Het is zover: na onze trip twee jaar te hebben uitgesteld, gaan wij de komende weken eindelijk op road trip door Schotland. We hebben onze reis goed voorbereid: na het bingewatchen van alle seizoenen van Outlander spreken we vloeiend Schots (at least a wee bit!) en Bob heeft twee reisboeken verslonden (én niet onbelangrijk: Schotse whisky gedronken). Kortom: we zijn er klaar voor!

Op de ochtend van vertrek is het chaos in huis: broerlief en vriendin passen op de honden en hebben hun thuiskantoor geïnstalleerd terwijl wij de laatste dingen verzamelen. Met de camper bepakt en bezakt, beginnen we uiteindelijk 1,5 uur later dan gepland aan onze reis naar IJmuiden. Daar zullen we de nachtboot naar Newcastle upon Tyne in Noord-Engeland nemen.

Eenmaal bij de terminal passeren we de ticket- en paspoortcontrole, waarna een jongeman zonder verdere tekst en uitleg nors gebaart dat we moeten wachten. Na twintig minuten mogen wij eindelijk het schip betreden, op de voet gevolgd door een touringcar. De reis kan beginnen!

Voordat we uitstappen, krijgen we van een medewerker eindelijk te horen waarom we moesten wachten: vanwege de hoogte van de camper zijn we achteraan in de rij geplaatst. Bij aankomst in Newcastle moeten wij wachten tot alle personenauto’s het schip verlaten hebben, daarna zal het dak in hoogte versteld worden en mogen wij ook uitrijden. We balen een beetje van de vertraging die dit zal opleveren, maar laten ons niet uit het veld slaan. Het is vakantie! We nemen de lift naar onze hut, die klein maar knus is, droppen onze bagage en gaan op verkenning. Op het schip bevinden zich een restaurant, een bar, een casino, een uitgaansgelegenheid en twee bioscoopzalen. Hier krijgen we de tijd wel om! Op het bovendek bewonderen we de woeste zee, waarna we een drankje nuttigen en aanschuiven aan een 3-gangendiner dat bijzonder goed smaakt. We twijfelen nog over de bioscoop, maar besluiten toch maar naar bed te gaan. Morgen wordt een lange dag!