Na het ontbijt rijden we naar de dump en waterplaats om de Motorhome een volle tank fris water te geven en het afvalwater te lozen. We verwachten vanavond weer op een park campground zonder voorzieningen te staan en dan is het wel handig om daar op voorbereid te zijn.

Het weer zit helaas niet mee en het is aardig bewolkt met een dreigende regenbui. Net buiten de Campground staan een aantal herten te grazen. Ondanks de waarschuwingen dat ze nu erg gevaarlijk kunnen zijn zien we toch een vrouw uitstappen om een close up te kunnen maken.

Sommige moeten het schijnbaar hardleers ondervinden!

De route is erg bewolkt en helaas missen we daardoor vaak het uitzicht op de bergen waar deze route zo mooi doorheen slingert. Gerda als echte bergfanaat raakt er zelfs een beetje droevig gestemd door.

Gelukkig maakt onze eerste stop bij de Athabasca Falls dit aardig goed. Deze waterval/stroomversnelling heeft zich in de loop van de jaren op een wondermooie manier door de rotsen gesleten. De afgeronde en met groeven gesleten rotsen lijken het meest op door elkaar en aansluitende S-vormen. Met woorden is dit niet te beschrijven, en zelfs de gemaakte foto’s kunnen niet weergeven wat je ziet.

Ondertussen klaart het weer een beetje op, en wordt het zicht op de bergen rondom ons een stuk beter. De route wordt nu een stuk mooier en bij de Sumwapta Falls stoppen we even voor een kopje koffie met lekkernij.

De Sunwapta Falls is een waterval welke op een geelgekleurde Canyon uitkomt en de rots hiernaartoe flink heeft uitgesleten Met veel geweld kolkt en bruist deze waterval door het nauwe sluitende rotsgat. Het zicht op deze waterval is wat minder aangezien je deze vanaf de Canyon of boven de engte net niet helemaal kan zien.

Rond 14:30 komen we aan op het Columbia Icefield waar een groot centrum staat. Dit bezoeken we om meteen om de Gletsjer tour te bekijken en te vragen of de aankomende Campgrounds allemaal geopend zijn. Onderweg zijn we er verschillende tegengekomen welke nog gesloten waren.

Het weer op de Gletsjer is erg slecht en we besluiten op de parkeerplaats af ter wachten of het beter wordt. Het weer voor morgen is hetzelfde dus we hebben eigenlijk niet veel keus.

In het centrum staan een paar pc’s met Internet en voor $2 kunnen we een kwartier onze mail controleren Er staat “high speed internet” boven de pc, maar in Canada is men waarschijnlijk niet veel gewend. In een kwartier halen we het net om onze mail te controleren en 1 berichtje terug te sturen hierna is de tijd op.

Terwijl wij op de parkeerplaats beter weer afwachten (met onze ogen dicht) gaat Gerda nog $2 in de “high speed internet” gokkasten duwen.

Even later komt ze terug met het nieuws dat Nederland van Frankrijk gewonnen heeft en dat we poulewinnaar zijn.

Ondertussen lijkt er een gat in de bewolking te vallen en gokken we erop dat we nu een mooi uitzicht op Athabasca Gletsjer krijgen. We boeken de tour van 17:00 a $38 p.p. en 10 minuten later zitten we in een amper gevulde bus op weg naar de Gletsjer. Hier stappen we over op de 6 wiel aangedreven Ice Explorer bussen welke met hun reuzenbanden de Gletsjer oprijden. Om hier te komen moeten we eerst een steile weg af om er op te komen. Deze weg met zijn hoek van 36° is volgens de chauffeur de 2e steilste commerciële weg in heel Noord Amerika. Alleen in de Verenigde Staten bestaat er nog een steilere van 38°.

De chauffeur verteld op weg naar het uitstappunt, (een kleine 500 meter op de Gletsjer) van alles over deze Gletsjer en het Columbia Icefield waar deze door gevoed wordt (samen met 32 andere gletsjers) Het Columbia Icefield is dan ook groter dan de Stad Vancouver en ligt ingesloten tussen verschillende 3000 meter hoge bergen. De gletsjer is al beschreven sinds 1842 en sinds die tijd ook al aan het krimpen.

We hebben geluk en als we op de Gletsjer staan is het zonnetje net doorgebroken. We mogen er 20 minuten op rondwandelen maar door de kou houden de meeste mensen dit niet vol. Ik heb me goed aangekleed en loop nog even lekker rond. Als een van de laatste stap ik weer op de bus. Terwijl we vertrekken begint het weer flink dicht te trekken en begint het te sneeuwen. De bus na ons kan dus bijna niets zien en we boffen dus echt met dit gat in het weer. De chauffeur verteld ons dat normaal gesproken de lente al in had moeten vallen en dat de sneeuw rond de gletsjer al verdwenen had moeten zijn maar volgend de Canadese KNMI is dit dan ook de slechtste lente sinds 1935.

Rond 18:30 zijn we weer terug op de parkeerplaats en vertrekken we richting Wilcox Creek een Campground 3 km verderop. Er is nog plek genoeg en terwijl we ons opzetten begint het flink te sneeuwen. We maken er foto’s en filmopnamen van want op 13 juni zie je dit toch niet vaak!

We besluiten de avond met een kort potje kaarten en kruipen vroeg onder de wol.

28-daagse camperreis Vancouver retour