Gisteren hadden we al zoveel mogelijk online verwerkt, maar een boardingpas uitdraaien lukte niet zonder speciale app te downloaden. Dan kon je het noodzakelijke inscannen van de paspoorten regelen maar dat wilden we niet doen via een app. De bestelde taxi was weer op tijd, dit keer om 07.15 uur, en omdat het onderweg lekker doorstroomde waren we ruimschoots op tijd op Schiphol. Na eerst nog even Amerikaanse dollars gekocht te hebben wilden we inchecken bij de balies van United Airlines. Dat was echter niet de bedoeling, omdat het voortaan via de computerzuilen moet worden gedaan.

Het inscannen van de paspoorten ging via die zuilen prima en na hetzelfde programma als gisteren thuis doorlopen te hebben kregen we van de zuil onze boardingpassen. Vervolgens moesten we wel naar de balie om onze ruimbagage aan te leveren en doordat we thuis goed hadden gewogen bleven onze grote reistassen net onder de 23 kg per stuk. Onze “pilotenkoffertjes” leverden geen problemen op want die hebben de juiste maten en werden niet gewogen, evenmin als onze rugzakken. De mijne was echter wel wat zwaarder dan de veelal toegepaste 8 kg-norm.

Bij gate D2 stond al een kleine rij te wachten om doorgelaten te worden tot “interviewers”. Eerst werden de paspoorten via de computer gecontroleerd (waarschijnlijk in ESTA). Daarna werden we door een medewerker bevraagd over onze bagage en het inpakken daarvan. Vervolgens moesten we door de securitycheck en dat betekende bagage op de band, zelf door het scanapparaat gaan en ook nog gefouilleerd worden. Dan begon het staande wachten want de wachtruimte was te klein voor alle passagiers. Toen we eindelijk aan boord mochten bleken wij met stoelen 39 A en B de laatste rij te hebben. Het in de bagagevakken krijgen was weer een probleem, omdat ze zelfs voor de pilotenkoffertjes te klein waren en men ook nog wel eens te veel meeneemt.

Onderweg hadden we slechts een klein beetje turbulentie en konden we de catering aan boord vergelijken met die van de KLM (vorig jaar) en Lufthansa (naar Thailand). Daarbij blijkt United Airlines wat minder te zijn, hetgeen ik al eerder gehoord had. De tijdsduur van de vlucht was daarentegen weer heel goed, want we waren ruim een half uur eerder in Chicago dan gepland. Boven Oost Canada en Noordoost Amerika keken we neer op sneeuwvelden, die er bij Chicago gelukkig niet waren. Vergeleken met vorig jaar was het zonnig en lente-achtig met weinig wind en een goede temperatuur.

Evenals vorig jaar hebben we bij het naast het Best Western Hotel gelegen restaurant Shoeless Joe’s Sports Bar & Grille gegeten. Het was er weer behoorlijk druk met vooral locals en op zeer veel tv-schermen konden we kijken naar veel verschillende sporten. Door de 7 uur tijdsverschil werd het voor ons een zeer lange dag, dus laat hebben we het niet gemaakt.