Om 5:30 gaat de wekker. Onze vlucht vertrekt in de ochtend en omdat de treinen dan nog niet rijden gaan we met de auto. Snow, de traveldog hoeft niet uitgelaten te worden want zij is uit logeren.

Op de A2 komen we in een flinke file. Altijd spannend want we moeten natuurlijk wel op tijd zijn. We hebben al online ingecheckt en een parkeerplaats gereserveerd. Deze keer niet op P3, dat is ongelofelijk duur geworden. Op een kwartiertje afstand van Schiphol parkeren we de auto en we wachten op de bus. Ondertussen vliegen er grote toestellen over ons heen. De chauffeur heeft onze namen netjes op zijn lijstje en brengt ons veilig naar het vliegveld.

Inchecken, security en douane verloopt voorspoedig. En even later zitten we aan een broodje. De gate waar we naartoe moeten is G1, we worden met een bus naar ons toestel gebracht.

Denver (via Chicago) Here we come!

De vlucht naar Chicago verloopt voorspoedig. We zitten economy plus. Dat betekent vooral extra beenruimte. Omdat de vlucht lang niet vol is kunnen we een stoel nemen met een vrije plek naast ons. Dat is net wat meer ruimte. Ik vind vliegen een noodzakelijk kwaad en het duurt altijd te lang, maar ja als je ergens naartoe wil hoort dat er nu eenmaal bij. Aangekomen in Chicago gaan we door de douane. We nemen de rij bedoeld voor passagiers die al de immigratievragen ingevuld heeft. Daarvoor hebben we de MPC app gedownload. Het is sowieso niet druk bij de immigratiedienst. Dat is maar goed ook want we moeten onze koffers nog van de ene band naar de andere brengen, met de trein naar een andere gate en weer door security. Er staat een mega lange rij. We leggen uit dat we over een kwartier moeten boarden. En de rij is minstens drie kwartier lang. Op advies van een airportmedewerker skippen we de rij. Brutalen hebben de halve wereld. Het is maar goed dat we geen vertraging hebben en dat we een beetje kordaat zijn anders hadden we het niet gehaald. De volgende vlucht zit goed vol op een stoel na en laat die net in onze rij zijn. Het is maar twee uur vliegen dus prima te doen. Bij aankomst halen we de koffers die er meteen zijn en lopen naar buiten. Denver is een prachtig vliegveld. We wachten op de shuttle naar het hotel. Het is heerlijk weer, maar wat ons betreft mag de bus wel komen. Voor ons is het ondertussen middenin de nacht. Het hotel is erg eenvoudig. De kamer op zich prima. De bedden zijn wel nogal smal. Als we gesetteld zijn gaan we in de buurt op zoek naar een restaurantje en komen uit bij een Vietnamees restaurant waar we prima noodles eten. Na het eten nemen Eric en Jelle nog een duik in het zwembad. Ik ga liever even douchen.

We rommelen nog wat maar dan gaat letterlijk en figuurlijk het licht uit. Niet zingen na bijna 24 uur wakker geweest te zijn. Morgen is er weer een dag.

overnachting: La Quinta Inn & Suites Denver Airport

Na een redelijke nacht in een te smal bed worden we rond 6 uur wakker. Dat doet het tijdverschil met je. We rommelen wat en rond kwart over 7 gaan we een ontbijtje pakken in de lobby van het hotel. Dat mag eigenlijk die naam niet echt hebben. Het is echt sobertjes. We vullen toch onze maag en na het eten nemen Eric en Jelle nog een duik in het zwembad. Ik ga lekker in de hotel tuin zitten. Het is heerlijk weer.

We hebben om 10 uur afgesproken om de camper bij Cruise America op te halen. Met een Uber zijn we er binnen een half uur. We hebben er zin in want de besneeuwde bergtoppen van de Rockies zijn mooi te zien in de verte.

Bij Cruise worden we al verwacht. We handelen het papierwerk af en na een uitleg kunnen we op pad. De camper ziet er prima uit. En rond kwart voor 11 draaien de wielen over het (super slechte) asfalt van Colorado.

De eerste stop is de Walmart. We laden twee karren vol met eten. Verhongeren zullen we niet. 450$ lichter bergen we even later alle boodschappen in de camper op. We eten een broodje want het is ondertussen al half één.

Daarna gaan we nog een half uurtje terug om wat kampeerspullen te kopen en dan vertrekken we toch echt. Eerste stop is Boulder op een half uur rijden. We parkeren in de buurt van de Pearl mall. Een supergezellige straat met de leukste kleurrijke winkeltjes, terrasjes en mooie bloemen, planten en kunstwerken. Helemaal mijn ding. We slenteren een uurtje rond en rijden dan via het. 119 richting Nederland. De route is prachtig en meandert tussen de bergen en langs een riviertje af. Om helemaal in de vakantiestemming te komen. Een klein half uur later zijn we in Nederland. Een ieniemie dorpje en leuk natuurlijk omdat wij ook uit Nederland komen. Het dorpje heeft wat leuke winkeltjes en barretjes maar is toch niet zo leuk als Boulder. We blijven dan ook niet lang want we willen naar de camping die nog weer een klein half uur verder ligt. De camping ligt in het Golden Gate State Park. We hebben een mooi plekje met een picknicktafel, flinke vuurkorf en met elektra.

Aangekomen pakken we onze spullen uit want we willen niet uit onze koffer leven. Fijn dat dat met een camper ook niet hoeft. Een uurtje later heeft alles een plekje en zitten we met een biertje lekker buiten. Een lekkere salade is zo gemaakt en het kampvuur knappert.

Het is een lange dag geweest en we zijn door het tijdverschil ook best moe. Niet al te laat duiken we erin. Deze dag smaakt naar meer.

camping: Golden Gate State Park. 36$. Met elektra.

Gereden mijlen:

Na een rommelige nacht worden we weer erg vroeg wakker. Ik mag hopen dat dit snel beter wordt. Buiten is het nog fris dus zetten we even de verwarming aan.

We maken een ontbijtje met bacon en ei, een stuk beter dan gisteren en besluiten het toch buiten op te eten. Het is zo’n stralende dag, daar moet je van profiteren. Eigenlijk willen we de route door Golden Gate SP volgen maar gelukkig zien we dat een deel niet geschikt is voor campers. Dan maar de snelste weg het park uit want we hebben een flink aantal mijlen voor de boeg.

We slaan Highway 70 op. Een lange brede dubbelbaans weg maar met zicht op de besneeuwde bergtoppen van de Rockies zeker geen straf. Als we Rocky Mountain NP voorbij zijn blijven de bergen indrukwekkend want de typische wintersportplaatsjes zoals Coppermountain, Breckenridge en Vail komen voorbij. Bij deze laatste stoppen we om even wat sfeer te proeven. Daarna rijden we weer door en rijden door Glenwood Canyon. Wat een prachtige weg met schitterende omgeving is dat zeg. Echt mooi. Na Glenwood Springs wordt de weg een stuk saaier. Met verstand op nul stappen we op het gaspedaal. Onderweg lunchen we bij een kleine rest area. Prima wel eigenlijk.

Bij Grand Junction kopen we een bezem want de camper moet wel schoon, maar dan komen we toch in de buurt van onze eindbestemming van vandaag, Colorado Monument National Park. De weg leidt de hoge rotsachtige bergen in. Haarspeldbocht na haarspeldbocht nemen we en het uitzicht is spectaculair. Dit park is helemaal nieuw voor ons maar wat een plaatje. Echt een pareltje. Bij het visitor center bekijken we de expositie en een film en laten ons dan adviseren over welke trail we niet mogen missen. Dat zijn er twee. We volgen de weg langs de canyonrand en even later parkeren we bij de eerste route. De Coke ovens trail. Het is een klein half uurtje lopen door een prachtige omgeving. Er staan overal juniper trees. De kronkelige stammen met de jeneverbessen aan de takken vind ik altijd iets magisch hebben. Aan het einde van de trail hebben we een prachtig uitzicht. De klim omhoog is wat zwaarder maar het lukt toch.

de volgende trail is de Ottotrail. Genoemd naar de stichter van het park. De route is eenvoudig en het uitzicht fantastisch. En dan te bedenken dat Independece monument elk jaar op de fourth of July beklommen wordt door bergbeklimmers. Mij niet gezien. Na deze wandeling gaan we naar onze camping hier in het park. Saddlehorn campground. Even later zitten we heerlijk met een drankje in het zonnetje. Want ook dat is vakantie.

Samen maken we het eten klaar en niet veel later zitten we aan de spaghetti met meatballs.

Jelle wil graag de zonsondergang fotograferen en vanuit de camping wandelen we met een paar biertjes en stoeltjes naar de rand van de canyon. Helaas is de zon niet ideaal en dus lopen we naar de windowarch trail. Daar is het uitzicht wel goed. Ik word afgeleid door twee mensen waarvan de jongeman net op zijn knieën gaat om zijn meisje ten huwelijk te vragen. Ze zegt ja! Van een afstand maak ik een foto van ze en kan het niet laten ze te feliciteren en de foto aan te bieden van dit bijzondere moment. Ze zijn er helemaal blij mee. Wat leuk om te doen en superleuk dat het ook met vandaag onze trouwdag is. Ik neem afscheid en loop naar Jelle en Eric die ook staan te genieten. Het uitzicht ìs grandioos. Dan gaan we met een biertje nog fijn een half uurtje genieten van het heerlijke moment. bij de camper terug nemen we een douche en zitten nog even lekker buiten. Het is nog best warm. Rond een uur of tien is het mooi geweest en gaan de luikjes toe.

overnachting: Saddlehorn campground. Geen hook-up.

Gereden afstand: 266 mijl

Het is echt waar. Vandaag zijn we nog eerder wakker dan gisteren. Half zes en aan de horizon gloort de zon. Zo we genoten hebben van de zonsondergang denk ik dat het lot wil dat we ook van een zonsopkomst genieten. Ik zet even een koffietje en ga dan met Jelle naar buiten. Eric gluurt door het raampje naar buiten. De zonsopkomst is weliswaar minder spectaculair dan de zon die onder ging, maar het is toch fijn om zo vroeg al buiten te zijn. Het is helemaal niet koud. De hemel kleurt roze en paars en dan komt die koperen ploert boven de bergtoppen uit en de dag is begonnen. We maken een ontbijt en smikkelen dat lekker op. Rond 8 uur zijn we klaar om te vertrekken. Ik ben onze mascotte, Stitch kwijt en ben bang dat ik hem achtergelaten heb gisteren tijdens een wandeling langs de Ottotrail. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om niet te gaan kijken en aan het eind van de trail op een tak, waar ik hem gisteren neergezet heb, staat hij ongeduldig te wachten. Wat ben ik blij dat hij niet weg is. We vervolgens de route door het park langs de rim. Dat is ongeveer 23 mijl. Met wat tussenstops langs viewpoints rijden we de weg in een uurtje. Aan het eind parkeren we om nog een wandeling te maken naar Hells Kitchen. Eric gaat niet mee, maar Jelle en ik wandelen lekker de canyon in. Het is een prima wandeling en de bestemming zeker de moeite waard. Een kleine canyon met hoge schoorsteenachtige rotsen vormen een beschutte omgeving. Het is nog lekker rustig. Als we teruglopen wordt het een stuk drukker. Vroeg opstaan heeft z'n voordelen. In Grand Junction tanken we, want de benzine in Colorado is goedkoper dan in Utah en bellen even naar huis. We moeten wel weten hoe het met Snow, de traveldog is. Ze maakt het gelukkig goed. We rijden via hwy. 70 door en slaan af naar hwy. 128, een scenic byway die langs de Colorado rivier ook naar Moab leidt. Jelle maakt met z'n drone een mooi filmpje van de rijdende camper. Onderweg stoppen we bij de rivier en maken lunch. Het is goed warm en het koele water van de rivier lonkt. Ik heb wel zin in een duik. Niemand gelooft me, maar even later neem ik een duik en lig ik in de Colorado. Heerlijk. Jelle en Eric blijven niet achter en volgen. We zitten hier een tijdje in het zonnetje en vervolgen onze weg. Jelle maakt onderweg nog wat shots met z'n drone. Het is ook een schitterende omgeving met de hoge rode en grillige rotsformaties. Het is een van mijn favoriete omgevingen. Nou ja, ik vind heel veel mooi in de VS, maar dit is zeker een van de favorieten.

We kunnen niet echt meer een plekje vinden waar we met goed fatsoen kunnen parkeren. Er zijn wel een aantal leuke natuurcampings aan het water, maar die zijn allemaal vol. Daarom rijden we lekker naar onze camping in Moab, Sun Outdoors Downtown. Het is behoorlijk bewolkt. Ik heb even niet zoveel puf en besluit lekker een dutje te doen terwijl Eric en Jelle gaan zwemmen in het zwembad van de camping. Na een uurtje ben ik weer opgeknapt en we relaxen wat op de camping. We wilden eerst zelf wat koken, maar omdat we ook Moab willen ontdekken gaan we vandaag uit eten. Rond een uur of 6 slenteren we het stadje in. Het centrum is ongeveer 10 minuutjes lopen. Het is gezellig druk. Moab is een levendig stadje met heel veel 4x4 auto’s, pick-up’s, quads en andere voertuigen die bedoeld zijn om de outback in te gaan scheuren over Mainstreet. Veel eettentjes en winkeltjes zijn er ook.

We belanden op een terras waar het goed druk is en meestal betekent dat goed eten. En dat klopt. We hebben heerlijk gegeten van een goede burger, fish taco’s en een goed gevulde salade. Lekker hoor. Voor de deur staat een lange rij om ijs te halen. Meestal zijn we voor maar vandaag slaan we over. We gaan lekker naar de camper terug en eten daar een ijsje drinken een fris biertje en spelen nog een spelletje. Zo hoort vakantie te zijn.

Overnachting: Camping Sun Outdoors Moab Downtown. 75$ per nacht. Water en elektra. (dumpstation op de camping).

Gereden mijlen: 125 mijl

Het gaat de goede kant op. Om half 8 worden we wakker. Er is al veel bedrijvigheid op de camping met mensen die aan het opbreken zijn. We eten een bakje cruesli en maken ons klaar om naar Arches National Park te gaan. We hebben een tijdslot geboekt tussen 9 en 10 uur. Ideaal, want als we aankomen staan er maar een paar auto’s voor ons. We krijgen onze kaart en brengen eerst een bezoekje aan het visitor center. Vaste prik. Even rondneuzen, filmpje kijken, muntje kopen en op pad. Onze digitale navigator ‘Henry’ is ook weer van de partij. Voor degenen die Henry niet kennen, het is een gps aangestuurd navigatie-app (Guide Along) die tijdens het rijden allerlei bezienswaardigheden benoemd en tips geeft. Ontzettend leuk en na een dagje met Henry zijn we een stuk wijzer. We hebben ontzettend veel zin om de omgeving te (her)verkennen. We stoppen bij Park Avenue. Met een beetje inbeeldingsvermogen lijkt het op een brede straat met hoge wolkenkrabbers. Jelle en ik wandelen door de Avenue naar de andere kant, waar Eric ons opwacht. Dit wilde ik de vorige keer ook al en het is dus leuk dat het er nu van komt. Het is een betrekkelijk eenvoudige, maar mooie wandeling van ongeveer 20 minuten. Eric zit lekker met een boekje in de schaduw te wachten. Met z’n drieën rijden we weer door en Henry leidt ons door het park. Eerst naar Balanced Rock en dan naar het Windows district. Hier bij elkaar vind je een aantal fraaie arches die meer dan de moeite waard zijn. We wandelen eerst naar Window Arch en hebben een geweldig uitzicht. Onderweg maken we kennis met een lokale, gele slang die rustig tussen de woestijnplantjes schuifelt. Dan naar Double Arch, deze is echt imposant en je kunt er echt inklimmen. Na een tijdje rijden we door naar Fiery Furnace. We hebben helaas geen tour kunnen boeken, wat vorige keer wel gelukt is. Dat kan ofwel maanden van te voren ofwel een week voor aankomst. Nou ja, jammer dan. Hier maken we een broodje tonijn en eten die lekker in de camper met airco op. Dan rijden we naar Devils Garden aan het einde van het park. Hier gaan we eerst een tijdje in de schaduw een beetje relaxen. Dat hoort er ook bij. De zon schijnt lustig, maar er zijn ook wolkjes waardoor het toch minder warm is. En er staat een verkoelend briesje. Dat maakt het wandelen wel relaxter. We trekken onze wandelschoenen aan en lopen richting Landscape Arch, een van de meer fragiele bogen met een enorme spanwijdte. Vorige keer dacht ik al dat deze arch wel eens eerdaags in zou kunnen storten, maar de boog stond nog even stevig hoog boven ons hoofd in het landschap. We wandelen rustig terug, want het is toch wel warm. We besluiten naar de parkeerplaats van Delicate Arch te rijden. We willen hier graag met zonsondergang zijn en willen wel een plekje. Ook willen we nog even wat eten en een boekje lezen. Om kwart voor zeven wandelen we op ons gemakje omhoog. Het is een wandeling van 5 km roundtrip. Omhoog is natuurlijk wat pittiger dan omlaag maar de ondergrond is prima en we genieten van het uitzicht. Het laatste stuk is het mooist. Langs een smalle richel lopen we langs een rode rotswand en tadaaaa, daar is hij, Delicate Arch in vol ornaat. We zijn niet de enigen, maar de saamhorigheid om zo’n natuurverschijnsel te bewonderen en ervan te genieten heeft wel wat. Jelle en ik gaan natuurlijk de traditionele foto maken onder de arch en Eric geniet gewoon lekker van het uitzicht. Helaas is het ook wat bewolkt en dat heeft invloed op de gloed op de rotswand. Gelukkig piept het zonnetje er soms toch door en pakken we toch wat van het golden hour mee. Net als we willen gaan komt de zon onder een dikke wolk door en de horizon kleurt compleet oranje. Heel gaaf. Dan vangen we toch met de terugweg aan, want de grond is oneffen en het is dus nog 2,5 km. De terugweg gaat gelukkig sneller dan heen. We zijn de laatste camper die nog op de parkeerplaats staat en even later tuffen we het park uit. Moe maar voldaan na een lange, intensieve, maar prachtige dag. Op de camping frissen we onszelf op met een douche en koud biertje en dan is het mooi geweest.

Verblijf: Sun Outdoors Moab Downtown 75$

Gereden mijlen:  55