Hoe het mogelijk is? Dat we al klaar zijn met inpakken? Nou gewoon, omdat Karin geen stress en ellende wil na het avondeten. En we nemen zo weinig spullen mee dat alles rammelt in de 2 koffers. Dus zijn we nu klaar. Er gaat dan nog maar wat extra te eten bij in de koffers voor onderweg, want we zijn morgen al gauw 18 uur on the road en in the air, alles bij elkaar. We hebben er héél veel zin in. Vanaf Denver wordt het erg afwisselend, we hebben geen reisschema anders dan dat we onze camper op de 22e moeten inleveren in San Francisco. Trouwens, die sores met inchecken bij American Airlines gaat maar door, het lukt ook minder dan 24 uur van tevoren nog steeds niet, wat een magnificent site it is. We houden jullie zo af en toe wel op de hoogte. xxx Karin&Ben 

We zijn door de grote vlaktes heen inmiddels in het canyon land van Colorado, Utah en Arizona gekomen. Wat een (geologische) natuurpracht hier. 

De lange blog wordt niet gepikt door de site, helaas. Dan later het verhaal mondeling maar, ook leuk! We vermaken ons prima. 

Groetjes Karin en Ben

Hi there, eindelijk weer eens WiFi en dan op een plek waar ik even de tijd kan nemen. Dus niet op een bankje voor een Walmart war het koud en winderig is, of onderweg (als Karin soms al rijdend of tijdens een stop langs de wegkapt haar/onze sociale contacten opfrist). Of nu buiten, waar de versgemalen sneeuw uit de bomen dooit.

10 mei. Rijden via Monument Valley naar Antelope Canyon waar een Navajo ons door de lower canyon gidst. Prachtige foto's, mede omdat we net voor sluitingstijd aankomen en bijna uit de auto worden getrokken om nog net als laatste 2 bezoekers naar binnen te mogen. Op aanraden van de gids direct door naar de beroemde haarspeldbocht van de Grand Canyon: Horse Shoe Bend. Een heerlijk overzicht in laat licht. We overnachten bij de Walmart in Page.

11 mei. Van Page naar de North Rim -minder toeristisch dan de zuidelijke- van de Grand Canyon. O nee, toch niet, de weg is afgezet tot 15 mei (vandaar dat weinige toerisme;-)  Via Jacob Lake, eindelijk zijn we in een groot bos, prettig na bijna alleen maar vlaktes en rotsen. Waar in Europa de boomgrens op zo'n 2000 mtr ligt begint hier pas de bomengroei. Overnachtingsplek bij de Coral Pink Sand Dunes, beelden van een Namibisch klein Sosusvlei komen boven. Alleen mogen die gekken hier er met hun quads doorheen crossen. Lekker door het zand naar de top van het hoogste duin gebanjerd. We zien weer de sporen in het fijne zand van allerlei levend gepeupel dat we zelf nauwelijks te zien krijgen. Ook 's avonds op de uitkijktribune geen tref. De batterij van de camera die ik te laden leg In het toilethuisje stond iemand wel aan, die zijn we dus kwijt. We leggen een briefje met emotionele oproep neer, en voilà, na een uur ligt de batterij er weer :-) Zelfs dit keer geen blijvend vervelende ervaring met de mensen hier...

12 mei. Klein eindje naar Zion NP. Met de gratis shuttlebus naar het vertrekpunt van de wandeling naar Angels Landing. Het laatste stuk is over minstens 1/3e voorzien van kettingen, de hellingen zijn steil en soms de hoogteverschillen groot. Leuk om te doen, fantastisch uitzicht op het eindpunt. Overnacht op een blm-camping-deze zonder voorzieningen, dat zijn de mooiste-  aan een zijweg aan de westzijde van Zion, gratis en aan een riviertje. Wat een rust.

13 mei. Verder doorgereden de zijweg in en in west-Zion gewandeld naar een uitkijkpunt, laatste kwartier 45 graden helling op. Gelukkig verweren de rotsen hier snel, dus is het oppervlak ruw en niet echt slippery. In de loop van de middag doorgereden en weer een eenvoudige camping gepikt.

14 mei. Lange tocht via uitkijkpunt 'Dantes View' (over Death Valley) en daarna door Death Valley, als onderdeel van de oversteek naar de westelijke parken. Op het uitkijkpunt nog prima qua temperatuur, de overgang naar de vallei zelf is groot. 

16 mei. Ijskoude nacht, bomen en auto zijn bedekt met een laagje sneeuw. Waarschijnlijk vanwege de kou is Karin's rug niet in de beste vorm. Dus een ommetje langs de sequoia's is even voldoende. Bovendien is de strakblauwe lucht van de vroege ochtend alweer ingeruild voor een volledig bedekte, met wolken tussen de bomen. De blog schrijf ik tijdens een lunch. Naar buiten kijken is vrij nutteloos geworden, 50 meter zicht. Naar buiten gaan ook tenminste over de weg die bekend staat als een van de mooiste van Amerika: Kings Canyon in. Morgen dan maar: want and see ;-)

Tot de volgende blog! Geniet van het prachtige zomerweer. Gaan wij hier ook weer doen als morgen/overmorgen de zon er weer volop bij komt. ;-)

Groetjes, Karin en Ben

16 mei. Na het schrijven van de vorige blog (in de mist) hebben we van devdituatie gebruik gemaakt door wat kms te maken richting Kings Canyon. Overnacht op een onbemande camping, ook hier is het vinden van een plekje geen enkel probleem.

17 mei. Door naar Roads End in Kings Canyon. Heerlijk gewandeld, vrijwel geen andere wandelaars, naar de Mist Falls. Eind van de dag weer een stukje verder gereden naar Yosemite NP en ten zuiden van de park-entree bij een RV-park overnacht. Was eigenlijk 55+, maar we mochten erbij... Wat een lol voor enkele mensen met vaste plek, want anders dan de idyllische naam van de camping Whispering Pines doet vermoeden staan zij op een veldje direct aan de doorgaande weg. En wij staan daartussen. Toch een rustig nachtje gehad.

18 mei. Yosemite in, eerst naar Glacier Point, een fenomenaal  uitkijkpunt over de Yosemite Valley. Het weggetje ernaartoe gaat tussen de sneeuwballen door van ruim een meter hoog. Er viel hier ruim 2 keer de gemiddelde hoeveelheid sneeuw: 12 meter!! En dat is nog niet weg, veel wegen zijn niet of maar deels toegankelijk, zoals de meest noordelijke route die wij op het oog hadden. Het uitzicht bij Glacier Point is er met de sneeuw nog mooier door: besneeuwde bergruggen en zicht op de Half Dome (voor de Apple-gebruikers niet onbekend). Wat een prachtige vallei is dit! En wat weten de toeristen m te vinden, zo druk hebben we 't nog niet gezien,  vlot groeiende files en parkeerwachttijden zijn het gevolg. De relaxte sfeer blijft ononderbroken, geen getoeter e.d. Nog een wandeling gemaakt naar Mirror Lake, een seizoensmeer (verdwijnt in de loop van de zomer). Langs El Capitan (Apple-liefhebbers!), wat een bink is dat. Bergbeklimmers schijnen op de wand te overnachten want de beklimming kan zomaar een week duren...

Voor het eerst ondervinden we een gevolg van onze at random overnachtingstrategie: alle camping zijn al maanden volgeboekt, niet verwonderlijk met de toestroom hier. Net buiten het park vinden we een veldje dichtbij de rivier, samen met nog zo'n 10 andere auto's. Prima zo. 

19 mei. Vroeg op, vóór de grote drukte naar de Yosemite falls, Hoort bij de hoogste watervallen ter wereld (nr3 geloof ik). Hike van hele dag, met wat dope lukt het Karin ook tot de Upper Yosemite Fall, 1000 hoogtemeters gemaakt. Boven bij de waterval mooi uitzicht maar de Half Dome is net om de hoek uit het zicht. Moe maar voldaan retour naar overnachtplek, ff aan de oever wat zout aanvullen.

20 mei. Onderweg naar San Francisco, met nog een tussenstop en daarna zondag de camper in de buurt van SF schoonmaken en maandagochtend inleveren. Nu eerst naar een meertje in de bergketen die de scheiding is tussen kustregio en de vruchtbare vallei ten oosten.

Liefs, Karin&Ben

Dag allemaal, de laatste dagen in de VS zitten er bijna op. We gaan zometeen aan de 'deoarture snack', om 4:30 uur, en daarna met de shuttle naar het vliegtuig.