Deelnemers:

Ciske (28) en haar vriend Alex (30)

 

Campertype:

C21 Cruise America

 

Totale kosten campings: € 897,-
Valley of Fire Atlat campground: € 32,-
Zion Canyon Campground: € 240,-
Bryce Canyon Ruby’s Inn Campground: € 58,-
Capitol Reef Thousand Lakes Campground: € 59,-
Moab Sun Outdoors Downtown Campground: € 179,-
Monument Valley Goulding’s Campground: € 63,-
Wahweap RV and campground: € 146,-
Grand Canyon Mather Campground: € 54,-
KOA Journey at Sam’s Town Journey: € 69,-

 

Totale kosten hotelovernachting: € 162,- incl. Resort fee
Totale kosten benzine: € 442,-
Totale kosten simkaart: € 97,-
Totale kosten taxi/Uber: € 73,-
Totale kosten boodschappen: € 382,-
Totale kosten uiteten/drankjes: € 392,-

 

Overige:

America the beautifull nationale parken pas: € 70,- 
Entree Valley of Fire: € 26,-
Mount Carmel Tunnel Pass: € 13,-
Horshoe Bend Entrée: € 9,-
Monument Valley Goulding’s Deluxe Jeep Tour: € 213,-
Canyon X Antelope Canyon: € 104,-
Koffers Bounce: € 25,-

Onze eerste bestemming? Las Vegas, met een rechtstreekse verbinding met KLM. Vanaf het zuidelijke Limburg stappen we op de trein, die een rechtstreekse verbinding heeft naar Schiphol Airport. Alex heeft nog even zijn huiswerk gedaan: vandaag is er een Ajax-voetbalwedstrijd, waardoor het nog wel eens druk kan worden in de trein. Gelukkig zijn we alle voetbalfans voor en wordt het een rustige treinrit. Mocht je ook met de trein van of naar Schiphol reizen, check dan even of er geen grote evenementen zijn die dag.

 

Eenmaal op Schiphol staan we binnen 20 minuten al voor onze gate. We doden de tijd door alle winkeltjes af te lopen en eten nog een lekkere snack voordat we rustig naar onze gate lopen. Tot onze verbazing kunnen we direct boarden en hoeven we niet eens in de rij te staan, iedereen zit al in het vliegtuig. Misschien hadden we de borden iets beter in de gaten moeten houden?

 

Aan boord krijgen we al heel snel avondeten geserveerd. Bij KLM kun je op je schermpje precies zien wanneer ze ongeveer eten, drinken of een snack serveren, heel handig voor wanneer je je blockbusterfilm wilt gaan inplannen. Ik heb een lacto-ovo-maaltijd aangevraagd en krijg daardoor als een van de eerste reizigers mijn maaltijd. Beetje jammer dat ik hierdoor niet samen met Alex kan eten, die pas later zijn eten kreeg. De vlucht vliegt voorbij en voordat we het weten staan we opeens in Viva Las Vegas.

 

We moeten even in de rij staan bij de Amerikaanse douane maar daarna kunnen we direct onze koffers ophalen. We volgen de borden voor Ubers en taxi’s, maar moeten eerst even schakelen naar het warme weer van de woestijn. Via de Uber-app bestellen we een Uber, die ons al binnen vijf minuten ophaalt. Onze eerste overnachting is in het Alexis Park Resort, op ongeveer tien minuten rijden vanaf het vliegveld. Het inchecken gaat heel snel, maar we moeten wel nog even een stukje lopen langs alle buitenzwembaden. Het Alexis Park Resort ligt namelijk niet aan de Strip en is geen standaardhotel: het is een resort dat bestaat uit diverse appartementsgebouwen. Het voordeel hiervan is dat gokken er verboden is en het er lekker rustig is.

 

Op de kamer frissen we ons even op en kunnen we onze excitement niet bedwingen: op naar The Strip! We vragen nog even aan het personeel of het veilig is om ’s avonds in het donker over straat te lopen, en ze stellen ons gerust dat het compleet veilig is. Het is een kleine 20 minuten lopen voordat je overprikkeld wordt door alle neonborden en flikkerende gokmachines. We voelen ons inderdaad veilig om gewoon over straat te lopen en zien ook geregeld politie, wat ons geruststelt. We kijken onze ogen uit en beseffen ons nog niet helemaal waar we zijn. Het is zaterdagavond, de casino’s zitten propvol en het bruist van het nachtleven. Al snel beginnen de warmte, de jetlag en de felle flitsen ons iets te veel te worden, dus besluiten we om terug te lopen naar het hotel. Morgen staat namelijk onze camper op ons te wachten!

 

Accommodatie: Alexis Park Resort – Suite Deluxe enkel logies
Prijs: € 130,-

Na een kort nachtje vanwege de jetlag besluiten we om op tijd uit te checken en Las Vegas overdag te ontdekken. We kunnen de koffers gratis achterlaten bij het hotel en gaan eerst een stevig ontbijt scoren bij Ellis Island Hotel & Casino. De gratis refillkoffie mag dan ook niet ontbreken. We worden hier voor het eerst geconfronteerd met het Amerikaanse betalingssysteem. Om aan te geven dat je wilt betalen, leg je simpelweg je creditcard op de hoek van de tafel. De bediening neemt deze mee naar de kassa, en vervolgens krijg je nog een extra rekening om een tip te geven. Doe je dit niet, dan kun je lang wachten op je rekening.

 

Met onze buikjes gevuld starten we op de Strip bij het Bellagio Hotel & Casino, een van de mooiste maar ook duurste hotels aan de Strip. We zijn precies op tijd om de fonteinshow te zien, en binnen wandelen we langs de designwinkels en binnentuinen. We steken de straat over en bezoeken het Paris Hotel, waar Las Vegas opeens verandert in Frankrijk. Via de Strip lopen we langzaam terug richting het resort, want we kunnen de camper al om 14:00 uur ophalen. Via een korte Uberrit komen we aan bij Cruise America, waar onze C21-camper al op ons staat te wachten.

 

We worden direct geholpen door het personeel en krijgen in een sneltreinvaart uitleg over alle ins en outs van de camper. Gelukkig is er ook genoeg ruimte om vragen te stellen. Wanneer je vooraf aan je reis alvast de Renter’s Orientation Video bekijkt, dan verloopt het ophaalproces nog sneller en kun je zo de weg op. Bij de verhuurlocatie staat ook nog een tafeltje met oude spulletjes van voorgaande camperreizigers. We scoren een flesje afwasmiddel, een potje zout en poetsdoekjes, zo blijven we toch nog een beetje duurzaam. Vlak voordat we gaan, laat de Cruise-medewerker ons nog een magische kaarttruc zien en wenst ons een mooie reis. Voordat we Las Vegas gaan verlaten, maken we nog eerst een pitstop bij de Walmart. Tip van Flip: Maak van tevoren een boodschappenlijstje zodat je zeker niets vergeet.

 

De eerste paar minuten in de camper zijn wat onwennig, maar al snel raak ik gewend aan de camper. Via Highway 15 verdwijnen de hoge gebouwen achter de horizon en gaan we steeds dieper de woestijn in. Opeens begint er een lampje te branden op het dashboard: sensor fault tire pressure. We zijn een beetje verward over de melding, omdat de verhuurder nog had laten weten dat er gloednieuwe banden op de camper liggen. We willen graag voor het donker aankomen en besluiten om door te rijden, ondertussen is het lampje namelijk alweer uit gegaan. Terwijl de zon langzaam ondergaat, arriveren we bij de entree van State Park Valley of Fire. We stoppen hier om een kleine entreefee te betalen, ca $ 30,-. Op het bord kun je precies lezen hoeveel je moet betalen, daarom kan het handig zijn om altijd wat cash op zak te hebben. Valley of Fire is namelijk een state park en geen nationaal park waardoor de nationale parkenpas hier niet geldig is. We rijden nog geen minuut het park in en worden geconfronteerd met het eerste ‘Heat warning, you might die’-bordje. Letterlijk een warm welkom. Vlak voor zonsondergang komen we aan op onze eerste camping: Atlatl Campground.

 

Er is geen receptie op deze camping, dus je moet zelf je plekje zoeken. We rijden de hele camping rond op zoek naar ons plekje, maar kunnen nergens een duidelijk bordje vinden, ook op onze bevestigingsmail zie ik geen nummer. In het donker zoeken naar een bordje zonder straatverlichting blijkt een grote uitdaging te zijn, en dus parkeren we op een plek waarvan we denken dat het ons plekje is, omdat de data kloppen met die van ons. Alex gaat kijken hoe hij de camper kan aansluiten op stroom en water, en ik wil beginnen met het uitpakken van onze koffers, tot opeens ’s werelds grootste motvlinder onze camper invliegt. Met man en macht proberen we het beestje veilig uit de camper te krijgen, totdat ik uit mijn ooghoek een groepje mensen onze campingplek op zie lopen. ‘You are parked in our spot,’ is het eerste wat ik hoor. De reizigers leggen ons uit waar we ons nummer op de camping kunnen vinden, dit staat namelijk heel klein vermeld op je bevestigingsmail, en we verplaatsen ons naar de andere kant van de camping, samen met onze vriend de motvlinder.

 

In het pikkedonker lukt het ons eindelijk om gedag te zeggen tegen onze vlindervriend. Alex sluit voor de eerste keer de stroom en het water aan, wat verrassend snel lukt, en ik pak binnen een paar minuten onze koffers uit. Daar zijn we dan, in the middle of nowhere, onder een prachtige sterrenhemel. We gaan op tijd naar bed, maar helaas kan ik niet slapen. Hoe later het wordt, hoe harder het gaat waaien, en af en toe lijkt het alsof de camper een beetje schudt. Ik check de weeromstandigheden buiten en opeens weet ik niet wat ik zie. Voor het eerst in mijn leven zie ik een kraakheldere Milky Way, omringd door duizenden sterren. Ik vergeet de wind compleet en kijk nog een paar minuten met volle waardering naar de sterren, maar duik daarna toch snel mijn bedje weer in.

 

Accommodatie: Atlatl Campground – Water en elektriciteitaansluiting
Prijs: € 32,-

We openen de gordijnen in de camper en blijven allebei eventjes stil. Wat gisteren nog een grote donkere vlakte was, is vandaag omgetoverd in een gloed van rode rotsen en uitgestrekte zandvlaktes. De wind is weer gaan liggen, waardoor we lekker buiten ontbijten. Vandaag is het de beurt aan Alex om voor het eerst in zijn leven een camper te besturen, eens kijken hoe het hem af zal gaan.

 

We rijden een kleine 10 minuten richting het visitor centre van Valley of Fire en direct bij aankomst zien we diverse borden waarop staat dat The White Loop, Fire Wave en Seven Wonders helaas niet bereikbaar zijn i.v.m. het warme weer. Omdat dit het eerste park is waar we gaan rondrijden, vraag ik de park ranger om advies. We kunnen de scenic drive richting The White Domes wel rijden, totdat de weg wordt afgesloten. Hetzelfde geldt voor enkele uitkijkpunten langs de weg die gebarricadeerd zijn, zodat je er niet kunt stoppen. Ten slotte wordt er sterk geadviseerd om genoeg water mee te nemen wanneer je een hike gaat doen. In mijn ooghoek zie ik nog een bordje staan: gevoelstemperatuur 34 graden. We volgen wijselijk het lokale advies op en als twee dolblije kinderen starten we de scenic drive.

 

We maken onze eerste stop bij Mouse’s Tank, waar je een rondje kan wandelen van ca. 1,2 kilometer richting een uitkijkpunt. Wij denken easy-peasy, maar voelen al snel hoe warm het wordt in dit gebied. Om het nog spannender te maken struikelt Alex bij de eerste grote steen waar hij overheen loopt, waardoor we extra voorzichtig zijn. Gelukkig valt de schade mee, maar goed schoeisel is zeker een must. Het is een handige eerste wandeling om het gebied te leren kennen, en je kunt zelfs rotstekeningen spotten. Daarom rijden we snel door naar het volgende punt: Rainbow Vista. De parking is vol, dus besluiten we om eerst de gehele scenic drive af te rijden tot je niet meer verder kunt. Het uitzicht is prachtig en we kijken onze ogen uit. Op de terugweg komen we weer langs Rainbow Vista, waar we nu gelukkig wel een parkeerplekje kunnen scoren. De wandeling is ca. 1,6 km en brengt je langs een mooi uitzichtpunt over Valley of Fire.

 

We merken dat de hitte ons een beetje te veel wordt, dus besluiten we om Valley of Fire te verlaten en met veel enthousiasme door te rijden naar Zion National Park. Via Highway 15 ben je in ca. 2,5 uur rijden in Zion National Park. Chauffeur Alex vindt het helemaal geweldig om de camper te besturen. Het landschap verandert langzaam van een woestijn naar steeds meer groen, afgewisseld door hoge bergen. Voor Zion National Park ligt het stadje Springdale, waar diverse campings, restaurants en winkeltjes liggen, zo ook onze camping, Zion Canyon Campground.

 

We kunnen snel inchecken en ontvangen beide een token voor de douches. De volgende dag kunnen we bij de receptie nieuwe tokens halen, waarmee je per douchebeurt 6 minuten kan douchen. We staan om een ruime campingplek met full-hookup, met vlak langs ons een stromende riviertje. We hebben nog genoeg in huis om een lekkere pasta te koken en buiten te eten. Eenmaal gesetteld genieten we enorm van de mooie camping en de omgeving waarin we ons bevinden.

 

Na een heerlijke douche op de camping maken we een gameplan voor morgen. Gaan we The Narrows of Angel’s Landing lopen? We vragen om lokaal advies bij de receptie, en zij leggen uit dat je niet beide activiteiten op één dag kunt doen, tenzij je al heel vroeg wilt opstaan en gehaast op pad wilt gaan. We wikken en wegen, maar kiezen uiteindelijk voor The Narrows, omdat ik niet van hoogtes houd en we bovendien nog geen permit hadden gescoord voor Angel’s Landing. Op advies van een collega bestellen we online alvast schoenen, sokken en stokken voor The Narrows, omdat de gehele wandeling door een rivierbedding loopt. Helaas was de Zion Outdoor-winkel, die recht tegenover de camping ligt, al gesloten, anders hadden we de spullen al vooraf kunnen afhalen. We genieten in de avond nog van de sfeer op de volle camping en gaan op tijd naar bed. Morgen wordt een actieve dag.

 

Accommodatie: Zion Canyon Campground - Full-hookup
Prijs: € 240,-

De wekker gaat vroeg, maar dat vinden we niet erg, want er staat een leuke activiteit op de planning: The Narrows, kilometerslang wandelen door een canyon met rivierbedding. De Zion Adventures-winkel waar we onze schoenen, sokken en stokken huren, gaat om 08:00 uur open, en we staan stipt op tijd op de stoep. We kunnen direct de schoenen en sokken passen en krijgen een korte uitleg over hoe The Narrows eruitziet en tot hoever je kunt wandelen. Bepakt en bezakt wandelen we naar de ingang van Zion National Park, wat maar een kleine tien minuten duurt. Je kunt ook de Springdale Shuttle pakken, maar wij beginnen liever met een morning workout. Bij de ingang kopen we de America the Beautiful National Park Pass. Deze pas is een jaar geldig en geeft ons toegang tot alle nationale parken op onze route.

 

Gisteren heeft de receptioniste van de camping ons al wegwijs gemaakt in het shuttlebussysteem in het park, dus we springen direct in de juiste bus. The Narrows ligt bij de laatste bushalte, nummer 9: The Temple of Sinawava. Een enkele rit duurt ca. 45 minuten, maar er is meer dan genoeg te zien onderweg, en de shuttlebus rijdt iedere 10 à 15 minuten. Het toiletgebouw bij de busstop 9 is gesloten, dus er zijn geen plekken om je om te kleden. Het is daarom raadzaam om je bij de ingang van het park of op de camping alvast om te kleden. We zijn blij dat we op tijd zijn vertrokken, want ondanks dat er al een hoop reizigers op pad zijn, is het nog redelijk rustig. Eenmaal uitgestapt moet je eerst nog ca. 1,6 km wandelen over een verhard pad voordat je bij het beginpunt van The Narrows aankomt. Ook dit wandelstuk is erg mooi, omdat je vlak langs de rivier loopt. We checken op het droge nog even of onze tassen goed zijn ingepakt zodat niks nat wordt en stappen met volle moed het water in.

 

In het begin is het water fris, maar je went er snel aan. We zien ook mensen zonder waterschoenen wandelen, maar we zijn toch blij met onze schoenen en sokken, want ze bieden goede grip op de soms gladde stenen. Al snel arriveren we bij het diepste punt van de Narrows. We kijken eerst even hoe anderen het water trotseren, en vervolgens gaat Alex als eerste. Hij staat in het water tot zijn middel en de onderkant van zijn rugzak wordt een beetje nat, maar dat is geen probleem. Dan is het mijn beurt, en met de hulp van Alex raak ik iets minder diep in het water en blijft mijn rugzak droog. Het moeilijkste stuk zit er al op, want de Narrows worden nergens dieper dan dit punt. We klimmen en klauteren verder, en na iedere bocht worden we weer blij gemaakt met een nieuw prachtig uitzicht. Vroeg vertrekken heeft ook nog een ander voordeel: het is nog niet zo heet en het water werkt verkoelend. De gehuurde stokken bieden ons veel steun, vooral op de stukken waar iets meer stroming is. Na een flink stuk te hebben gewandeld, nemen we pauze op een van de droge stukken, lekker in het zonnetje. Er zijn nergens plekken waar je eten of drinken kunt kopen, dus neem genoeg mee. We besluiten om terug te keren, want je moet natuurlijk dezelfde weg teruglopen. Gelukkig verloopt de terugweg een stuk sneller, omdat je de route al kent.

 

Terug op het droge zoeken we een rustig plekje naast de rivier waar we ons een beetje kunnen omkleden en onze normale schoenen kunnen aandoen. We kunnen direct de bus in terug naar het visitor center. We hebben flink honger gekregen, dus eten we iets lekkers bij de Zion Canyon Brew Pub en proeven gelijk wat lokale biertjes. We twijfelen of we nog terug het park in gaan om een stuk te wandelen, maar we merken dat onze beentjes toch wel moe zijn en we hebben onze natte schoenen, sokken en stokken bij ons. Daarom gaan we nog langs het visitor center en de giftshop. We lopen weer terug naar de camping en skippen de shuttlebus, waar we achteraf heel blij mee zijn, want onderweg treffen we een hoop hertjes. We droppen eerst onze schoenen, sokken en stokken en relaxen in ons huisje op wielen. Mocht je ook The Narrows willen doen en spullen willen huren, dan raden we aan om deze te huren bij Zion Outfitters. Deze winkel ligt namelijk bij de ingang van het park, waardoor je je spullen gemakkelijker kunt afgeven en sneller weer terug het park in kunt.

 

We frissen ons op en besluiten om uit eten te gaan. We horen lovende verhalen over The Spotted Dog en proberen een tafeltje te krijgen. We zijn niet verbaasd wanneer we te horen krijgen dat er een wachtrij van een uur is, dan weet je wel dat het een goed restaurant is. Na een snelle Google search vinden we een nieuw restaurant: Oscar’s, wat iets dieper in Springdale ligt. Hier genieten we van een heerlijke salade en een zalmfilet. Ze bieden zelfs glutenvrije opties aan, waar ik heel blij mee ben. Met onze volle buikjes plannen we ons avontuur voor morgen, want dan rijden we verder richting Bryce Canyon.

 

Accommodatie: Zion Canyon Campground - Full-hookup

We hebben heerlijk geslapen in de camper, maar toch hebben we een missie deze ochtend. Gisteren heb ik gebeld met Cruise America, omdat onze camper nog steeds een sensorfout aangeeft wanneer we rijden. Volgens Cruise America is het waarschijnlijk een sensorfout en niets mis met de banden, maar om toch op zeker te spelen krijgen we het advies om de bandenspanning te checken bij een tankstation. Bij het eerste tankstation dat we tegenkomen in Springdale kunnen we een bandenspanningsmeter lenen, superaardig. De bandenspanning hoort rond de 75-80 PSI te zijn, en al onze banden vallen binnen deze range. Met een opgelucht hart vullen we onze tank, scoren we nog wat snacks en melden we ons bij de South Entrance van Zion.

 

We rijden vandaag van Zion naar Bryce Canyon National Park. Voor deze prachtige route dien je een permit van ca. $15 te kopen om de Mount Carmel Tunnel te mogen passeren. Alle grote voertuigen passen namelijk alleen door de tunnel wanneer je in het midden van de weg rijdt. Hierdoor dienen park rangers tijdelijk het tegemoetkomende verkeer tegen te houden zodat campers zoals wij er veilig doorheen kunnen rijden. Bij de South Entrance kun je direct de permit aanschaffen en krijgen we de instructies om ons te melden bij de park ranger bovenaan de tunnel. De tunnel wordt alleen tussen 08:00 en 16:30 uur opengesteld voor grotere voertuigen, dus houd hier rekening mee. Eenmaal boven zien we nergens een park ranger en volgen we de rest van de voertuigen. Opeens is daar de tunnel al in zicht en trap ik op de rem. “Mogen we de tunnel wel in? Ik zie nergens anders campers rijden! Waar is die park ranger?” Auto’s kunnen ons gelukkig gewoon passeren. Ik kijk in mijn zijspiegel en zie in de verte een grote tourbus aankomen. Dat stelt me gerust, want als die joekel in de tunnel past, dan past ons gebakje er ook in. Een beetje aarzelend rijd ik de tunnel in, maar ik word al snel gerustgesteld wanneer ik zie dat ook auto’s in het midden van de weg rijden en er geen tegenliggers zijn. Eenmaal uit de tunnel zien we een hele lange rij voertuigen staan die dus op ons hebben gewacht. Schijnbaar kun je de tunnel gewoon inrijden als de slagbomen open zijn, zo niet, dan moet je wachten tot de parkranger je doorlaat. Weer wat nieuws geleerd.

 

Gisteren lazen we online dat de Canyon Overlook Trail een goed alternatief is wanneer je een mooi en rustig uitkijkpunt over Zion zoekt. Helaas ligt de kleine parkeerplaats voor deze trail direct naast de uitgang van de tunnel, waardoor er geen mogelijkheid is om te stoppen. We rijden daarom een stukje door en vinden een rustig plekje naast de weg waar we in alle rust de mooie omgeving kunnen bekijken. Tijdens de gehele route tussen Zion en Bryce zijn er diverse parkeerplekken langs de weg waar je kunt stoppen om foto’s te maken. Onderweg stoppen we ook nog even bij Dixie National Forest Visitor Center, waar we kennismaken met mascotte Smokey the Bear. We zien het landschap veranderen en steeds meer hoodoos verschijnen, dit zijn lange, hoge rotsformaties, een soort stenen stokjes dicht bij elkaar.

 

Na ca. twee uur te hebben gereden arriveren we op onze volgende camping: Ruby’s Inn RV Park and Campground. We horen dat hier wel open vuur mag worden gemaakt, wat voor Alex als muziek in de oren klinkt. Op de voorgaande campings was open vuur helaas niet mogelijk i.v.m. de droogte. We kunnen niet wachten en gaan direct op pad naar Bryce Canyon National Park. Ook in dit park rijdt er een shuttlebus die ons recht tegenover de camping oppikt, superhandig. We brengen eerst ons standaardbezoek aan het visitor center en bedenken wat we nog allemaal kunnen zien. Het is namelijk al later op de middag en we willen onze laatste shuttlebus niet missen.

 

We kiezen ervoor om een aantal viewpoints te bekijken via de shuttlebus. Onze eerste stop is Inspiration Point. What a view! Voor het eerst zien we op grote schaal de hoodoos, verstopt in één grote canyon. Vanaf hier kun je via de Rim Trail naar alle andere uitzichtpunten lopen, maar omdat we maar beperkte tijd hebben, nemen we de shuttlebus naar het volgende punt: Sunset Point. We hoppen lekker verder en stappen vervolgens uit bij Sunrise Point, wat gelijk ons laatste uitkijkpunt is. Het leuke van de diverse uitkijkpunten is dat je de canyon vanuit verschillende invalshoeken kunt bekijken en dus nooit uitgekeken raakt. Net zoals in Zion komt er iedere 10 á 15 minuten een shuttlebus aangereden. Naast de shuttlebus zijn er ook talloze wandelroutes dwars door het park. Onderweg worden we begroet door een hoop herten, groot en klein, en de buschauffeur doet haar uiterste best om de beestjes zo veel mogelijk met rust te laten. Mooi om te zien hoe mens en dier zo vredig samen kunnen leven.

 

Op de camping besluiten we om het stadje Bryce Canyon City te bezoeken en te gaan eten bij Ruby’s Inn Cowboy’s Buffet & Steak Room, maar worden direct geconfronteerd met een wachtrij van ruim 30 minuten, daar gaan we niet op wachten. We gaan naar de camping, want er zijn verder ook niet veel eetgelegenheden in het stadje, en komen per toeval de shuttle van onze camping tegen die ons netjes afzet bij de camper, wat een service. Ik bak wat knakworstjes en maak een frisse salade terwijl scoutingleider Alex een kampvuur maakt. Het is heerlijk rustig op de camping en het knisperende kampvuur geeft je het echte camperreizen gevoel.

 

Accommodatie: Ruby's Inn RV Park & Campground - Full-hookup
Prijs: € 58,-

We vertrekken vandaag richting Capitol Reef National Park, maar we nemen niet de kortste route. We rijden namelijk via de Scenic Byway 12, een van de meest indrukwekkende routes die het zuidwesten te bieden heeft. Onze eerste stop is de Mossy Cave Trail, die je naar Tropic Ditch Falls brengt. Echter was er niet veel van de waterval te zien vanwege de droogte. Geen probleem, deze route heeft genoeg andere mooie pitstops onderweg.

 

Zo maken we ook een stop bij Powell Point Vista Overlook, Grand Staircase–Escalante National Monument en Head of the Rocks Overlook. Je kunt rondkijken zo ver je wilt, en iedere plek waar je stopt laat weer een andere kant van de Verenigde Staten zien. Het meest indrukwekkende stuk was toch wel The Hogback. Je rijdt namelijk letterlijk over de rug van een hoog gebergte, waardoor je op sommige punten stijl naar beneden kunt kijken. Er zijn ook een paar leuke kleine dorpjes waar je kunt stoppen, zoals Escalante en Boulder. We kiezen ervoor om in Boulder een leuke lunchplek op te zoeken, maar we schieten mis. Bijna alle plekken sluiten al tussen 13:00 en 14:00 uur, waardoor er niets meer open is. Dan maar een ouderwetse boterham met kaas. De rode hoodoos maken plaats voor een bosachtig gebied met berkenbomen en een hele hoop koeien. We rijden voorzichtig, want soms staan ze zelfs vlak naast de weg rustig te grazen. Larb Hollow Overlook is dan ook zeker de moeite waard om even te stoppen en te genieten van de opeens groene omgeving.

 

We komen op tijd aan bij onze camping Thousand Lakes RV, die een beetje in the middle of nowhere ligt, maar dat kunnen we juist heel goed waarderen. Normaliter verloopt het inchecken en installeren van de camper vlotjes, maar we hebben vandaag een obstakel op onze (kleine) campingplek: een boom met uitstekende takken. Gelukkig schiet onze buurman te hulp, en met z’n drieën krijgen we ons campertje toch geparkeerd naast de boom. Gelukkig maakt het uitzicht alles goed, want onze achtertuin is een grote vlakte met aan het einde een mooie bergketen. Kampvuur zit er vanavond helaas niet in, want de vuurkorf staat te dicht bij de camper en we willen hem niet opnieuw gaan verzetten.

 

We lopen een rondje over de camping, waar we zowat de enige toeristen zijn, de rest zijn allemaal Amerikanen met hun grote campers en trailers. Dit vinden we totaal niet erg, aangezien het een totaal andere sfeer biedt dan bijvoorbeeld in Zion. We eten op de camping, waar ze een grote American BBQ buiten hebben staan. Ik bestel een gegrilde kip met salade en Alex spareribs waarvan het vlees zo van het bot valt. De schuur waarin je eet is aangekleed met een hoop vlaggen van diverse nationaliteiten, en toch eten we tussen de Amerikanen, wat grappig. Terug in de camper doen we nog gezellig wat spelletjes en maken we alvast plannen voor morgen.

 

Accommodatie: Thousand Lakes RV Park - Water- en elektriciteitsaansluiting
Prijs: € 59,-

Meer dan 300 kilometer en twee nationale parken bezoeken op één dag, gaat dat lukken? Geen idee, maar de motivatie is er zeker. Vanaf de camping is het ca. 20 minuten rijden naar het visitor center van Capitol Reef National Park, maar we stoppen eerst nog even bij Chimney Rock en Panorama Point. Bij het visitor center vragen we de park ranger naar de mogelijkheden. De scenic drive op de verharde weg is geen enkel probleem. Omdat onze camper maar 21 feet is, zouden we ook nog een stukje op de onverharde wegen mogen rijden, maar dat zit ons niet lekker, dus we houden het gewoon bij de verharde wegen.

 

First stop: het stadje Fruita. Een historisch district, beroemd om de vele appelboomgaarden. We bezoeken het lokale winkeltje waar ze veel zelfgemaakte producten verkopen, een superleuke plek om souvenirtjes te scoren. Ook verkopen ze er verschillende soorten taarten. We kopen een klassieke appeltaart die we later opeten als lunch. Wanneer je Fruita voorbijrijdt, start de scenic drive. Deze is maar 13 km lang enkele reis, dus prima als tussenstop op je route. Het park kenmerkt zich vooral door de wat ruigere rotsvormen die we nog niet eerder hebben gezien. Aan het einde van de verharde weg kun je omkeren of verdergaan op de onverharde weg richting Capitol Gorge.

 

We rijden snel door naar bestemming twee: Canyonlands Island in the Sky, een van de drie districten van Canyonlands. Je moet best wel een stukje rijden voordat je überhaupt bij de ingang van Island in the Sky bent, dus we besluiten eerst even de tank vol te gooien en te genieten van onze verse appeltaart. Hij smaakt zo lekker dat we spijt hebben dat we niet meer taarten hebben gekocht. Nog voordat we bij de officiële ingang van Canyonlands zijn, merken we dat we flink de hoogte ingaan en dat het landschap langzaam verandert. Bovenaan de top bezoeken we zoals gewoonlijk het visitor center, met het vaste praatje met een park ranger. We starten direct met de scenic drive, die twee lussen kent.

 

We beginnen bij Shafer Canyon Overlook, waar je een goede eerste indruk krijgt van Island in the Sky. We rijden door en stoppen bij de Buck Canyon Overlook, Orange Cliffs Overlook en eindigen bij de Grand View Point Overlook, die zeker eer doet aan zijn naam. Het uitzicht is prachtig en geeft echt het gevoel dat je op je eigen eiland in de lucht zit. We rijden dezelfde route terug en slaan dan af naar de tweede lus van de scenic drive. Hier bezoeken we de Holeman Spring Canyon Overlook, Whale Rock en eindigen met de Upheaval Dome. Bij Whale Rock ontstaat een nieuwe bezigheid voor ons: waar lijkt deze steen het meest op? Hij lijkt inderdaad op een walvis, maar je kunt er ook vele andere vormen in zien. Mocht je Canyonlands ook een keer gaan bezoeken, dan adviseren we om eerst richting Upheaval Dome te rijden en daarna pas de lus richting de Grand View Point Overlook te nemen, omdat dit laatste uitkijkpunt toch wel dé highlight van de scenic drive is.

 

We hebben ons de ogen uitgekeken tussen de groene velden en diepe canyons en rijden weer een stuk terug naar beneden. We passeren Arches National Park, waar we morgen naartoe gaan. We verblijven twee nachten bij Sun Outdoors Downtown, een stadscamping in het stadje Moab. De receptie is al gesloten, maar in een postvakje vinden we onze reservering en campingnummer, lekker makkelijk. Waar we in Capitol Reef in the middle of nowhere waren, bevinden we ons nu op een bijna volgeboekte camping, lekker afwisselend dat contrast. We koken eerst een lekker soepje met knakworsten en gaan dan nog even langs de City Market, een redelijk grote supermarkt die op zo’n vijf minuten lopen van de camping ligt. We blikken nog even terug op onze dag en zijn erg blij dat we beide nationale parken hebben kunnen bezoeken ondanks dat het een wat langere rijdag was.

 

Accommodatie: Sun Outdoors Moab -  Water- en elektriciteitsaansluiting
Prijs: € 179,-

Normaal gesproken kun je op een willekeurig tijdstip veel nationale parken inrijden, maar niet bij Arches National Park. Het park is zo in trek dat ze het aantal bezoekers zoveel mogelijk willen stroomlijnen door te werken met timed entries gedurende de drukste maanden van het jaar. Exact om die reden kunnen we Arches National Park zeker niet overslaan. Arches vereist een ticket met tijdslot tussen 7:00 en 16:00 uur van 1 april tot 6 juli en van 28 augustus tot 31 oktober 2025. Vooraf reserveer je een tijdslot van een uur en binnen dat uur moet je het park inrijden. Daarna mag je zo lang blijven als je wilt. Wij dienen ons tussen 09:00 en 10:00 te melden. Na een kleine 15 minuten rijden staan we om precies 09:00 voor de ingang van Arches. Er is een kleine rij, maar deze loopt snel door. 

 

Arches staat bekend om, you guessed it, de vele natuurlijke stenen bogen die over het park verspreid staan. Er staat een rij om een park ranger te spreken, dus trekken we ons eigen plan en volgen we de routekaart. Via de scenic drive beginnen we bij Park Avenue Viewpoint en Trailhead, waar veel reizigers al beginnen met wandelen. We weten dat we nog veel op de planning hebben staan, dus rijden we snel door naar Petrified Dunes Viewpoint. Iets dieper in het park zien we opeens een grote verstopping aan auto’s ontstaan bij Balanced Rock, een van de meest gefotografeerde rotsen van dit gebied. We besluiten door te rijden en maken een kiekje vanuit de camper.

 

De eerste zijroute leidt ons naar de beroemde Double Arch en North en South Window. Je dient een stukje te lopen naar alle punten, wat op het eerste oog niet ver lijkt, maar in combinatie met de felle woestijnzon onderschatten we de afstand al snel. Parkeren bij de North en South Window lukt niet omdat alles volstaat, maar gelukkig vinden we nog een plekje bij de Double Arch. Vanuit daar kun je de heuvel oplopen naar de Windows. Vooral de Double Arch maakt indruk op ons, omdat het twee grote arches zijn in vergelijking met de rest. Via dezelfde weg terug stoppen we nog bij Garden of Eden, waar we een prachtig uitzicht hebben over het park en even kunnen afkoelen in de schaduw. We merken al gauw dat parkeren in dit park soms een beetje puzzelwerk en geduld vereist, omdat de meeste parkeerplaatsen ingericht zijn voor auto’s en de parkeerplaatsen voor grotere voertuigen zo nu en dan worden ingenomen door auto’s. Gelukkig is onze camper niet heel lang en vinden we op de meeste parkeerplaatsen een prima plekje.

 

Na een korte stop bij Panorama Point rijden we de volgende zijroute in richting de Lower en Upper Delicate Arch Viewpoints. De Lower Viewpoint ligt aan de parkeerplaats en biedt op afstand uitzicht op de Upper Arch. We gaan de strijd aan en klimmen omhoog richting de Upper Delicate Arch Viewpoint.. Eenmaal boven vinden we het uitzicht niet heel mind-blowing en we horen dezelfde feedback van andere reizigers die de top bereiken. Toch blijft het een bijzonder punt, want de Delicate Arch is hét symbool van Arches en vind je vaak terug op souvenirs en informatiepunten. We smeren een lekkere Hollandse boterham als lunch en starten met de laatste lus van de scenic drive.

 

Op weg naar het eindpunt, de Devils Garden, stoppen we eerst bij Fiery Furnace Viewpoint. Dit punt mag je alleen betreden met een gids of met een permit, omdat het een mini-labyrint is waarin je snel kunt verdwalen tussen de hoge rotswanden en temperaturen. We rijden dieper het park in en stoppen bij Sand Dune Arch, waar we beloond worden met een mooie lichtinval tussen de boog. Vanaf dit punt kun je doorwandelen naar de Broken Arch en/of de Tapestry Arch. We maken nog een laatste stop bij de Skyline Arch voordat we aankomen bij het eindpunt van het park: Devils Garden Trailhead. Hier bevindt zich ook de enige camping binnen Arches National Park. Vanaf dit startpunt kun je kiezen uit diverse wandelroutes die je allemaal naar verschillende arches brengen. Wij kiezen voor de route richting de Pine Tree Arch, waar niet al te veel reizigers zijn.

 

Je rijdt exact dezelfde weg terug om het park te verlaten, maar dat vinden we niet erg, want het uitzicht is prachtig. Daarnaast biedt de terugweg opnieuw kansen om wellicht een parkeerplekje te scoren bij plaatsen waar het eerder op de dag te druk was. Onderweg passeren we weer het centrum van Moab, wat er heel gezellig uitziet. Op de camping komen we even tot rust in de campingstoeltjes. Alex heeft een lokale bierbrouwerij gevonden op ca. 5 minuten loopafstand, dus daar halen we ons avondeten: The Moab Brewery. Je kunt kiezen uit een hoop verschillende drankjes en kunt zelfs een proeverijtje doen. We genieten van een lekkere burger met knapperige frietjes en mengen ons tussen de lokale Amerikanen.

 

Vanuit de brouwerij is het een dikke 15 minuten lopen naar het centrum van Moab. We struinen winkeltje na winkeltje af, op zoek naar leuke souvenirs voor het thuisfront. De sfeer is erg gezellig en de tijd vliegt voorbij. Zo stoppen we even bij de Back of Beyond Book Store en de T-shirtshop. Terug op de camping merken we direct hoe lekker rustig deze stadscamping is. In de verte zien we bliksem en schuilen we in de camper voor de regen. Ook dit hoort bij het camperleven.

 

Accommodatie: Sun Outdoors Moab - Water- en elektriciteitsaansluiting

We nemen afscheid van de stadscamping en beginnen aan onze terugreis richting Las Vegas. Onze eerste stop van de dag is het tweede district van Canyonlands, genaamd The Needles. De naam zegt het al een beetje, maar dit gebied staat bekend om de vele langwerpige rotsen die lijken op uitstekende naalden, de een na de ander. We vertrekken vroeg omdat het alleen al 120 km rijden is om bij het visitor center te komen, maar dat vinden we niet erg, want de reis ernaartoe is net zo prachtig als bij Island in the Sky. Je passeert een groene oase die wordt afgewisseld door uitgestrekte weilanden, bomen en divers gekleurde rotsen.

 

Het valt ons direct op dat het visitor center een stuk kleiner is dan bij voorgaande parken die we bezocht hebben. Toch zijn er ook hier genoeg park rangers aan wie je al je vragen kunt stellen. Omdat The Needles een totaal onbekend gebied voor ons is, vragen we om advies. The Needles is grotendeels alleen maar bereikbaar met een 4x4-voertuig, omdat bijna alle wegen onverhard zijn en je voor sommige stukken zelfs een permit nodig hebt. De scenic drive is wel verhard en gewoon toegankelijk voor campers.

 

Stop nummer 1: de Wooden Shoe Arch Overlook. In de verte moeten we even zoeken naar de rots die zou moeten lijken op een oer-Hollandse klomp, maar uiteindelijk vinden we hem. We spelen weer ons spelletje: waar lijkt deze rots nog meer op? We toveren deze plek om tot The Wiggly Worm Overlook, want het lijkt ook wel een beetje op een dansende worm. We rijden door en maken een volgende stop bij Pothole Point. Hier vind je diverse gaten in de grond waar water in is blijven hangen en waar uiteindelijk diverse dieren en planten in zijn gaan wonen. Door de warmte en weinig regenval zijn de potholes niet heel diep, maar we spotten hier en daar toch nog diverse kikkervisjes.

 

Aan het einde van de scenic drive kom je uit bij Big Spring Canyon Overlook. We klimmen en klouteren een stukje omhoog om zo perfect uitzicht te hebben over de canyon. Er is bijna niemand, wat deze plek extra speciaal maakt. Over het algemeen zijn er een stuk minder bezoekers in dit park in vergelijking met Island in the Sky, wat nog een  extra goede reden is om dit district te bezoeken. Terug bij het visitor center maken we ons klaar om Canyonlands definitief achter ons te laten, aangezien het derde district van dit park, The Maze, niet toegankelijk is voor campers. Onderweg worden we nog uitgezwaaid door een aantal koeien die lekker staan te grazen langs de weg.

 

Onze volgende bestemming is Monument Valley, maar om daar te komen moeten we eerst een flink stuk rijden. We stoppen even bij een tankstation om wat te lunchen en wisselen van bestuurder. Algaandeweg wordt het woestijngebied steeds zichtbaarder en zien we de iconische buttes in de verte verschijnen. We stoppen bovenaan een heuvel en hebben uitzicht op één rechte, langgerekte weg die rechtstreeks Monument Valley in gaat. Verderop zien we een hoop auto’s langs de weg en er gebeurt van alles. Wat blijkt? Het zijn een hoop reizigers die allemaal een foto willen maken midden op Forrest Gump Point. Op deze weg heeft acteur Tom Hanks namelijk een scène opgenomen voor de film Forrest Gump, dus opeens snappen we de toestroom aan mensen. We maken zelf ook een kiekje, stoppen nog bij een paar viewpoints en arriveren uiteindelijk bij onze camping.

 

We hebben een plekje op Goulding’s Resort RV & Campground, wat op ca. 10 minuten rijden van Monument Valley ligt. Morgen gaan we Monument Valley bezoeken via een jeeptour, dus we hoeven vandaag niet meer verder te rijden. We koken een lekkere maaltijd en bekijken wat Goulding’s nog meer te bieden heeft. Zo is er bij de Goulding’s Lodge het Trading Post Museum en kun je iedere dag een ouderwetse westernfilm van John Wayne kijken. Het is helaas ruim 30 minuten wandelen naar het museum, dus besluiten we bij onze camper te blijven en op tijd naar bed te gaan. Onze tour van morgen vertrekt namelijk al om 08:00 sharp.

 

Accommodatie: Goulding's Resort RV & Campground – Water- en elektriciteitsaansluiting
Prijs: € 64,-

We hebben geluk dat onze camper vlak naast de receptie staat, want we moeten ons al om 07:45 melden voor de Goulding’s Deluxe Jeep Tour. We hebben gekozen voor de deluxevariant in plaats van de standaard jeep tour, omdat deze route ook nog stopt bij een aantal meer afgelegen gebieden in Monument Valley. We mogen de camper gewoon voor de receptie parkeren en worden stipt om 08:00 opgehaald door onze tourguide Art. We zijn de enigen in de jeep, maar al snel worden we vergezeld door een aantal medereizigers die worden opgehaald bij Goulding’s Lodge.

 

Onze eerste stop is nog buiten Monument Valley. We bezoeken een authentieke Navajo Hogan. Dit is een heilige woning gemaakt van boomstammen, steen, modder en aarde, waarin sommige Navajo’s nog steeds wonen. We leren meer over de tradities van het Navajo-volk en zouden eigenlijk een demonstratie krijgen over het maken van traditionele tapijten en kleding, maar de mevrouw die dagelijks werkzaam is in de Hogan is standaard vrij op maandag. Daarom heeft onze tourguide wat extra uitleg gegeven over het proces. We rijden door naar de ingang van Monument Valley. We zijn blij dat we onze vesten en sjaal hebben meegenomen, want het kan soms behoorlijk waaien in de jeep.

 

We rijden de beroemde 28 kilometer lange Scenic Drive, die niet toegankelijk is voor grote voertuigen, en we snappen al snel waarom. De wegen zijn niet onderhouden, waardoor er veel gaten, drempels en zand liggen, wat de jeep experience extra uniek maakt. We beginnen gelijk met het meest iconische plaatje van Monument Valley: de Mitten en Merrick Buttes. Als je goed kijkt, lijken de rotsen inderdaad op handschoentjes, vandaar de naam Mitten. Er volgen nog meer buttes zoals de Elephant, Three Sisters en Camel Butte. Tussen de stops door wordt er veel verteld over de geologie, maar ook over de diverse westernfilms die hier zijn opgenomen.

 

Opeens stoppen we bij een hek en loopt de tourguide even weg. Een paar minuten later gaat het hek open en rijden we opeens niemandsland in. Dit zijn de extra stops waar de standaard tour niet komt, en dat merken we direct aan het aantal bezoekers. Zo stoppen we bijvoorbeeld bij een rotswand waar eeuwenoude rotstekeningen zichtbaar zijn. Het voelt echt alsof je even terug in de tijd gaat. Uiteindelijk rijden we via dezelfde weg terug het park weer uit. Gedurende de tour is er maar op één plek de gelegenheid om naar het toilet te gaan en er wordt verder geen eten of drinken aangeboden, dus ga goed op pad door zelf wat mee te nemen. De overige reizigers worden als eerste afgezet, en we merken direct op dat de tipcultuur sterk aanwezig is. Wij worden als laatste netjes afgezet bij de camping, geven een kleine tip aan de tourguide en stappen weer onze camper in.

 

Waar gaan we nu naartoe? We laten de westernfilms achter ons en rijden richting Page, een stadje dat aan het water ligt en een handige tussenstop is voor onze terugreis richting Las Vegas. De reis van Monument Valley naar Page is grotendeels snelweg, maar wanneer we eenmaal aankomen in Page lijkt het alsof de zon nooit is weggeweest. We maken eerst nog een snelle pitstop bij de Walmart, die in het centrum van Page ligt. Onze camping, Wahweap RV and Campground, zit helemaal in het bovenste hoekje van Page, vlak langs het water. Onderweg ernaartoe komen we langs de Glen Canyondam, waar we het visitor center bezoeken. Alex kan zich uren vermaken met zijn achtergrond in waterschap en ik geniet vooral van het indrukwekkende uitzicht op de dam. Onderweg naar de camping nemen we de korte scenic drive langs het water, waar we diverse boten en jetski’s zien rondvaren.

 

Op de camping krijgen we een pull-throughplek, waardoor parkeren zo gedaan is. We stallen onze inboedel weer uit en koken een heerlijke pasta. Wanneer de avond valt, genieten we van een heldere sterrenhemel waar we uren naar kunnen staren. Opeens trekt iets anders mijn aandacht. In de verte, over het water en tussen de rotsen door, is er een onweersbui aan de gang, en niet zomaar een. De flitsen vliegen voorbij en de lucht verandert in allerlei kleuren. Ik kan me hier uren mee vermaken. Gelukkig komt de bui niet onze kant op en behouden we onze mooie sterrenhemel.

 

Accommodatie: Wahweap RV and Campground – Full-hookup
Prijs: € 146,-

Another day, another excursion. Tussen Monument Valley en Page heb je de beroemde Antelope Canyon. Omdat we twee excursies op één dag te veel vonden, hebben we ze verdeeld over twee dagen, waardoor we een klein stuk terug dezelfde route moeten rijden. De Antelope Canyon wordt gekenmerkt door spectaculaire lichtinvallen in smalle zandstenen kloven, waardoor je een golvend effect krijgt. De meeste reizigers kiezen de Upper of Lower Antelope Canyon, maar wij rijden iets verder door om Canyon X te bezoeken. We hebben geboekt via Taadidiin Tours en melden ons om 10:00.

 

We worden verdeeld over een vijftal jeeps met daarin ca. 10 personen en we hebben geluk, want wij rijden voorop. Het is ongeveer tien tot vijftien minuten rijden voordat je bij het beginpunt aankomt. Onze tourguide Josh verwelkomt ons met open armen en met onze groep lopen we via een trap de canyon in. Onze eerste canyon is gelijk Canyon X, want als je naar boven kijkt, zie je inderdaad een X. Al snel zien we de eerste lichtinvallen verschijnen en verandert onze tourguide opeens in een opgeleide fotograaf. Iedereen krijgt uitgebreid de tijd om mooie foto’s te maken en ondertussen vertelt Josh met veel enthousiasme over de omgeving. Op weg naar de volgende canyon ziet hij zelfs pootafdrukken van een mogelijke bobcat. De tweede canyon is ook prachtig, maar wel wat kleiner, waardoor het nemen van foto’s iets lastiger werd. De tour duurt uiteindelijk zo’n anderhalf uur, maar door onze leuke tourguide vloog de tijd nog sneller voorbij. Een welverdiende fooi kan dan ook niet ontbreken.

 

Terug richting Page besluiten we om even het stadje in te duiken. We lopen wat rond, maar er is niet heel veel te beleven, dus gaan we op een ander avontuur, namelijk naar het strand. Vanuit de camping kun je te voet naar het strand lopen, echter staat dit niet goed aangegeven, waardoor we uiteindelijk compleet fout waren gelopen. Gelukkig waren we niet de enigen die het strand niet konden vinden. Eenmaal bij het strand komen we erachter dat je de camper gewoon vlak voor het strand kunt parkeren, ideaal. We genieten volop van de warme zon en steken alleen onze voetjes in het water, want het is best koud. Het is even klimmen om weer terug bij de campingplek te komen, maar zeker de moeite waard. We spoelen het zand af in de douches van de camping, maar let erop dat deze niet gratis zijn.

 

Eenmaal fris en fruitig rijden we de camper terug naar het stadje om te gaan eten bij een wel heel unieke plek, namelijk Big John’s Texas BBQ. Bij aankomst zien we een lange rij staan, maar krijgen al snel te horen dat de wachttijd ongeveer een kwartiertje is. Terwijl we wachten observeren we hoe super-Amerikaans deze plek is. Je deelt namelijk je tafel met anderen, want je zit aan picknicktafels, en het eten bestaat uit grote glazen frisdrank en grote porties BBQ-vlees dat op de lopende band uit de keuken vliegt. We krijgen een mooi plekje op de buitenplaats en delen onze plek met twee andere Europese stelletjes. We bestellen beide een set spareribs, een pulled-porkburger, potato salad en bruine bonen. Je proeft direct dat het vers van de BBQ komt en we smikkelen en smullen erop los. Terug op de camping vermaken we ons met spelletjes onder een heldere sterrenhemel.

 

Accommodatie: Wahweap RV and Campground – Full-hookup

We laten het strand achter ons en vertrekken richting een plek waar we allebei erg nieuwsgierig naar zijn: de Grand Canyon. Voordat we de grote weg op gaan, maken we nog een laatste stop in Page, namelijk bij Horseshoe Bend. De parkeerplaats staat al goed vol en bij aankomst moet je $10 entree betalen. Vanuit de parkeerplaats is het maar een paar minuten lopen richting het uitzichtpunt. Het is en blijft een prachtig uitzicht op de Colorado River, maar in vergelijking met alle andere plekken die we hebben bezocht vinden we het geen adembenemende plek. Vooral de drukte aan bezoekers haalt de schoonheid een beetje weg van deze plek. Desondanks zijn we toch blij dat we hier even een pitstop hebben gemaakt.

 

Na een stukje rijden op de snelweg merken we dat het landschap langzaam weer wat groener begint te worden. Even verderop zien we ons eerste herkenningspunt al: het welkomstbord van de Grand Canyon. We komen aan via de oost ingang van de South Rim, met als eerste uitkijkpunt Desert View. Bij het zien van de megagrote canyon zijn we allebei even sprakeloos. Zelfs wanneer je er recht voor staat, is het nog steeds moeilijk te beseffen hoe groot en indrukwekkend de Grand Canyon daadwerkelijk is. Een stuk verderop maken we ook nog een korte stop bij Grandview Point. We rijden steeds dieper het park in en opeens zien we een groot hert uit de berm verschijnen, gelukkig nog op voldoende afstand van de weg. Eenmaal bij het visitor center vinden we gemakkelijk een plekje en bezoeken we de giftshop.

 

Het is al wat later op de middag en we hebben gehoord dat het zien van een zonsondergang of opkomst zeker de moeite waard is. Daarom besluiten we eerst ons plekje op de camping op te zoeken. We verblijven namelijk midden in het park, op de Mather Campground zonder voorzieningen, voor twee nachten. De campingplek ligt midden in de natuur, waar we de hertjes vanuit onze campingstoelen kunnen zien grazen. Het is niet realistisch om vanuit de camping terug naar een uitkijkpunt voor de zonsondergang te lopen, dus besluiten we snel iets te koken en daarna de bus terug naar het visitor center te nemen. De Grand Canyon heeft een handig bus systeem met vier verschillende routes. Aan het begin van de camping is een bushalte die je via de blauwe route rechtstreeks naar het visitor center brengt. In de bus zien we weer een aantal herten en leren we dat de paartijd is begonnen, waardoor ze extra actief zijn.

 

Bij het visitor center zetten we het op een rennen, want de zon gaat iets te snel onder. Bij Mather Point hebben we de zonsondergang net gemist, maar we genieten nog steeds van de mooie rode gloed over de canyon. Omdat we het piekmoment net gemist hebben, is het gelukkig iets rustiger op de uitzichtpunten. Binnen een mum van tijd wordt het donker en maakt de rode gloed plaats voor de eerste sterren en een prachtige maan. Eenmaal terug op de camping zijn we net op tijd om nog even de generator te kunnen gebruiken om ons eten op te warmen. Na 20.00 uur mag de generator namelijk niet meer aan vanwege geluidsoverlast. Buiten maken we een warm kampvuur en genieten we van het echte campingleven. Al onze buren hebben ook kampvuren aangestoken, wat zorgt voor een erg gezellige sfeer.

 

Accommodatie: Mather campground – Geen voorzieningen
Prijs: € 54,-

Na een heerlijke, rustige nacht starten we met een lekker ontbijtje midden in de natuur. We maken een gameplan om vandaag zoveel mogelijk van de Grand Canyon te zien. We laten de camper lekker op de camping staan en maken goed gebruik van het handige bus systeem. Bepakt en bezakt beginnen we met de gele busroute naar South Kaibab Trailhead. Vanaf hier kun je namelijk de canyon inwandelen richting het Ooh Aah Point. De gehele wandeling is maar ongeveer drie kilometer, maar je moet er rekening mee houden dat je eerst bergafwaarts loopt en op de terugweg juist bergopwaarts. Aan het begin van de route worden we begroet door een groep muilezels. Overal staan bordjes dat muilezels altijd voorrang krijgen, omdat ze vaak materialen meedragen die nodig zijn voor het onderhoud van de paden. De wandeling biedt een prachtig uitzicht in de canyon en het Ooh Aah Point doet zijn naam eer aan. Op de terugweg lopen we wat vertraging op doordat de muilezels langzaam voor ons lopen.

 

Terug bij de bushalte gaan we gelijk door en pakken we de bus terug naar het visitor center. Daar stappen we over op de blauwe route, die ons naar Hermits Rest Route Transfer brengt. Hier begint namelijk de rode route, die je het diepst in de South Rim brengt. We stoppen bij diverse punten zoals Powell Point, Hopi Point, Mohave Point en The Abyss. Iedere stop biedt weer een ander uitzicht op de canyon en op sommige punten zien we zelfs de Colorado rivier stromen. We wandelen ook een stukje langs de canyon van Hopi naar Powell Point. Het valt ons op dat er steeds meer bewolking komt en in de verte zien we zelfs bliksemschichten. We willen de rode route graag afmaken, maar bij The Abyss begint het weer toch echt om te slaan. Het regent pijpenstelen, met tussendoor een hagelbui en donder op de achtergrond. De bus haalt ons gelukkig snel op, maar omdat iedereen wil schuilen raakt de bus snel vol. We besluiten om de overige stops op de rode route over te slaan en terug te keren naar The Village. Tip van Flip: check altijd het weer voordat je op pad gaat, want wij waren niet voorbereid op een regenachtige dag.

 

Terug bij het visitor center halen we een broodje voor de lunch, maar niet zonder slag of stoot. De eekhoorns zijn namelijk gewend aan alle bezoekers en zijn niet bang om je broodje te stelen. We besluiten om terug naar de camping te gaan om ons te kleden tegen het slechte weer. Onderweg stoppen we nog bij Maswik Lodge, waar een leuke, verborgen souvenirshop ligt. Het fijne aan de Mather Campground is dat je gedurende de dag gemakkelijk even terug naar de camping kunt gaan dankzij het handige bus systeem. De bussen arriveren namelijk om de tien à vijftien minuten en stoppen op veel punten.

 

Met een verse set kleren gaan we opnieuw op pad, maar omdat het nog steeds flink regent en waait, bezoeken we een binnen activiteit. Het Yavapai Geology Museum is een klein maar zeer informatief museum op de gele busroute dat uitkijkt over de canyon. We leren veel over het ontstaan van de Grand Canyon en de diverse geologie. Ik geniet volop van het uitzicht op de canyon, maar zie opeens iets verschijnen: een regenboog! Na regen komt toch echt zonneschijn. Vandaag willen we de zonsondergang niet missen en komen ditmaal op tijd aan bij Mather Point. Door het slechte weer zijn er een stuk minder bezoekers, maar toch blijft het lastig om een goed plekje te vinden voor het maken van een foto. Terwijl de zon langzaam ondergaat, nemen we langzaam afscheid van de Grand Canyon.

 

Op de camping wordt het kampvuur weer aangestoken en eten we onze laatste restjes op. Zo nu en dan regent het een beetje, waardoor het kampvuur helaas van korte duur is. In de camper zet ik alle ramen open om lekker te ventileren, maar het blijkt niet stil te zijn op de camping. In de verte horen we herten burlen, een uniek geluid dat moeilijk te beschrijven is. Met het geburl en het getik van de regen vallen we heerlijk in slaap.

 

Accommodatie: Mather campground – Geen voorzieningen

De langste rijdag hebben we bewaard voor onze laatste dag met de camper. We rijden namelijk van de Grand Canyon helemaal terug naar Las Vegas, met onderweg een pitstop bij Route 66. We vertrekken op tijd en terwijl ik de camper start, worden we geconfronteerd met slecht nieuws. Een van de banden heeft een zeer lage bandenspanning en na een korte inspectie ziet de band er inderdaad behoorlijk slap uit. We bellen direct de Travelers Assistance van Cruise America en na wat geduld te hebben, weten ze een garage te vinden op nog geen vijf minuten rijden van ons vandaan, midden in de Grand Canyon. Bij aankomst worden we direct geholpen en wordt al snel achterhaald wat de oorzaak is: een mini-deukje in het wiel, waardoor er langzaam lucht uitstroomt. Geen probleem, de band wordt meteen omgewisseld met de reserveband en als extra service worden alle banden nogmaals gecontroleerd op bandenspanning. In totaal verliezen we zo’n twee uur aan tijd, maar gelukkig waren we op tijd vertrokken. We schieten de gemaakte kosten voor, die we morgen bij Cruise America mogen terug claimen. Weliswaar geen handige start van de dag, maar we zijn supersnel geholpen door zowel Cruise America als de garage.

 

Off we go, met als pauzeplek Route 66. We stoppen bij het plaatsje Seligman, waar we al diverse oude voertuigen langs de weg zien staan. We bezoeken een paar winkels waar ze allemaal Route 66-merchandise verkopen. Ondanks onze late start besluiten we toch om een stukje van de Route 66 te rijden, wat maar een kleine dertig minuten omrijden is. Het valt ons op dat er niet veel te zien is op deze route en dat je vooral eindeloos ver kunt kijken. Alleen aan het begin en einde van het stukje 66 vind je de bekende winkeltjes en voertuigen. Toch zijn we trots dat we kunnen zeggen dat we op Route 66 hebben gereden.

 

Na een snelle lunch en tankstop rijden we weer gelijk door. De weg richting Las Vegas is niet zonder slag of stoot. Het wegdek is soms wat gedateerd met hier en daar wat gaten en in Las Vegas zelf trotseren we diverse kruispunten waar de stoplichten niet werken. Onderweg twijfelen we of we nog een stop willen maken bij de Hoover Dam, maar gezien de tijdsnood en omdat we de dam bij Glen Canyon al hebben bezocht, slaan we hem over. We hoeven gelukkig niet heel diep Las Vegas in te rijden om bij onze camping aan te komen. Voor onze laatste nacht slapen we op de KOA Journey at Sam’s Town Journey Campground, een typische stadscamping. We hebben voor een camping dichtbij de verhuurlocatie gekozen, zodat we morgenvroeg op ons gemak de camper kunnen inleveren.

 

Moe maar ook voldaan van deze lange rijdag pakken we toch eerst nog onze koffers in voordat we gaan avondeten. Dit bespaart ons weer tijd in de ochtend. Tegenover de camping ligt een McDonald’s, waar we een simpel avondeten afhalen en proosten op onze laatste nacht in de camper. We halen nog een doekje en een bezem door de camper, zodat we morgenvroeg de camper direct kunnen inleveren. Vanwege de bandenproblemen hoeven we propaan niet bij te vullen van Cruise America. De camping beschikt wel over een propaanstation, indien je dit wel nog moet bijvullen. Al met al kijken we terug op een drukke, maar toch ook bijzondere rijdag waar we achteraf goed om kunnen lachen.

 

Accommodatie: KOA Journey at Sam’s Town Journey– Water- en elektriciteitsaansluiting
Prijs: € 69,-

En dan is het alweer tijd voor afscheid. Het is een dikke tien minuten rijden naar de verhuurlocatie waar we snel en gemakkelijk de camper kunnen inleveren. De verhuurder maakt notities over het bandenprobleem en verwerkt meteen een terugbetaling voor de voorgeschoten garagekosten. We worden zelfs gematst en krijgen iets meer terug dan we hebben voorgeschoten, dankjewel Cruise America. Bij de verhuurlocatie laten we nog wat handige spulletjes achter voor de volgende reizigers, zoals afwasmiddel en een potje zout. We vliegen pas in de avond terug naar Nederland, dus hebben we de hele dag om Las Vegas nog verder te ontdekken.

 

Maar wat doe je dan met die twee grote koffers de hele dag? We gaan voor het eerst gebruikmaken van de app Bounce. Hiermee kun je op verschillende locaties in diverse steden je koffer achterlaten tegen een vriendelijke prijs. We besluiten onze koffers te droppen bij een tankstation dat één straat van de Strip verwijderd ligt. Dit is namelijk goedkoper dan wanneer je je koffers op de Strip ergens achterlaat. Via een Uber zijn we zo weer terug in het centrum van Las Vegas. Bij het tankstation laten we onze QR-code zien en mogen we onze koffers in een gesloten ruimte achterlaten. We zien meer koffers staan en krijgen per koffer een ticket mee, dit geeft ons veel vertrouwen. Onze belangrijkste spullen nemen we mee in een rugzak terwijl we de Strip verder gaan verkennen.

 

Onze eerste stop is The Venetian Hotel. We skippen de dure designerwinkels en gaan recht op ons doel af, namelijk de gondels. Het hotel doet hard zijn best om Venetië zo realistisch mogelijk na te bootsen, en toch voelt het als een goedkope Eftelingversie. Desondanks blijft het indrukwekkend hoe groot het hotel is. We bezoeken enkele winkeltjes en genieten van de zingende gondeliers. We steken de straat over en blijven in de Italiaanse sferen door een bezoek aan Caesars Palace. De diverse fonteinen en standbeelden maken grote indruk op ons. We vinden een Cheesecake Factory waar we willen gaan lunchen, maar voor het restaurant speelt er een animatronics show over Caesar met een hoop licht en kabaal. We besluiten daarom een rustiger plekje te zoeken. Alex vindt een heerlijk restaurant bij de ingang van het hotel met een compleet Europese keuken.

 

We zetten onze hoteljacht voort en gaan nog langs het LINQ Hotel, waar we een gezellige buitenstraat vinden met een hoop kraampjes met de LINQ Zipline boven ons. Ons laatste hotelbezoek is aan het Flamingo Hotel. Al wandelend door de tuinen zien we dat er een bruiloft gaande is, waar iedereen nog even luid voor applaudisseert. Las Vegas, het was ons een waar genoegen, maar de drukte wordt ons nu toch net iets te veel. We lopen rustig terug naar het tankstation, waar we heel gemakkelijk onze koffers kunnen ophalen. We zijn erg tevreden over de werkwijze van Bounce en zouden het zeker aanraden als je tijdelijk je koffers op een veilige plek wilt onderbrengen. Uiteindelijk kost het ons € 25,- om 3 koffers te droppen.

 

Met de Uber vertrekken we op tijd naar het vliegveld, zodat we ons daar nog even kunnen omkleden en opfrissen. Ook op dit vliegveld verloopt het inchecken en de security vlotjes. Om de tijd te doden gaan we op zoek naar wat winkeltjes en wat te eten, maar concluderen al snel dat er maar weinig opties zijn. Wat je natuurlijk wel nog steeds kunt doen bij de gate, is gokken. We eten een snelle hap en wachten tot we kunnen boarden. Aan boord krijgen we al snel weer een maaltijd aangeboden, waarbij Alex dit keer samen met mij kan eten omdat ik weer een speciale maaltijd heb aangevraagd. Heel lief van het personeel dat ze Alex ook direct een maaltijd aanbieden. De vlucht verloopt soepel en voor we het weten staan we alweer op Nederlandse bodem.

 

We kijken terug op een prachtige camperreis vol avonturen. Zuidwest-Amerika is een heel toegankelijke regio om je eerste, of wellicht je zoveelste, camperreis te starten. Ieder park laat een nieuwe kant van Amerika zien, waardoor je nooit uitgekeken raakt. Er is alle ruimte om met je camper, groot of klein, op pad te gaan en alle parken af te struinen. Dit smaakt zeker naar meer!