De vlucht is gisteren goed gegaan. De aankomst op Newark Airport ging voorspoedig. Ik had een drukte verwacht en lange rijen met mensen maar dat was er niet. We konden direct doorlopen. Ook de douaneafhandeling en de koffers gingen voortreffelijk snel. Toen was het even zoeken naar de airtrain. Met onze Hollandse mond hebben we even gevraagd waar we heen moesten, waar het kaartje te halen etc. Er was wel even verwarring omdat er blijkbaar ook een Penn Station in New Jersey blijkt te zijn. Van de Airtrain naar de NJ Transat (www.njtransit.com) wijst zichzelf. Eenmaal op Penn Station aangekomen was het even kijken waar de uitgang naar 33th Street was. Boven aan gekomen (de trein komt onder de grond aan) zagen we het Wyndham New Yorker hotel al liggen.
De overgang van buiten naar binnen bij het hotel was wel even schrikken (de airco doet het erg goed in het hotel en buiten is het 31 graden C.). De kamer was nog niet klaar dus hebben we ingecheckt, de koffer afgegeven bij de bagagelocker room en zijn toen even gaan eten bij de pizzeria tegenover het hotel. De Pizzastukken smaken zeer goed. Na gegeten te hebben zijn we terug gegaan naar het hotel en kregen we ons kamernummer.
De kamer is klein maar dat is voor New Yorkse begrippen normaal. Maar alles is aanwezig, bad/douche, wastafel, wc, haardroger, strijkplank/strijkijzer, kluis en ook 2 kleine bedden. Ik verwacht dat de bedden maar 180x120 zijn dus dat ik voor Amerikaanse maatstaven erg klein. Maar ze liggen wel lekker.
Na even de kamer te hebben bekeken zijn we via Broadway naar Times Square gelopen. Broadway vind ik erg veranderd sinds de laatste keer dat ik er was in 2001. Tegenwoordig staan er voortaan kunstwerken en terrasjes. Ook Times Square vind ik veranderd. Ik mis de gehaaste sfeer wel. Wel leuk zijn de gebodypaintte dames en de Naked Cowboy. Met een omweg zijn we weer terug gegaan naar ons hotel waar we nog even hebben gegeten en we op tijd naar bed zijn gegaan. Het tijdverschil hakt er toch wel in.

Wynham New Yorker Hotel: € 225,- per kamer per nacht
NJ Transit (trein vanaf de luchthaven Newark naar Penn Station): $ 12,50 per persoon per enkele reis, kinderen onder 12 jaar betalen $ 3,25.

We zijn nog niet echt gewend aan het tijdsverschil maar dat zorgde er wel voor dat we al vroeg in Battery Park waren om te kijken of we nog naar Liberty en Ellis Island konden. (Kaartjes kun je vooraf bestellen via www.statueoflibertytickets.com/Statue-Of-Liberty-Tours).  De boot ging al direct dus dat was prettig. Eenmaal op Liberty Island zijn we eerst naar de NPS (National Park Service) gegaan om te kijken wanneer de gidstour ging. Dit was pas om 10 uur dus hadden we nog tijd om even naar het restaurant te gaan om een poging te doen om een gezond ontbijtje te nuttigen (iets wat niet lukte want dat was allemaal erg duur.) Na de tour met de gids hebben we nog even lekker over het eiland gelopen voordat we naar Ellis Island gingen. Gabi (onze puber van 12 jaar) geloofde het allemaal wel en Lara (11 jaar) vond het wel interessant.
Rond 1 uur waren we weer in Battery park. Daar zijn we op zoek gegaan naar een eettentje. Tegenover het National Museum of the American Indian stond een kraampje voor toeristen informatie. Daar hebben we het even gevraagd en op advies van haar gingen we naar El Toro Mexican Grill (69 New Street). Het eettentje lag verscholen onder de stijgers. Als ze ons geen aanwijzingen hadden gegeven hadden wij dit eettentje nooit gevonden en dat zou jammer zijn. Ondanks dat je eet vanaf plastic bordjes etc. was het eten wonderbaarlijk lekker. Echt een aanrader!
Na gegeten te hebben zijn we via Wall Street naar South Street Seaport gelopen voor een uitzicht op de Brooklyn Bridge en Pier 17. Helaas was Pier 17 afgesloten. Toen maar via Fulton Street terug naar het 911 Memorial. Fulton Street was wel erg leuk en de zijstraten hadden vele leuke kraampjes. Daar hebben de meiden genoten van het shoppen. Toen we bij de Trinity Church waren zagen we de discount store “Century 21”. De meiden kwamen er al wel achter dat de smaak van de Amerikanen anders is dan onze smaak. Toch vonden ze het wel erg leuk om hier rond te kijken.
Eenmaal uitgekeken hebben we nog even een poging gedaan om het 911 Memorial te bekijken maar dit viel tegen (er stond een groot hekwerk omheen). Voor het avondeten zijn we naar Mustang Harry (7th Avenue & 30th Street) gegaan waar het eten lekker was. Het lijkt wel of hier de tijd stil heeft gestaan. Er was in 18 jaar nog niets veranderd. Dit in tegenstelling van Broadway. Hier raasde de auto's vroeger aan je voorbij. Nu is dit een eenrichtingsweg geworden met leuke terrasjes waar je heerlijk mensen kunt kijken.
Wat me opviel in New York is dat het veel milder is geworden. In mijn gedachte was New York vroeger veel gehaaster en drukker. Nu hing er een rustige sfeer.  Dat was wel even wennen voor mij. Ik mis de levendige spanning van toen.

Wynham New Yorker Hotel:  € 225,- per kamer per nacht
Statue of Liberty & Ellis Island:  $ 25 per person, $28 per person als je ook in de kroon wilt kijken.

De dag begon vroeg. We zijn vandaag om 10.00 uur wezen fietsen in Central Park met Rolling Orange Bikes tours (www.rollingorangebikes.com/central-park-fiets-tour ). Deze organisatie gebruikt echte oranje Batavus fietsen, dus heel herkenbaar, en heeft Nederlandstalige tourleiders. Ze hebben hun fietsen klaar staan in de achtertuin van HI New York (Hostel International New York, 891 Amsterdam Ave, tussen 103th and 104th street). Eerst werd er gekeken wie welke fiets kreeg en werden er voor de kinderen helmen uitgezocht. Toen konden we op weg. Het begin was wel spannend want we moesten eerst een steile helling af. Eenmaal in Central Park konden we gaan genieten van al het moois wat ze ons lieten zien. Hier even een kleine opsomming van waar we o.a. zijn geweest; Strawberry Fields, Belvedere Castle, Haarlem Meer, Dakota en San Remo buildings, Bethesda Terrace, Alice in Wonderland etc. We kregen veel informatie van alles wat we zagen. Er was voldoende tijd om foto’s te maken en voor de kinderen was er ook een moment dat ze lekker konden klimmen en klauteren (bij Alice in Wonderland). Ondanks dat het terrein heuvelachtig is en we ook weer omhoog moesten naar HI New York voor het terugbrengen van de fietsen ging het allemaal goed. De tour heeft 2,5 uur geduurd. Wij hebben deze tour als heel erg prettig ervaren.
Na de tour zijn we nog met de metro terug gegaan naar Columbus Circle. Van daar zijn we via 5th Avenue naar Rockefeller Center gelopen. Hier hebben we een bezoek gebracht bij Top of the Rock Observation Deck (www.topoftherocknyc.com). Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht over heel Manhattan.

Wynham New Yorker Hotel:  € 225,- per kamer per nacht
Rolling Orange Bikes Tours: $ 55,- voor volwassenen en $ 45,- voor kinderen onder 12 jaar

De dag begon al goed. Ik dacht de wekker te hebben gezet maar dit was niet goed gegaan. Vlug aankleden, de laatste dingen nog inpakken en op naar Penn Station. De trein zou hier om 06.20 uur vertrekken. De NJ Transit trein werd makkelijk aangegeven want elke trein die stopte bij Newark Airport heeft een vliegtuigje achter de naam staan. We hadden nog even overwogen om een taxi te nemen maar dit kost $100. Nu waren we naar $12,50 per persoon kwijt (Voor Lara maar $3,25 omdat ze jonger is dan 12 jaar). En het verraste me eigenlijk een beetje hoe makkelijk het was met de NJ Transit. 
De vlucht ging goed. We hadden een klein beetje turbulentie maar dat was niet erg. Eenmaal in San Francisco aangekomen hebben we onze auto opgehaald. (Omdat we te laat aankwamen voor de shuttle naar Roadbear RV hebben we een auto gehuurd voor 1 dag. Dat is goedkoper dan een taxi te nemen. Alternatief zou zijn geweest om op Oakland te vliegen. Maar dan is misschien het vliegticket weer duurder).
We kwamen om 14.15 aan bij Roadbear RV. We moesten de nodige papierwerken  afhandelen. Blijkbaar ben ik een langzame lezer in Engelse teksten want ze besloten uiteindelijk alles mondeling met me door te nemen. Dat ging veel sneller en was ook in een taalgebruik dat voor mij te begrijpen was. Volgende keer dus gewoon vragen of ze dit kunnen doen.... voor hun en ons veel sneller. Toen kwam Yvonne. Ze is van origine een Nederlandse dus kregen we uitleg over de camper in het Nederlands (Alleen in San Francisco en in Denver heeft Roadbear RV iemand die Nederlands spreekt.) Dat was wel fijn. Er werd een formulier ingevuld met waar de camper al schade had. Nou deze schade was mij nog niet opgevallen. Maar Yvonne wist waar ze moest kijken dus werden er de nodige aantekeningen gemaakt. Alleen maar fijn voor ons als wij de camper in gaan leveren. Worden wij daar niet op aangekeken.
Toen alles over geladen was van de auto naar de camper zijn wij op weg gegaan. We maakte echter alleen een fout. Zelf waarschuw ik altijd onze reizigers dat ze alles goed moeten controleren of alles werkt en de kastje enz. goed sluiten. Omdat we zo snel mogelijk weg wilden, hadden wij dit dus niet gedaan. Niet slim want eenmaal op weg schoot er een lade steeds open. Maar creatief oplossen... elastiek pakken en vastmaken aan de lade eronder. Dan kan hij ook niet zo ver open. 
Op naar de autoverhuurder. Dit ging heel snel. De camper kon ik even langs de weg zetten terwijl Roland de auto terug ging brengen. Nu konden we dus echt op weg.
Op aanraden van Roadbear RV zijn we naar een camping in Morgan Hill gereden.  We zijn via Hwy 880 naar San Jose gereden om vervolgens op Hwy 101 naar Morgan Hill te gaan. Aangezien we midden in de spits reden duurde het ons 1,5 uur. En dat voor een afstand van 55 mijl. (ongeveer 90 km) We verbleven die nacht op Coyote Valley Resort (www.coyotevalleyresort.com). De camping was vrij luxe; zwembad, fitnessruimte etc. maar eigenlijk had je alleen maar een staanplaats op een betonnen vloer. Er was dan wel gezorgd dat er wat beplanting was tussen de plaatsen in, maar het blijft een stadscamping. Het was  wel prijzig. Afhankelijk van de dag dat je komt, doordeweeks of weekend, liggen de kosten tussen de $65 en $75 (en dit is dan al incl. de 10% korting, die je met de coupon die je bij Roadbear RV kunt pakken, krijgt).
Na nog even een supermarkt opgezocht te hebben, konden we voor het eerst gaan koken in de camper. Na het eten vlug afwassen en bedden opmaken zodat we deze vermoeiende dag af konden sluiten.
Het hele rare vond ik trouwens dat ik moeite had om in een full size auto te rijden terwijl ik zo met de 27 tot 30 feet camper wegrij.

Kosten autohuur:    ongeveer € 35 per dag
Camping: Coyote Valley Resort  (www.coyotevalleyresort.com)
Kosten camping:      $ 65
Afstand San Leandro - Morgan Hill:    ongeveer 55 mijl / 90 km
Reistijd:     1 tot 1,5 uur (afhankelijk van de drukte)

Na een rondje over de camping, hebben we betaald en zijn we gegaan.
Via de Hwy 101 zijn we naar Gilroy gereden, toen via Hwy 152 naar Watson Ville. Dit is een bergweg met de nodige ‘haarspeld’ bochten. Deze weg is echt een aanrader. Hij staat niet omschreven als een senic road maar zou dit wel mogen zijn. Vanaf Watson Ville zijn we via route 1 naar Monterey gereden. Dit zou een senic route zijn maar dat vond ik tegenvallen. Pas het laatste stuk naar Monterey werd pas mooier.
In Monterey zijn we naar de Tourist Information geweest. Hier kreeg ik het gevoel of ik in mijn gezicht werd uitgelachen omdat ik vroeg welke camping nog beschikbaar was. Blijkbaar is het aan de kustweg moeilijk om op de bonnefooi een camping te regelen in het hoogseizoen. Gelukkig  was het lekkageprobleem bij Monterey County Fair & Event Center (www.montereycountyfair.com/rv-park/about-the-rv-park) opgelost dus konden ze toch mensen ontvangen. De camping ligt dicht bij het centrum van Monterey, maar naast een golfbaan. Het kan dus gebeuren dat je een golfbal tegen je camper aan krijgt. Daarnaast ligt het vliegveld zeer dichtbij dus je hoort/ziet regelmatig een vliegtuig voorbij komen. Ik vond het niet hinderlijk.
Na ingecheckt te hebben zijn we terug gegaan de centrum van Monterey. Hier hebben we een bezoek gebracht aan Fisherman’s Wharf. We hebben gegeten bij Domenico’s On the Wharf (www.domenicosmonterey.com). Ze hebben hier tussen 11.00 en 18.00 happy hour. Dan hebben ze een speciale kaart met meerdere 3 gangen menu’s voor maar $14,95. Het eten was erg goed. De clamchouder en de vegetarische pasta schotel (Pasta Primavera) waren echt super lekker. Het uitzicht was ook leuk. We keken uit op de ‘schoonmaakplek’ van de vers gevangen vis. Dit zorgde ervoor dat er veel zeehondjes zaten. Echt een mooi gezicht.
Na het eten zijn we terug gegaan naar de camping waar we even hebben genoten van de rust.

Reisafstand:       ongeveer 60 mijl / 95 km.
Reistijd:       ongeveer 1,5 uur
Camping:     Monterey County Fair & Event center 
(http://www.montereycountyfair.com/rv-park/about-the-rv-park)
Camping kosten:   $ 50,-

Het was weer tijd om boodschappen te doen dus op naar de supermarkt. Blijkbaar hadden ze in Monterey een Target. Nou dat viel bij onze puber Gabi wel in de smaak. Het was ook een voorwaarde van haar dat we in Amerika naar een Target winkel zouden gaan want anders wilde ze niet mee op vakantie.  Nou dat hebben we geweten. Eerst werden de verschillende kledingafdelingen afgestruind, de nodige kleren gepast, keuzes gemaakt welke wel en niet mochten etc. voor we verder konden met de noodzakelijke boodschappen.
We liepen tegen het probleem aan dat er bijna geen publieke telefoons meer zijn. Deze zijn allemaal verwijderd omdat iedereen een mobiel heeft. Wel nadelig voor toeristen want bellen met mijn telefoon lukt niet. Ik kan blijkbaar alleen binnen Europa bellen. Dus toen bij de Target maar een goedkoop telefoontje met beltegoed gekocht. Gelukkig had ik de jongen van de Target gevraagd om de telefoon in orde te maken zodat wij direct konden bellen. Nou dat was maar goed ook. Blijkbaar was er iets niet goed met het eerste telefoontje dat we kochten of de opwaardeerkaart was niet goed want het lukte hem niet om de telefoon bel-klaar te maken. Toen maar even naar de customer service om deze telefoon in te leveren en mijn geld terug te krijgen. Kon ik daarna weer terug om een andere telefoon te kopen. Gelukkig lukte het deze keer wel en hadden we dus een telefoontje waarmee we nu binnen Amerika kunnen bellen.  Totale kosten $ 30 voor telefoontje met 120 belminuten.
Toen de kleding en telefoon gelukt was konden we eindelijk de boodschappen doen. Joepie!
Uiteindelijk waren we 4 uur verder eer we weg waren bij de Target winkel.
Op aanraden van de campingeigenaar van de Monterey County Fair & Event Center zijn we naar Morro Bay gegaan.  Maar niet voordat we eerst nog even de 17 miles drive hebben gedaan. Eerst betaal je $10 entree. Dan begint er een hele mooie route. Hier moet je eigenlijk minimaal 2 uur voor nemen, en dat is nog aan de krappe kant want het strand etc. is geweldig om even te ontspannen. Maar aangezien we al zo veel tijd kwijt waren bij de Target hebben wij het in 1 uur gedaan. Wel jammer want het is er echt mooi. Onderweg stond er ineens een auto stil midden op de weg. Wat blijkt...... stonden er 2 herten.
Het is inmiddels al 16.00 uur. Op naar Morro Bay via Route 1. Dit gedeelte van Route 1 is echt spectaculair. Je hebt meerdere mooie uitkijkpunten waar je de camper neer kunt zetten. Ook heb je meerdere mooie State Parks waar je mooie wandelingen kunt maken of gewoonweg kunt genieten op het strand. Helaas was er voor ons alleen maar tijd voor een kleine wandeling naar de waterval bij Julia Pfeiffer Burns State Park (www.parks.ca.gov/?page_id=578).
Omdat we zo veel tijd kwijt waren bij de Target hebben we helaas geen tijd gehad voor Hearst Castle (www.hearstcastle.org). Echt jammer. Reden om een keer terug te komen alleen dan nemen we meer tijd. Minimaal overal 2 nachten staan. Nu heb ik het gevoel dat we te veel bezig zijn met boodschappen en aan het rijden zijn.
Inmiddels is de zon al weer onder gegaan. Dit leverde wel hele mooie plaatjes. Het rare is dat de zon hier al om 20.00 uur onder gaat en om 20.30 uur is het dan ook al helemaal donker.
We overnachten vandaag op Morro Dunes RV Park (www.morrodunes.com). Dit is een gezellige camping. Als je de straat over steekt ben je in de duinen. Echt lekker. De camping is opgedeeld in allemaal veldjes waar staanplaatsen in zijn gemaakt. Het ziet er allemaal erg gezellig uit. Elke plaats heeft een vuurplek en een picknick tafel. De douches en de wc's zien er niet zo schoon uit. Wat verouderd en omdat je aan het strand ligt oogt het ook direct zanderig en vies etc. Maar ach, slippers aan onder de douche en we worden schoon. Helaas hadden we niet het gevoel dat we schoon werden. Het water waar je mee douchte had een hele aparte geur die ik niet als lekker fris kan omschrijven. Volgende keer maar in de camper douchen. Je hebt full hook up dus kun je het water aansluiten en heb je dus geen last van de waterpomp die herrie maakt als hij aan moet.
Na geïnstalleerd te zijn, gegeten en gedoucht te hebben is het al weer tijd om te gaan slapen.

Reisafstand:       ongeveer 125 mijl / 200 km.
Reistijd:               ongeveer 3 uur (zonder stops)
Camping:           Morro Dunes RV Park  (www.morrodunes.com)
Campingkosten:   ongeveer $50

De dag begon vroeg. Lara en ik zijn een lekkere strandwandeling gaan maken. Het was nog vroeg en de bewolking hing nog laag. Dit zorgde ervoor dat de rotsformaties er heel mysterieus uit zagen. Op het water was al iemand aan het proberen te surfen. Ook waren er al vissers bezig. Lara hield zich voornamelijk bezig met schelpen zoeken. Na even lekker uitgewaaid te zijn, zijn we terug gegaan naar de camping. Echt een goed begin van je dag.
Na de rest wakker te hebben gemaakt en het gebruikelijke ochtendritueel van eten, bedden opruimen etc. zijn we vertrokken. Via Hwy 101 zijn we naar Pismo Beach gereden. Hier zijn we over gegaan op de Route 1. Dat was niet nodig geweest want Route 1 rijdt hier tussen de landbouw gebieden door. Hier en daar zie je mensen werken op het veld. Verder lijkt het wel of hier de tijd heeft stil gestaan. Uiteindelijk zijn we bij Orcutt terug gegaan naar Hwy 101. Dit gaf direct een mooiere omgeving. Het jammere is echter dat dit een snelweg is met meerdere banen dus de rust is wel weg.
Van Hwy 1 zijn we overgegaan op Hwy 154 naar Santa Barbara. Hier hebben we bij de haven even gevraagd waar Mission Santa Barbara was. Het kleine beetje wat wij gezien hebben van Santa Barbara zag er erg gezellig uit. Luxe maar niet ordinair. Helaas hadden we niet genoeg tijd om ook nog een tour te maken door Santa Barbara. Dus op naar Mission Santa Barbara. We hadden niet in de gaten waar de parkeerplaats was dus reden we een stukje verder en hadden de camper neergezet bij Rocky Nook Park (www.cosb.countyofsb.org/parks/parks02.aspx?id=8082). Dit is een gemeentelijk park waar je lekker kunt genieten van de rust tijdens een middagpicknick of BBQ (deze staan al voor je klaar) terwijl de kinderen lekker klimmen over de stenen die er liggen. Het was maar een klein stukje lopen naar Mission Santa Barbara en hier kon je gemakkelijk de camper kwijt. Old Mission Santa Barbara (www.santabarbaramission.org) is maar klein maar je krijgt wel een erg goede indruk van hoe het vroeger gegaan is. De mooi aangelegde tuin, het kerkhof met hele oude grafstenen / mausoleum, de kleurige kerk en het museum met voorwerpen uit die tijd geven een goede indruk van hoe de Europeanen de indianen bekeerde tot hun geloof.
Na de individuele tour zijn we weer terug gegaan naar de camper om via Hwy 101 naar Malibu Creek State park (www.malibucreekstatepark.org) te gaan. Gelukkig had ik gebeld of er nog beschikbaarheid was. Eenmaal bij de ingang van het park keken ze me raar aan toen ik zonder reservering op de camping terecht wilde. Toen ik ze er op wees dat ik 15 minuten eerder gebeld had en er toen nog 4 plaatsen beschikbaar waren, gingen ze even kijken en konden we alsnog naar de camping rijden. Eenmaal op de camping kwamen we er al snel achter dat onze buren Nederlanders waren die bij Travelhome geboekt hadden. Gelijk even gevraagd wat er allemaal goed/fout was gegaan. Hele handige tips gekregen. Het was hun laatste nacht dus kregen wij een aantal dingen van hun die ze toch niet meer gebruikte.
Na nog even een kleine wandeling om te kijken hoe we de volgende ochtend konden wandelen was het weer tijd om alles klaar te maken voor de nacht.

Reisafstand:                  ongeveer 200 mijl / 320 km.
Reistijd:                        4 uur
Kosten Missie post:        $ 8,- voor volwassenen en $ 3,- voor kinderen (selfguide tour)
Camping:                      Malibu Creek State Park  (www.malibucreekstatepark.org)
Campingkosten:             $ 45
Tanken:                        $ 100,- (3,869 per gallon / tellerstand 306 mijl)

Voor Lara en mij begon de dag vroeg. We wilde nog een lekkere wandeling maken voordat we weer zouden vertrekken. We hadden gelukkig gisteren een foto gemaakt van het park met de wandelingen erop. Nu konden we via de foto op mijn mobiel de route bepalen. We liepen via High Road en besloten naar Century Lake te lopen. De wandeling was wel lekker. We waren alleen water vergeten. Om 6 uur 's ochtends heb je niet veel water nodig als je maar een klein rondje gaat lopen dacht ik... nou dat was een grote vergissing. De wandeling bleek vals plat dus we hebben aardig wat geklommen. Via de Rock Pool zijn we naar het visitor center gelopen. Deze is helaas alleen in het weekend geopend vanaf 12.00 uur. Uiteindelijk zijn we via de Chaparral Trail terug gelopen naar de camping. Een mooie wandeling van 8 km. Een goed begin van de dag.
Nadat iedereen wakker en klaar was zijn we naar Roadbear RV (LA locatie) gereden. We waren er maar 5 mijl vandaan dus besloten we het raam en de lade te laten maken. Tevens hebben we het koffiezetapparaat even om gewisseld. (Roland was zo slim geweest om koffie te zetten zonder water in het koffiezetapparaat te doen.... en glas op een hete plaat gaat niet goed). Terwijl ze de camper aan het maken waren konden wij nog lekker even snuffelen tussen de spullen die de vorige kampeerders achter hadden gelaten. Roadbear RV gooit de spullen niet weg maar zet ze neer voor de volgende kampeerders om mee te nemen. Echt een super idee. Zo wordt er niets weggegooid. Uiteindelijk was het ongeveer 11.30 uur eer we naar Los Angeles vertrokken. We wilde eigenlijk alleen het Hollywood sign (vanaf Griffith Observatory), Venice Beach en Santa Monica Pier bekijken. Het verkeer was al zo druk, zelfs rond het middaguur dat we al file moesten rijden. Eenmaal van de snelweg af ging het nog niet veel sneller. Ze waren met de weg bezig dus hadden een baan  afgezet. Het rijdeel waar we nu overheen moesten was zo smal dat ik dacht dat we er niet door konden maar de wegwerker zei dat het wel ging dus reed Roland heel voorzichtig door. Tot we ineens kdeng hoorde. Kwam de luifel tegen de boom aan. Gelukkig viel de schade aan onze luifel mee, alleen wat boomschors op de luifel maar verder niets. De boom had meer schade. Roadbear had ons verteld dat je vanaf het Griffith Observatory (www.griffithobservatory.org) een goed uitzicht had over de stad en het Hollywood sign. Het parkeren voor een camper op hun parkeerplaats ging niet dus besloten we de camper onder aan de weg neer te zetten op de parkeerplaats waar de bussen staan. Het is dan een kleine wandeling omhoog. Het uitzicht is schitterend. Je kijkt over heel LA heen. Daarnaast kun je nog door telescopen kijken en tentoonstellingen bekijken. Na wat rondgekeken te hebben besloten we om maar richting San Diego te gaan want het verkeer stond al weer vast. Zelfs op een vrijdag vroeg in de middag hadden we voor 15 mijl rijden in Los Angeles al 1,5 uur nodig. Dus maar doorgaan naar San Diego en Venice Beach, en Santa Monica Pier maar laten voor wat het is. Helaas. Nog een reden om nog eens terug te komen.
Over een route die je normaal gesproken in 2,5 tot 3 uur moet kunnen doen, hebben wij uiteindelijk 5 uur gedaan. Eenmaal in Chula Vista nog vlug even boodschapjes gedaan en op naar de KOA San Diego (www.koa.com). Even inchecken en toen op zoek naar onze staanplaats. Gelukkig worden die duidelijk aangegeven. Je kunt gewoon de gekleurde lijn volgen naar het gebied op de camping waar jij staat. De douches zijn nogal wisselend. Roland trof een douche die niet zo schoon was. Mijn douche oogde wel schoon en de straal was ook erg lekker. Alleen was het water er erg koud. Uiteindelijk kwam ik er per ongeluk achter dat ze de aansluiten van het warm en koud water omgewisseld hadden dus bij de C van cold was de warm water leiding aangesloten en bij de H van hot was de koud water leiding aangesloten. Wat ook nog vervelend is, is dat de sproeikop zo laag hangt. Zijn die Amerikanen dan zo klein of wassen die nooit hun haren? Echt vervelend om zo door je knieën te moeten zakken om je haren te kunnen wassen.

Reisafstand:  170 mijl
Reistijd:  3,5 uur zonder file!
Camping:  KOA San Diego (www.koa.com)
Campingkosten:     $ 78
Tanken:  $ 100 (kosten per gallon $ 4,059 / tellerstand 563 mijl)

Vandaag even een dagje San Diego bekijken. We hadden even geïnformeerd op de camping voor kaartjes voor Seaworld (www.seaworld.com).  In het weekend betaal je $89,- per persoon. Kocht je het bij de camping dan betaalde je nog maar $75,- per persoon. Omdat we dit vrij duur vonden, besloten we om een Trolley tour te doen met Old Town Trolley. Normaal kosten de kaartjes $ 39 voor volwassenen en $ 19,- voor kinderen van 4 t/m 12 jaar. Op de camping betaalde we $ 35 voor volwassenen en $ 17 voor kinderen. Dus op naar San Diego.
Het parkeren viel alleen wel tegen met een 30 ft. Camper. Genoeg plaatsen voor auto's maar campers...... Gelukkig vonden we een parkeerplaats tussen Embarcadero Cruise ship terminal en het treinstation.  Kosten voor het parkeren: tussen 1 en 10 uur parkeren kost $16,- Niet goedkoop maar we hadden een plekje.
Toen op naar Seaport Village (www.seaportvillage.com). Dit ligt lekker aan het strand met allemaal kleine winkeltjes en vertier voor de kleintjes. Dit zag er allemaal heel sfeervol uit. Na wat rondgekeken te hebben zijn we hier op de Old Town Trolley (www.trolleytours.com/san-diego) gestapt. Eerst rij je een gedeelte door Downtown San Diego. Dat was wel aardig maar niet noemenswaardig. Toen de brug over naar Coronado. Hier staat het beroemde Hotel Del Coronado (www.hoteldel.com). Dus hier zijn we maar even uitgestapt om het hotel te bekijken. Van buiten ziet het er kolossaal uit. Mooi gelegen aan het water. Echt heel luxe. Van binnen is de lobby helemaal afgewerkt met hout. Dit ziet er echt heel erg mooi uit. De lift in het gebouw is erg oud en open. Echt mooi om te zien. Helaas wilde de kinderen weer snel weg, die wilde liever in het zwembad op de camping liggen. Dus weer met de Trolley via Balboa Park (www.balboapark.org), wat ons echt een mooi park leek om even te picknicken etc, naar de volgende stop 'Old Town Market' (www.oldtownmarketsandiego.com). Dit was geweldig! Zelfs de kinderen waren het zwembad even helemaal vergeten. Op de Old Town Market waan je je in Mexico, live muziek, leuke kleine winkeltjes / kraampjes. Daarnaast ligt Old Town State Historical Park (www.parks.ca.gov/?page_id=663).  Dit is een soort openluchtmuseum waar je je in de jaren 1821 waant. Echt geweldig om te zien. Uiteindelijk zijn we toch maar terug gegaan naar de camping zodat de meiden konden zwemmen en mama de was kon doen. De was doen gaat hier erg vlug, wasmachine doet er 38 minuten over, en kost niet veel. Een was draaien kost $2,- en daarna in de droger doen kost $1,50. De was op een waslijn bij je staanplaats wordt niet gewaardeerd op deze camping.

Kosten parkeren in San Diego:  $ 16,-
Kosten Old Town Trolley tour:  $ 35,- voor volwassenen en $ 17,- voor de kinderen
(Ticketprijs van de camping)
Camping:   KOA San Diego (www.koa.com)
Campingkosten:      $ 78
Kosten wassen en droger:  $ 3,50

Na nog even goed ingeslagen te hebben bij Food4Less en nog even tanken was het weer tijd om te gaan rijden. Eindelijk gaan we de drukte en heuvellandschap uit en de kale vlaktes op. Via I 8 E, Hwy 79 N, Hwy 78 E en Hwy 86 N kwamen we aan bij Salton Sea. Hier hebben we even een kleine pauze genomen bij Salton Sea Beach. Toen weer verder en bij Mecca ging het even fout. Roland had de eerste greppel in de weg gezien dus reed daar heen rustig over heen. Bij het optrekken zag hij helaas een tweede greppel over het hoofd. De glazen en borden vlogen ineens door de camper heen. Schade: 1 gebroken glas en een gebroken bordje. De rest was gelukkig nog heel. Het probleem was alleen dat het onder de bank was geschoven. Nu kun je de plank aan de voorkant van de bank weghalen dus konden we er toch nog bij. Na even de nodige schade opgenomen te hebben en scherven opgeruimd te hebben konden we weer verder. Uiteindelijk kwamen we aan bij de ingang van Joshua Tree National Park (www.nps.gov/jotr/index.htm).  Er zat niemand in het hokje en het kantoortje wat er bij stond was gesloten. Dan maar doorrijden. De weg door het park is schitterend. We hadden helaas te weinig tijd om uitgebreid dingen te bekijken want we wilde voor het donker op de camping zijn. Mensen hadden ons geadviseerd om naar Jumbo Rock campground te gaan. Een camping zonder faciliteiten, op de wc hokjes na (Die er hier overigens erg goed uit zagen). Het is hier 'first come, first serve'. Dus als je te laat bent heb je geen plek. In de zomermaanden heb je hier geen last van. Het was er erg rustig op de camping. De naam van de camping zegt het al.... Jumbo Rocks. Er lagen echt grote rotsen waar Lara zich lekker op uit kon leven. Voor we er erg in hadden zat mevrouw al boven op de rotsformaties. Die genoot! Helaas werd het al snel donker en was het afgelopen met het klimmen. Maar het mogen maken van een vuurtje en de mooie sterrenhemel maakte veel goed.

Reisafstand:     210 mijl / 335 km.
Reistijd:   4:15 uur
Camping:    Jumbo Rocks
Campingkosten:   $ 15,-
Tanken: $ 123,67 (kosten per gallon $3,79 (bij cash betalen en $3,89 bij pinnen / tellerstand 666 mijl)

De dag begon vroeg voor mij. Ik werd wakker en besloot te gaan genieten van de zonsopkomst. Echt lekker. Even wat klimmen op de rotsen voor de mooiste foto plekjes. Heerlijk hoe rustig en verlaten het hier is. Hier kom ik echt lekker tot rust. De drukte van Route 1 (San Francisco naar San Diego) lijkt ineens zo lang geleden. Hier kan ik pas echt van genieten.
Nadat de andere ook wakker zijn geworden was het nog even klimmen en klauteren voor Lara voordat we weer verder gingen. Omdat ik nog meer van Joshua Tree NP wilde zien zijn we via een omweg gegaan. Bij het gedeelte waar Jumbo Rocks campground ligt zijn heel veel grote rotsformaties en lage vegetatie. Als je verder westwaarts rijdt, voorbij Ryan campground, maken de rotsen plaats voor Joshua Tree bomen en wordt het ook wat vlakker en groener.
Bij 29-Palms rijden we noordwaarts richting Amboy. Het is een wat kleinere weg, volgens de kaart dan want hier zijn alle wegen breed. Het landschap is mooi maar dat is hier overal. Bij Amboy gaan we oostwaarts over Route 66. Hier zien we direct de eerste tankstation in de steil van Route 66 uit de jaren 50. Echt mooi om te zien. Als we verder rijden krijgen we helaas een detour (omweg) i.v.m. een afgesloten weg. We worden naar het noorden geleid en komen uit bij Interstate 40. Gezien de tijd besluiten we deze maar te nemen helemaal tot aan Needles. Bij Needles gaan we er van af en nemen Hwy 95 N om vervolgens weer op Route 66 te gaan. Op Route 66 ligt het plaatsje Oatman (www.ghosttowns.com/states/az/oatman.html).  Dit was echt geweldig. Het is een spookstadje. De ezeltjes lopen los over straat. In de huizen, restaurants, winkels etc. van toen zitten nu allemaal toeristische winkeltjes. Het is er echt heel gezellig. Zeker de moeite waard om daar voor om te rijden. Toen we wegreden bij Oatman werden we verrast door een geweldige weg. De ene haarspeldbocht na de andere en allemaal met een geweldig uitzicht. We hebben ook nog even een stop gemaakt om foto's te maken. Na even een stukje van de weg te zijn gelopen stuiten we ineens op een klein kerkhofje op de berghelling. Echt mooi om te zien. Niet omheind zoals bij ons. Vrij, zoals ze waarschijnlijk ook geleefd hebben.
Uiteindelijk kwamen we aan in Kingman waar we overnacht hebben wij de KOA campground (www.koa.com).  Dit is een wat kleinere camping maar wel luxe. Er zit een zwembad, bubbelbad, speeltuin, midgetgolf baan, een speelruimte voor de kinderen met TV, Airhockey tafel, spellen en zelfs een keukentje voor de gasten in tenten. En alles in inclusief in de prijs, die reuze mee valt.

Reisafstand:    225 mijl / 360 km.
Reistijd:  4:30 uur
Camping:  KOA Kingman (www.koa.com)
Campingkosten: $ 40,-
Tanken: $ 100,- (($99,65 + $ 0,35 ct administratie kosten) kosten per gallon $3,69  / tellerstand 910 mijl)

Na nog even spelen op de camping en winkelen bij K-Mart reden we uit rond 12.30 uur weg uit Kingman. Het weer was niet zo mooi. In de verte zagen we de regen al met bakken uit de hemel komen. Gelukkig kregen wij de regen pas toen we lekker in de camper zaten. We hebben nog even een stop gemaakt bij de Hackberry General Store (www.hackberrygeneralstore.com/).  Dit was wel aardig om te zien. Even een blik in de geschiedenis. Het contrast is wel leuk als je al die oude verroeste auto's ziet met vervolgens een heel mooi gerestaureerde oldtimer (Corvet uit de jaren '50 of '60) in de garage.
Onze volgende stop was Seligman. We besloten te eten bij Roadkill Café. Hun slogan is “You kill it, we grill it”. Het was even wachten voordat we een tafel hadden (De zaken gaan goed hier op Route 66). Bij de parkeerplaats van het restaurant krijg je nog een blik terug in de tijd. Je kunt je op laten sluiten in een gevangenis. Het jammere is dat ze nu wel stopcontacten hebben gemaakt die goed in het zicht zitten dus je vraagt je af of het allemaal wel echt is. Iets verder door in Seligman is ook nog van alles dat je terug brengt in de tijd. Wel grappig om het allemaal te bekijken. Ook wel erg toeristisch. Maar dat maakt het er niet minder leuk om.
Na nog even de laatste foto's van Route 66 te hebben genomen werd het al weer tijd om door te rijden naar de Grand Canyon. Mather's campground zat al vol dus hadden we 2 alternatieven bekeken. Ten-X campground ligt in een National Forest op 10 mijl van het visitor center van de Grand Canyon. Desert View campground ligt aan de oostkant van Grand Canyon NP. Gezien het slechte weer en het feit dat het al laat begon te worden kozen we voor Ten-X campground (www.recreation.gov/camping/ten-x-campground/r/campgroundDetails.do?contractCode=NRSO&parkId=75372).  Het was inmiddels 17.30 uur en ze hadden nog ongeveer 8 plaatsen beschikbaar. Deze camping heeft geen faciliteiten (op de WC ruimtes na) maar biedt wel alle rust. Elke plaats heeft een BBQ en een vuurplek. Daarnaast staat er bij elke plaats een picknicktafel. Echt een geweldig alternatief voor het verblijf in het Nationale Park en heel wat goedkoper ($ 10,- per nacht). En binnen 10 a 15 minuten zit je in de Grand Canyon. Helaas zat het weer niet mee dus besloten we maar lekker op de camping te blijven en lekker een spelletje te spelen.

Reisafstand:    180 mijl / 290 km.
Reistijd:  3:00 uur
Camping:   Ten-X campground (National forrest)
Campingkosten: $ 10,-
Tanken:  $ 82,21 (kosten per gallon $2,799 / tellerstand 1100 mijl)

De ochtend begon vroeg voor ons. Om 8.30 uur vertrokken we naar de Grand Canyon NP (www.nps.gov/grca/index.htm) want we wilde op tijd in het park zijn. Binnen 15 minuten waren we bij het visitor center. Daar hebben we even wat informatie gehaald en vervolgens zijn we nog even naar het uitkijkpunt, Mather Point, geweest. Dit is het meest gefotografeerde uitkijkpunt, dus wij wilde wel eens zien wat hier zo mooi aan was. Van de belgen die we daar spraken bleek al snel dat we geluk hadden vandaag want gisteren was er geen canyon te zien. Deze was helemaal gevuld met mist. Nu hadden we steeds meer optrekkende mist waardoor de bodem af en toe zichtbaar werd. Helaas kregen we te veel honger om daar lang te blijven, dus zijn we gaan eten bij de Yavapai Lodge (www.visitgrandcanyon.com/yavapai-lodge).  Hier kun je al een continental breakfast (buffetvorm) krijgen voor ongeveer $ 6,- en voor ongeveer $ 11,- kreeg je een full breakfast incl. drinken, aardappeltjes, worst/spek, ei en het continental breakfast buffet. Het continental breakfast was erg lekker, met verse fruitcocktail, yoghurt, muesli, cornflakes etc. etc.. Nog even thee voor onderweg meegenomen en op naar het volgende viewpoints. Het zag er allemaal heel mysterieus uit, die lokaal opduikende mist uit de canyon. Bij sommige punten was het erg mistig als je aan je wandeling begon maar als je weer bij het beginpunt kwam was het redelijk helder. Echt apart om mee te maken. Ook het feit dat het plaatselijk optrekkende mist was, echt van die vlagen, maakte dit een hele aparte ervaring. Na nog een paar viewpoints te hebben bekeken werd onze laatste stop in Grand Canyon NP de Desert View Watchtower (www.nps.gov/grca/learn/photosmultimedia/gcid-05-dvwt.htm). Deze toren lijkt tevens een soort indianen museum. Allerlei muurtekeningen en attributen die met de indianen te maken hadden. Helaas hadden we maar weinig tijd want we moesten nog door naar Monument Valley (www.navajonationparks.org/htm/monumentvalley.htm). Dit ligt in een andere tijdzone dus moesten we opschieten om niet te laat te komen voor onze jeeptour. Via Hwy 64 E, Hwy 89 N, Hwy 160 E en Hwy 163 N reden we naar Gouldings. De weg erheen ging door kleine dorpjes, maar voornamelijk door grote uitgestrekte
valleien, waarbij je uit moest kijken voor loslopende en overstekende dieren. Zo af en toe zag je een herder de schapen binnen halen. Uiteindelijk kwamen we om 16:15 uur aan bij Gouldings Campground (www.gouldings.com/campground). Deze camping ligt buiten het park in het plaatsje Goulding. Goulding bestaat uit Goulding's camping, Goulding's Lodge met bijbehorend een museum en giftshop, Goulding's Grocery store / Minimarket en een vliegveldje. Dan heb je het zo'n beetje wel gehad.
Na ingecheckt te hebben hadden we nog maar even de tijd om de camper op zijn plek te zetten want om 17:00 uur moesten we al weer klaar staan voor de 3,5 uur durende Sunset Jeep Tour, ook weer door Goulding's Monument Valley Lodge & Tours (www.gouldings.com/tours). De tour was heel erg leuk, je krijgt vele hoodoos te zien, allemaal met hele aparte namen zoals bijv. Left and Right Mitten, Three sisters, Totem Pole, John Ford's Point etc. We mochten zelfs binnen kijken bij een hogan. Hier werden demonstraties gehouden. Lara mocht haar haren laten doen op de indiaanse manier. Echt grappig hoe ze dit deden.
Hetgeen wat mij opviel was dat het deze keer, ik ben hier in  2001 voor het laatst geweest, zoveel groener was. Ze hadden dit jaar erg veel regen gehad. Dat was ook te merken want we konden bijv. niet bij the Eye komen want daar lagen allemaal grote plassen. We konden wel bij The Ear komen.
Op het laatste nog even gekeken naar de mooie zonsondergang. Echt heel apart die kleuren zo op de rood gekleurde hoodoos.
Om 21:00 uur waren we weer op de camping. We probeerde te douchen, maar de sleutel voor de doucheruimtes werkte niet. Bovendien stond er een groep die de douches een beetje claimde, dus hebben we ons lekker in de camper gedoucht. Ging ook prima. Tenminste een douchekop die wat hoger hing. Het hele rare is dat de douchekoppen hier vaak maar op 1.60 hangen. Sorry hoor maar dan moet ik door mijn knieën om mijn haren te kunnen wassen. Zijn de Amerikanen dan zo klein?????

Reisafstand:     185 mijl / 295 km.
Reistijd:          3:20 uur (zonder stops)
Camping:  Goudings camp park (www.gouldings.com)
Campingkosten: $ 70,-
Tour:   $ 65,- per persoon
Tanken:  $ 75,- (kosten per gallon $2,929 / tellerstand ? Mijl)

De dag begon relaxed. Ik ging lekker een kleine wandeling maken terwijl de rest uitsliep. Na het ontbijt gingen de meiden nog even lekker zwemmen, terwijl Roland en ik nog even op gingen ruimen en de camper klaarmaakte voor ons vertrek naar Page. Maar eerst nog op naar de souvenirwinkeltjes van Monument Valley (www.utah.com/monument-valley). Na wat onderhandelen had Lara haar dromenvanger. Gabi wilde ook wat dus na een klein stukje gereden te hebben maar weer gestopt bij het volgende souvenirstandje. Hier was het erg gezellig. De indianen die daar hun spullen verkochten hadden hele verhalen. Geweldig om naar te luisteren.
Uiteindelijk was het tijd om naar Page te gaan. Op Hwy 163 wordt gewaarschuwd voor overstekende paarden en koeien. Nou dat is niet voor niets. Ineens zien we aan de kant van de weg een loslopend paard aan komen lopen. We keken even raar op en voor we het wisten liep hij achter onze camper de weg over. Gelukkig was het niet druk op de weg. Je ziet de waarschuwingsborden wel maar als het je dan echt overkomt sta je toch raar te kijken. Via Hwy 163, Hwy 160 en Hwy 98 reden we naar Page. Net voor Page zagen we een hokje waar je een boeking kon maken voor Antelope Canyon (www.navajonationparks.org/htm/antelopecanyon.htm). Hier was het heel rustig. Helaas kwam dat omdat de tours helemaal vol zaten voor de komende dagen (reserveren is dus noodzakelijk). Wij besloten om Antelope Canyon dan maar te laten voor wat het was en zijn direct doorgereden naar de camping. Eerst reden we door het plaatsje Page (www.visitpagelakepowell.com). Wat ons direct opviel waren de vele kerken die hier staan. Ik denk wel 7 of 8 verschillende geloofsovertuigingen en allemaal naast elkaar.
In Page hadden ze een Safeway supermarkt. Joepie! Eindelijk weer even grote boodschappen in kunnen slaan.
Op naar de camping. Hiervoor moest je de Glen Canyon Dam over. Hier even vlug een paar foto's genomen (het was leuker geweest als we even de dam over gelopen waren want het zag er erg mooi uit toen we er over heen reden).
Je zag Lake Powell al van ver liggen. Eenmaal op de camping, Wahweap campground (www.lakepowell.com/rv-camping/wahweap-rv-campground) was het nog even dubben. Gaan we zwemmen in het meer, of gaan we zwemmen in het zwembad van de Lodge? Uiteindelijk besloten we maar allebei te doen. Eerst in het meer en vervolgens naar de Lodge. Hiervoor moest je bij de Lodge eerst een sleutel halen. Deze krijg je op vertoon van het bewijs dat je op de camping verblijft. Wij troffen wat medewerkers van de Lodge die zo lief waren om ons binnen te laten. Het zwembadwater was wel erg koud maar de meiden schenen hier geen last van te hebben. Uiteindelijk was het al weer donker dus besloten we terug te gaan naar de camper. Douchen op de camping kost $ 2,- voor ongeveer 15 minuten douchen. Dit omdat hier ook veel dag-gasten gebruik van maken.
Toen werd het nog even spannend. Als het hier donker wordt, is het ook direct donker! Geen straatverlichting of wat voor verlichting dan ook in de weide omgeving. Gelukkig hadden we onze telefoon bij, waar een zaklamp functie op zat, want anders denk ik niet dat we de weg terug hadden gevonden. Na nog even eten en uitzoeken in welke tijdzone we zitten en hoe laat we morgen dan weg moeten om op tijd te zijn voor onze afspraak (de komende dagen zitten we op de grens van 2 tijdzones dus dat wordt nog moeilijk) werd het tijd om naar bed te gaan.

Reisafstand:     135 mijl / 215 km.
Reistijd:          2:20 uur (zonder stops)
Camping:  Wahweap campground
(www.lakepowell.com/rv-camping/wahweap-rv-campground)
Campingkosten: $ 48,12    

De ochtend begon vroeg. Rond zonsopkomst werd ik wakker dus besloot even een kleine wandeling te gaan maken. Heerlijk zo langs het meer af struinen als de zon opkomt. Geweldige lichtshow op het water etc. Toen de rest maar even wakker gemaakt om 06:30 uur want om 07:30 uur moesten we vertrekken naar Houserock Valley Road voor een tour naar The White Pockets (https://a.zozi.com/#/express/atvkanabut/products/108061). Deze schitterende excursie hadden we geboekt bij Kanab Tour Company (www.kanabtourcompany.com).  Houserock Valley Road ligt ongeveer 30 mijl van de camping (bij mile paaltje 25) maar ligt in een andere tijdzone dus we gingen een uur in tijd vooruit. Als je dus een afspraak maakt voor deze tour houdt dit dan goed in de gaten.
Na onze kennismaking was het tijd om over te stappen in hun auto om zo ver mogelijk over de onverharde weg te rijden. Toen we niet meer verder konden (de weg was weggespoeld met al de regen die ze onlangs hadden gehad) werden de auto's aan de kant gezet en werden de Quads en zand buggy uitgeladen. Nu kon het avontuur beginnen. We moesten nog ongeveer 8 mijl over de gravelweg voordat we de duinen in schoten. Echt leuk om te spelen in de duinen met een zand buggy. Roland zei niets waar zijn ogen begonnen te glinsteren van geluk. Hij voelde zich net een klein kind. Echt geweldig om te zien. Uiteindelijk maakte we een kleine stop om wat te eten. Hier hebben we ook nog even een kleine wandeling gemaakt naar een plek waar ze opgravingen/muurtekeningen uit de oude tijd hadden gevonden. Kane County is een gebied dat nog ontdekt moet worden. Je zult hier, als je weet waar je op moet letten, heel veel mooie oude dingen kunnen vinden. We kregen uitleg over alles wat we zagen. Na nog even een klein stukje rijden kwamen we aan bij de White Pockets. Echt een geweldig stukje natuur. De gekleurde lijnen in de rotsformaties, de glooiende lijnen die de wind heeft gemaakt, het uitzicht over de Grand Staircase – Escalante National Monument (www.utah.com/grand-staircase-escalante) etc. etc. zijn te mooi om in woorden uit te kunnen drukken. Lara begon al direct te klimmen en klauteren. Die was helemaal in haar element. Het rijden met de zand buggy was voor papa een speelparadijs. Dit was een speelparadijs voor Lara. Helaas was het erg bewolkt en begon het op een gegeven moment ook even te regenen. Dus toen maar even schuilen tegen de regen. Als het hier regent dan zijn het direct hele grote druppels maar gelukkig zaten wij aan het staartje van de regenbui want hij was zo over gewaaid. Na nog een kleine wandeling kwamen we terug bij de voertuigen. Toen werd het tijd voor de terugreis naar de auto's. Roland ging op de quad van Cory met Lara achterop. Mama mocht spelen met de zand buggy. Halverwege zijn we gewisseld. Gabi bij papa achterop en Cory liet aan Lara en mij zien hoe hard je kon met de zand buggy. Echt gaaf.
Eenmaal terug bij de camper konden we ons even opfrissen. ’s Avonds hebben we gegeten bij het Rocking V Café (www.rockingvcafe.com). Dit is een zeer bekend restaurant is Kanab. Het eten was er erg goed. Alleen de vegetarische keuken is heel anders dan Lara gewend is.
Uiteindelijk zijn we naar onze camping bij Coral Sand Dunes State Park (www.stateparks.utah.gov/parks/coral-pink) gegaan. Na geïnstalleerd te zijn hebben we ons nog even gedoucht (onder een super warme douche) en was het tijd om te gaan slapen want we waren helemaal uitgeput van de indrukwekkende dag!

Reisafstand:     90 mijl / 145 km.
Reistijd:          1:45 uur
Camping:  Coral Pink Sand Dunes State Park (www.stateparks.utah.gov/parks/coral-pink)
Campingkosten: $ 24,- (online geboekt $ 20,- + $ 4,- administratie kosten)
White Pockets tour: $ 450,- voor de eerste 3 personen, daarna meerprijs per persoon.     (www.kanabtourcompany.com)
Tanken:          $ 60,- (kosten per gallon $ 3,77 (Premium 91) / tellerstand ? mijl)

Vandaag begon de dag weer eens lekker. We zitten in Utah maar onze telefoons hadden de Arizona tijd, wat een uur achter loopt, (we zitten tegen de grens met Arizona). Dus tip...... als je een afspraak hebt voor een excursie, controleer dan altijd of je beide dezelfde tijdzone hebt!
Omdat we nog geen slotcanyon hadden gezien, Antelope Canyon was niet gelukt, zijn we met Cory, van Kanab Tour Company (www.kanabtourcompany.com) naar Peek-A-Boo Slot Canyon gegaan. Eerst weer even met de zand buggy een stukje rijden en vervolgens een wandeling gemaakt door de slot Canyon. Dit was wel heel indrukwekkend. En het was er druk......, we zagen nog een groepje mensen (4 of 5 personen) die daar ook waren. Kane County is toeristisch gezien nog niet echt bekend en dat merk je. Overal waar je gaat ben je of alleen of met nog een klein groepje. Mogelijkheden te over dus om foto's te maken zonder dat er andere mensen bij staan of staan te wachten tot jij weer eens doorloopt. En het is er schitterend. Ik weet dat ik nog een keer terug ga maar dan voor minimaal een week want er is zo veel moois te zien en te doen in de Kanab area. Zo heb je hier ook bijv. Best Friends Animal Sanctuary (www.bestfriends.org). Dit is een asiel voor gevonden dieren, met een No-Kill beleid dus hier kunnen de dieren blijven totdat ze geadopteerd of dood gaan. Het schijnt er geweldig te zijn en elk jaar hebben ze weer heel veel vrijwilligers die mee helpen om deze dieren te verzorgen. Daarnaast is er nog de Moqui Caves en zijn we verschillende leuke verhalen/ontdekkingen die Kanab County (www.visitsouthernutah.com) geweldig maakt.
Na afscheid te hebben genomen van Cory zijn we terug gegaan naar Coral Pink Sand Dunes State Park voor een excursie met Utah Off-Road Outfitters ATV tours of Coral Pink Sand Dunes (www.facebook.com/pages/Utah-Off-Road-Outfitters/2136186220200633 of www.utahatvtour.com). Ook nu mochten we weer spelen in het zand maar deze keer met een quad. De meiden waren wel teleurgesteld want ze hadden verwacht dat ze ook een eigen quad mochten rijden maar helaas dat mocht niet. Ze moesten 16 jaar zijn om dit te mogen dus maar bij ons achterop. Achteraf ook maar goed want het was erg hard werken om de quads door de ingesleten paden te sturen. Daarnaast was het tempo zo laag dat de quad eigenlijk te weinig toeren kon maken en het dus extra hard werken was. Onderweg maakte we wel een paar stops. Een van de stops was bij de voetafdrukken in het gesteente van een dinosaurussen. Dat was wel aardig om te zien. De afsluiting van de tour was wel leuk. We mochten van een duin af sleeën of sandboarden. Lara besloot om met een houten board een hoge zandduin af te gaan. Dus niet op sneeuw maar op zand. Echt geweldig. Een natuurtalentje zoals ze naar beneden ging. Ik probeerde een slee maar bij de eerste correctie die ik wilde maken brak het handvat af dus kon ik niet meer sturen en daar ging ik.... zand happen. Roland en Gabi geloofde het wel. Het omhoog klauteren de zandduin op was in deze hitte te vermoeiend.
Mocht je geen tour doen maar wel willen sandboarden of sleeën dan kun je deze huren bij de ingang van het park voor $ 25,- per dag.
Na deze excursie hadden we even de tijd om ons lekker te douche. Deze keer hadden we uitgevonden hoe we de douche ook koud konden krijgen. Blijkbaar hebben ze hier moeite met warm en koude aansluiting zo neer te zetten dat ze kloppen met de aanduiding op de kranen. We zijn gaan eten bij Little Hollywood Chuckwagen Dinner Theatre (www.littlehollywoodmuseum.org). Dit is een museum met oude filmsets en tevens een plek waar de toerbussen vol toeristen komen om te eten. Ieder half uur komt er een nieuwe toerbus binnen, deze keer leken het alleen maar Fransen toerbussen te zijn, die hier een toneelstukje zien/maken. Buiten staan een aantal oude filmsets die je kunt bekijken. Daarna krijg je binnen een uitleg, wordt iedereen een rol bedeeld en ga je buiten een korte film maken. Grappig om te zien. Toen weer naar binnen waar we eten konden halen. Het was echt ‘cowboy’ eten. En nog lekker ook. Het eten hier is wel grappig maar je zit in een grote zaal en als je hier als 'walk in' komt is het minder gezellig. Wel kun je hier even je mail etc. checken. Na even gegeten en rondgekeken te hebben zijn we weer terug gegaan naar de camping.
Weer een vermoeiende dag achter de rug.

Reisafstand:     0 mijl
Reistijd:  0 uur
Camping:  Coral Pink Sand Dunes State Park
Campingkosten: $ 24,- (online geboekt $ 20,- + $ 4,- administratie kosten)
Kosten Peek-A-Boo excursie:   $ 225 per groep (1-5 personen)
Kosten ATV tour excursie: $ …...
Evt. kosten huren slee of sandboard:  $ 25,- per dag
Little Hollywood Chuckwagen Dinner Theatre:   $20,- + tax per persoon

Ik was weer eens op tijd wakker en heb een lekkere wandeling gemaakt door de duinen. Wat heel leuk was om te zien waren de verse sporen die de dieren in het zand achter hadden gelaten. Na een poosje door het zand te hebben gelopen zag ik een platform. Blijkbaar was er dus een verhard pad naar dit platform waar je een geweldig uitzicht had over de duinen. Ook liep er hier een wandelpad met uitleg bordjes van wat je zag. Dit heb ik even een klein poosje gevolgd en toen ben ik toch maar terug gegaan naar de camper. Vandaag vertrokken we naar Bryce Canyon National Park (www.nps.gov/brca).  Op de weg naar Hwy 89 werd gewaarschuwd voor loslopende koeien. En ja hoor.... daar liepen ze, netjes aan de kant van de weg. Een stukje verder lag er helaas ook een dood langs de weg. Dieren komen in het donker op licht af. En aangezien er hier geen straatverlichting is zijn voertuigen het enigste lichtpunt dat ze hier hebben. Helaas leid dit tot vele dode dieren. Dus altijd goed uitkijken als je in de schemering of het donker hier rijdt.
Op Hwy 89 hebben we even getankt bij Mount Carmel Junction. Ook nu treffen we dode dieren aan op of naast de weg (3 herten). Echt zielig om te zien. Wat wel leuk was om te zien is dat de Virgin River hier vrij dicht langs de weg loopt. Hij kronkelt zich een weg door de weilanden. In de verte zie je de bergen. Op dit gedeelte zie je kleine dorpjes die er verouderd uit zien. Dat heeft wel een aparte sfeer. Mocht je nog op zoek zijn naar een camping die midden tussen de parken ligt dan is de Bryce – Zion campground (www.brycezioncampground.com)  (ligt tussen Glendale en Alton) volgens Ken Gotzenberg (Tourisme director van Kane County) een goede camping. Vanaf de weg zag het erg goed uit en ze zijn druk bezig met cabins te bouwen etc.
Eenmaal op Hwy 12 begint het landschap te veranderen. Je ziet bij Red Canyon al echt de zandhoodoos. Echt een mooi gezicht. Wat me ook opvalt is het vrij liggende fietspad (dat loopt helemaal tot Bryce Canyon NP). Om iets voor 13.00 uur kwamen we aan bij Ruby's Inn RV Park  (www.rubysinn.com/rv-park-campground). Bij het inchecken blijkt dat je gratis met de Rainbow Point tour mee kan. Dus vlug de camper op zijn plek zetten en wat eten want om 13.30 uur vertrok de Rainbow Point tour. Je gaat dan met een touringcar naar het verst weg gelegen punt van Bryce Canyon National Park (www.nps.gov/brca). Je krijgt allerlei uitleg. Dit was wel aardig. Alleen ben ik vorige keer bij Sunset/Sunrise point naar beneden gelopen naar de Navajo / Garden trail. Dit vond ik veel indrukwekkender dan de hoodoos van boven te zien. Toen maar even de tour geboekt om morgen paard te rijden. Ik had ze al gebeld en moest nog even iets komen regelen dus was ik eerder uit de bus gegaan om dit te doen. Blijkt Roland er ook bij te moeten zijn om te tekenen. Dus voor niets eerder uitgestapt. Dan maar wachten op de shuttle bus van het park.
Terwijl de kinderen en papa nog heerlijk bij het zwembad rond hingen heb ik de voorbereidingen voor de BBQ en de was gedaan. De was moest echt gebeuren na ons bezoek aan de vele zandpartijen. Zelfs nadat de was gewassen en in de droger was geweest kwam het zand er nog uit. Maar het was gewassen..... dus het zal wel iets frisser zijn geworden. Goed zat voor op vakantie.
Terwijl Gabi en ik de was aan het opvouwen waren hebben Roland en Lara het vuurtje gemaakt voor de bbq. We hebben gezellig in het donker gegeten. Het blijft me verbazen dat het hier tussen 20.00 en 20.30 uur helemaal donker is.
Nog even opruimen en dan op tijd naar bed want morgen moeten we vroeg op.

Reisafstand:      75 mijl / 120 km.
Reistijd:    1.45 uur
Camping:    Ruby's Inn RV Park Campground (www.rubysinn.com/rv-park-campground)
Campingkosten:  $ 55,- voor 4 personen, full hookup incl. tax
Tanken:    $ 99,73 (88) en 17,20 (91) (kosten per gallon $ 3,159 (88) en $3,309 (Premium 91))

De dag begon super vroeg. We moesten al om 08.00 bij de Bryce Lodge zijn voor het paardrijden. We konden ook paardrijden vanaf Ruby's in maar dan mag je niet Bryce Canyon in en aangezien wij graag op een luie manier de onderkant van de hoodoos wilde zien besloten we dus met Bryce Canyon Rides (www.canyonrides.com/bryce-canyon-horseback-riding) mee te gaan. Na het papierwerk en financiën geregeld te hebben konden we bij de koraal kijken of we mee konden. Gelukkig hadden ze genoeg paarden staan dus mochten wij mee. Iedereen kreeg zijn pony toegewezen en nadat iedereen ingedeeld was konden we rond 08.45 uur op weg. We dalen af de canyon in. Gabi vond het allemaal maar eng. Ze had dan ook een pony die graag op het randje van de afgrond liep. En aangezien Gabi het al eng vond was dit wel een goede les voor haar. Nadat de afgronden voorbij waren begon ook Gabi het leuk te vinden. Het uitzicht van onder is wel mooi. En ik ben blij dat we de ochtendtour hadden want het was al erg warm. We waren dan ook wel erg blij dat we rond 11.15 uur terug waren en weer onze korte broeken aan konden. Het was een hele mooie ervaring en in deze hitte heel wat makkelijker dan omlaag en omhoog te moeten lopen.
Nu was het dan toch tijd om Bryce Canyon NP (www.nps.gov/brca) gedag te zeggen en op naar Zion NP (www.nps.gov/zion). We moesten nu een groot gedeelte over dezelfde weg terug. Je kon ook via Cedar Breaks National Monument (www.nps.gov/cebr) rijden maar omdat we al laat weg waren besloten we toch maar dezelfde weg terug te gaan.
Bij Hatch hebben we nog even gegeten bij Galaxy Diner (www.galaxyofhatch.com). Echt een Amerikaanse burger tent. Er zaten ook een aantal 'lokals' dus dat zegt wel iets. Het eten was er goed en het ijs was er super lekker. Daarna nog even bij het naastgelegen postkantoor de kaartjes verstuurd naar het thuisfront.
En weer op weg, op naar het volgende mooie park. Bij Mount Carmel Jct. Zijn we Hwy 9 W op gegaan. Al snel stonden er borden met instructies voor langere voertuigen. Het grappige was dat deze borden gebruikt zijn als schietschijven. Eenmaal bij de ingang krijgen we uitleg hoe het zit met de tunnels. Omdat wij een groot voertuig hebben moeten we $15,- betalen. Dit komt omdat bij de 2e tunnel dan het verkeer geregeld moet worden. Normaal is dit een tweerichtingsweg maar omdat de tunnel zo laag is kunnen grotere voertuigen er alleen in het midden er door heen. Dus moet het verkeer geregeld worden naar eenrichtingsverkeer. De 2e tunnel is ruim 1 mijl lang dus reken hier op oponthoud. Eenmaal door de tunnel beginnen de haarspeldbochten door het prachtige Zion NP. Het valt al direct op dat de naaldbomen plaats hebben gemaakt voor loofbomen. Rond half 4 waren we bij Watchman Campground (www.nps.gov/zion/planyourvisit/watchman-campground.htm) in Zion NP. De camping lag helemaal in de natuur. Lekker rustig maar helaas is het hier heel heet (41 graden) dus zelfs in de schaduw is het hard te halen.
We besloten naar het Visitors Center te gaan om te kijken wat we konden doen. Vervolgens even wezen kijken waar Zion Outfitters zit. Hier halen we morgen schoenen etc. op voor onze wandeling door de Narrows. Nou dat was niet moeilijk. Je loopt bij de parkeerplaats (voor personenauto's) de brug over en je bent er. Omdat we wilde internetten besloten we bij de Brew Pub naar binnen te gaan maar helaas …. geen verbinding. Toch maar even wat drinken en een 'taartje' eten. Het drinken smaakte naar chloor. Zelfs de cola had een chloorsmaak. Waarschijnlijk wordt hier alles aangemaakt met gemeentewater. En deze keer zat daar veel chloor in. Gelukkig smaakte de gebakken appel en brownie, beide met slagroom en vanilie ijs, wel heel erg lekker. Dat maakte veel goed.
Eenmaal terug op de camping hebben we wat gegeten. Daarna nog even lekker lezen, Wifi van Roadbear uitproberen (werkte super goed) en slapen.

Reisafstand:      85 mijl / 135 km.
Reistijd:    1:50 uur
Camping:    Watchman Campground
(www.nps.gov/zion/planyourvisit/watchman-campground.htm)
Campingkosten:  $ 18,- per nacht (vooraf te reserveren)
Excursie in Bryce Canyon N.P.: $ 65,- per persoon (www.canyonrides.com) 

Vandaag wezen wandelen in de Narrows. We wilde vroeg vertrekken om de grote drukte voor te zijn. Helaas was dit weer eens niet gelukt. Helaas.... maar het is vakantie en met een puber erbij.... die moet ook kunnen genieten. Uiteindelijk gingen we bij het visitor center de brug over en kwamen aan bij Zion Outfitters (www.zionoutfitter.com) waar we sokken, schoenen en wandelstokken hebben gehaald. Om bij de Narrows te komen moesten we eerst 40 minuten met de shuttlebus mee. Helemaal tot de laatste stop. Eenmaal daar aangekomen kon de wandeling beginnen. Het eerste gedeelte gaat over een wandelpad. Uiteindelijk kom je bij het water. Daar begint de echte wandeling. Het is heel erg warm dus is het wandelen door het water erg aangenaam. We lopen een stuk, en genieten van het uitzicht. Na een pauze en wat eten zijn we nog even een stukje verder gelopen. Het voordeel is dat je zelf kunt bepalen wanneer de wandeling is afgelopen want je loopt dezelfde weg terug. Op de terugweg, wat heel wat makkelijker was want nu hadden we de stroming mee, werden we nog verrast door een paar waaghalzen die in een stroompje aan het abseilen waren.
Eenmaal terug op het droge konden we nog even 'opwarmen' voordat we bij de bus kwamen. De bus deed er weer 40 minuten over. Dat lijkt misschien lang maar het uitzicht is zo schitterend dat je er geen erg in hebt dat je zo lang in de bus zit. Na de spullen ingeleverd te hebben bij Zion Outfitters was het weer tijd om terug te gaan naar de camper om ons op te frissen. We zijn gaan eten bij Oscar’s (www.oscarscafe.com) in Springdale. Bij het visitor center gingen we de brug weer over. Hier stond de bus al klaar om ons naar Springdale te brengen. Deze shuttle is gratis zodat de mensen die in Springdale in een hotel zitten ook gemakkelijk gebruik kunnen maken van het schitterende Zion NP. Binnen 5 minuten waren we er. Tommy, de buschauffeur die ik al eerder had gesproken, vertelde ons netjes waar we eruit moesten en waar we dan heen moesten lopen. Oscar's zit aan de doorgaande weg maar je moet wel even goed kijken omdat het restaurant iets naar achteren ligt. We besluiten buiten te eten. Ze hebben sproeiertjes hangen die lekker verkoeling brengen. We besluiten te beginnen met nachos. Tot onze verrassing zijn de nachos niet geel maar bruin van kleur. Maar ze smaken verrukkelijk. We nemen allemaal iets anders. Ik ga voor de ribs. Op advies van Roland neem ik een full rack. Nou dat hebben we geweten. Ondanks dat het eten erg lekker smaakt is de hoeveelheid eten zo veel dat we het geen van 4e op krijgen. Uiteindelijk gaan we met 3 doggiebags naar huis.  Genoeg voor nog een volledige maaltijd voor ons 4e.
 
Reisafstand:      0 mijl
Reistijd:    0 uur
Camping:    Watchman Campground
              (www.nps.gov/zion/planyourvisit/watchman-campground.htm)
Campingkosten:  $ 18,- per nacht (vooraf te reserveren)
Zion Outfitters spullen voor the Narrows: $ 23,- + tax per persoon

De dag begon heel erg vroeg. We zouden om 07:00 uur bij Zion Outfitters (www.zionoutfitter.com) zijn om te gaan ‘Canoneering’. Wat nog een tegenvaller bleek te zijn was dat Zion Outfitters niet in Zion mag Canoneeren dus moesten we een heel eind rijden (45 minuten). Uiteindelijk kwamen we weer in Kane County uit om daar te gaan Canoneering. Canoneering is hier eigenlijk abseilen in een canyon. Eerst loop je omhoog waarna je 7 of 8 stukken abseilt in een prachtige slotcanyon. Het is een mooie omgeving en de afdalingen zijn wisselend. Je begint met een brede afdaling in het water. Daarna worden de afdalingen steeds smaller/moeilijker. Dit maakt het steeds spannender. Daarnaast is het wel leuk om de verschillen te zien tussen de verschillende organisaties. Er was nog een organisatie die daar ook aan het abseilen was. Hun tempo lag veel hoger. Toen ik eens goed keek begreep ik wel waarom. De mensen werden gewoon omlaag geholpen. Wij moesten zelf abseilen. Daardoor duurde het wel wat langer maar het maakte het wel leuker.
Na de laatste abseil moesten we weer een stuk omhoog lopen. Dat was wel vermoeiend. Na de wandeling omhoog naar de auto moesten we weer 45 minuten terug rijden naar Zion NP. Uiteindelijk waren we rond 13:00 uur terug bij Zion Outfitters.
Het abseilen was heel erg leuk en mooi maar ik heb wel Zion Outfitters het advies gegeven om het abseilen te combineren met rotsklimmen. Want alleen voor het abseilen vond ik het eigenlijk veel te duur. Wellicht kun je vanaf Kane County deze tour ook wel doen. Dat zal ook al het nodige in de kosten schelen (en het scheelt 1,5 uur rijden).
Na nog even gegeten te hebben bij de Brew Pub was het al weer tijd om door te gaan naar Las Vegas.
Via Hwy 9 rijden we naar I-15. Vandaag dus veel snelweg. Omdat we pas zo laat vertrokken zijn in Zion NP besluiten we geen stops te maken en direct door te rijden naar Las Vegas.
Eenmaal in Las Vegas begaan we de eerste fout. We draaien de oprit naar het Excalibur op. Als je eenmaal door de bocht bent wordt er aangegeven dat we er qua hoogte niet door kunnen. Mooi balen. Dus verkeer stop leggen en in zijn achteruit weer Las Vegas Blvd oprijden. Gelukkig ging dit vrij vlot.
Toen op zoek naar een andere parkeerplaats. De parkeerplaats van het Excalibur hotel voor grote voertuigen was afgezet. Hier konden we niet op. Nog even gekeken bij het Mandelay Bay en het Luxor maar hier konden we ook niet zo snel de weg vinden voor grote voertuigen. Dus ben ik maar uitgestapt en heb het bij het Excalibur gevraagd waar wij terecht konden. Gelukkig waren ze hier zo lief om even rond te bellen waar we terecht konden. Helaas.... Mandelay Bay en Luxor hadden geen plaats. Laatste optie.... parkeren aan de andere kant van de snelweg bij het Wild Wild West hotel. We wilde parkeren maar kwamen er achter dat aan de voorkant (dichtste bij de snelweg) voortaan een betaalde parkeerplaats is. Aan de achterkant (kruising Polaris Ave en Tropicana Ave) ligt een parkeerplaats voor vrachtwagens, Wild Wild West Truck Plaza. Hier hebben we de camper maar bij gezet. De afstand naar het Excalibur hotel is maar 0,7 mijl. Goed te lopen. Maar je komt wel langs zwervers die o.a. onder de brug liggen.
Eenmaal bij het Excalibur hotel gaan we inchecken. Lara ziet alle gokkasten en de lichtjes etc en wordt steeds stiller. De indrukken die ze opdoet zijn overweldigend.
Voor het avondeten besluiten we naar het Baja Fresh Mexican Grill restaurant te gaan. Het eten is lekker en betaalbaar.

Reisafstand:      165 mijl / 265 km.
Reistijd:    2:45 uur
Overnachting:    Excalibur Hotel  (www.excalibur.com) 
Overnachtingskosten:  € 75,- + $ 20,- (+tax) resort fee per nacht
Zion Outfitters canyoneering: $ 155,- + tax per persoon

Na even wat overleggen besluiten we eerst wat te gaan eten bij Jack-in-the-Box om vervolgens even de camper te gaan controleren. Het eten bij Jack-in-the-Box is redelijk te doen. En het is tenminste betaalbaar. De camper staat er goed bij en er is niets raars te zien. Dus gaan we weer terug naar Las Vegas Blvd om de hotels te gaan bekijken. We beginnen bij het New York New York hotel en casino (www.newyorknewyork.com). Binnen zien we meerdere Statue of Liberty's staan. Allemaal gemaakt van verschillende soorten snoep. Dit vinden de meiden wel grappig. Dan weer naar buiten. Dit vinden ze niet zo fijn. Het is buiten veel te warm. Ja wat verwacht je ook anders. Las Vegas ligt midden in de woestijn en het is nu hartje zomer.....
Vervolgens gaan we bij het Monte Carlo Resort (www.montecarlo.com) en het Manderin Oriental hotel (www.mandarinoriental.com/lasvegas)  kijken. Toen we uiteindelijk bij het Bellagio hotel (www.bellagio.com) kwamen begon Lara pas te genieten. Het Bellagio hotel heeft een schitterende fontein voor het hotel en binnen in het hotel een schitterende tuin. Het hotel is rustiger en minder hectisch. Lara geniet in volle teugen van de schoonheid van dit hotel. Na het Bellagio hotel besluiten we nog even te gaan kijken bij het Caesars Palace (www.caesars.com). Bij het Caesars Palace treffen we een winkelcentrum met o.a. een H & M. De meiden zijn direct verkocht en willen shoppen. Uiteindelijk is het al zo laat dat we besluiten terug te gaan naar ons hotel om te gaan zwemmen. Op de terugweg kwamen we nog een mooi restaurant tegen met de naam Monami Gabi. Gabi was helemaal trots. Haar naam stond goede geschreven in Amerika.
Na nog even wat souvenirwinkeltjes te hebben bezocht zijn Roland en Gabi naar onze hotelkamer gegaan terwijl Lara en ik nog even wezen kijken bij het MGM hotel (www.mgmgrand.com). Bij het MGM is een CSI-Experience. Lara is helemaal weg van NCIS dus dachten we dat dit wel leuk zou zijn. De CSI-Experience kost $ 31,50 p.p. Omdat er veel gelezen moest worden in het Engels en we niet veel tijd hadden besloten we dit niet te doen. Het zag er wel erg mooi uit en de mensen die er uit kwamen hadden blijkbaar veel lol gehad tijdens de onderzoekjes. 
Eenmaal bij onze hotelkamer aangekomen keken we nog even naar buiten. Het zwembad was nog druk bezocht dus besloten we ons om te kleden en te gaan zwemmen. Toen we eenmaal omgekleed waren keken we nog een keer naar buiten en het hele zwembad was leeg. We vonden dit nogal raar dus besloten we te kijken wat er aan de hand was. Wat bleek nou..... het zwembad sluit om 19:00 uur. Super vroeg dus. Helaas …. geen zwemmen voor ons dus. Al zagen we wel en hele mooie fitnessruimte dus voor de sportievelingen onder ons... je kunt hier lekker aan de slag.
Het buffet bij het Excalibur hotel kost $25,- per persoon.  Dit vonden wij te prijzig dus besloten we voor het eten naar de eerste verdieping te gaan. Hier zat het foodcourt. Allemaal kleine eettentjes. We besluiten voor iets oosters te gaan. Dit smaakte ons best lekker. Voor het toetje gingen we naar Yochertland. Hier hebben ze een hele wand met allemaal soorten yochertijs. Hier tap je welk ijs je wilt hebben. Vervolgens versier je het ijs met allerlei lekkernij, of het nu vers fruit, nootjes, snoepjes etc. is, ze hebben van alles. Vervolgens laat je je bakje wegen en weet je wat je moet betalen. Het is een geweldig concept maar wel best prijzig.
Na het eten zijn we weer terug gegaan naar onze kamer on lekker te genieten van onze royale douche en lekkere bed.

Reisafstand:      0 mijl
Reistijd:    0 uur
Overnachting:    Excalibur Hotel (www.excalibur.com)
Overnachtingskosten:   € 75,- + $ 20,- (+tax) resort fee per nacht

De dag begon vroeg. We hebben een hele lange dag voor de boeg. Onze eerste echte rijdag.
Nog vlug even mijn e-mail controleren. Er zit een e-mailtje bij van het Excalibur hotel. We kunnen per mail uitchecken. Je controleert of alles op je rekening klopt en bevestigd dit. Daarna nog even de sleutel afgeven en dan kun je weg. Dit werkt echt super simpel.
We gaan nog vlug even eten bij Jack-in-the-Box en dan verlaten we Las Vegas. We rijden nog even langs het Las Vegas sign. Even vlug een fotootje maken lukt niet. Er staat een lange wachtrij van mensen die allemaal een foto willen hebben van zichzelf onder het Las Vegas sign. Wij vinden het echt te gek voor woorden om hier op te wachten dus rijden maar weer door. Wat ons direct opvalt is dat Las Vegas echt in de woestijn ligt. Van het een op het andere moment ben je uit Las Vegas en zit je op weidse droge vlaktes. Net voor de grens met California treffen we Primm Valley resorts  (www.primmvalleyresorts.com) aan, een soort mini Las Vegas, met o.a. het Whiskey Pete's Hotel & Casino en het Buffalo Bill Resort & Casino. Echt grappig om te zien want vanuit het niets is er ineens het mini Las Vegas en voor je er erg in hebt ben je er al weer uit gereden. Ondanks dat je over een interstate (snelweg) rijdt rijd je wel door een mooi gebied. Rond het middaguur zijn we bij de afslag naar Calico Ghost Town en besluiten we even van de snelweg af te gaan om te tanken en wat te eten. Als we van de snelweg af komen zien we 2 tankstations. We besluiten eerst te gaan kijken bij het eettentje aan de andere kant van de snelweg. Dan valt ons oog op een derde tankstation. Wat ons direct opvalt is het verschil in kosten. Er liggen 3 tankstations op nog geen 400 meter van elkaar maar er zit wel een prijsverschil van $ 0,90 per gallon.
Na het tanken besluiten we even een kijkje te gaan nemen bij Calico Ghost Town (www.calicotown.com). Calico Ghost Town is een zeer toeristisch spookstad. Er zijn nog maar een paar originele gebouwen, de rest van de gebouwen zijn replica's. Je krijgt wel een leuke indruk maar een must see vond ik het niet.
Na nog even wat gegeten te hebben zijn we weer vertrokken.
In Tulare besuiten we nog even een stop te maken bij de Super Target voor boodschappen. Ik besluit nog vlug even geld te pinnen bij de Rabobank. Nou dat viel dus even tegen. Blijkbaar lopen ze hier nog achter in de tijd want omdat in mijn bankpas een chip zit kan ik geen geld pinnen. Hun apparatuur herkend dit niet. Dan maar proberen om bij de Super Target te pinnen. Gelukkig staat er hier een ATM die de chip wel herkend en kan ik geld pinnen. Als we vervolgens aan de kassa willen betalen met onze pas blijkt dit weer niet te lukken. Je voelt je dan echt voor ….. staan. Je weet dat je genoeg geld op je rekening hebt staan maar je kunt het niet aan. Gelukkig was het via het ATM apparaat wel gelukt dus dan maar contant betalen.
Nog even snel tanken, ook nu weer zitten er zeer grote verschillen tussen 2 zeer dicht op elkaar liggende tankstations (dus let hier goed op!), en dan weer snel verder.
In Visalia rijden we richting het noorden. Hier zien we meerdere koeien en fruitboeren. Verder naar het noorden treffen we ook nog de nodige Sunkist sinaasappelplantages aan in Orange Cove (Hwy 63).
Het is inmiddels al 19.00 uur en het begint hier, vanwege de hoogte, al wat schemeriger te worden. We besluiten al wat rond te gaan kijken of we toevallig een camping zien. Waar we ook kijken we zien geen camping, dus rijden we toch maar door naar de ingang van Kings Canyon / Sequoia NP. Net na de ingang ligt een weg naar links naar Kings Canyon NP waar meerdere campings liggen dus daar moeten we wel iets kunnen vinden.
Inmiddels is het al donker geworden als we bij de ingang van het park aankomen. Daar krijgen we het volgende slechte nieuws te horen. Kings Canyon NP (www.nps.gov/seki) is afgesloten i.v.m. bosbranden. We overleggen even met de ranger wat nu het beste alternatief is. Hij adviseert ons om Sequoia NP (www.nps.gov/seki) in te rijden en te proberen bij Stone Creek Campground een plekje te bemachtigen. Om 21:00 uur komen we uiteindelijk aan bij Stone Creek Campground. Het is inmiddels al helemaal donker. Er zijn nog genoeg plekjes waar geen tent of camper staan. Helaas heeft elk plekje een kaartje hangen dat ze gereserveerd zijn. We vragen aan de camp host of we een van deze plekjes over kunnen nemen. Wie komt er nu pas na 21:00 uur op de camping. Het is echt donker. Helaas is de camp host helemaal niet behulpzaam en ook van onze vraag of we de camper dan aan de kant mogen zetten zodat we toch veilig staan (we reizen met 2 'kleine' kinderen) wordt hij niet warm of koud. We kunnen gewoon vertrekken. Hij is niet eens bereid om ons verder te helpen of te adviseren.
Aangezien we geen keus hebben rijden we verder Sequoia NP in. De volgende campground die we tegen komen is Dorst Creek Campground (www.nps.gov/seki/planyourvisit/dorst.htm). De rangers zijn al weg dus kijken we op de plattegrond. Op de plattegrond staan kruizen door de helft van de camping. De moed zakt ons in onze schoenen. Toch besluiten we de gok te wagen. We rijden het eerste straatje in en twijfelen even of we een vrije plek zien als de overbuurman ons uit de brand komt helpen. Het blijkt een vrije plek te zijn dus om 21:30 uur zijn wij de koning te rijk.... we hebben een plek voor de nacht. Nu nog vlug even eten koken, wat kletsen met de buren, en dan naar bed.

Reisafstand:       450 mijl / 720 km.
Reistijd:     07:30 uur (zonder pauzes)
Overnachting:     Dorst Creek Campground (www.nps.gov/seki/planyourvisit/dorst.htm)
Overnachtingskosten:   $ 22,- per nacht (no hookup)
Tanken bij afslag Calico Ghost Town:  $ 120,0  (3,79 per gallon)
Tanken bij Tulare:      $ 100,- ($99,65 + $0,35 debet fee) ($3,139 per gallon)
Excursie Calico Ghost Town:  $ 8,- voor volwassenen en $ 5,- voor kinderen

Door de rook/mist die er hangt ziet de dag er een beetje somber uit.
We besluiten om met de shuttle bus het park verder in te gaan. De shuttlebus stopt op meerdere plaatsen op Dorst Creek campground (www.nps.gov/seki/planyourvisit/dorst.htm). Zo ook naast ons plekje. Super makkelijk dus. De shuttle is gratis en brengt ons in ongeveer 20 a 25 minuten naar Lodgepole Market & Visitor center. Hier stappen we over op de shuttle naar Giant Forest Museum (www.nps.gov/seki/learn/historyculture/gfgfm.htm).  We besluiten bij Sherman Tree main parking er uit te gaan en naar de gigant te gaan kijken. Na een afdaling komen we aan bij de General Sherman Tree. Onderweg zien we al zeer grote bomen. Als we bij de Sherman Tree (www.nps.gov/seki/learn/historyculture/gfgst.htm) staan beseffen we waar men het altijd over heeft. Wat een knoepert van een boom. Wel grappig om te weten is dat deze boom half zo oud is als de boom in Bryce Canyon NP maar wel bijna 20x zo groot is.
Na nog even wat rondgelopen te hebben gaan we naar de shuttle. Aangezien we niet omhoog willen lopen besluiten we de shuttle te pakken bij de wheelchair-accessible trail. Voordeel van met de shuttle gaan! We willen naar Moro Rock en Cresent meadow (www.nps.gov/seki/learn/historyculture/gfmoro.htm). Hiervoor moeten we bij Giant Forest Museum overstappen op de volgende shuttle. In het weekend wordt de weg naar Crescent Meadow afgesloten voor het verkeer en kun je er alleen maar komen met de shuttle. Let hier dus goed op! Bij Giant Forest Museum is wel een grote parkeerplaats. Voordeel als je hier gebruik van maakt is dat je niet afhankelijk bent van wanneer de laatste shuttle terug gaat naar de camping. Vooral als je meerdere shuttles moet gebruiken, moet je hier wel goed op letten want de afstanden zijn best groot. Als we bijv. de shuttle missen vanaf Lodgepole Visitor Center dan moeten we bijna 9 a 10 mijl (ongeveer 15 km) lopen. 
Na even wachten op een beschikbare shuttle, hadden we geluk want we konden als laatste mee in de eerste volgende shuttle. Het was er erg druk dus moesten er een hoop mensen 20 minuten wachten op de volgende shuttle. Aangezien dat het uitzicht bij Moro Rock slecht was i.v.m. de rook van de bosbranden zaten we erg te dubben of we wel de 400 natuurlijke treden op zouden lopen. Uiteindelijk besloten Lara en ik wel deze uitdaging aan te gaan. We wilde snel naar boven om te kijken. Helaas ging het niet zo snel want 400 treden is toch wel veel. Het pad is smal en je moet ook regelmatig wachten op mensen die je tegemoet komen. De wandeling is vermoeiend maar wel leuk. Helaas bestaat ons uitzicht uit rook dus ver kunnen we niet kijken. Wel staan er platen met daarop uitleg van wat je eigenlijk hoort te zien. We hebben een leuke indruk gekregen maar besluiten snel weer naar beneden te gaan.
Aangezien de wachtrij groot is, en er maar weinig mensen hier vanwege het slechte uitzicht vandaag uitstappen, besluiten we naar Crescent Meadow te lopen. De afstand valt wel mee, 3½ a 4 kilometer. Onderweg komen we een aantal beduusde mensen tegen. Ze waarschuwen ons voor een beer die op het pad loopt. Vol spanning kijken we rond maar zien nog niets. Uiteindelijk zien we in de verte de beer lopen. Onze eerste beer voor deze vakantie. We maken wat foto's en lopen verder. We zien ook nog wat herten. Na een poos komen we bij grote rotsen uit en zijn we het pad kwijt. Dat is wel even vervelend. We kijken goed rond en besluiten over de rotsen te klimmen in de hoop een pad tegen te komen. Uiteindelijk komen we weer bij een pad uit dat ons naar Crescent Meadow leidt. De Meadows zijn niet zo extreem groot maar je krijgt wel een leuk en rustgevend beeld. We besluiten een wandeling te maken via de Log Meadow loop naar Tharp's Log. De Tharp's Log is een omgevallen sequoia boom die in 1861 omgebouwd is tot een woning voor Hale Tharp. Wel grappig om te zien dat er een woning is gebouwd in een holle omgevallen boom. Er stond een bed, eettafel etc. in.  Onderweg zagen we in de bossen meerdere herten en in de Meadow een baby beer staan. We konden heel dicht bij komen. In de verte zagen we nog een grote beer lopen. Op de terugweg naar de shuttle zijn we nog even wezen kijken bij de Chimney Tree. Dit is een van binnen uit verbrande Sequoia boom waarin je kunt staan en naar de hemel kunt kijken. Toen was het weer tijd om terug te gaan naar de shuttle. Dat viel helaas niet mee want ook nu weer raakte we de weg kwijt. Dus toen maar terug gelopen. We waren net voor 5 uur bij de shuttle stop en konden gelukkig snel met de shuttle mee. Onderweg nog vlug even een kleine stop gemaakt bij de Tunnel Log. Dit is een ongevallen boom waar ze een doorgang door hebben gemaakt waar je met een auto door kunt. Leuk om te zien. Maar aan de andere kant hadden we ook een mooi zicht. Net naast de bus stond een klein beertje. Doordat we hier wat langer bleven staan om foto's te maken kwamen we ook net te laat voor de aansluiting bij het Giant Forest Museum waardoor de overstap niet vlekkeloos verliep. Het duurde lang voordat de volgende shuttle kwam. Gelukkig hadden we rekening gehouden met vertragingen en hadden we niet de laatst mogelijke shuttlebus genomen. Anders hadden we ver kunnen lopen.
Onderweg zagen we ook nog een moederhert met 2 kleine bambi's. Echt zo schattig om dat te zien. Na 1½ uur onderweg te zijn geweest kwamen we uiteindelijk om 18:30 uur aan op de camping. Voor het avondeten hebben we gebruik gemaakt van het heerlijke vuurtje van onze overburen. We hebben lekker ge-bbq-t, en nog belangrijker, lekker gekletst met onze Engelse overburen Sam en Laura.

Overnachting:     Dorst Creek Campground (www.nps.gov/seki/planyourvisit/dorst.htm)
Overnachtingskosten:   $ 22,- per nacht (no hookup)

Bij het verlaten van Sequoia National Park zagen we duidelijk waar de bosbranden waren. Sequoia was weer helder terwijl Kings Canyon National Park nog vol hing met rook. Ook kwamen we veel politie en brandweer etc. tegen die klaar stonden om in te grijpen als de bosbranden richting Sequoia NP kwamen. Bij Coarsegold hebben we nog even getankt. Bij Oakhorst hebben we boodschappen gedaan bij Vons. Tot onze verrassing konden we hier gebruik maken van onze Safeway kortingskaart.
Toen konden we op naar Yosemite National Park (www.nps.gov/yose/index.htm). 
Onze eerste stop was bij Tunnelview. Hier heb je een mooi uitzicht door de valley. Je ziet veel groen en rotsformaties.
De volgende stop was bij El Capital. Wat wel jammer is, is dat de watervallen opgedroogd zijn door het warme weer. Daarnaast hebben ze een milde winter gehad.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de Upper Pines Campground (www.nps.gov/yose/planyourvisit/upperpines.htm). Gelukkig hadden we gereserveerd want de camping staat vol. Het inchecken ging heel erg makkelijk. We hadden vrij snel ons plekje gevonden. De plek is midden in de natuur, redelijk dicht bij een wc gebouw. De plekken zijn vrij royaal. Er is geen hook-up. Wel heeft elke plek een eigen picknicktafel en BBQ plek.
Als je hier rond gaat lopen kom je van allerlei dieren tegen. Naast de nodige eekhoorns kwam ik op mijn wandeling een moeder hert met haar kalfjes tegen. Echt een schitterend gezicht zo in de natuur.

Reisafstand:       165 mijl / 265 km.
Reistijd:     04:00 uur (zonder pauzes)
Overnachting: Upper Pines Campground (www.nps.gov/yose/planyourvisit/upperpines.htm)
Overnachtingskosten: $ 26,- per nacht (no hookup)
Tanken:     $ 85,-  (3,29 per gallon)

Vandaag een rustdag in een schitterend park. Wat te doen…., een hike.., klimmen.., paardrijden (ging vandaag niet).., wateractiviteiten (gezien de droogte niet mogelijk)….. We besluiten het lekker rustig aan te doen en huren fietsen (www.yosemitepark.com/bike-rentals.aspx) in Curry Village. Het enigste minpuntje, althans volgens de kinderen, is dat je als kind (onder 18 jaar) een helm moet dragen. Na het uitzoeken van de fietsen, helmen en het invullen van het nodige huurcontract konden we op weg.  Maar waar ga je heen. Eerst maar even de kaart bekijken (www.yosemitepark.com/Files/C37332_15.75x7_DNYNP_ShuttleMap_FINAL_FOR_PRINT-map_only.pdf). Eenmaal op weg hebben we lekker rond gefietst door Yosemite Valley.
Ook nu zagen we weer de gevolgen van de milde winter. De winter was zo mild dat de Tioga Pass al half april open was i.v.m. gebrek aan echte sneeuw. Dus weinig sneeuw leverde ook weinig smeltwater. Dat in combinatie met de warme temperaturen zorgde ervoor dat er nauwelijks watervallen zijn en Mirror Lake helemaal opgedroogd was.
De rotspartijen zijn schitterend. Vooral de Yosemite Chapel met op de achtergrond de rotsformaties en herten op de voorgrond is een beeld dat ik niet snel zal vergeten. Maar toch mis is wel de indrukwekkende watervallen die hier in het voorjaar blijken te zijn.
In de middag even een pizza gegeten in Curry Village. De pizza’s zijn erg lekker.
Daarna weer even een stukje gefietst, lekker een stukje door het water wandelen, pootje baden bij deze hete temperaturen is best lekker, en genieten van de dieren in de natuur.
In de avond hebben we de fietsen terug gebracht. Dit ging heel erg makkelijk.
Vanaf Curry Village zijn we terug gelopen naar de camping. Hier hebben we nog lekker ’s mores gemaakt boven het vuurtje. Perfecte afsluiting van deze heerlijke rustdag.

Reisafstand:       0 mijl
Reistijd:     0.00 uur
Overnachting: Upper Pines Campground (www.nps.gov/yose/planyourvisit/upperpines.htm)
Overnachtingskosten:   $ 26,- per nacht (no hookup)
Fiets huren:   $ 34,- per fiets per dag 

De rustdag was lekker maar Lara en ik wilde Yosemite NP (www.yosemitepark.com) niet verlaten zonder een hike te hebben gedaan dus liep onze wekker om 6 uur af. We hadden al een beetje gekeken welke wandelingen er mogelijk waren en gaan dus via de Mist Trail naar de Vernal Falls (www.yosemitepark.com/vernal-and-nevada-falls.aspx  of www.nps.gov/yose/planyourvisit/vernalnevadatrail.htm).  We lopen richting de bushalte van Happy Isle, gaan daar de brug over, en volgen vanaf daar de John Muir Trail. Het eerste gedeelte is nog vrij vlak maar al snel gaat het pad steil omhoog. We doen het rustig aan en nemen geregeld een paar tellen rust om te genieten van de opkomende zon. Dat geeft een zeer mooi effect op de rotsformaties. Eenmaal bij de voetbrug aangekomen veranderd het pad. We krijgen weer even een klein stukje (vals) plat en gaan vervolgens over op de Mist Trail. Niet veel later gaat het pad over op een natuurlijke trap. En niet zo maar een trap. Een trap van 600 treden. De kleine korte treden wisselen af met grote treden, smalle treden wisselen af met brede gedeeltes. In het voorjaar zijn de treden ook nog glad vanwege de mist. Hier hebben we geen last van want gezien de droogte is er nu bijna geen mist. Al zou het wel fijn zijn geweest, alleen al voor de afkoeling. Onderweg genieten we van het mooie uitzicht. De Vernal Falls is gelukkig niet opgedroogd maar is helaas maar een kleine waterval. Wat lijkt het me prachtig om deze in het voorjaar te zien. Eenmaal boven nemen we even een eetpauze. Onzeker of er een ander pad naar beneden is, en zo ja… hoe lang dat het pad dan is, besluiten we dezelfde route weer terug te nemen.
Eenmaal terug bij de camper is het eindelijk tijd om gezamenlijk te ontbijten, de laatste spullen in te pakken, gedag te zeggen tegen onze buurtjes en te vertrekken richting Petaluma.
Het eerste gedeelte besluit ik te rijden. Maar al snel komen we er achter dat dit niet zo slim is. De weg gaat onder overhangende rotsen en smalle doorgangen heen. Ik merk dat de ochtendwandeling de nodige tol heeft geëist bij mij en we besluiten dat het toch slimmer is als Roland rijdt. Eenmaal achterin zittend val ik dan ook al snel in slaap.
We rijden via de CA-120 W, I-205 W, I-580 W en US-101 N naar Petaluma. Als we in de omgeving van San Francisco het water over gaan, moeten we tol betalen. Niet wetende hoeveel we kunnen verwachten met een camper zijn we zeer verbaasd als we maar $ 5,- hoeven te betalen.
De KOA Petaluma (www.koa.com) is zeer makkelijk te vinden. De camping is vrij luxe. Er is een zwembad, klimwand, kinderboerderij, springkussen, speeltuin, recreatieruimte (nadeel is alleen dat je voor alle spellen moet betalen), wasgelegenheden voor je kleren. De plekken zijn ruim en ze hebben meerdere cabins. Het valt ons alleen wel op dat het er erg rustig is.
Het inchecken gaat snel en nadat we ontdekt hebben hoe de slagbomen weken zijn we zo op onze plek.
Tijd om weer even te genieten van de rust en elkaar.

Reisafstand:       230 mijl / 370 km.
Reistijd:     04:45 uur (zonder pauzes)
Overnachting:     KOA Petaluma (www.koa.com)       
Overnachtingskosten:   $ 72,- per nacht (Full hookup)

Vandaag gaan we met de tourbus van KOA Petaluma een dagje naar San Francisco. Onze tourgids is John. John is geboren in San Francisco en de vele jeugdherinneringen van hem komen voorbij tijdens de tour. Dit maakt de tour wel heel erg levendig. We zijn met 4 volwassenen en 3 kinderen dus een mooi klein groepje.
Onze eerste stop is bij de Golden Gate Bridge. We hebben geluk, hij hangt niet in de mist. We krijgen rustig de tijd om even rond te kijken en foto’s te maken. Heel indrukwekkend om de brug en de informatie over de brug te lezen en te zien.
Via Presidio en de kust gingen we naar de volgende stop, Golden Gate Park.  Vrij aan het begin zagen we de Dutch Windmill. Toch altijd leuk om een stukje Nederland te zien zo ver van huis. Golden gate Park is een groot park (4,1 km2, zelfs 0,7 km2 groter dan Central Park in New York). Uiteindelijk kwamen we aan bij De Young Museum. Hier worden steeds wisselende exhibities gehouden. Wat het mooie is, is dat je via de zij-ingang bij de liften komt die je naar de bovenste verdieping, souvenirs/boekhandel, brengen. Hier heb je een prachtig uitzicht over San Francisco.
Na hier even van het uitzicht te hebben genoten zijn we nog wat rond gaan lopen. Er is hier zoveel te zien. Het grappig is dat er bij een van de bomen, op grondhoogte, een luikje is gemaakt. Hierachter zit een ruimte in de boom waar allemaal briefjes liggen. Ze zeggen dat ze niet weten wie het luikje heeft gemaakt. Het blijft leuk om hier te gaan zoeken naar dit luikje. Het ziet er zo schattig uit. Daarnaast is er nog meer te zien. Zoals bijv. het Spreckels Temple of Music, California Academy of sciences of de Japenese Tea Garden. Alles ziet er mooi uit en ik vind het jammer dat we hier al weer zo snel weg moeten.  Maar ja, San Francisco is groot en heeft heel veel te bieden. Via the Haights gaan we naar California Street waar we een stukje met de Cable Car (www.sfcablecar.com/index.html) mee mogen. Deze route is het meeste rustig en we kunnen dus ook direct mee, kosten $ 5 per persoon. De routes richting Fisherman’s Wharf zijn altijd zeer druk bezet en er staan vaak ook wachtrijen. Bij het Financial District stappen we weer uit en vervolgen we onze tour. Inmiddels is het tijd om wat te eten dus wordt onze volgende stop Fisherman’s Wharf. John adviseert ons om te gaan eten bij  Boudin Bakkery (www.boudinbakery.com). We hebben eerst nog even rond gekeken maar zijn uiteindelijk toch maar bij Boudin gaan eten. Dit was inderdaad een aanrader. We hebben hier heerlijk gegeten. Na nog even wat rond gekeken te hebben bij Pier 41, de straatartiesten en wat souvenirwinkeltjes was het al weer tijd om terug te gaan naar de bus voor het vervolg van de tour. Op naar Chinatown. Hier hebben we even wat rond gelopen en zijn gaan kijken bij Golden Gate fortune cookie (www.sftourismtips.com/golden-gate-fortune-cookie-factory.html of www.sanfranciscochinatown.com/attractions/ggfortunecookie.html). Wel leuk om te zien hoe deze koekjes worden gemaakt. Na nog even wat rondkijken in Chinatown zijn we weer via Pacific Heights en een paar andere mooie wijken naar Fort Point National Historic Site (www.nps.gov/fopo/index.htm) gegaan. Helaas mogen ze niet meer met tourbussen stil staan bij Lombard street, het meest kronkelige straatje ter wereld, of via Alamo square, met zijn victoriaanse huizen, rijden. Het uitzicht vanaf Fort Point National Historic Site is leuk. Ook nu hebben we weer een mooi uitzicht op de Golden Gate Bridge.
Na deze laatste stop kunnen we weer instappen voor een 45 minuten durende terugreis naar de camping.
Het was een lange dag waarin we veel hebben gezien.

Reisafstand:       0 (met een excursie naar San Francisco gegaan)
Overnachting:     KOA Petaluma (www.koa.com)     
Overnachtingskosten:   $ 72,- per nacht (Full hookup)
Excursie vaan San Francisco: $ 79,- voor volwassenen en 45,- voor kinderen

Vandaag even een rustige dag. We hebben gisteren al San Francisco gezien. We hebben al zoveel indrukken opgedaan tijdens deze vakantie dat onze hoofden vol zitten. We besluiten nog even om Petaluma (www.visitpetaluma.com) te bekijken. Het oude centrum van Petaluma is leuk om te bezichtigen. Je kunt hier ook een wandeltour doen (www.visitpetaluma.com/sites/default/files/pdf/Tours/2011%20Historic%20Downtown%20Walking%20Tour%20Map%20and%20key.pdf). Wij hebben zelf wat rond gelopen en hebben een groot gedeelte van de wandeling gedaan. We hebben veel gezien zoals o.a. het Mystic Theatre, Historical Mural, St. Vincent de Paul Church en Art’s Barber Shop. Art’s Barber Shop is een echte oude herenkapper op 18 Liberty Straat. De stijl van de kapsalon zou niet misstaan op Route 66. Hier hebben we nog even staan kletsen met de oude eigenaar. Erg leuk om die verhalen te horen.
Na genoeg rondgekeken te hebben zijn we nog even naar de Petaluma Village Premium Outlets (www.premiumoutlets.com/outlet/petaluma-village) gegaan om te shoppen. Het is een klein winkelcentrum met ruime parkeerplekken. Het was er wel erg rustig. Waarschijnlijk omdat het er van buiten niet uit ziet als een shopping mall en als je het niet weet rijd je er zo aan voorbij. Hier kun je goed shoppen als je waarde hecht aan merkkleding. Vind je merkkleding niet belangrijk dan blijft het duur. Wij waren dan ook al snel uitgekeken en besloten terug te gaan naar de camping.
Op de camping hebben we nog even gebruik gemaakt van hun faciliteiten zoals het zwembad en de klimwand. Daarna was het tijd om alvast de nodige dingen in te pakken. Morgen vliegen we weer naar huis dus moeten de koffers weer gepakt. We hebben een selectie gemaakt van wat we doorgeven aan volgende kampeerders en wat er mee gaat naar huis.

Reisafstand:       10 mijl / 16 km.
Overnachting:     KOA Petaluma (www.koa.com)       
Overnachtingskosten:   $ 72,- per nacht (Full hookup)

Onze prachtige reis zit er vandaag al weer op. Tijd om de camper terug te brengen. De camper moet tussen 08.00 en 10.30 uur ingeleverd worden en we moeten nog 1.5 uur rijden dus moesten we al vroeg op. Je moet rekening houden met drukte op de weg dus proberen we om 8:00 te vertrekken. Uiteindelijk is het 08:30 uur dat we vertrekken. We moeten ook nog tanken. Eerst in Petaluma, anders zouden we San Leandro niet halen, en toen nog in San Leandro omdat de camper vol ingeleverd moest worden. We hebben gelukkig het verkeer mee (de drukte is vandaag in de tegenovergestelde richting) en komen om 10:00 uur aan bij Road Bear. Hier kunnen we in de rij aansluiten. Wat een drukte. De campers staan hutje mutje geparkeerd. Iedereen is druk bezig met het uitladen van de camper. Eerst even het beddengoed etc. in de karren doen en dan kunnen we onze eigen spullen uitladen. Uiteindelijk hebben we ons binnen even gemeld. Er is toen iemand mee gelopen om de schade op te nemen. We hadden voor we de camper in zouden leveren, de auto op willen halen, maar aangezien het al laat was en we niet te laat bij Road Bear wilde komen besloten we dit later te doen. Blijkbaar was er miscommunicatie geweest over de transfer. Wij wilde naar Oakland Airport omdat we daar onze auto nog op moesten halen. Helaas bied Road Bear deze transfer niet meer aan. Dus werd er een taxi gebeld. Ook dit ging weer fout. Er moesten 2 taxi’s komen, 1 voor San Francisco airport en 1 voor Oakland Airport. De taxi die kwam wilde alleen naar San Francisco Airport rijden en niet naar Oakland (bracht te weinig op). Uiteindelijk heeft Road Bear de taxi weggestuurd en hebben ze ons alsnog naar Oakland Airport gebracht.
Bij Oakland Airport hebben we onze auto opgehaald. De wachtrij was vrij lang. Na het invullen van de nodige papierwerk konden we de auto gaan halen.
We hebben pas een late vlucht dus gaan we nog even naar San Francisco. Tijdens de tour mochten we niet door Lombard Street (het meest kronkelige straatje ter wereld) rijden, iets wat Roland toch graag wilde meemaken. Dus op naar Lombard Street. Wel leuk om zelf door San Francisco te rijden. Alleen het parkeren valt ons toch wel tegen. Uiteindelijk komen we boven aan en kan het kronkelen beginnen. Tijdens mijn eerdere trip naar San Francisco ben ik naar beneden gelopen. Nu hebben we hem gereden. Ik vond het wandelen leuker omdat je dan meer ziet. Tijdens het rijden ben je teveel bezig met op de weg en je voorganger te letten.

Na nog even wat rondgereden te hebben over de heuvels van San Francisco is het tijd om naar de luchthaven te gaan.
Het inleveren van de auto ging makkelijk. Toen onze koffers inleveren, inchecken hadden we gisteren al gedaan.

Reisafstand camper:   56 mijl / 90 km.
Reisafstand auto:  40 mijl / 65 km.
Reistijd camper:    01:00 uur (zonder pauzes)
Reistijd auto:     01:30 uur (zonder pauzes)
Overnachting:     in het vliegtuig
Tanken Petaluma:   $ 100,- 
Tanken San Leandro:  $ 80,-

De vlucht verliep gemoedelijk. We hebben lekker een film kunnen kijken en geslapen. Voor we er erg in hadden waren we al in Frankfurt. Hier moesten we overstappen. Frankfurt ziet erbij het overstappen klein uit. Alles wijst voor zich. Nadelig is dat er niet veel te winkelen valt. We gaan dus maar naar de gate en gaan hier lekker lezen.
Dan weer een kleine vlucht naar Amsterdam.
Hier worden we door mijn ouders opgehaald. Op de terugweg naar huis bemerk ik al direct waarom mijn hart in Amerika ligt. De mentaliteit van de mensen in Nederland op de weg is vaak vrij egoïstisch.
In grote steden als LA en San Francisco wordt er zonder enig probleem geritst. In Nederland worden gaten dichtgereden zodat je er niet tussen kan.