Maandag hebben we bij Road Bear ingecheckt en even gebeld hoe het zat met vroeg ophalen. Jeroen heeft eerst vriendelijk gevraagd of hij op een geschikt tijdstip belt en het niet te druk is. Daarna praat je over welk type camper we meekrijgen, want vorige keer hadden we die en die. “Ow nou er zijn zes typen van deze maat. Dus dat is niet zo goed te zeggen. En knopjes kunnen dus nog op een andere plek zitten” Na wat geslijm ook gevraagd of het mogelijk is om vroeg te komen. ''Ow ja hoor geen probleem als u er rond 8 a half 9 bent lukt dat wel''. Dat is mooi dan doen we dat maar.

Dinsdagochtend gaat al vroeg de wekker want vertrek is om even na half zeven. Jeroen propt de koffers in de auto en het past net. De twee grote zwarte zijn rond de 19,5 kg en de blauwe wat zwaarder, de kleine rode komt zeker niet aan de max van 23kg. Alle handbagage mee en na ontbijt en wat laatste spullen opruimen, vertrekken we met eigen auto naar Schiphol waar we een plekje op P2 hebben gereserveerd. Ze hebben het voorste deel tot privium gemaakt dus daar staat geen hond (slechts een enkele auto) en het gewone P2 staat helemaal vol. Enfin op de stewardessen verdieping, staan we in nummer 51.

We lopen naar Schiphol en checken daar in, thuis ging het niet om een of andere vage reden. Daarna in de rij om koffers af te geven. Vervolgens lopen we door de douane waarna ik word aangesproken hoeveel (zwart?) geld ik bij me heb en of dat meer dan €10.000 is. Nee echt niet. En hoeveel meneer dan heeft. Dan nog even de paspoorten checken op openstaande boetes en dan mogen we verder. Met een bakkie Starbucks relaxen we even en lopen een rondje alvorens we naar de gate gaan. Alles gaat soepel en we stijgen op tijd op. De vlucht zal 8:14 duren en we vliegen over London, Ierland, veel oceaan en dan via Nova Scotia bereiken we USA om over New York en Philadelphia, Washington D.C. te bereiken. Het eten is niet onaardig en de schermpjes die we hebben spelen verschillende films af, maar hebben geen video on demand dus de film was al lang en breed bezig toen ik dacht te gaan kijken. Bovendien zijn die oortje zo vaag dat ik het niet kan verstaan. Verder verloopt de vlucht prima en komen we rond de geplande tijd aan.

In Washington landen we net voor een onweersbui en wij kunnen nog allemaal uitstappen en zonder enige moeite door immigrations maar de koffers laten op zich wachten. Het onweert en er mag dus niemand op het platform. Na ruim een half uur kwamen de koffers dan tevoorschijn; we pakken ze op om vervolgens 50 m verderop ze weer in te leveren. Dan gaan wij door de controle en komen we op Dulles Airport aan. We eten iets van California Tortilla en de Wendy’s en kijken naar alles dat voorbij loopt. Rond vijf uur stappen we in voor het laatste stukje naar Orlando.

Als iedereen bijna zit wordt er al omgeroepen dat we misschien moeten wachten want er zijn enorme onweerspartijen langs de kust naar het Zuiden. De Captain roept elk half uur wat om en elke keer horen we dat we niet weg kunnen en dat hij niet weet hoe lang het duurt. Het duurt 2 uur voordat hij aangeeft dat we eindelijk kunnen vertrekken. Raoul en ik slapen een groot deel van deze vlucht. Voor ons is het inmiddels een heel lange dag aan het worden. Als we landen in Orlando is het even na negen uur plaatselijke tijd, dat is 2 uur ‘s nachts in NL. Het kost wat moeite om de juiste taxi standplaats te vinden, maar de gebelde shuttle komt redelijk vlot. Het is bijna 23 uur als we allemaal in ons bedje liggen. De vakantie kan nu echt beginnen.