We zijn er helemaal klaar voor, alle spullen zijn ingepakt en de koffers staan klaar. Om 12.40 uur zullen we met KLM vliegen naar Chicago. Rond half 9 rijden we thuis weg, en hebben gelukkig geen file. Als we op de luchthaven aankomen lijkt er nog niks aan de hand, we vinden al snel de juiste balie om onze bagage af te geven, inchecken heb ik gisteravond al online gedaan.

Als we aan de beurt zijn blijkt er helaas iets ‘mis’ te zijn met onze vlucht, de stewardess geeft aan dat ze bezig zijn met de configuratie van het toestel (?) en dat ze verder ook geen informatie heeft. We worden naar een andere balie gestuurd, waar wordt aangegeven dat er een nieuw toestel ingezet moet gaan worden door technische mankementen met het originele toestel. Ook word aangegeven dat er tevens hierdoor inmiddels wat vertraging is. In plaats van 12.40 uur is de geplande vertrektijd nu 14.00 uur. Hierdoor kunnen we nog niet inchecken (het is inmiddels ca. 10.15 uur) en wordt aangegeven dat we rond 11.15/11.30 uur terug moeten komen.

We lopen naar het toilet en zoeken hierna een plekje naast een stopcontact om nog even de laptop op te laden en te wachten. Om 11.15 uur staan we wederom in de rij en dit keer kunnen we onze bagage kwijt. Ook is inmiddels de gate bekend, na de paspoort controle en een rondje door de winkels lopen we naar de juiste gate. Het pre-boarden begint al snel, wat betekent dat we door de security check mogen. Opvallend is dat er deze keer niet de bekende vragen gesteld worden: ‘Waar gaat u heen?’, ‘ Heeft u zelf uw koffers ingepakt?’, ‘ Zijn de koffers constant in uw bezit geweest?’.

We moeten hierna nog een uurtje wachten en kunnen dan aan boord. Om 14.00 uur stijgen we inderdaad op, maar zoals de piloot ook zo mooi aangeeft, liever wat vertraging dan met een vliegtuig met technische mankementen de oceaan over. Doordat er nu een groter toestel is ingezet zijn er achterin het vliegtuig vele stoelen leeg. Wij zitten echter vrij vooraan in een rij van 3, met een Amerikaanse man in de stoel aan het gangpad. Gelukkig staat deze gedurende de vlucht vrij vaak op, waardoor wij hem niet hoeven lastig te vallen en ook een aantal keer de benen kunnen strekken en naar het toilet kunnen.

De vlucht duurt ca. 7,5 uur en het is en blijft toch een lange zit. Met tv series, boeken, maaltijden tussendoor en wat werk voor Arian overleven we de vlucht weer, en we landen rond 15.00 uur lokale tijd in Chicago. Het vliegtuig blijkt aan een van de voorste gates te staan, waardoor we maar drie trappen af moeten voor we bij de immigratiedienst zijn. Hier is het zo rustig dat we direct door kunnen lopen naar de balie. Ook hier zijn de vragen minimaal, wat komen we doen en hoelang zullen we blijven. Hierna de vingerafdrukken en foto’s, en de stempels worden weer in onze paspoorten gezet.

De bagage komt zo de band opgerold, echter komt er tijdens het wachten een vrouw langs met een hond, en die ruikt iets in onze rugtas. Hij zoekt naar fruit, en hier heeft inderdaad een banaan ingezeten, maar die hebben we in het vliegtuig opgegeten. Toch wordt er een notitie op ons douane formulier gemaakt, waardoor we bij het doorgaan van de douane direct naar een extra controle moeten. Hier moet alle bagage door een scanner, uiteraard is er niks te zien en we mogen zo doorlopen. Dit is bij een aantal andere reizigers wel anders, hiervan wordt de bagage opengemaakt en geheel uitgeplozen.

Door de snelheid van dit alles staan we ca. 20 minuten na het landen al buiten! We gaan op pad naar de hotel shuttles, we wachten een tiental minuten en zien alle hotel shuttle busjes langskomen, behalve die van ons, het Radisson Airport Hotel. We proberen te bellen, alleen doen onze telefoons het op de een of andere manier (nog) niet. We lopen naar binnen waar een zeer vriendelijke man achter een informatiebalie voor ons belt. Een tiental minuten later rijdt de shuttle bus voor, deze deelt het Radisson met het Best Western Airport hotel. We zijn de laatste die opgepikt worden, waardoor we met vijf minuten in het hotel zijn, het is inmiddels ca. 16.15 uur. Waren we binnen een kwartier door de immigratie en douane, het zoeken en regelen van de shuttlebus heeft bijna drie kwartier geduurd!

We krijgen een erg fijne kamer, zeer ruim met twee tweepersoonsbedden (twijfelaar formaat). De badkamer heeft alles wat we nodig hebben, al is deze wel wat aan de krappe kant. Verder ziet het er allemaal erg netjes en schoon uit. Recht naast het hotel zit een restaurant, de Longhorn Steakhouse. We frissen ons op en besluiten hier wat te gaan eten, geen verkeerde keuze. We laten het ons zeer goed smaken! Rond 19.30 uur zijn we terug op de kamer, waarna we al snel in slaap vallen.

Weer: koud! Het is zo’n 5 graden in Chicago, bewolkt en met een stevige koude wind.
Accommodatie: Raddisson Hotel Chicago O’Hare Airport
Faciliteiten: ontbijt buffet inbegrepen in onze nachtprijs, koffie zet apparaat op de kamer, Longhorn Steakhouse aan het hotel vast en op loopafstand van andere restaurants en wat winkels. Gratis shuttle bus van en naar de luchthaven.
Kosten: geboekt vanuit Nederland