Totale reisafstand: 2400 kilometer
Totale kosten benzine/diesel: 1040 cad$ Ca. 1,94 -1,99 cad$ per liter
Campertype en -verhuurder: Cruise Canada – C25 
Gemiddeld verbruik: 4,1 km op 1 liter. 1:4
Gemiddelde kosten campings: cad$ 62 per nacht, totaal cad$ 1250 
Aangeschafte fietsen (3x) inclusief fietsenrek en accessoires: 1150cad$ 
Telefoonkaart 80cad$
Hop on-Hop off bus Seattle (3 personen): 56us$ p.p.
Ferry van Port Angeles naar Victoria: 165,50us$ 3 personen + 26ft camper

Malahat Skywalk: 35$ p.p.
Imaxtheater: 11.95cad$ p.p.
Craigdarroch Castle: 20.60cad$ p.p.
Propaan tanken: 26cad$ (1.39 p/L.) 
Whalewatchtour: 210cad$ p.p. 
Historical Mail Flight: 350cad$ p.p.
Midgetgolf Miracle Beach: 12,30cad$ p.p.
Lund Watertaxi: 14cad$ p.p. per enkele reis
Ferry Comox – Powell River (wel reserveren): 112cad$ voor 3 personen + 26ft. camper
Ferry Sechelt – Earls Cove (Niet te Reserveren) + Ferry Langdale – Horseshoe Bay (Wel Reserveren): 134cad$ 3 personen + 26ft. camper
Capilano Suspension Bridge Park: 69cad$ p.p.
FlyOver Canada: 30cad$ p.p.
False Creek Ferries dagpas: 18cad$ p.p.
Maritime Museum: 16cad$ p.p. 
Jericho Beach Sunset Kajak Tour: 79cad$ p.p.

Eindelijk is het zover. Wij gaan naar Canada. En dat niet alleen, we gaan Jelle opzoeken die daar al drie maanden ‘woont’. Alle voorbereidingen zijn getroffen. De jongens zeggen we gedag. Die kunnen voor zichzelf en elkaar zorgen en Snow wordt naar vrienden gebracht. Zo fijn dat ze daar naartoe mag. Een hele geruststelling, want een hond mee op (vlieg)reis vinden wij geen goed idee. Om half elf nemen we de trein die rechtstreeks naar Schiphol gaat. Ideaal. Op het vliegveld is het rustig en binnen een half uur zitten we aan de andere kant van de douane. Nu maar wachten op de boarding.

 

De vliegreis verloopt soepeltjes en we komen mooi op tijd aan. En hoe fijn dat Jelle ons daarop staat te wachten. Ook al heb je elkaar bijna iedere dag wel een keertje gesproken is het elkaar vasthouden toch wel heel anders. Daar kan niets tegenop. Op de vlucht zit ook een collega van Jelle en die ook bij Travelhome geboekt heeft en daar maken we even een praatje mee voordat we de auto gaan halen. Het ophalen van de auto is zo geregeld want de pick-up locatie is direct aan de overkant van de aankomsthal. Hier is trouwens ook het vertrekpunt van de metro (Canada Line) naar de stad.

 

Met de auto rijden we naar Jelles huis van de afgelopen maanden om zijn spullen op te halen. Leuk om nu ook te zien waar hij gewoond heeft. Vandaag slapen we in het Sandman Signature Vancouver Airport Hotel met z’n drieën. Een prima hotel dat ook een hotelshuttle heeft. Er is een sportbar/restaurant waar we een hapje eten en bijpraten. Gelukkig is daar de komende weken genoeg tijd voor want rond negen uur gaat het ‘licht’ uit. Lange dag geweest. Zin in morgen. 

 

Accommodatie: Sandman Signature Vancouver Airport Hotel
Ligging: Airporthotel
Faciliteiten: Grote lobby, restaurant in huis, ernaast Denny’s, zwembad, hotelshuttle

We zijn vroeg wakker na een rommelige nacht. Het is altijd even wennen in een andere tijdzone. Voor het ontbijt nemen Jelle en Eric nog even een duik in het zwembad van het hotel. We ontbijten bij Denny’s en maken ons klaar om de camper op te gaan halen. De shuttle van Fraserway die toevallig voor het hotel staat laten we gaan. Wij halen een camper van Cruise Canada op en gebruiken daarvoor de auto om ernaartoe te gaan. Heel handig met alle bagage. Het is ongeveer een kwartiertje rijden. We worden al verwacht en een bijna gloednieuwe camper komt voorgereden. Alles gaat snel, vriendelijk en efficiënt. Fijn.

 

Als we klaar zijn laten we de camper toch nog even staan om met de auto naar Fraserway te gaan. Jelle wil graag laten zien waar hij afgelopen tijd gewerkt heeft en wij zijn benieuwd. Jelle geeft een rondleiding en we ontmoeten veel collega’s die allemaal lovend zijn. Echt heel leuk om te zien en horen hoe hij in korte tijd daar indruk gemaakt heeft. Rond de middag gaan we terug en Eric en Jelle brengen de auto terug want vandaag gaat de campertrip beginnen. Ik wacht bij de McArthurGlen shopping outlet bij Templeton station, twee metrohaltes van het vliegveld. Van het vliegveld naar dit shoppingcenter is een metrokaartje gratis. Good to know.

 

Als Jelle en Eric terug zijn eten we hier een Japadog, een lekkere hotdog, maar dan gaan we toch. Eerst even voltanken en dan op weg naar de grens. De rij is best lang en als niet Amerikaan moeten we een visa waiver halen in het kantoor binnen. Dezelfde procedure als op het vliegveld moeten we doorlopen. Het duurt allemaal lang maar je kunt maar beter geduldig zijn. Hier wil je geen gedoe. Na een drie kwartier zijn we dan toch klaar en dan zijn we in Washington State. Eerst boodschappen bij een Walmart doen voordat we naar de camping gaan. We willen graag drie fietsen om te gebruiken tijdens de reis. Dat is zo handig. De medewerkers snappen er niet veel van, dus daar krijgen we weinig hulp van, maar we vinden uiteindelijk toch drie schappelijk geprijsde fietsen. Rek, slot en pomp erbij en we zijn klaar. Nu nog gewone boodschappen. Ook dat duurt even.

 

Op de parkeerplaats zetten Eric en Jelle de fietsen op het rek. Dat is zomaar nog niet gedaan maar natuurlijk lukt het en even later hangen er drie fietsen achterop. Ook scoren we een telefoonkaart om binnen de VS en Canada te kunnen bellen en om data te kunnen gebruiken en dan gaan we toch echt naar de eerste camping in Larrabee State Park. De omgeving is prachtig groen. Ik hou echt van dat weelderige overdadige groen. Tussen de bomen zien we het water van de Bellingham Bay. Het is hier echt prachtig. Als we op ons plekje staan is het toch al een uur of acht. We ruimen in, trekken een biertje open, maken wat eten en even later is ook het eerste kampvuur een feit. Het was een rommelige maar geslaagde dag. 

Naam camping: Larrabee State Park – Bellingham
Prijs: 53us$ incl. full hook up
Ligging: Gelegen in bosrijk state park, nabij Bellingham Bay. Er zijn een paar mooie trails door het bos direct gelegen aan de camping.
Bijzonderheden: Overdag en in de nacht rijden er treinen vlakbij over het spoor.

Vroeg wakker weer. Dat tijdverschil hakt er toch in altijd. Eric maakt lekker koffie en al vroeg zitten we buiten. Het is een beetje half bewolkt. Omdat de omgeving zo mooi is springen we al gauw op onze stalen rossen en even later fietsen we door het bos, dat heuvelachtig en dichtbegroeid is met groene varens en bemoste bomen. Na een kwartiertje komen we uit bij het water en kijken uit over de Bellingham Bay. Jammer dat het nog bewolkt is. Ook rijden we over het spoor waar we vannacht meerdere lange treinen overheen hebben horen komen. Ik vind dat ondanks de herrie toch altijd wel wat hebben.

 

De klim terug is pittig maar we redden het. Na een zelfgemaakt Amerikaans ontbijt vertrekken we. We kiezen de scenic route via de Chuckanut Drive. Een mooie route die oorspronkelijk ook onderdeel was van de Pacific Highway die helemaal tot in Chili loopt. Het verdere plan is nog onduidelijk. Eerst nog wat boodschappen doen en rond de middag klaart het helemaal op. Wel of niet al naar Seattle? Dat is de vraag die we onszelf stellen. We komen in de buurt van de Boeing fabrieken en we bedenken dat het wel grappig is om hier weer even naartoe te gaan. Geluk want een onlinekaartje op de dag zelf kost maar de helft dus dat is weer mooi meegenomen. We nemen geen tour maar gaan alleen naar het Future of Flight gedeelte. Het valt ons allemaal stiekem een beetje tegen. Maar het brengt wel mooie herinneringen terug.

 

De jetlag haalt ons een beetje in en de gedachte om nu naar Seattle te gaan is wat veel. Ik zie een mooi plekje op de kaart waar we kunnen picknicken. Lighthouse Park aan de Puket Sound op nog geen tien minuten rijden. En inderdaad, het is een mooi plekje aan het water op een strandje met driftwood ofwel aangespoeld drijfhout. Ook is er een mooie kleine houten vuurtoren, het Mukilteo Lighthouse. We maken een broodje en gaan lekker op het strand liggen. Het is echt een zomerse dag geworden en lekker niets doen is ook wel eens heerlijk. Even later bungelen de voetjes in het frisse water. Dit is vakantie. Voordat we gaan bezoeken we ook even de vuurtoren en kijken naar het mooie uitzicht.

 

Vanaf hier is het nog een klein half uurtje naar de camping die we voor twee nachten gereserveerd hebben. Die is goed vol dus verstandig om gereserveerd te hebben. We hebben de beste plek aan een meertje waar eendjes en ganzen in liggen te dobberen. De zon schijnt nog volop en tot zonsondergang zitten we lekker buiten en doen een spelletje. Zo hoort een kampeervakantie te zijn. 

 

Naam camping: Lake Pleasant RV Park – Bothell 
Prijs: 68.5us$ incl. full hook up
Ligging: In buitenwijk Seattle.
Faciliteiten: Volledige faciliteiten RV Park, wasserette, douches/toiletten
Bijzonderheden: vlakbij supermarket Safeway. Ideaal als overnachtingsplek voor stadsbezoek Seattle. De geasfalteerde plekken liggen rondom een meertje waar eenden en ganzen zwemmen. De meeste plekken staan in de lengte op het meertje. Plek #14 staat er dwars op beschut door een haag, vol in de avondzon. Geen schaduw.

Als we wakker worden is het al stralend weer. We maken een ontbijtje en maken ons dan klaar om naar Seattle te gaan. Stad en camper is geen goede combi dus we hebben een plek gevonden waar we de camper kunnen parkeren. Dat kan voor een schappelijke prijs (15$ voor de hele dag) bij de Woodland Zoo. Het plan om vandaar uit te gaan fietsen is ons gelukkig uit het hoofd gepraat. De omgeving is nogal heuvelachtig dus we bestellen een Uber die ons afzet bij de Space Needle.

 

Omdat we de stad niet echt goed kennen nemen we een kaartje voor de hop-on-hop-off bus. Op die manier kunnen we een ronde rijden en in- en uitstappen als we op een leuke plek zijn. Seattle is een moderne stad met veel hoogbouw. Langs Waterfront ziet het er gezellig uit, behalve dan dat er flinke werkzaamheden zijn aan het trottoir en de weg. Dat verstoort het beeld nogal. In het centrum zijn ook nogal wat oudere gebouwen te zien en die zijn meteen een stuk sfeervoller. De combinatie is wel mooi. Bij Pike Place Market, een publieke bloemen, groente, fruit, vis en vleesmarkt, stappen we uit. In Seattle echt een begrip. Jaren geleden waren we hier ook en in Post Alley, een gezellig druk straatje zijn veel verschillende restaurantjes. Daar hebben we toen een overheerlijke pasta met meatballs gegeten. Die wil ik nu weer. En ja hoor. Gevonden. Deze keer wordt het een broodje met meatballs. Het smaakt nog steeds erg goed. Jelle en Eric bestellen fish and chips en ik nog een patatje poutine clam chowder. Ook een goeie combi.

 

We slenteren over Pike Place Market waar met verse vis gegooid wordt onder luid gejuich van omstanders. Via Gum Wall Alley, waar duizenden en duizenden gekleurde stukjes kauwgom tegen de muur gekleefd zitten, lopen we naar het waterfront. Hier slenteren we wat en daarna stappen we weer op de bus. In het oude gedeelte stappen we uit voor een audiotour maar dat gaat niet helemaal goed. Wat we fout doen is niet helemaal duidelijk dus gaan we maar weer verder. We rijden door naar Seattle Center waar de Space Needle staat en waar een kleurig en levendig park is met veel te doen. We hebben geen zin om naar de musea te gaan want dat hebben we vorige keer al gedaan.

 

Na wat rondgelopen te hebben bestellen we een Uber. Het is eigenlijk te heet voor een bezoek aan de stad. We sluiten dus af aan het water. Met de camper rijden we naar een gezellig strandje, Golden Gardens Beach, voordat we teruggaan naar de camping. Lekker om de dag in de stad zo af te sluiten. Op de camping eten we wat en nemen een verkwikkende douche. Die zijn uitstekend op deze camping. Eric doucht liever in de camper en ook dat is prima te doen. Eric en Jelle kijken een basketbalwedstrijd op de laptop en ik werk aan een reisverslag. We krijgen ook nog bezoek van de Canadese ganzen die over het gazon voor onze plek een picknick houden. Gezellig.

 

Accommodatie: Lake Pleasant RV Park – Bothell 

Helaas worden we niet wakker van de stralende zon. Zoals voorspeld is het bewolkt maar gelukkig geen regen. Geen enkele andere kampeerder zit buiten maar wij gaan natuurlijk wel aan de picknicktafel zitten ontbijten. Als we klaar zijn vertrekken we, uitgezwaaid door de campinggansjes. We doen wat boodschappen voor de komende dagen bij de Safeway, die vlak bij de camping ligt, want veel zal er op de route niet zijn. Als echte Hollanders regel ik een bonuskaart. Daar heb je tegenwoordig een telefoonnummer voor nodig en omdat we die hebben is dat zo geregeld. Scheelt toch zo’n veertig dollar. Ergens houden de Hoffjes geld aan over. Nou ja, over? Boodschappen zijn net als in Nederland misdadig duur.

 

Dan vertrekken we zuidwaarts richting Mount Saint Helens, het doel van vandaag. Het is een vulkaan die in 1980 verwoestend is uitgebarsten. Het is een indrukwekkend verhaal en we zijn benieuwd om haar eens van dichtbij te gaan zien. Op een paar andere reizen hebben we haar al van een grote afstand gezien. De rit gaat de eerste paar uur door druk en stedelijk gebied. Niet erg interessant. Op een gegeven moment slaan we af en komen door meer landelijk landschap en dat is meteen een stuk leuker en rustiger. Het vermijden van snelwegen op een camperreis is vaak een goede keus. Het landschap wordt bosrijk en heuvelachtig en is erg mooi. Op een bordje wordt St. Helens al aangekondigd maar er staat gesloten op een bordje eronder. Eerder zag ik daar ook iets van maar kon het niet plaatsen. Hoezo zou een vulkaan gesloten zijn?

 

Als we aankomen bij een viewpoint waar een visitor center is te vinden is het er vrij druk. Het is ondertussen zonniger geworden maar nog steeds erg bewolkt. In het winkeltje legt de ranger uit dat er in mei een flinke landslide geweest is en daarom is het dichtstbijzijnde visitor center gesloten inclusief alle trails. Hebben wij weer. Echt jammer. En ook de vulkaan zelf is in wolken gehuld. Pfffff…. Nou ja. We hebben verder goede zin en bekijken een film over de eruptie in 1980. We kunnen nog 10 mijl doorrijden en ondertussen wordt het iets minder bewolkt en piept de nok van de vulkaan door de witte massa. Je kunt je wel een voorstelling maken van wat er 43 jaar geleden gebeurd moet zijn en wat de impact moet zijn geweest op de omgeving. Bizar. Na nog een filmpje en de enige korte trail rijden we naar de camping op een half uur rijden.

 

Ons plekje in het Lewis & Clark State Park is al gereserveerd. Niet nodig want de camping, die overigens prachtig is, ziet er behoorlijk leeg uit. We pakken onze fietsen om in de omgeving een stukje te rijden. We vinden een leuke route en vermaken ons er een tijdje mee. De zon is gelukkig echt doorgekomen en op een weide gaan we even lekker relaxen. Trek hebben we ondertussen ook en Eric maakt een kampvuur en Jelle zorgt vandaag voor het eten. Hij maakt lekker Chili. Met een biertje bij het kampvuur zitten we goed. Het warme vuur is lekker als we aan de picknicktafel een spelletje spelen. Rond een uur of tien houden we het voor gezien. Morgen weer een dag. 

 

Naam camping: Lewis & Clark State Park
Prijs: 45us$ excl. full hook up
Ligging: In state park
Faciliteiten: Douches/toiletten
Bijzonderheden: Camping ligt in een fraaie natuurlijke omgeving. De plekken met full hook-up liggen aan de overkant direct aan de doorgaande weg. Ca. 40 minuten rijden van Mount Saint Helens. 

De dag begint met een waterig zonnetje. Tijdens het ontbijt bellen we met het thuisfront dat op dat moment aan het avondeten zit. Eten we toch een soort van samen. Na het ontbijt slaan we nog wat hout in bij de parkhost die naast ons een plek heeft en dan kunnen we vertrekken. Olympic National Park staat op het programma. Hier blijven we een paar dagen. Omdat het park zo groot is doen we het in etappes. Rond de middag arriveren we bij de eerste stop, Quinault Lake. Een flink meer helemaal omzoomd door dichte bossen. Er is een klein dorpje met een mooie lodge en achter het visitor center kunnen we parkeren. Helaas is het bezoekerscentrum alleen van vrijdag tot zondag bemand. Jammer want nu moeten we zelf uitvogelen welke trail we willen wandelen. Uiteindelijk kiezen we een combinatie en we gaan het wel zien.

 

We duiken het pad op en al snel zitten we diep in het dichte regenwoud dat zo kenmerkend is voor dit park. Hoge dikke bomen met bemoste takken, varens en hier en daar een waterstroompje erdoorheen. Het pad is goed en niet al te steil. Twee uur later zijn we weer terug. Het was een heerlijke wandeling. Honger hebben we ook een beetje. Het lijkt ons leuk om ergens aan water een broodje te eten maar dat is nog niet gemakkelijk. Er zijn bijna geen plekjes aan de oever. Langs het water liggen ofwel huizen, wat ongetwijfeld een prachtuitzicht moet opleveren vanuit je achtertuin, of dikke bomen. Omdat op de kaart staat dat je rond kunt rijden doen we dat. De weg wordt op een gegeven moment onverhard maar er staat niks over niet geschikt voor campers. De route is erg mooi en we stoppen bij een mooi watervalletje. Een Amerikaan houdt ons aan en zegt dat hij denkt dat we niet verder kunnen. Natuurlijk negeren we zijn goed bedoelde advies. Die Amerikanen zijn vaak zo voorzichtig. Een 20 minuten verder komen we erachter dat hij toch gelijk had. Nu staat er wél een bord dat we er niet door kunnen. De originele brug is onveilig verklaard en het alternatief niet geschikt. Een bord aan het begin van de route zou een goed idee geweest zijn. Dat wordt terugrijden. En dus hobbelen we weer drie kwartier terug.

 

Dan nemen we de route langs de westkust richting het noorden naar La Push waar onze camping is. We komen langs de camping waar we 13 jaar geleden stonden maar die was maanden geleden al volgeboekt. We maken een stop bij Ruby Beach waar we toen ook naartoe gegaan zijn. Er is een nieuw parkeerterrein en het is ook een stuk drukker. Niet gek want het is heerlijk weer. De Stille Oceaan of de Pacific zoals die hier heet, is altijd indrukwekkend, maar hier zijn het vooral de grote rotsblokken en de enorme hoeveelheid drijfhout dat maakt dat dit zo’n gaaf strand is. We slenteren hier een tijdje rond voordat we doorrijden. De weg richting Forks is erg goed en omgeven door dicht struikgewas met vrolijk gekleurde gele brem. Rond 19 uur arriveren we bij het camping/resort van de Quileute stam in La Push. Dit is het decor van de Twilight films die zich hier in dit gebied afspelen.

 

De camping is netjes verzorgd. Het heeft alle faciliteiten en ligt aan het strand dat ook helemaal vol ligt met drijfhout. We draaien een wasje in de wasserette, koken een maaltje en maken een kampvuur. Via het paadje dat voor onze plek ligt kunnen we zo het strand op om van de zonsondergang te genieten. Later op de avond zitten we nog wat bij het kampvuur en krijgen we nog vuurwerk te zien dat op het strand op het strand afgestoken wordt. Een spetterende afsluiting van een mooie dag.

 

Naam camping: Quileute Riverview RV Resort – La Push (Olympic NP)
Prijs: 63.5$ incl. full hook up
Ligging: Aan de oceaan aan het strand met veel drijfhout. Camping hoort bij een hotel/cabin resort.
Faciliteiten: Wasserette, douches, toiletten, overdekte kookplek. 
Bijzonderheden: RV camping ligt aan het strand en wordt gerund door de Quileute stam. De plek is ook bekend van de Twilight filmreeks.

Na een nachtje goed slapen eten we een ontbijt met American pancakes dat altijd extra goed smaakt met het geluid van de oceaan op de achtergrond. Na het eten fietsen we door La Push en zien een American Bald Eagle, ofwel een zeearend met z’n kenmerkende witte kop en gele snavel, langs de waterkant. In het dorpje zelf is niet veel te beleven en dus vertrekken we naar onze volgende bestemming Hoh Rainforest. In Forks, ook bekend van de Twilight film doen we boodschappen. Dan is het nog zeker drie kwartier rijden.

 

De route is wel heel mooi langs een rivier en dikke bemoste bomen. Bij de ingang moeten we wachten want voor elke auto die eruit gaat mag er een in. Wij hebben gelukkig ook een plekje weten te bemachtigen op de camping. Vorige week gekeken op de website want het was al maanden uitverkocht. Vermoedelijk een annulering dus wij hebben het laatste plekje. En wat voor een. Het is werkelijk schilderachtig. Zoals je je een kampeerplek in een nationaal park voorstelt. We relaxen wat en dan nemen we de fiets naar het visitor center. Vanuit hier kun je een paar trails doen. Een hele lange en twee van een uurtje ongeveer. Dat past bij ons.

 

De eerste trail heet Hall of Mosses en we begrijpen meteen waarom het zo heet. De bomen zijn zo hoog, groen en dicht dat het lijkt alsof je door een natuurlijke gang loopt. Hier en daar een kreekje met kraakhelder water. Het is werkelijk schitterend. Per jaar regent het hier ongeveer 350cm. Bizar veel dus. Maar niet vandaag gelukkig. Na de wandeling gaan we bij de camper een broodje eten en daarna gaan we terug voor de andere trail die langs de rivier gaat. Ook dit pad is mooi en divers. Helaas staan er geen elanden langs de rivier waar de ranger over vertelde. Daar hadden we wel op gehoopt. We moeten iets geduldiger zijn want bijna aan het eind staat een gigantische eland in de bosjes lekker te grazen. Het beest is bijna net zo groot als een paard. Niet normaal. Heel gaaf om te zien.

 

Na de wandeling gaan we lekker terug naar onze plek. Jelle probeert de tent uit die hij gekocht heeft voor als hij over een paar weken met een vriend gaat rondreizen. Eric maakt een kampvuur en ik bereid een maaltje. Na het eten spelen we spelletjes en niet lang daarna duiken we erin. Het is weer een mooie dag geweest.

 

Naam camping: Hoh Rain Forest Campground - Olympic NP
Prijs: 24us$ excl. full hook up
Ligging: in Olympic National Park. Prachtige groene ruime plekken. Je staat midden in de natuur.
Faciliteiten: Zie website Hoh Rain Forest Campground
Bijzonderheden: Prachtige natuurcamping volledig in de sfeer van de omgeving. Vlakbij visitor center en verschillende trails. Let op: In de zomermaanden is het erg druk om dit deel van Olympic NP te bezoeken. Met het oog op het bezoekersaantal en de beschikbare parkeerplekken kan het 45 minuten tot 3 uur duren voordat je het park binnen kunt. Heb je een campingreservering dan wordt geadviseerd om ofwel vroeg in de ochtend te arriveren of tegen de avond. In de wachtrij is geen onderscheid tussen dagbezoekers en campinggasten. 

Dat we in een regenwoud zijn ondervinden we aan den lijve want als we naar buiten gaan regent het. Voor mij had dat niet gehoeven. Gelukkig alleen een beetje miezer. We eten een simpel ontbijtje want we hebben vandaag uitgeslapen. We verlaten het park, tanken in Forks en stoppen bij het visitor center. Alles ademt hier nog Twilight. Ook doen we nog wat boodschappen en rijden dan door de regen naar Lake Crescent, een kraakhelder meer in het noorden van het park. Het is net opgehouden met regenen gelukkig dus gaan we bij het water een kijkje nemen en willen ook een stukje fietsen. Het pad houdt echter al snel op en we komen uit op een camping met prachtige plekjes aan het water.

 

We horen kabaal van een kraai en wat blijkt, hij heeft het gemunt op een uil die op een tak met z’n koppie zit te draaien. Ik heb nog nooit een uil in het wild gezien. Hij is prachtig. We genieten een tijdje van de interactie maar gaan dan toch verder. Het is nog een flink eindje rijden naar Port Townsend. In Port Angeles waar we doorheen rijden is net graduation geweest want een stroom auto’s met ballonnen, slingers en highschool-studenten rijden door de straten. Heel leuk om eens te zien zo. Na nog een Walmart-stop arriveren we in Port Townsend, een mooi pittoresk stadje aan het water. Het heeft zo’n feel-good uitstraling.

 

We rijden naar de camping bij Fort Port Townsend en staan eindeloos te wachten totdat we aan de beurt zijn en de ranger doodleuk vertelt dat we bij het verkeerde fort zijn. We moeten een kwartiertje verderop zijn. Heel handig. Nou ja, dan parkeren we de camper maar ergens in de buurt van downtown.Later blijkt dat we in uptown staan. Maar goed, het voertuig staat veilig en met de fietsen zijn we zo op Mainstreet, ofwel de hoofdstraat. Eerst komen we nog langs de jachthaven waar we 13 jaar geleden op de camping stonden. Port Townsend is echt een leuk stadje waar aan Mainstreet allerlei leuke shopjes en restaurants te vinden zijn. De gebouwen zijn van oude bakstenen en hebben mooie gevels. Zo lopen en fietsen we een tijdje rond en eten een sundae ijsje in een echte ouderwetse diner compleet met jukebox en veel roze, rood en zwart met wit. Erg lekker en erg leuk. Daarna gaan we de camper weer opzoeken.

 

We zijn letterlijk afgezakt naar downtown want we moeten via een steile trap omhoog. Dat kost even moeite met de fiets maar met hulp van Jelle lukt het. Daar zitten we in uptown. Hier vind je veel gekleurde houten huizen en hier en daar grazen hertjes op het gazon. In een tuin liggen er zelfs vijf bij elkaar. Zo grappig alsof ze bij de omgeving horen. We toeren nog even door de straten om wat van de omgeving te zien en gaan dan toch naar de camping. Een prima plekje. Niet heel bijzonder maar prima voor een nacht. Een lekker salade is zo gemaakt en na het eten rijden we met de fiets nog even naar het water en slepen onszelf via een steil bospad weer terug. Die steile hellingen vallen niet altijd mee. Met een biertje bij het kampvuur sluiten we de avond af. Laatste nacht in de VS. Morgen vroeg op om de ferry naar Victoria te nemen.

 

Naam camping: Old Fort Townsend State Park – Port Townsend 
Prijs: 45us$ excl. full hook up
Ligging: In State park
Faciliteiten: Zie website Old Fort Townsend State Park
Bijzonderheden: Let op, het gaat hier om ‘Old Fort Townsend’ er is ook een Fort Port Townsend State Park dicht bij het centrum. De camping heeft een korte trail naar de waterkant. 

Vandaag gaat de wekker. Niet ideaal op vakantie maar vandaag moet het. We moeten namelijk om kwart over zeven in Port Angeles zijn voor de overtocht met de ferry naar Victoria in Canada en het is nog een uur rijden. De rit verloopt goed en mooi op tijd sluiten we aan in de rij. Het is allemaal nogal kneuterig geregeld maar uiteindelijk werkt het wel. Paspoort laten zien, formuliertje invullen en we kunnen op de boot.

 

De overtocht duurt ongeveer 90 minuten. In Canada aangekomen moeten we geduld hebben want iedereen wordt ondervraagd. Voor Jelle gelden weer andere dingen omdat hij een werkvergunning in Canada heeft. Na een minuut of tien is de douanier tevreden en mogen we gaan als we het haardhout ingeleverd hebben. Dat mag je absoluut niet invoeren. Geluk bij een ongeluk, in British Columbia is nu een fire-ban en mag er nergens een kampvuur gemaakt worden in verband met gevaar voor bosbranden. Erg jammer maar we doen het ermee. De ferry komt vlak bij de Inner Harbour aan en we herkennen de omgeving meteen. Het zoeken van een parkeerplaats is niet zo eenvoudig. Ofwel zijn de plekken te klein, is het voor campers verboden of mag je mag maximaal 2 of 4 uur parkeren. Daarom zoeken we een plek bij een shoppingcenter. Ook moeten we eerst nog even tanken. Er gaat voor 360$ in.

 

Omdat we fietsen hebben kunnen we vanaf de parkeerplaats zo de stad in fietsen. Er is een prima fietspad waar zelfs gemeten wordt hoeveel fietsers er elke dag langskomen. Binnen een kwartier zijn we bij het centrum en parkeren de fiets bij het visitor center. Daar halen we een kaart en krijgen advies over leuke plekjes. Eerst lopen we langs de Inner Harbour die vol ligt met zeilschepen, motorboten en watertaxi’s. Ook vliegen watervliegtuigen af en aan. De klimop op het Empress Hotel is weggehaald en de gevels zijn gerenoveerd. Ik moet zeggen dat ik het groen wel mis. Het hotel is een stuk minder statig. We lopen naar het parlementsgebouw en melden ons voor een tour. Daar moeten we een uurtje voor wachten en dus slenteren we wat rond, eten een ijsje en een broodje en genieten van de zon.

 

Om kwart voor twee begint de tour en de binnenkant van het gebouw is minstens zo statig als de buitenkant met mooie ornamenten, schilderingen en glas in lood ramen. De tour zelfs duurt wat lang. Dat had wel wat korter gemogen. Als we weer buiten staan fietsen we naar Fisherman’s Wharf, een gezellige plek met woonboten, kleine winkeltjes en terrasjes. Hier eten we lekker fish and chips voordat we verder gaan. Terug in het centrum slenterende wat over Government Street, een gezellige autoloze straat met leuke winkels. We zijn wel erg moe van de lange dag die vroeg gestart is. Bij Milestones onder het visitor center eten we een lekker maal en daarna fietsen we terug naar de camper.

 

De camping van vandaag ligt op een minuut of twintig van het centrum. Fort Victoria is een typisch RV park, speciaal voor campers. Het heeft alle faciliteiten maar heeft niet de meest fraaie plekken. Voor vannacht is het prima. Er zijn goede douches en bij de wasserette doen we een was. Het is helaas te koud om buiten te zitten dus doen we binnen nog een spelletje en dan gaat toch het licht uit. 

 

Naam camping: Fort Victoria RV Park – Victoria BC
Prijs: 87cad$ incl. full hook up
Ligging: 20 minuten rijden van centrum Victoria 
Faciliteiten: Alle faciliteiten wasserette, sanitair etc. 
Bijzonderheden: Typische RV stadscamping. Geasfalteerde plaatsen op een rijtje. Voor stadsbezoek prima. Minder sfeervol.

Vandaag is het Vaderdag. Jelle heeft beloofd voor een full American breakfast te zorgen. Het zonnetje schijnt gelukkig al en het is minder koud. We eten lekker buiten en bellen ondertussen met Menno en daarna met Lucas die thuis zijn. Zijn ze er toch een beetje bij op Vaderdag. Het plan voor vandaag wordt omgedraaid en we vertrekken noordwaarts via de scenic Malahat drive naar de Malahat Skywalk. Het is nog erg nieuw allemaal en we zijn dan ook benieuwd wat we aan zullen treffen. Omdat het Vaderdag is zijn vaders gratis. Ik heb een Victoria pas en dus mogen alle Hoffjes gratis.

 

Een lange houten loopbrug leidt ons naar de Malahat toren. Een 30 meter hoge toren die geleidelijk omhoogloopt. Het uitzicht is geweldig en we vermaken ons prima. We kunnen zelfs tot de VS kijken. We maken veel te veel foto’s en het leukste is het naar beneden gaan. Dat doen we namelijk via een spiraalvormige glijbaan. Superleuk. Iedereen gedraagt zich als een kind. Als we beneden zijn stappen we weer in de camper en rijden naar het centrum van Victoria. Omdat we niet zo lang blijven en omdat het zondag is parkeren we tussen de kathedraal en het Empress Hotel. Het is een leuke wijk met veel lokale en diverse restaurants en winkels. We eten een broodje bij Tim Hortons en dan lopen we naar het imaxtheater in het Royal British Columbia Museum. Hier bekijken we een 3D film over dino’s op Antarctica. Wist jij dat 280 miljoen jaar geleden Antarctica bestond uit een soort jungle met dino’s? Wij nu wel!

 

Na de film gaan we terug naar de camper en rijden naar Graigdarroch Castle. Een fraai huis uit 1890 waar je een tour doorheen kunt maken en je even weg kunt dromen in de weelderige tijd van weleer. Ik vond het leuk. Ondertussen is het al half vier en we moeten op weg naar de camping die op anderhalf uur rijden ligt nog boodschappen doen. Als we dat gedaan hebben volgen we de fraaie highway 14 via Sooke, langs de oceaan aan de zuidkust naar Juan de Fuca Provinciaal Park. Ons plekje ligt mooi tussen hoge bomen en de zon piept er mooi doorheen op de picknicktafel. We drinken dus lekker een biertje en snacken wat voordat we naar het strand gaan dat via een trail van 1km te bereiken is. We ruimen de spulletjes goed op want er zitten beren in dit gebied.

 

De wandeling naar het strand is mooi en via een aantal flinke trappen naar beneden zijn we er na zo’n 20 minuten. De Pacific is altijd indrukwekkend en zo ook nu. Jelle kan eindelijk zijn drone uitproberen en we genieten van het beeld en geluid van de aanrollende golven en van de avondzon. We blijven een uurtje en wandelen dan terug om een hapje eten klaar te maken. Dat smaakt goed na zo’n lange en fijne dag. Binnen doen we nog een spelletje en lezen wat voordat we lekker gaan slapen. 

 

Naam camping: Juan de Fuca Provincial Park BC – China Beach
Prijs: 26$ excl. full hook up
Ligging: In Provincial Park
Faciliteiten: Zie Juan de Fuca PP website 
Bijzonderheden: Eenvoudige maar sfeervolle camping in bosrijke omgeving. 1km lange trail naar fraai strand. Geen mogelijkheid om te dumpen of vers water te tanken.

Voor de zekerheid wordt de wekker gezet want we willen naar Botanical Beach bij Port Renfrew dat een half uur verderop ligt. Dat strand kun je het beste bezoeken bij eb en dan liefst een anderhalf uur voor of na het laagste punt. Low tide is vandaag rond acht uur en het is nog een wandeling van een half uurtje naar het strand. De rit ernaar toe is mooi maar traag. We doen er dan ook bijna drie kwartier over. We volgen de trail door het dichte bos en komen uit bij een opening die naar het strand gaat. Inderdaad het strand dat eigenlijk wel van versteend zand lijkt ligt helemaal droog op honderden kleine poeltjes, stroompjes en gaten met water na. Al die kommetjes met water, sommige groot, sommige klein hebben schelpen, mosselen, zee-egels of anemonen verscholen in het water. Kleine visjes en krabbetjes zwemmen ertussen. Ook het strand zelf is bezaaid met plakkaten mosselen. Voorzichtig stappen we eroverheen om niets stuk te maken. De oceaan brult op de achtergrond en laat met regelmaat flinke witte koppen zien als de golven op de rotsen slaan. We vermaken ons hier prima en ook met het weer hebben we opnieuw geluk.

 

Na anderhalf uur lopen we via de trail door het bos terug naar de camper. Het is al middag en dus maken we even een hotdog klaar. Ideaal met zo’n camper. De lucht betrekt wat en omdat we niet echt een plan hebben rijden we via de Pacific Marin Highway richting het oosten. In verband met de bosbranden die hier onlangs geweest zijn is de toegangsweg naar Ucluelet en Tofino in het Pacific Rim NP (hwy. 4) helaas gesloten. We kunnen dus niet naar onze camping die ik met veel moeite al maanden geleden gereserveerd had. Echt heel jammer want de route is schitterend en omgeving daar is fantastisch. We stellen ons plan snel bij. Een dagje zonder plannen is ook wel lekker en langzaam tuffen we over de weg waar we ons oog hebben laten vallen op een camping bij een meer bij Honeymoon Bay.

 

Onderweg vliegt Jelle met zijn drone een stuk mee met de camper om wat beelden uit de lucht te schieten. Heel benieuwd hoe dat eruitziet. Rond half drie arriveren we en twijfelen of we niet dichter bij een stadje hier in de buurt willen zitten. Dat checken we dus maar even maar besluiten toch terug te gaan. Hier in Gordon Bay Provincial Park, krijgen we een mooi plekje op de camping die totaal niet vol is. We maken nog een broodje klaar en hebben tijd om lekker helemaal niets te doen. Boekje lezen, beetje dutten. Ook dat is vakantie.

 

Naam camping: Gordon Bay Provincial Park
Prijs: 35$ excl. full hook up
Ligging: In bosrijke omgeving aan een meer
Faciliteiten: Zie omschrijving op Gordon Bay website
Bijzonderheden: Er is geen gelegenheid om te dumpen of vers water te tanken.

Het zonnetje wil nog niet zo hard als we wakker worden. Als echte kampeerders ontbijten we toch buiten met Amerikaanse pancakes. Als die op zijn vertrekken we. In het volgende dorpje halen we koffie en een muffin bij Tim Hortons en rijden naar Duncan. Dat stadje staat bekend om de vele totempalen. We parkeren vlak bij het centrum en stappen op de fiets. Dat is toch wel zo handig. Je hebt veel sneller je weg gevonden en ziet in kortere tijd veel meer. Al gauw zien we de eerste totempaal. Wat erg handig is bedacht zijn de geel geverfde voetstappen op het trottoir die de route wijzen. En inderdaad als we die volgen komen we langs een aantal fraaie exemplaren.

 

Het dorpje is verder ook best gezellig met leuke winkeltjes en hier en daar bankjes om lekker te gaan zitten. We belanden in een thriftshop, een tweedehandswinkel, waar we een wijn- en bierglas kopen en leuke Canadese lepeltjes. Een half uur verderop ligt Chemainous, een dorpje dat bekend staat om de vele murals, ofwel muurschilderingen. En inderdaad overal waar je kijkt zijn de wanden van gebouwen beschilderd met fraaie taferelen. Ook hier weer zo’n handige gele voetstappen om de weg te wijzen en ook nu gebruiken we onze fiets om de boel te verkennen. Zo komen we ook in oldtown waar we een bakkerij vinden die lekkere sausage rolls verkopen, een variant van onze worstenbroodjes. En ook nemen we een heerlijk uitziend gebakje mee voor later. Via de kustroute, in plaats van de hoofdroute hwy. 1, rijden we naar Ladysmith en schieten dan toch weer de Trans Canada Highway op.

 

In Nanaimo kun je de oversteek met de ferry naar Vancouver maken. Wij blijven nog een paar dagen op het eiland en vullen hier het propaan bij en lozen het afvalwater. Dat is wel bijzonder van provinciale parken is ons opgevallen. Die hebben vaak geen faciliteren bij de kampeerplek zelf maar er is vaak ook geen centrale plek bij de in- of uitgang. Dat is wel even wennen en iets om rekening mee te houden als je op dit soort campings verblijft. Als we klaar zijn rijden we het laatste stuk van de route vandaag, hwy. 4 en een stukje 4a via Coombs. Dat is een klein gek dorpje met maffe winkeltjes, een dorpsplein met tientallen stenen beelden van Boeddha, leeuwen, dolfijnen en hondjes rijdend in een autootje. Een onsamenhangend geheel en daardoor erg lollig. Ook vind je hier de Coombs Old Country Market waar op het met gras bedekte dak geiten liggen en staan te grazen. Goats on the roof. Leuk om dit weer terug te zien. We gaan ook het winkeltje binnen waar een bonte verzameling producten te vinden is uit alle windstreken van de wereld. Het is supernetjes allemaal en er zijn ook veel verse producten. Je wil gewoon iets kopen. Dat doen we natuurlijk, veel te duur ook maar dat mag de pret niet drukken.

 

Vanuit Coombs is het nog een kwartiertje naar onze eindbestemming. Vlak na Coombs is de weg versperd i.v.m. de recente bosbranden, de reden dat we niet naar het Pacific Rim National Park konden. Er is tijdens de brand ongelooflijk veel rotzooi, bomen, stenen en bluswater de hellingen afgekomen dat de weg compleet geblokkeerd werd. Dat moet eerst opgeruimd worden en men wil zeker weten dat door de ontwortelde hellingen er na een fikse regenbui geen lawine ontstaat. Canadezen zijn erg voorzichtig met dat soort dingen. Soms een beetje té. Zo mogen we ook nergens een kampvuur maken. Vermoedelijk is die ‘fireban’ de rest van de zomer van kracht. We mogen wel door de versperring om naar onze camping te komen en de camping host wijst onze plek aan. Ondertussen is het heerlijk weer geworden en gaan we lekker in het zonnetje een biertje en een wijntje drinken. Daarna springen we toch nog een keer op de fiets om naar de watervallen te gaan waar dit park om bekend staat. Vanuit onze plek is het niet ver. Dat is een meevaller.

 

De watervallen zijn inderdaad erg mooi en liggen verscholen in een canyon, ofwel kloof. We kunnen vanaf verschillende punten kijken en daarna gaan we lekker terug. Ik ga nog even bij de rivier zitten en Jelle en Eric gaan vast terug. We maken wat eten en kunnen prima buiten zitten en gelukkig hebben we de warmte van een kampvuur ook niet nodig hoewel het met wel echt sfeervoller is. We spelen een potje Skip-Bo. Met het heerlijke gebak uit Chemainous en nog een drankje sluiten we de avond af. 

 

Naam camping: Little Qualicum Provincial Park
Prijs: 29$ excl. full hook up
Ligging: In Provincial Park
Faciliteiten: Zie website Little Qualicum PP
Bijzonderheden: Camping heeft een upper en een lower deel. De uppercampground heeft ruime plekken en ligt vlak bij de rivier. De watervallen zijn op loopafstand te bereiken en zijn erg mooi. Het sanitair is nieuw en erg ruim. Er zijn geen faciliteiten om te dumpen of vers water te tanken. 

Door de kiertjes van de gordijnen schijnen al wat zonnestralen. Dat belooft wat. We doezelen nog even door en staan dan op voor weer een nieuwe dag. Op de fiets naar de uitstekende douches, ruim, schoon en goed. Dan een ontbijtje voordat we gaan. We hebben niet echt een plan. We zwaaien naar de wegwerkers en stoppen bij de Coombs Campground, een plekje waar we 11 jaar geleden ook stonden. Er is weinig veranderd en het ziet er allemaal nog perfect uit. De konijnen die hier ronddartelden schijnen er nog steeds te zijn in de schemering. In Coombs zelf stoppen we nog even om naar de Dutch Store te gaan. Op de achtergrond klinkt André Hazes en er worden alleen Hollandse producten verkocht. Jelle mist zijn Hela curry dus die wordt aangeschaft. Kost slechts 11$. Daarna gaan we nog even naar de geiten op het dak kijken en achter de Old Country Market blijken nog meer winkeltjes te liggen. We hebben zin in een ijsje. Erg duur maar wel verrukkelijk en we krijgen een reuzenbol. Daarna vertrekken we via highway 19a langs de Oceandrive richting Miracle Beach.

 

Het is ongeveer anderhalf uur rijden en in Courtenay doen we wat boodschappen. Rond een uur of drie zijn we op de camping en maken wat hotdogs en een soepje voordat we naar het strand gaan. Dat is op een steenworp van de camping en met de fiets zijn we er helemaal in een handomdraai. Het is eb en het water ligt een heel eind van de rand van het strand. Het water is niet eens echt koud. Ook vinden we in een poel honderden sand dollars. De zwarte leven nog maar de lichtere met een gaatje erin niet meer dus die worden verzameld. Op het strand staat een flink windje dus we houden het voor gezien. Jelle en ik fietsen nog via een paar mooie trails door de bossen en langs het strand en Eric gaat vast terug. Na een half uurtje sluiten wij aan en gaan lekker met een boekje en een drankje relaxen op onze plek. Dat is ook vakantie.

 

We maken een eenvoudige salade, lekker en makkelijk. Na het eten fiets ik nog even terug naar het strand. Het is nu helemaal vloed en de zon schijnt er mooi op. In de buurt fiets ik nog wat rond en word vriendelijk aangekeken door een paar hertjes. Altijd leuk. We spelen nog een spelletje als ik terug ben en ik mag als winnaar de dag afsluiten. Benieuwd naar morgen want dan staat er een whalewatch tour op het programma. We duiken er dus lekker op tijd in.

 

Naam camping: Miracle Beach Provincial Park
Prijs: 41.50cad$ excl. full hook up
Ligging: In bosrijke omgeving op loopafstand van oceaan.
Faciliteiten: Zie website Miracle Beach Provincial Park
Bijzonderheden: Camping heeft geen faciliteiten om te dumpen of vers water te tanken. Ligt vlakbij groot zandstrand. Er is een natuurhuis met informatie over zeeleven en omgeving.

Vandaag hebben we een mooi programma. We gaan een whalewatchtour maken vanuit Campbell River. Die duurt een uur of zes. Het is fantastisch weer en we hebben er veel zin in. Het is een half uur rijden naar Eagle Eye Adventures in de jachthaven van het stadje. Op een steen zit, alsof die ingehuurd is, een echte zeearend. We melden ons, parkeren op het grote parkeerterrein bij het nabijgelegen winkelcentrum en hijsen onszelf in een dik en groot veiligheidspak. Dat lijkt erg warm maar als we even later met volle vaart met de zodiac over het water racen is het toch wel fijn. We halen nog een stel op dat op ons wacht op Quadra Island op 10 minuten varen en dan gaan we op avontuur op zoek naar walvissen.

 

De tocht over het water alleen is al leuk maar als we even later een humpback whale, ofwel bultrugwalvis voor de boot zien zijn we erg blij. We moeten op flinke afstand blijven maar het dier denkt er anders over want opeens komt die toch vrij dicht naast de boot omhoog. Hoe gaaf zo’n gigantisch beest dat daar gewoon z’n ding doet. We genieten een tijdje en gaan dan door. We varen langs een rotsachtig eilandje waar een hele verzameling zeeleeuwen op rotsen ligt. Het zijn allemaal mannetjes en de ene maakt nog meer herrie dan de ander. Een apenrots is er niks bij. De tijd vliegt terwijl we lekker zitten te kijken. De gids stelt voor om te gaan lunchen. Het is nog een eindje varen naar een plek dat Refuge Cove heet. Een eilandje waar een haventje is, een tankstation en een winkeltje met terras. Het is voor zeilschepen en andere boten die op reis zijn en voor excursieboten zoals wij.

 

De gids heeft een lekkere lunch meegenomen en belooft na de lunch beren te gaan zoeken. Als we klaar zijn verandert het plan want ze heeft een melding gekregen dat er een aantal orka’s gespot zijn. Met pijn in ons hard passen we het plan aan maar je moet in zo’n gebied keuzes maken en garanties op wildlife zijn er niet. We varen een minuut of twintig en zien dan een aantal andere boten stilliggen. Gelukkig liggen de orka’s waarvoor we gekomen zijn niet stil. Het zijn er zes en ze hebben speelkwartier. Ze duiken, zwaaien met hun staart en een paar keer springt er zelfs een volledig uit het water. Wat een machtig gezicht is dat. De oeh’s en aah’s zijn niet van de lucht. Het is echt heel gaaf om ze bezig te zien. De gids legt uit dat ze vermoedelijk een prooi hebben en daarom zo uitgelaten zijn. Het zou ook zomaar kunnen dat de grote mannetjesorka een behoefte te bevredigen heeft aan zijn grote Willie te zien. Free Willie ging toch anders haha!

 

Na een minuut of twintig worden ze rustig en trekken weg van de plek. We volgen op afstand nog even maar dan moeten we afbuigen om terug te gaan. We zijn gelukkig niet voor niets gekomen. Rond half vijf zijn we terug en voldaan nemen we afscheid. Onze camping ligt vlakbij Campbell River in Elk Falls Provincial Park. Hier blijven we twee nachten. We dumpen het afvalwater en tanken vers water op de camping. Dat kan hier dan weer wel. Veel provincial parks hebben die optie niet en hier moet je er 5$ voor betalen. Fijn dat die optie er is. Op ons plekje drinken we eerst wat en komen even bij van de intense dag. Trek hebben we ook. Een Chili con carne is zo gemaakt en wordt met smaak opgegeten.

 

Na het eten fietsen we nog een rondje en omdat het zo lekker weer is kunnen we prima buiten zitten. Jammer dat het zonder kampvuur is maar dat mag de pret niet drukken. We komen zelfs zo ver dat we een soort songfestival houden met kampvuurliedjes. Heel speciaal, de rest van de camping vindt het vast ook heel leuk. 

 

Naam camping: Elk Falls Provincial Park – Campbell River
Prijs: 27cad$ excl. full hook up
Ligging: in bosrijke omgeving aan een klein riviertje.
Faciliteiten: Zie website Elk Falls Provincial Park
Bijzonderheden: de camping ligt op ca. 10 minuten rijden van Campbell River en op 3 km afstand van de Elk Falls; een fraaie waterval te bezichtigen vanaf een viewpoint en hangbrug. Ook op de campings zijn een aantal trails te bewandelen. Voor het dumpen of water tanken zijn faciliteiten en dit kost 5$.

Het zonnetje piept door de kiertjes van de gordijnen. Het belooft weer een mooie dag te worden. Vanochtend doen we kalm aan. Eric maakt een full American breakfast met alles erop en eraan. Als we dat op hebben nemen we de fiets om vanuit de camping een trail te doen naar de Beaverpond. Het bordje niet voor fietsers negeren we. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Het eerste stuk ging geweldig en het is een fraai pad. Na een tijdje echter steken er over het pad dikke wortels uit de grond en moeten we met een touw ondersteund steil omhoog. Van fietsen is allang geen sprake meer. Het wordt dus een wandeling met fiets aan de hand. Wel avontuurlijk. Dan komen er trappen en wordt het erg smal. Volgende keer toch maar aannemen dat zo’n bordje ergens voor bedoeld is. Je bent een eigenwijze Hollander of niet.

 

Uiteindelijk is de ronde gemaakt en drinken we wat bij de camper. Om half een gaan we iets heel bijzonders doen. We gaan mee met een historische postvlucht. Ook wel Historical Post Run genoemd hier. Met een watervliegtuig gaan we post bezorgen op een aantal eilandjes hier in de buurt. Daar hebben we heel veel zin in. Voordat het tijd is tanken we nog even, doen een boodschap en bellen even met thuis. Dan is het toch zover. Op het uiterste puntje van de haven is het kantoor en meteen ook vliegveld of hoe noem je een zoiets vanaf het water? Er gaan nog drie andere personen mee. Jelle mag naast de piloot beginnen. Veel soepeler dan verwacht stijgen we op. Al snel hangt het vliegtuigje boven het water en de boomgrens.

 

Onder ons zien we het blauwgroene water en mini bootjes. Omdat het zo helder is kunnen we ver kijken. Het is echt heel mooi. Na een kwartier vliegen landen we op het water. Ook dat gaat zo soepel dat je niet eens merkt dat we het water raken. Ongelofelijk. Hier bezorgen we de post en maken er een praatje met de dame van het ieniemie postkantoor. Ze vertelt dat er ongeveer 70 mensen op het eiland wonen. De vlucht gaat verder en nu landen we bij Stuart Island een eiland dat voor 80 procent in privébezit is. Slechts een handjevol rijkelui hebben hier hun zomeronderkomen. Compleet met eigen haven, eigen vliegveld, golfbaan enz. Er moet verschil zijn. Wij vinden het al geweldig om in de haven zeehondjes te zien zwemmen en de post te bezorgen. We blijven een half uurtje en maken een praatje met een dame die de boel beheert. Ze vertelt met passie over deze mooie plek, de kolibries die er zijn en het bijzondere getijde waar de boten die er liggen, en allemaal op 10 minuten van elkaar uitvaren, rekening mee moeten houden. Heel interessant allemaal.

 

Als we weer vertrekken dan mag ik voorin zitten. Onder ons vaart een enorm zeilschip dat zo groot is dat het zelfs een vliegtuig achterop heeft staan. We vliegen naar dezelfde plek waar we gisteren ook waren naar Hope Refuge en bezorgen ook hier wat voor de bewoners. Dan vliegen we terug. Maar met een toetje want onder ons in het water zien we een grote bultrugwalvis zwemmen. Hoe gaaf. Om half vier zijn we terug en kunnen terugkijken op een mooie ervaring. We stoppen even bij een begraafplaats die duidelijk inheems is met totempalen en andere inheemse symbolen. In twee bomen zitten een zeearend. Het lijkt wel alsof ze waken over de begraafplaats. Misschien ook wel symbolisch.

 

Bij het visitor center gaan we even vragen waar we kunnen zwemmen want het is zo’n mooi weer. De dame wijst een mooie plek aan waar de lokale bevolking ook gaat zwemmen bij McIvory Lake een klein stukje verder dan waar onze camping is. En inderdaad het is een heerlijk meertje waar het gezellig druk is. Zo handig als je je camper bij je hebt want alles wat je nodig hebt heb je mee. Snel zwembroek aan, stoeltjes, boek en wat drinken en wat te sneukelen mee. Even later zitten we prinsheerlijk alsof we hier al jaren komen. Rond half zeven gaan we om een hapje te gaan eten in Campbell River. Er zijn niet veel terrasjes en we begrijpen nog steeds niet hoe Amerikanen en Canadezen altijd maar binnen willen zitten. We vinden toch een restaurant met uitzicht over het water en zitten lekker buiten. Ook het eten smaakt goed. Na het eten lopen we via de waterkant terug naar de camper en zwaaien even naar een zeehondje dat voorbij zwemt. Blijft leuk. Op de camping spelen we nog een spel voordat we een eind knopen aan deze mooie dag. 

 

Naam camping: Elk Falls Provincial Park – Campbell River
Prijs: 27cad$ excl. full hook up
Ligging: in bosrijke omgeving aan een klein riviertje. 
Bijzonderheden: de camping ligt op ca. 10 minuten rijden van Campbell River en op 3 km afstand van de Elk Falls; een fraaie waterval te bezichtigen vanaf een viewpoint en hangbrug. Ook op de campings zijn een aantal trails te bewandelen. Voor het dumpen of water tanken zijn faciliteiten en dit kost 5$.

De dag begint weer stralend. We maken sausage rolls warm en eten een bakje cornflakes voordat we op pad gaan. We zitten al twee dagen in Elk Falls PP en dus willen we die Elk Falls ook graag zien. We rijden met de camper naar de day use area een kilometer of drie verderop en trekken de wandelschoenen aan. Een goed pad leidt ons het bos in. Er staan overal bordjes hoe je kunt lopen. We kiezen de route naar het viewpoint. Die komt uit bij een flinke stalen trap naar een platform en een suspension bridge, ofwel hangbrug. Op de achtergrond horen we steeds het imposante bulderende geluid van vallend water.

 

We lopen eerst de brug op die hoog boven een diepe kloof hangt. Aan de ene kant de imposante kloof en aan de andere kant de krachtige en fraaie waterval. In het voorjaar zijn die watervallen natuurlijk op z’n krachtigst. We lopen ook naar het platform met een ander uitzichtpunt en staan er nu bijna recht tegenover. Een stel domme toeristen vindt het aan de overkant een goed idee om over het hek te klimmen om naar de rand van de waterval te gaan. Geen goed idee. Gelukkig gebeurt er niets. Omdat we nog andere plannen hebben laten we de overige wandelpaden voor wat ze zijn maar je zou hier nog wel even kunnen vertoeven. We verlaten via de Ocean route Hwy. 19a Campbell River en rijden terug naar Miracle Beach waar we aan de weg een leuke midgetgolfbaan hebben gezien. We willen wel een balletje slaan. Het parcours is echt leuk opgezet met leuke huisjes en ook de banen zijn leuk. We vermaken ons een uurtje op het parcours.

 

Ondertussen is het middag geworden. Vlakbij schijnt een mooi zandstrand te zijn bij Saratoga Beach. En inderdaad het strand wordt zo gevonden en ook parkeren lukt zomaar op deze zonnige zaterdagmiddag. Het is eb en het is inderdaad een flink strand met veel andere strandgangers die er een dagje uit van maken. We eten een ijsje, zetten onze stoeltjes op en ik lees in het zonnetje mijn boek uit. In de camper maken we een hotdog voordat we doorrijden naar Comox waar de ferry ons naar Powell River aan de overkant naar het vasteland zal brengen. De komende drie dagen zullen we doorbrengen aan de Sunshine Coast. We melden ons een uur van tevoren en gaan in de rij staan. Niemand die moeilijk doet over de fietsen achterop. Die laten we dus mooi zitten. Aan boord zoeken we een plekje op het achterdek in het zonnetje. De wind is fris maar met een trui aan goed te doen.

 

De overtocht duurt ongeveer 90 minuten. In Powell River rijden we noordwaarts naar Lund. Het ziet er allemaal lieflijk uit en de weg is goed. Het is maar een half uur rijden naar de SunLund camping. De receptie is dicht maar onze papieren zitten in een enveloppe in een daarvoor bestemd vak. De camping is maar voor een kwart gevuld. We drinken wat en rond half zeven vertrekken we weer naar een restaurant in de buurt op aanraden van een lokale bewoner die we op de boot ontmoet hebben. Vaak zijn dat geweldige tips die we in de regel graag aannemen. Zo ook nu en inderdaad het plekje op het terras is geweldig. Ik ben echt even onder de indruk en voel me een bevoorrecht mens. Hier met Eric en Jelle te zijn op zo’n mooie plek is heel fijn.

 

Het eten is ook verrukkelijk. Als het op is gaan we terug om nog even een paar wasjes te draaien in de wasserette van de camping. Die ziet er heel netjes uit. Als we de was gaan oppikken lopen we nog een rondje over de camping en zien een pad dat leidt naar zee. Zo grappig, je loopt zo Lund in. Dat is een superklein dorpje maar met een grandioos uitzicht. We genieten van de zonsondergang en gaan dan toch aan de slag om de inmiddels gedroogde was op te vouwen en mee terug te nemen. Een prima eind van een lange maar leuke dag. 

 

Naam camping: Sunlund RV Park - Lund
Prijs: 56$ incl. full hook up
Ligging: Op loopafstand van dorpje Lund dat binnendoor via een voetpad te bereiken is. 
Faciliteiten: Zie website Sunlund RV Park
Bijzonderheden: Prima faciliteiten met wasserette, sanitair, etc. Erg dichtbij dorpje.

Vanochtend doen we een beetje kalm aan. Maken een ontbijtje en wandelen dan zo vanaf de camping naar Lund. We worden verwelkomd met doedelzakmuziek. Een paar senioren staan in het Boardwalk restaurant te blazen op hun doedelzak en te slaan op hun trommel. Het haventje ligt er zonovergoten bij. Lund is op zich een dorpje van niks maar toch is het leuk om hier te zijn. We lopen een rondje wat je letterlijk in een kwartiertje kunt doen. We informeren bij de watertaxiservice of we met de watertaxi naar Savary Island kunnen gaan. Om 13 uur kunnen we mee met een autopontje waar 2 auto’s op kunnen. De taxi’s zitten al vol. Reserveren is dus aan te raden.

 

We moeten helaas ook een tijdje wachten. Daarom gaan we ondertussen de camper halen en parkeren die met hulp van een flink bejaarde parkbeheerder van een jaar of 80 in het dorpje. Bij Nancy’s Bakery halen we een beroemde “Cinnamon bun” waar zij om bekend staat. Er is ook een terrasje dus ook koffie en wat ander lekkers wordt hier verorberd. Hebben we meteen zo’n beetje de grootste highlight van Lund gedaan. We genieten in het zonnetje totdat de boot vertrekt. Savary Island is een klein eilandje in de Desolation Sound dat bekend staat als het Hawaii van British Columbia. Het voelt ook een beetje als een tropisch eiland als we na 15 minuten varen aankomen. Er is ons verteld om naar de andere kant van het eiland te lopen, dwars oversteken naar South Beach. De wandeling duurt ook een kwartiertje ongeveer. Hoog boven de klif kijken we uit op het strand en zijn een beetje jaloers op de huiseigenaren die hier een huis hebben met dit fraaie uitzicht.

 

We lopen naar beneden en vinden een plekje aan de rand waar veel drijfhout ligt en maken een tentje voor wat schaduw tegen de zon, die flink haar best doet. Het is eb en de waterrand is een paar honderd meter verder. Over onze hoofden vliegen zeearenden die een plekje zoeken in de boomtoppen. Een machtig gezicht. We wanen onszelf echt een beetje op een tropische plek zo. Het enige dat ontbreekt is een lekkere cocktail. Daar doen Canadezen niet aan, terrasjes of cafeetjes aan het strand. Toch jammer. Rond half vier breken we op en wandelen rustig terug naar de boot die ons ook weer komt ophalen. Toch leuk om hiernaartoe gegaan te zijn.

 

In Lund kopen we nog wat biertjes in de lokale liquor store en rijden naar onze volgende camping in Powell River. Dat is een half uurtje rijden. We melden ons en hebben een mooi plekje met elektra aan het strand. We hebben een mooi uitzicht over Vancouver Island en de ferry die hier vlakbij vertrekt. Eerst even een drankje in het zonnetje en dan maken we wat te eten. Als dat op is halen we de fietsen van de camper om nog een rondje te fietsen. Langs de waterkant loopt een fraaie beachtrail die meteen ook historisch is want overal staan oude apparaten en machines uit de houtlogger tijd. Dan genieten we nog even op een pier van de visjes en bootjes op het water en de rust die dat met zich meebrengt.

 

Terug bij de camper zetten we onze stoeltjes naast de waterkant op het strand, klaar voor de sunset. Even later staan we niet naast het water maar erin. Het wordt vloed. Dat gaat nog best snel. Een half uurtje later is de zon onder en kleurt de baai oranje. Altijd een speciaal moment. Mooie afsluiting van een fijne dag. 

 

Naam camping: Willingdon Beach Campsite – Powell River
Prijs: 44cad$ incl. Electra
Ligging: Aan het strand/park aan de oceaan
Faciliteiten: Zie website Willingdon Beach Campsite
Bijzonderheden: De camping is vlak bij het strand. Er is een wasserette en sanitair. Bij de camping is een parkje, een pier en een beachtrail met attributen die herinneren aan de houtlogger industrie. 

De naam Sunshine Coast klopt helemaal want ook vandaag is er geen wolkje aan de lucht. We starten rustig op voordat we de ferry van Saltery Bay naar Earls Cove nemen. We hebben niet echt een plan. Om heel eerlijk te zijn is Powell River niet heel uitnodigend. Dus vertrekken we richting Saltery Bay waar we rond 11 uur moeten zijn voor de overtocht. Die is niet te reserveren maar we willen zeker mee. We willen dus ook niet het risico lopen dat de boot vol is.

 

De route naar het zuiden is mooi. Het voelt een beetje eilandachtig. Hier en daar fraaie uitkijkjes op een mooie baai langs de beboste kustlijn. Die bomen zijn mooi maar belemmeren ook wel een beetje het uitzicht. Regelmatig kun je wel naar het water afslaan en staan er bordjes beach access of zoiets. Ook passeren we een paar provinciale parken. Wij stoppen bij een plekje in de buurt van Saltery Bay om even naar zee te gaan. Het is een mooi baaitje en er wordt net een motorboot uit het water gehaald door een truck. Verder is het er erg rustig en ook een klein beetje fris dus gaan we door in de hoop nog een leuk dorpje tegen te komen ofzo. Die zijn er onderweg zo goed als geen en voor we het weten staan we in de rij voor de ferry. Dan maar wachten in het zonnetje en ondertussen wat eten maken. Dat is dan weer heel handig.

 

De overtocht is heel mooi. We varen tussen eilandjes door vlak langs de kanten. Dat maakt de route extra fraai. Na 45 minuten komen we aan en al gauw slingeren we weer zuidwaarts. Bij Halfmoon Bay, een dorpje met een uitnodigende naam stoppen we om wat te eten en naar de pier te gaan. De naam belooft wat maar eigenlijk is het een dorpje van niks. Wel met een typische general store maar dat is dan ook zo’n beetje de highlight van het dorpje. Natuurlijk is de baai ook mooi maar het rotsstrand en het feit dat er geen bedrijvigheid is maakt ons wat minder enthousiast. Na een soepje gegeten te hebben rijden we door naar Sechelt. Hier zijn we plan door het dorpje te lopen terwijl Eric liever naar het strand wil. En ook hier kan ik niet zeggen super gecharmeerd te zijn. We doen dus wat boodschapjes maar kiezen er dan toch voor om naar de camping te gaan in Porpoise Provincial Park. Ons plekje is gauw gevonden.

 

We trekken onze badkleding aan en met de fiets gaan we op zoek naar het strand. We besluiten naar Burnett Beach te fietsen. Dat gaat goed heuvelafwaarts. Ik maak me nu al zorgen over de terugrit haha. Bij het strand aangekomen zijn ook hier erg weinig anderen. Het is eb en daardoor is de waterkant nogal drabbig. Eric en Jelle gaan bij een picknicktafel zitten en ik doe lekker een dutje op het kiezelstrand. Ondertussen vliegen de watervliegtuigen af en aan. Dat is wel weer een machtig gezicht.

 

Rond kwart voor zes besluiten we terug te gaan. Ik zie als een huis op tegen de rit de heuvel omhoog en Jelle, de held, gaat voor mij de camper halen. Eric blijft heel galant bij mij. Supersnel is Jelle terug en omdat we er toch zijn steken we de weg over naar de parkeerplaats naar het pad naar Burnett Falls. Een waterval die hier moet liggen. Het pad is er weer een door een mooi bos en binnen 10 minuten zijn we bij de waterval. Die is niet zo enorm maar we zien wel aan de natuur dat dat soms ook anders is. Het heeft natuurlijk niet veel geregend de afgelopen tijd.

 

We wandelen terug en gaan naar onze plek op de camping. Daar drinken en sneukelen we wat. Ook maken we nog een laatste keer een maaltijd klaar want komende dagen in Vancouver zal dat er wel niet van komen. Na het eten rommelen we nog wat. Ik zoek alvast wat spulletjes bij elkaar en we sluiten de dag af met een spelletje Skip-Bo. 

 

Naam camping: Porpoise Bay Provincial Park - Sechelt
Prijs: 35cad$ excl. full hook up
Ligging: in een bosrijke omgeving aan de oceaan. Ca. 10 minuten van Sechelt. 
Faciliteiten: Zie website Porpoise Bay Provincial Park
Bijzonderheden: Er zijn geen faciliteiten om te dumpen of vers water te tanken.

Deze ochtend nemen we vanuit Langdale de laatste ferry, van 11.00 uur, naar Horseshoe Bay. Dit is ook de haven waar de ferry van het vasteland naar Vancouver Island vertrekt en ligt aan de schilderachtige Sea to Sky Highway. We rijden via Gibsons een klein pittoresk dorpje aan het water die we via een hele steile helling benaderen. We hebben niet veel tijd maar het ziet er allemaal wat gezelliger uit dan Sechelt. Bij de ferryterminal moeten we weer even wachten en het is maar goed dat we een reservering gemaakt hebben. Er moeten heel veel auto’s mee. De overtocht zelf is mooi met uitzicht op Bowen Island en de Sea to Sky Highway. Vanaf Horseshoe Bay is het nog ongeveer een kwartier naar de camping.

 

Eerst gaan we naar de Capilano Suspension Bridge. Dit is een fraai openluchtpark dat draait om de 70 meter hoge wiebelende hangbrug over de rivier. Compleet met totempalen, historie, natuur, bruggen tussen de boomtoppen en een cliffwalk een uitstekend hoefijzervorming platvorm dat hoog boven de vallei aan de rotswand is vastgemaakt. Gelukkig kunnen we de camper kwijt op het parkeerterrein en even later zetten we onze eerste stappen op de brug. Hij wiebelt enorm. Maar we hebben vertrouwen in de dikke kabels die de brug dragen. Aan de overkant wagen we ons ook op de bruggen in de boomtoppen. Ook die zijn echt heel hoog. De cliffwalk mag niet achterblijven. We kunnen ons voorstellen dat je je hier prima een halve dag vermaakt. Wij hebben nog andere plannen vandaag en vertrekken naar de camping die 3,5 km verderop ligt.

 

Het is een echte RV camping ofwel een stadscamping met kleine plekken en weinig groen maar ideaal voor een bezoek aan de stad. Het heeft alle faciliteiten, sanitair, zwembad, jacuzzi en wasserette en ligt op een steenworp van de Lions Gate Bridge. Als we even wat gegeten hebben stappen we stoer op onze fiets om naar de stad te fietsen. Dat valt nog niet mee. Maar we redden het. Na een half uurtje zijn we aan het begin van Stanley Park en rijden naar de beroemde totempalen. Ook het uitzicht over de skyline van Vancouver en Canada Place is mooi en herkenbaar. We gaan de Seawall Trail fietsen. Nog eens ruim 8km maar wel een hele fraaie route die je kunt wandelen en fietsen. We komen op mooie plekjes maar omdat we om 17 uur bij Canada Place moeten zijn snijden we een stukje af en fietsen verder langs Coal Harbour en het vliegveldje met watervliegtuigen.

 

Bij Canada Place parkeren we de fietsen en gaan naar het einde van de pier waar op sommige dagen cruiseschepen aanleggen. Vandaag niet en de grote herkenbare witte zeilen steken scherp af tegen de blauwe lucht. We lopen naar het einde waar de FlyOver Canada voorstelling te zien is. Het is een bijzondere filmische ervaring met eerst een mooie demo over alle streken met bijzondere Canadese kenmerken. Daarna gaan we in een rijtje zitten en zien onder, voor en boven ons een film over Canada in vogelvlucht van oost naar west. Als een vogel vliegen we over alle landschappen. Het is echt heel bijzonder. Daarna gaan we een hapje eten in een leuk restaurant, Mahony’s, met uitzicht op Canada Place.

 

We zijn toch wel moe en besluiten de fietsen in Stanley Park achter te laten en een Uber te bestellen. Dat kan heel handig en snel als je de Uber app hebt. De Uberchauffeur brengt ons voor 15$ in 10 minuten terug naar de camping. Morgen komen we met de camper terug. Een ideale oplossing. Op de camping gaan we lekker naar het zwembad, draaien een wasje en pakken vast wat spullen in voor de reis naar huis. Het was een leuke eerste dag weer in Vancouver, een stad die nooit verveelt. 

 

Naam camping: Capilano River RV Park - Vancouver
Prijs: 70$ incl. elektra en water.  
Ligging: In West-Vancouver aan de voet van de Lions Gate Bridge.
Faciliteiten:  Prima faciliteiten, wasserette, sanitair, zwembad en hot tub. Een typische stads RV camping. 
Bijzonderheden: Dumpen kan op een centrale plek. De camping ligt aan de voet van de Lions Gate Bridge op 10 minuten rijden van Stanley Park, 10 minuten van Capilano Suspension Bridge Park en 15 minuten van Horseshoe Bay (BC Ferries). Vlakbij is een royaal winkelcentrum, met bioscoop. 

We staan op tijd op om zeker te zijn dat we de camper in Stanley Park kunnen parkeren. Bij het Vancouver Aquarium zijn parkeerplaatsen voor campers. De rit over de fraaie groene Lions Gate Bridge gaat goed en de fietsen staan ook nog waar we ze achtergelaten hebben. Alle plekjes zijn nog vrij en voor 15$ kan de camper (op kenteken) de hele dag blijven staan. Betalen kan gewoon met je creditcard. Eigenlijk is het heel goed te doen. We ontbijten hier voordat we op de fiets springen naar Gastown waar we om 10 uur een tour hebben. Een begeleide wandeling met een gids die vertelt over de roerige tijden rondom de drooglegging en hoe dat vooral in extreme mate genegeerd werd. Lenard, de gids vertelt leuk en ondertussen wandelen we door de fraaie wijk. Natuurlijk stoppen we bij de beroemde stoomklok.

 

De wijk heeft mooie pakhuizen met fraaie gevels, winkels en galeries. We zien een foto van 140 jaar geleden toen er nog niets stond in Waterstreet. Na 2 uur is de tour klaar en omdat we vlakbij Chinatown zijn lopen we vanuit hierdoor. Om daar te komen moet je langs Hastingsstreet waar je als toerist echt niets te zoeken hebt. Het wemelt er van de crackjunks. Het is eigenlijk heel erg triest om te zien hoe ver deze mensen afgegleden zijn. Het lijken wel zombies. In Chinatown is dat gelukkig veel minder maar de sfeer van jaren terug is zoek. De meeste Chinezen zijn vertrokken naar Richmond en veel gebouwen staan leeg. Bij een eettentje is het goed druk dus bestellen we daar wat te eten. Dat moet wel goed zijn. We eten het op bij de Dr. Sun Yat-Sen Classical Chinese Garden.

 

Eerlijk gezegd vinden we het echt niet lekker en we eten het dan ook niet op. We gaan ook de Chinese tuin in die deels openbaar is en deels tegen betaling. Ook hier is het een beetje vergane glorie als je het mij vraagt hoewel ik me we voor kan stellen dat een oase van rust kan zijn in de drukke stad. We halen de fietsen op, fietsen door downtown naar Yaletown waar we bij de Yaletown Brewery een drankje doen om dan langs False Creek onder de Burrard brug naar English Bay Beach te fietsen. Hier staan de 14 lachende bronzen mannen van A-maze-ing Laughter aan het strand en ook wemelt het van de Canadese ganzen. Eric en Jelle gaan wat strandspulletjes halen om een paar uurtjes op het strand door te brengen. Heel bijzonder zo’n zonovergoten strand aan de rand van een wereldstad omringd door bergen.

 

Aan een leuk tentje aan English Bay Beach eten we een hapje en fietsen dan op ons gemak door Stanley Park terug naar de camper. In het park komen we een aantal overijverige zwarte eekhoorns tegen. Vlak bij de camping is een flink winkelcentrum, Park Royal, waar je kunt shoppen en boodschappen kunt doen. Ook is er een bioscoop. Bij een liquor store halen we nog wat biertjes. In Canada kun je geen drank kopen in de supermarkt. Op de camping nemen we nog een duik en maken voorbereidingen om de fiets en fietsenrek te koop aan te bieden. We maken een ‘for sale’ bord en stallen de fiets voor de camper. Ook bij de laundry room zetten we een bordje neer. Nu maar afwachten.

 

Naam camping: Capilano River RV Park - Vancouver

Vandaag de laatste volle dag voor Vancouver. Opnieuw schijnt het zonnetje en voordat we de stad ingaan pakken we eerst de koffers in want vanavond zijn we pas laat terug op de camping. Onze fiets en fietsrek hebben we te koop gezet maar er is nog geen koper. Telefoonnummer op het bord erbij en we zien wel. Om half elf zijn we klaar en laten een Uber komen. Het is druk op de Lions Gate Bridge. Even later zien we hoe dat komt want er is een ongeluk gebeurd. We worden in de buurt van de Burrard brug afgezet en lopen naar de waterkant. We hebben een dagpas voor de watertaxi die over False Creek vaart. Die brengt je naar allerlei stops.

 

We beginnen bij het Maritime museum. Een klein maar fraai museum dat gewijd is aan de maritieme geschiedenis van British Columbia en het hele Canadese Noordpoolgebied, met het originele schip dat als eerste door de Canadese wateren voer. We brengen er een uurtje door en stappen dan op het bootje naar Granville Island dat bekend staat om de Public Food Market en de gezellige eettentjes en artistieke winkeltjes. Het is altijd een drukke maar gezellige bedoening en we kijken onze ogen uit. Alles draait hier om eten. Je krijgt er trek van. We bestellen een lekker broodje en een root beer en eten het in het zonnetje buiten op terwijl we uitkijken over het water, de skyline, de bootjes en luisteren naar een straatartiest die op z’n vrolijkst staat op te treden. Dat is ook kenmerkend voor dit gebied.

 

We worden opeens gebeld. We hebben een koper voor de fiets en het rek. De deal wordt gemaakt en vanavond of morgenochtend is de overdracht. Er is nog een sms’je van een potentiële koper. Hebben we toch te laag geprijsd. Hoe dan ook zijn we blij dat er een koper is en iemand verder zal toeren op onze fiets. Dat voelt toch goed. Als ons buikje gevuld is lopen we nog even door de winkeltjes achter de public market en kopen wat boekjes en prullaria. Dan zoeken we weer een bootje op om over False Creek te varen. Het uitzicht is altijd weer bijzonder. Deze keer varen we helemaal tot het einde naar Science Center. En eigenlijk meteen weer een stukje terug waar we de metro opzoeken richting Alamo op het vliegveld, want we hebben vandaag en morgen ook nog een auto. De Canada Line is de metrolijn die helemaal van Waterfront bij Canada Place rechtstreeks naar het vliegveld gaat, een rit van een half uurtje.

 

We halen de auto op en even later tuffen we richting Kitsilano Beach. Dit strand ligt een beetje uit de richting als je Vancouver bezoekt maar met een auto ben je er zo. Het is erg druk maar ook gezellig met veel jonge mensen die lekker actief bezig zijn op het strand. Er zijn een boel beachvolleybalveldjes waar teams druk in de weer zijn. We kijken een tijdje. We hebben ook wel trek dus we zoeken een gezellig tentje uit aan de rand van het strand. Er staan ook prachtige huizen met uitzicht over de baai. Als je hier woont kijk je rechtstreeks uit over het water. Er zijn geen duinen zoals in Nederland. We vinden een leuke tent met een terras en zitten even later lekker te smikkelen. Als het op is nemen we de auto om nog een strand verder te gaan.

 

Het is stiekem nog een minuut of twintig rijden naar Jericho Beach waar we een leuke activiteit gepland hebben. We gaan namelijk op een sunset kajaktour. Bij het watersportcentrum kun je ook eten en vanuit het terras heb je een spectaculair uitzicht over de skyline van Vancouver en over Stanley Park. In het water liggen een paar reuze containerschepen en natuurlijk veel watersporters op zeilbootjes of kajaks. We hebben geluk want ons groepje wordt alleen aangevuld met een tourguide, Maggie, een leuke enthousiaste Amerikaanse meid. Na een uitleg laten we onszelf even later in het water glijden en peddelen de zonsondergang tegemoet. Het gaat verbazingwekkend soepel en al snel zijn we een heel eind van de kust af. Af en toe steekt een zeehondje zijn kopje boven het water uit. We genieten van de rust op het water en rond kwart over negen gaat de zon onder en peddelen we rustig terug. Het is altijd een pracht gezicht. Omdat er bijna geen wolken zijn komen de kleurschakeringen iets minder uitbundig over, maar al met al is het een hele geslaagde tour.

 

Als we teuglopen naar de auto lopen er tientallen konijntjes over het gras en parkeerterrein. Heel schattig. Op de terugweg rijden we nog even door de stad via Robson street om nog even wat sfeer mee te pakken en dan gaat het voor de laatste keer over de Lions Gate Bridge. Op de camping aangekomen parkeren we de auto en nemen een lekker koel biertje om deze laatste avond af te sluiten. 

 

Naam camping: Capilano River RV Park - Vancouver

We zijn op tijd wakker. Toch een beetje gespannen. Om 8 uur hebben we afgesproken met de fietskoper. Het is de buurman van de andere kant van het hondenveldje. Hij is helemaal blij, tikt 200$ af en wij zijn dus ook blij. We ruimen de laatste zooi op en vertrekken. We moeten nog even aftanken en Jelle rijdt voorop met de auto. We gaan wat spulletjes afzetten bij Fraserway waar hij een paar maanden gewerkt heeft. Ook gaan we even langs bij Lineke om even bij te kletsen. Leuk om de Fraserway locatie en al Jelles collega’s gezien te hebben. Het is een prachtige locatie.

 

Even later moeten we toch de camper gaan inleveren bij Cruise Canada. Het is maar tien minuten rijden. Alles is perfect gegaan en de locatie in het zonnetje ziet er ook prima uit. We parkeren de camper en bij een tentje buiten worden we ontvangen om het huurcontract af te ronden. Gelukkig geen schades of ander gedoe en lekker snel is het allemaal geregeld. Als je wil wordt er een taxi gebeld. Dat hebben we niet nodig omdat we de auto nog hebben. Als we klaar zijn gaan we even ergens een burger eten en gaan we op zoek naar een fietsrek voor een auto. Want Jelle en Peter houden twee van de drie fietsen voor de rest van hun trip naar de Rockies. Peter zal vanmiddag arriveren met de KLM vlucht. Bij McArthurGlen shoppingcenter gaan we nog even wat drinken en dan parkeren we de auto (gratis) om het laatste stukje met de skytrain te gaan. Het is ook een perfecte plek om landende vliegtuigen te spotten die vlak over het winkelcentrum over vliegen.

 

Het zijn twee haltes en vanaf hier is de rit gratis. Goed geregeld dus. De rit is maar 5 minuten ofzo en dan staan we al op het vliegveld. Ideaal. De rij bij de incheckbalie is lang en duurt nogal. Jelle wacht op ons en dan is toch het moment daar om afscheid te nemen. Afscheid nemen is nooit leuk ook al weten we dat hij het goed maakt. Hij blijft nog 3,5 maand. We hebben een supermooie reis samen gemaakt. Een laatste kus en knuffel en dan gaan we door naar security. Dat gaat dan weer heel snel en dan staan we toch echt aan de andere kant. Vancouver Airport is een fraai vliegveld met genoeg leuke plekjes om nog wat te eten of te shoppen. Wij gaan naar de gate en wachten tot het vliegtuig uit Amsterdam landt met Peter erin. We zien hem even later uit het vliegtuig komen en kunnen hem via een kiertje een fijne reis wensen.

 

De vlucht is overboekt en het duurt lang voordat we mogen boarden. Met een half uurtje vertraging zijn we dan toch aan boord en hebben een plekje bij de nooduitgang wat vooral voor de lange benen van Eric prettig is. Omdat het al avond is, zitten we al een beetje in het ritme om te gaan slapen en het lukt dan ook om een uurtje of vijf te tukken. Rond de middag lokale tijd komen we aan in Amsterdam en nemen de trein terug naar het zuiden. Jammer genoeg met een flinke vertraging. Het is wel duidelijk dat we weer terug zijn in Nederland.

 

Halverwege de middag komen we thuis aan en knuffelen we Snow die we erg gemist hebben. Even later draait de wasmachine en daarna voetjes omhoog om bij te komen van de terugreis, maar met waardevolle herinneringen aan een fantastische reis met z’n drietjes door een geweldig deel van Noord-Amerika en West-Canada. Een fraaie combinatie.