouwsels, veel B&B's met maffe elektriciteitsaansluitingen en we hebben ook enkele woonwagenbewoners gezien; camperaars voor het leven. 

    
In de hotelkamer van Holiday Inn                                                                                    De fontein voor het hotel
    
Het hotelzwembad                                                                                                             Reclamebord in 3D
Elektriciteitsaansluitingen aan de buitenmuur.

Terug naar huis (ma. 20 + di. 21 okt. 2015)

Door Trudi op 21 oktober 2015 18:35
In alle vroegte (4.15 uur) stonden we op, want we willen natuurlijk niet te laat komen. 

Voor het hotel konden we meteen instappen in het LAX-busje naar het vliegveld. De taxi-chauffeur wilde weten welke vlucht wij hadden, dus Kees vertelde het vluchtnummer. Fout; hij moest de maatschappij noemen. De verschillende vliegmaatschappijen blijken ver uiteen te liggen; weten wij veel.

Veel te vroeg waren we op het vliegveld. Maar toen we om 8.00 uur dan eindelijk in het vliegtuig zaten, verliep de vlucht prima. Mooi weer en we konden heerlijk door het raampje naar buiten kijken op onze vlucht naar Newark. Toevallig zagen wij ónze koffers op de band. 

Vlak voor de landing in Newark  vlogen we boven het Eriemeer.  In Newark was het overstappen gelukkig een stuk relaxter dan op de heenweg. 

En om 18.05 vertrokken we voor de vlucht over de oceaan naar Schiphol. Let wel plaatselijke tijd. We hadden toen al 14 uur plus het tijdsverschil LA-Newark van 3 uur, dus 17 uur gereisd ! En we moesten nog 6 uur vliegen over de Atlantische oceaan naar Schiphol. Plus de bus naar Amstelveen en vandaar naar Fryslân. En dan ook nog het tijdsverschil van 6 uur. 


    
Brandkraan in LA                                                                                Toevallig zien we ónze koffers op de band naar het vliegtuig
     
Op het vliegveld van LA                                                                      Boven het Eriemeer
Boven Newark.    

Weer thuis (wo. 22 okt. 2015)

Door Trudi op 04 november 2015 22:29
                                                                 Beelden van luchtvaartpioniers op Schiphol.

Om 7.40 uur landden we precies op tijd op Schiphol, koffers van de band halen, door de douane en toen met bus 199 naar Amstelveen.
Bekaf waren we toen we rond 9.00 uur bij het huis van Conny en Ton aankwamen. Zij waren er niet vanwege hun werk, maar ze hadden een lekker ontbijtje voor ons klaargezet. We hebben daar op ons gemak koffie gedronken en dachten daarna gewoon op huis te kunnen aangaan. Maar dat liep anders.

Al meteen nadat we wegreden hoorden gebonk; een lekke band, dacht Kees. Kijken, maar niets gevonden. Weer verder rijden. Maar we vertrouwden het niet. Terug naar het huis van Conny en Ton (waar we niet meer in konden, omdat we de sleutels al in de brievenbus hadden gegooid), en de Wegenwacht gebeld. Die was er al binnen een kwartier. Alles gecontroleerd, rondjes gereden, maar de monteur vertrouwde het niet. Het zou een verroeste remschijf kunnen zijn, maar die roest zou er na een tijdje rijden en af en toe zacht remmen, moeten afslijten. Daarom toch maar achter hem aan rijden naar het wegenwachtstation in Badhoevedorp. Tijdens die rit werd het gebonk steeds minder tot het helemaal verdwenen was. Gelukkig maar; na nog een bandencheck konden we met een gerust hart naar huis. Rond 14 uur waren we weer thuis in Garyp. 

Wat een lange reisdag! 

Reacties

REAGEREN

Fam. Dorreboom

CAMPERREIS WEST-AMERIKA

oktober 2015