De voorbereiding

Door Hilko op 21 juli 2017 10:04
Nog 2 weken....wachten duurt soms lang. Op 22 augustus a.s. vliegen we naar Toronto, om (voor de 4e keer) een camper rondreis over het noord Amerikaanse continent te maken. De eerste keer -In 2006- was in West Canada, daarna 2x de westkust van Amerika en nu dus het Oosten van Canada. We hebben 25 nachten een camper gehuurd bij Canadream en eindigen met een "city trip Toronto" aan het einde van de periode. van 17 t/m 20 september verblijven we in het Chelsea Hotel in het centrum van Toronto. Daarna de terugvlucht, aankomst op 21 september in Amsterdam. Kunnen we gelijk door om de 10e verjaardag van onze kleinzoon Tycho te vieren (met een enorme jet leg).

"Een goede voorbereiding is de helft van het plezier". Paspoorten, ETA formulieren, stoelen reserveren voor de vlucht, bankzaken, verzekeringen, stekkerdozen, wat neem je wel en wat niet mee? Behalve dit soort zaken is een planning van de route een "must". Wat wil je zien, wat ga je doen? Achterblijvers geïnformeerd? Zijn er nog bijzondere feestdagen (b.v. Labourday) of feesten (indianen op Manitoulin Island) wat maakt, dat je wellicht toch iets moet reserveren.

Dat hebben wij dus gedaan. Via internet hebben we de ferry van Bruce Penninsula (Tobermory) naar South Baymouth op Manitoulin Island gereserveerd. We varen eind augustus op vrijdag om dat weekend een indianenfeest op het eiland mee te maken, wat veel drukte betekent. Hetzelfde geldt voor labourday op maandag, 4 september en natuurlijk de Niagara Watervallen. Maar voor de rest is het toch vrijheid - blijheid.

We zijn er klaar voor. CANADA, HERE WE COME AGAIN!

We zijn er

Door Hilko op 23 augustus 2017 14:11
Beginnen met een compliment aan het openbaar vervoer in Nederland! Om 08.54 uur vanuit Dubbeldam de bus naar station Dordrecht en vervolgens de trein naar Schiphol, waar we om 10.21 uur aan kwamen. Om 11.00 uur zaten we aan de koffie en hadden we alle douane- en veiligheidsactiviteiten gehad. Onze vlucht vertrok alleen 3 kwartier later en vertrokken we om 14.30 uur.

Na een prima vlucht waren we om 16.30 uur geland in Toronto. Het is hier 6 uur later dan bij jullie, vandaar. Wat een chaos op dat vliegveld! Honderden mensen krioelden door elkaar om bij 1 uitgang te kunnen komen. Slechte bewijzering maakte de chaos kompleet.

Maar goed, buiten een half uurtje gewacht op onze hotel shuttle. Ingescheckt in het Best Western plus AirPort hotel van Toronto, spullen op de kamer gezet en toen naar het restaurant om te eten. Onze lichamen protesteerden heftig, want die hadden het al 01.00 uur. Dus direct na het diner de kamer opgezocht (locale tijd 21.00 uur, Nederlandse tijd 03.00 uur). . Als een blok in slaap gevallen en vanmorgen natuurlijk vroeg wakker na toch 9 uur te hebben geslapen. Geen probleem, na een goed ontbijt dit eerste verslag gemaakt. Om 11.30 uur kwam Canadream ons ophalen en kregen we de camper (33 feet = 11 meter). Vandaag boodschappen doen, korte rit van 18 km naar Bramton, camper inruimen en morgen gaat onze reis echt beginnen

Bruce Peninsula

Door Hilko op 25 augustus 2017 23:26
Bruce Peninsula; 24 en 25 augustus
Vanmorgen rond 09.00 uur begonnen we dan aan onze rondreis. Het drukke Toronto lieten we achter ons en reden naar het Noorden, richting Georgian Bay. Na ca 2 uur rijden kwamen we aan in Collingwood, een leuk stadje wat ligt aan de Nottawasaga Bay. In deze omgeving kom je nog heel veel Indiaanse benamingen tegen. Deze Nottawasaga Bay is een kleinere inham van de ongelooflijk grote Georgian Bay, wat weer verbonden is met Lake Huron. Eigenlijk een grote binnenzee, maar dan anders. Kijk maar eens op de kaart, het is enorm groot. Met een beetje zoeken en veel geluk vonden we een schitterend plekje in The Blue Mountains, een wintersportplaatsje. Met uitzicht op "het meer" hebben we heerlijk gelunched.
Onze eindbestemming vandaag is het schiereiland Bruce Peninsula. Een eiland van 80 km lang en 10 km breed. We staken het schiereiland in de breedte over naar de westkust en vonden een camping in Sauble Beach, wat weer ligt aan Lake Huron. Onderweg kwamen we door schilderachtige plaatsjes, zoals Meaford en Owen Sound. In een van die dorpjes stonden 4 kerken bij elkaar op een kruising. Alle kerken waren van verschillende kerkgenootschappen. Dan denk je dat dit alle kerken in dat dorp zullen zijn, dus niet. In het dorp kwamen we nog 2 kerken tegen.
We reden in dit gebied door heel veel appelboomgaarden. Bij een van die boomgaarden was een groente en fruitwinkel met de toepasselijke naam "Grandma Lambe's". Daar behalve wat fruit ook een heerlijke appeltaart gekocht. Het is tenslotte vakantie.
Voordeel van vroeg naar bed gaan is dat je ook vroeg wakker bent en dus een heerlijke lange dag voor je hebt liggen.
Na een prima nachtrust reden we naar de top van Bruce Peninsula, naar Tobermory. Daar moesten we om half drie zijn, omdat we de veerboot naar Manitoulin eiland moesten hebben. Om 12 uur de camper geparkeerd bij de boot en heerlijk door dit stadje gewandeld en het visitor Centre van Bruce Peninsula N.P. Bezocht. We kregen daar een gratis pass voor alle Nationale Parken in Canada; dit, omdat Canada dit jaar 150 jaar bestaat.
Na een vaartocht van 2 uur over het grootste zoetwatermeer van de wereld, kwamen we om 17.30 uur aan in South Baymouth op Manitoulin Island. Na 20 minuutjes waren we bij onze volgende camping. Omdat het weekend is en druk op Manitoulin eiland hadden we zowel de veerboot als de camping gereserveerd. Dat was maar goed ook, anders hadden we gewoon pech gehad.

Manitoulin Island

Door Hilko op 28 augustus 2017 16:07
Manitoulin Island.
26 en 27 augustus.
Wat een leuk eiland is dit. Vandaag het eiland in zijn volle glorie bekeken, daarbij geholpen door een lekkere zon, geen wind en een strak blauwe hemel. Het eiland deed ons erg denken aan Zweden: grote meren met een glad water oppervlak, kleine dorpjes daar tegen aan geplakt en omgeven door bos.
De dag begon met een korte rit naar Mindemoya, waar we de tank weer hebben gevuld. Zo'n camper van bijna 11 meter lust wel een slok en benzinestations zijn hier dun gezaaid. Zodra de tank over de helft leeg is, zoeken we een benzine station. De tank kan 209 liter benzine hebben. Benzineprijs is omgerekend nog geen 80 eurocent, dus dat valt dan weer mee.
In Mindemoya was ook een leuke (binnen) markt. Een zangeres fleurde met country music de zaak lekker op en binnen kon je kopen wat de bewoners in de lange en koude winters gemaakt hadden. Zodra ze horen dat je van Holland komt, maken ze direct een praatje met je. Heel gezellig.
Daarna doorgereden naar Providence Bay aan de zuidkant van het eiland. Wordt de hemel ingeprezen om zijn mooie zandstranden, maar dat viel behoorlijk tegen.
Onderweg kwamen we een memorial tegen van inwoners, die in WOII gesneuveld waren. Een soldaat van 25 jaar afkomstig van dit eiland was gesneuveld in Zuid Beverland. Deze gedenkplaatsen worden trouwens perfect onderhouden.
In Perivale hebben we een bezoekje gebracht aan een kunst galery. Helemaal verscholen midden op het eiland, maar de moeite echt waard. Leuke eigenaresse, die net vorige week was terug gekomen uit Amsterdam.
In Gore Bay, aan de noordkant, is de mooiste haven van dit eiland. Een Marina met een klein museum, een vuurtorentje en een galery waar Olga helemaal stil van werd met prachtige quilt.
Na een kopje koffie door gereden naar Kagawong, waar de Bridal Veil Falls watervallen zijn (betekent in het indiaans: "waar nevel oprijst uit het vallende water"). Heb ik ook niet van mezelf, maar stond in het reisboekje. Het water van de Manitoulin River komt over een breedt van zeker 20 meter en een hoogte van 10 meter naar beneden. Velen gebruiken het als zwembad en / of als douche.
Om half vijf waren we het een beetje zat en zochten we een camping. In een Indianen reservaat, bij het plaatsje M'Chigeeng, aan Lake Manitou kwamen we een kleine, maar fijne camping tegen. Het is nu bijna 20.00 uur. Buiten aan een tafeltje met zicht op het meer lekker in de zon en een biertje in de buurt even dit verslagje maken.
Het weeroverzicht: Het weer deze week begon matig in Toronto, maar vanaf afgelopen woensdag hebben we prachtig weer. Wel met hele koude nachten, maar dat deert ons niet. 's-Avonds lekker de open haard aan buiten en wat hout op stoken. Het leven kan heel mooi zijn!
Vanuit Canada een hartelijke groet,
Olga en Hilko

Killarney Provincial Park

Door Hilko op 31 augustus 2017 19:04
killarney Provincial park
27 / 29 augustus
Via een oude, aftandse brug reden we voorbij Little Current het vaste land van Ontario weer op, richting Sudbury. Om onze volgende bestemming te bereiken moesten we 240 km rijden naar Killarney Provincial Park. Het plaatsje Killarney ligt hemelsbreed wellicht 15 km van Manitoulin Island af, maar er voer helaas geen veerboot. Vanaf Sudbury namen we hwy 69 south richting Toronto. KIllarney ligt 60 km vanaf deze hwy aan de doodlopende weg 637. Weg is aangelegd in 1964 en volgens ons is er daarna niet veel meer aan gedaan. Grote kuilen maakten, dat we niet te hard konden rijden.
Aan het einde van de middag kregen we een mooie plek op George Bay campground, gelegen in het park. De volgende dag alleen even naar het 850 inwoners tellende dorpje Killarney gereden en daar waar rond gewandeld. Ook op de campground en zijn omgeving waren prima wandelmogelijkheden.
Op 29 augustus reden we vroeg van de camping af. We moesten 330 km rijden naar ons volgende doel, Algonquin Provincial park. Een saai stuk, waar we lekker konden opschieten. Onderweg een stop gemaakt bij een brug over de French River en later bij het plaatsje Parry Sound. Hier was een leuke boerenmarkt en hebben we bij een Walmart wat boodschappen gedaan.
Tegen 17.00 uur reden we de Mew Lake Campground op in het Algonquin Provincial Park en vonden een ongelooflijk grote plaats aan het water.
Vuurtje aangestoken en straks lekker wat vlees grillen.

Algonquin Provincial Park

Door Hilko op 31 augustus 2017 19:07
Wat leuk, om al jullie reacties te lezen. Goed om te horen dat DE club van Nederland weer bovenaan staat!! Eigenlijk,zoals we gewend zijn, toch?

Internet is niet altijd gemakkelijk, maar we staan net op een mooiecampground vlak bij Ottawa, dus we kunnen weer.

Algonquin Provincial Park. 29 / 31 augustus

Voor we dinsdag de campground opzochten (ergens halverwege het park) hebben we een bezoekje gebracht aan de art Centre van dit park, net voorbij de west ingang. Kwamen we langs, dus waarom niet. Prachtige schilderijen van dit park hingen in een leuke, gezellige kunstcentrum.
Toen we ons plekje aan het meer hadden gevonden en het vuurtje hadden aangestoken een lekker kopje-koffie-met-likeurtje gedronken. Dit park is opgericht in 1893 en is het oudste en bekendste park van Ontario, waarbij meer dan 7600 vierkante kilometer natuur wordt beschermd.
Vandaag 30/8) dit bijzondere park verder bekeken. Natuurlijk ga je dan bij het visitor centre langs waar je veel hoort, leest en ziet over de oorsprong van dit park. Door het Park gaat slechts over bijna 56 km 1 weg, hwy 60. Verder zijn er 2 musea, een kunstcentrum, diverse wandel- en fietsroutes en heel veel meren en riviertjes. Kortom, een park waar je lang zou kunnen zijn.
Van oorsprong is ook dit gebied indianengebied, tot in 1810 of daaromtrent de eerste Europeanen deze streek "onveilig" maakten. Behalve avonturiers trok dit gebied ook heel veel arbeiders aan, die in de winter 6 maanden in dit gebied kwamen werken als houthakker. Vlak bij de oost ingang van dit park is een houthakkers museum (logging museum) wat als een soort openlucht museum het verhaal van toen verteld. Na een introductiefilm gaat een gids ruim 7 kwartier het gebied in en verteld je alles over toen. Een hard bestaan voor de arbeiders die met 52 houthakkers in een kamp woonden. Hun loon, als ze tenminste de 6 maanden vol maakten, was 33 dollarcent per dag.
Toen we terug op de Campground net het kampvuur hadden aangestoken, ging het ( voor het eerst in 8 dagen) een beetje regenen. Dus gegeten in de camper.
Morgen (31/8) trekken we weer verder en rijden dan naar Ottawa. Hier blijven we 3 dagen om deze stad eens goed te gaan bekijken.

Ottawa

Door Hilko op 02 september 2017 16:01
1 en 2 september

Ottawa, het politieke hart en de hoofdstad van Canada. We staan op Wesley Clover campground, zo'n 18 km vanaf het centrum. Het weer is prima, dus vroeg uit de veren om deze stad te bekijken. Met een taxi naar de P en R (mogen geen trailers en RV's staan) en dan de bus. Toen we tegen 10.00 uur de bus in het centrum uitstapten, hoorden we de doedelzakken al spelen bij het Nationaal Oorlogsmonument. De aflossing van de wacht op een bijna Engelse manier. Hier ligt het graf van de Onbekende Soldaat uit alle oorlogen, waarbij Canada de laatste 150 jaar betrokken is geweest.

Het (letterlijke) hoogtepunt van Ottawa is Parliament Hill. 3 indrukwekkende paleizen vormen de regeringsgebouwen van Canada. Deze gebouwen waren klaar op het moment dat Canada in 1867 een eigen natie werd en het parlement aan het werk kon. In het Centre Block is het parlement. Na 3 kwartier in de rij te hebben gestaan kregen we (gratis) kaartjes om dit gebouw te bekijken. Erg indrukwekkend. Als je voor dit centrale gebouw staat kijk je in het midden tegen de Peace Tower omhoog, tweelingbroer (of -zus) van de Big Ben in Londen. Dit gebouw is in 1916 volledig afgebrand. Alleen de bibliotheek is toen gered. Omdat het midden in de oorlog gebeurde, is het wat somber gerestaureerd, zeggen ze. Vonden wij best meevallen. Wat een prachtige bibliotheek zeg. De hele geschiedenis van Canada is hier verzameld. Schitterend!

De drie regeringsgebouwen staan in een U vorm op een heuvel; links geflankeerd door het Hoge gerechtshof, aan de achterzijde kijk je op de Ottwa River en rechts is het "kasteel" van Ottawa zichtbaar, het luxueuze Fairmont Chateau Laurier Hotel. Een kamertje kost ca 300 dollar per nacht.

Een andere topper is het Rideau Canal en de Ottowa Locks, wat is ingesloten tussen het oostelijke parlementsgebouw en het peperdure hotel. Leuk om te zien hoe plezierbootjes vanaf de rivier via 8! sluizen een hoogteverschil van 25 meter overwinnen. De sluisdeuren worden nog steeds handmatig bediend. Het duurt dus een eeuwigheid voor je boven bent.

Via de VVV hadden we een plattegrond gekregen met alle bezienswaardigheden en het winkel- en restaurantgebied. Daar een lekkere steak gegeten en toen terug naar Parliament Hill. In het kader van 150 jaar Canada wordt er iedere avond als het donker is een licht show gegeven op de gevel van het parlementsgebouw. Deze half uur durende show laat de hele geschiedenis van Canada zien en eindigt natuurlijk met het volkslied "oh Canada".

Vandaag (zaterdag) was het wasdag. We zitten bijna in het midden van onze vakantie, dus er moest even gewassen worden. Lekkker lui in het zonnetje wat liggen doezelen en heerlijk uitgerust. Morgen weer verder richting Du Mont Tremblant N.P. Rijden we de Franstalige provincie Québec in, moeten dus onze Franse taal nog een beetje gaan oefenen. Allez, et a demain.

Du Mont Tremblant

Door Hilko op 05 september 2017 20:20
Du mont Tremblant
3 en 4 september
Je kent dat wel.....lig je heerlijk in je bedje te dromen van al het moois op deze wereld....hoor je ver weg, in je onderbewustzijn, van die tikkende geluiden op het dak van de camper. Eerst denk je: "ach, een eekhoorntje zeker". Maar dan kom je tot de ontdekking dat het dan wel heel veel eekhoorntjes zijn! En zonder je ogen open te doen weet je: HET REGENT!!! En dat is de hele dag en ook de volgende dag zo gebleven.
We hadden vandaag (Zondag) een verplaatsing van 230 km van Ottawa naar Mont Tremblant national park. Omdat het op maandag, 4 september Labourday in Canada is (lang vrij weekend voor Canadezen), hadden we de camping voor 1 nacht gereserveerd. Maar goed ook, het hele park zat vol. Merk je trouwens niks van, zo groot is het.
Bij vertrek uit Otawa hadden we het verkeerde adres in de TomTom gezet. We hadden camping Lac les Sables in Mont Tremblant N.P. geboekt, maar kwamen uit bij het gelijknamige meer, 40 km verwijderd van het park. TomTom was toch al lekker bezig vandaag. We moesten net buiten Ottawa met een veerboot de Ottawa River oversteken, zegt Truus ineens (sorry, Truus van Warnsborn) "verlaat over 800 meter de veerboot". Hoe komt ze er op!
Toch nog redelijk op tijd bij de ingang van het park, dachten we dat we er waren. Niet dus. Moesten nog 40 km verder het park in. Hield halverwege het park de verharde weg op en ging over in een brede zandweg met veel kuilen. Kwamen wel langs de weg een hertje tegen, die keurig bleef staan om ons wat foto's te laten maken.
Opvallend vonden we wel, dat in Ontario alles tweetalig is en in Québec dus niet. Alles in het Frans en ook mensen spreken amper Engels. Toch een beetje raar.
Maandag bleef het ook bewolkt en regelmatig regenen. Toch, tussen de buien door, een prima indruk van dit mooie park gekregen. Mont Tremblant e.o. wordt het mooiste wintersport resort van Oost Canada genoemd. Het park is dan ook onderdeel van het Laurentides gebergte met toppen tot 1000 meter. Zal best wel. Zagen regelmatig ski hellingen met toepasselijke namen als Mont Blanc e.d.
Wij hebben vandaag een waterval bekeken, (de "chute aux Rats") en een mooie wandeling (L'Envol) gemaakt van 4 km de bergen in waar we boven, bij mooi weer, waarschijnlijk een heel mooi uitzicht zouden hebben gehad. Vandaag helaas dus even niet; bewolking, nevel en regen waren de spelbrekers.
Morgen, dinsdag, rijden we richting Montreal.

Saint-Sauveur-des-Monts

Door Hilko op 05 september 2017 22:16
Saint-Sauveur-des-Monts.
Vandaag een korte, maar hele mooie route gereden. We lieten de bergen (en het slechte weer) achter ons en reden naar het Zuiden, naar Montréal. We kwamen door leuke stadjes met als absoluut hoogtepunt Saint-Sauveur-des-Monts. Leuke winkeltjes, mooie boetiekjes en gezellige terrasjes maakten, dat we hier een aantal uren hebben rond gelopen. Na bezoek aan een grote winkel met alleen maar Kerstspullen, verder gereden
Om 16.30 uur waren we dwars door Montréal gereden en kwamen aan op KOA camping Montréal Sud. De oplettende lezer zal opgemerkt hebben dat we Québec dus niet aan doen. Dat klopt. Om wat tijd te winnen hebben we besloten om Québec te bewaren voor een mogelijk andere reis. We blijven nu wel 2 volle dagen in Montréal om dit "Parijs van Canada" te bekijken. Zijn benieuwd.

Montréal

Door Hilko op 05 september 2017 22:19
Montréal

6 en 7 september

We hebben 2 dagen kaartjes voor de hop on / hop off bus. Dit is inclusief transport van de camping naar Montréal - centrum, toch een rit van bijna 3 kwartier.
Montréal is ruim 2x zo oud als Canada. Het land viert zijn 150 jarig bestaan, Montréal zijn 375ste verjaardag. De locatie is "ontdekt" In 1537. Toen bereikte een zeeman, Jacques Cartier, als eerste Europeaan het huidige Canada. De St. Laurent rivier was tot hier bevaarbaar. Hij bouwde op het eiland een fort en noemde dit Ville Marie, wat dus later Montréal zou worden. In 1642 werd de stad Montréal voor het eerst genoemd en dankt zijn naam aan de heuvel op het eiland: Mont Royal. Montréal bestaat dus dit jaar 375 jaar. Het heeft nu bijna 4 miljoen inwoners. Zo, dat was een stukje historie.
Toen we in het centrum aankwamen, hebben we als eerste de "oude stad" bezocht. Natuurlijk is ook hier een exercitie terrein, wat ligt aan 1 van de 4 kathedralen van Montréal: de "Notre Dame" daterend uit 1829. De basiliek vertoont inderdaad veel gelijkenis met de Notre Dame in Parijs. Het heeft een prachtig altaar en wordt genoemd als een van de mooiste kerken in noord Amerika.
Al wandelend door het oude centrum kom je dan vanzelf bij het Place Jacques Cartier, de ontdekker. Het voert te ver om alle hoogtepunten tot in detail hier te bespreken. Kom maar een keer het fotoboek kijken als dat klaar is.
Nog wel een aparte vermelding verdient het Oratoire St-Joseph, boven op Mont Royal. Deze kerk heeft een 154 meter hoge koepel en, net als de Sacre Coeur in Parijs, kijk je uit over de hele stad.
7 september begon met regen. Reden, om een bezoek te brengen asn het historisch archeologisch museum van Montréal. Iets, waar we absoluut geen spijt van hebben. Toen we weer buiten kwamen was het droog. Later ging zelfs de zon nog schijnen. Hebben we nog heerlijk door deze mooie stad kunnen slenteren.
Morgen gaan we terug in de geschiedenis en een oud fort bekijken.

Montérégie

Door Hilko op 10 september 2017 16:59
Montérégie
8 september
Vandaag een leuke route gereden ten zuiden van Montréal. Dit gebied, Montérégie, heeft een afwisselend landschap met leuke dorpjes, bv. Saint Valentin, wat zich zelf de hoofdstad van de liefde noemt en veel wijngaarden. Het gebied ligt ingeklemd tussen de Saint Laurent rivier en Richelieu rivier; of wellicht beter gezegd: tussen Montréal en de Amerikaanse grens.
We hebben eerst een fort bezocht in Chambly, op 25 km van Montréal. Dit Franse fort is de 1e van drie forten langs de Richelieu rivier, een waterweg tussen Montréal en New York. Vlak bij de Amerikaanse grens ligt het Engelse fort Lennox op een eiland in de rivier, 300 jaar geleden om eerst de Fransen en later de Amerikanen tegen te houden. In verband met werkzaamheden konden we dit fort helaas niet bekijken, maar in het bezoekerscentrum vertelde een parkwachtster ons over de geschiedenis van dit fort. De rivier en het kanaal is trouwens een Eldorado voor watersporters. Toen we uit gekeken waren hebben we in de TomTom upper Canada Village ingetikt. Daarover morgen meer.
Het weer is heel erg wisselvallig. We hebben stevige regenbuien en zo nu en dan wat zon. Temperaturen komen niet boven de 20*C.

Upper Canada village

Door Hilko op 10 september 2017 17:00
Upper Canada Village.
9 september
Vandaag dit bijzondere, uit 40 gebouwen en 150 "inwoners" tellende dorp bekeken. Een aanrader als je van geschiedenis houdt. Het weer was de hele dag prima; lekker zonnetje, rond 22*C. Het dorp is eigenlijk meer een openlucht museum. Toen er een stuwdam gebouwd moest worden in 1956 meen ik, in de Lawrence rivier kwamen veel bewoners daar tegen in opstand. Veel historische gebouwen zouden onder water komen te staan. Na veel heen en weer gepraat werd besloten al die gebouwen af te breken en op het droge weer op te bouwen. Zie daar het ontstaan van een van de grootste attracties van Ontario, Upper Canada Village.
De inwoners zijn allemaal gekleed in 19e eeuwse kleren. We spraken een "onderwijzeres" van het dorps schooltje. Ze sprak nog een beetje Nederlands (haar ouders waren in 1952 vanuit Brabant naar Canada vertrokken) en vond het prachtig dat ook te laten horen. Je kunt met paard en wagen een ritje maken, met een trekschuit, getrokken door 1 paard een tochtje over het kanaal maken en eten in een hotel uit 1860, het Willards Hotel. Bij de Smid kijken, zien hoe een dokter vroeger zijn patiënten mishandelde en in een taveerne genieten van een versnapering. Omdat het zaterdag was waren er ook veel kinderen actief in het dorp, ook allemaal gekleed in historische kleding. Een prachtig dorp, waar je gemakkelijk een hele dag rond kunt lopen, wat we dus ook gedaan hebben. Het dorp is bijna volledig self-supporting.
Tijdens de koffie nog even gebeld met ma van den Tol. 1 keer in de week bellen we even 1 van onze moeders op (beiden 94) die dan elkaar weer bellen om de boodschap door te geven. Doen we al jaren zo, kijken de dames altijd naar uit. Als afsluiting hebben we nog een "high tea" gedaan in het Willards Hotel.
Aan het einde van de middag reden we naar Kingston via hwy 401. Een mooiere route is wegnr. 2 en de 1000 islands road, maar omdat we te lang in Upper Canada Village waren gebleven gunden we ons daar geen tijd meer voor. Maar goed ook. We zouden naar de KOA camping gaan, maar die was vol, onvriendelijk personeel, heel duur en lag ook nog ver van het centrum vandaan, zonder goede busverbinding. Na wat rond gereden te hebben kwamen we uiteindelijk uit op een hele leuke familie camping, waar nog plek genoeg was: Rideau Acres campground. Net zo ver van het centrum vandaan, maar voldoende plek en de helft goedkoper. Helaas is hier geen wifi.

Kingston

Door Hilko op 10 september 2017 17:03
Kingston,

10 september

We vielen vandaag met onze neus in de boter. Niet alleen was het schitterend mooi weer, maar het was ook groot feest in Kingston. Er was een "family fest" voor de militairen. We zijn er niet achter gekomen of dit in het kader van 150 jaar Canada was. Van dit feest wisten we niet, maar toen we richting fort Henry reden vanmorgen zagen we al heel veel activiteiten en werden we gedirigeerd naar een parkeerplaats van het Canadese leger. Daar stonden dan weer shuttle bussen klaar om ons richting Kingston te rijden of, zoals wij eerst wilden, naar fort Henry. Deze vesting is gebouwd in 1812 en werd later versterkt om de Amerikanen mogelijk tegen te houden. Vanaf de kantelen heb je een schitterend uitzicht op Lake Ontario en Kingston. Kingston ligt op het uiterste oosten van Lake Ontario. Ruim 250 km verder naar het westen stort Lake Ontario zich via de Niagara watervallen in het nog grotere Lake Erie.
Toen we bij fort Henry uitgekeken waren en na onze gebruikelijke koffie shot het fort uitliepen, kregen we een lift van de Trolley bus naar het centrum van Kingston.
In het centrum was een groot multicultureel feest gaande met heel veel kraampjes rondom het mooie stadhuis van Kingston, het oude treinstation (voor de liefhebbers: loc 1095 uit 1912 stond als een vorst voor het oude station) en de haven.
Als klap op de vuurpijl werden we om 14.00 uur getrakteerd op een prachtige vliegshow van de Canadese luchtmacht, wat ruim 5 kwartier duurde. Parachutisten met de Canadese vlag en van dat rook achter zich aan landden op de binnenplaats van fort Henry. Indrukwekkend was ook hoe de straaljagers in formatie met 9 vliegtuigen een show weg kunnen geven zonder elkaar te raken.
Na de show nog even door het oude centrum van Kingston gelopen en genoten van de sfeer, de mooie gebouwen en het mooie weer.
Rond half vijf hadden we het wel gezien en zijn terug gelopen naar de parkeerplaats waar onze RV stond. Een wandeling van ruim een half uur. Terug op de camping is Olga gaan wassen (laatste keer) en heb ik mij op mijn dagelijks verslag gestort.
Even de voetbaluitslagen vandaag bekeken. Wat is het leven toch mooi hè?

1000 islands national park

Door Hilko op 12 september 2017 22:04
11 september
Wouw, wat een mooie omgeving. We zijn vanaf de camping over wegnr. 2 naar Gananoque gereden, wat ligt langs de St. Laurance River. Een leuk stadje van ruim 5000 inwoners. Gezellig wat rond gelopen en kaartjes gekocht voor de 1000 islands cruise. In deze gigantische rivier ligt het "thousend islands National Park". Dan denk je: "ach, 1000 eilandjes, het zal wel". Inderdaad, je moet dit aantal met een korreltje zout nemen. Het zijn er n.l. 1700, waarbij de rotsen die uit het water omhoog steken niet zijn meegerekend. Opvallend is, dat bijna ieder eiland privé bezit is en ook bewoond is. Er staan dan "cottages" op. Nou, met die hutjes valt het wel mee, hoor. Op ieder eiland (de een wat groter dan de ander) staan grote buitenhuizen en zelfs kasteeltjes. Het grootste en mooiste is "Boldt Castle", eigendom geweest van een multi miljonair die het in 1900 als verjaardagscadeautje voor zijn vrouw liet bouwen. Jammer, dat ze te vroeg overleed, waarna dhr. Boldt het verder wel voor gezien hield. Het kasteel werd een ruïne en pas veel later door het nationale park afgebouwd. Nu is het de grootste trekpleister van 1000 islands N.P. Met de boot hebben we een rondje om dit eiland gevaren om het kasteel van alle kanten goed te kunnen zien. Geweldig mooi.
Na de boottocht van 2,5 uur hebben we alsnog de 1000 islands parkway gereden. Een panoramische weg langs de Laurance River, die we niet wilden missen. Soms rij je vlak langs het water en kun je heerlijke stops maken om op je gemak even de campingstoeltjes buiten te zetten, wat te drinken of te eten en verder van deze bijzondere omgeving te genieten.
Onderweg de tank weer vol gegooid en terug naar Rideau Green Acres campground gereden, waar we totaal 3 nachten hebben gestaan. Een echter aanrader, als je Kingston en omgeving wil verkennen. Morgen trekken we verder richting Toronto.

prince Edward Island

Door hilko op 12 september 2017 22:39
Prince Edward
12 september.
Heerlijk toeristisch gereden richting Toronto over een schiereiland, Quinte's Island, officieel Prince Edward County. Alleen het laatste stukje hebben we hwy 401 gereden, de rest allemaal lekker binnen door.
Vanaf Kingston reden we naar dit schiereiland. Onderweg regelmatige stops gemaakt om van het mooie weer te genieten en de geneugten van zo'n camper. Je hebt alles bij de hand: stoeltjes naar buiten, wat drinken....geweldig.
Ongeveer 2 uur na vertrek kwamen we bij de Glenora Ferry aan; een gratis veerboot die ons naar het schiereiland Prince Edward overvoer. Direct nadat je de veerboot af rijdt, gaat de weg omhoog en kom je bij "Lake on the Mountain". Dat is een berg met een meer ongeveer 50 meter (schat ik) boven Lake Ontario. Door een of andere rare oorzaak is dit meer boven Lake Ontario ontstaan. Daar was natuurlijk ook een restaurant, waar we heerlijk hebben geluncht. Je had hier op de "berg" ook een prachtig uitzicht op Lake Ontario en de kust richting Kingston. Na de lunch zijn we het schiereiland verder opgegaan. We reden door een mooi heuvellandschap met grote boerderijen en zagen behoorlijk wat Nederlandse invloeden. We kwamen veel Nederlands klinkende namen tegen en natuurlijk miniatuur windmolens. We reden door kleine, gezellige dorpjes als Picton, Bloomfield, Colborne en Brighton. Voortdurend hadden we meer of minder zicht op Lake Ontario. We reden langs het Sandbanks Provincial Park om bij Wellington de appelboomgaarden en wijngaarden in te rijden. Overal langs de weg stonden kraampjes, waar de mensen hun fruit en/of wijn verkochten. Het leek de Moezel wel (of Frankrijk, wat je wilt). Na nog een paar tussenstops besloten we uiteindelijk een camping te gaan zoeken.

Rice lake

Door Hilko op 12 september 2017 23:00
12 september

Langs de rijksweg stond een verwijzing naar deze camping. Nu maken afstanden in Canada niet zo heel veel uit, maar als je dan nog 19 km moet rijden voor je bij de camping bent......We overnachten dus op Tower Manor Campground, een camping in Bewdley aan het Rice Lake. Een mooi meer met een lengte van 27 km. Ach ja, alles gaat hier in het groot.

Eindelijk weer wifi

Door Hilko op 13 september 2017 0:01
Eindelijk weer goed werkend wifi. Dus hier zijn wat achterstallige reisverslagen. Morgen (13 September) een lange verplaatsing van ruim 250 km naar de Niagara Watervallen. Op de kaart lijkt het, of we over Lake Ontario gaan. Was het maar zo, maar we moeten omrijden via Toronto. Vanuit Bewdley een hartelijke groet aan iedereen.

Niagara watervallen.

Door Hilko op 13 september 2017 23:52
13 en 14 september

Na vanmorgen rond 10.30 uur te zijn weggereden en we de agglomeratie Toronto hadden doorkruist (zeker 75 km 4-baans rijksweg dwars door de stad heen) reden we om ongeveer 13.30 uur de KOA camping in Niagara op. Camper neer gezet en bij de receptie informatie gevraagd. Bleek, dat er een "adventure Pass" bestaat, waarbij je niet alleen 48 uur gebruik kunt maken van alle bussen in het park en de stad, maar ook nog 4 bijzondere attracties kunt doen.

Om 15.00 uur hadden we de bus (red line) en na 25 minuten zagen we een schouwspel, wat je bevattingsvermogen echt te boven gaat. Ik bedoel, je maakt je een bepaalde voorstelling van de Niagara watervallen, je hebt er wel eens beelden van gezien, maar de werkelijkheid is toch wel heel indrukwekkend. Er zijn trouwens 2 watervallen, maar dat wisten jullie natuurlijk wel. de Canadese Horseshoe Falls, de grootste van de 2 en de kleinere Amerikaanse waterval. Je kijkt werkelijk je ogen uit. De zon scheen uitbundig, dus op het water was door de enorme kracht tussen nevel en zon een prachtige regenboog te zien. Het water stort zich dan 54 meter naar beneden.

Een van de 4 attracties was een boottocht die je tot bijna onder de waterval bracht. Iedereen kreeg een rode poncho aan. Wat een schitterende ervaring! Met donderend geraas komt het water naar beneden. Terwijl de zon schijnt en de lucht strakblauw is krijg je een regendouche. De tocht duurt ongeveer 15 minuten, maar is een niet te missen ervaring.

14/9. Vandaag onze 2e dag bij de Niagara watervallen. We zijn begonnen met het kijken naar een leuke animatie film (Niagara' s Fury) over het ontstaan van de Niagara watervallen. Na de film kregen wé weer een poncho uitgereikt, wat betekent dat je dus weer nat kan worden. We werden een andere ruimte in gebracht waar in 4D de watervallen werden getoond. Daarbij kreeg je de schoonheid, maar ook de kracht van water te zien (en te voelen).

Na deze douche gingen we met de bus zo'n 5 km stroomafwaarts, waar de canyon op zijn smalst is en de Niagara rivier zich daardoor heen probeer te wurmen. Dit gaat gepaard met een dusdanige kracht, dat je er stil van wordt. Bij deze "white Water Walk" daal je 70 meter af tot je bij de rivier bent. Daar is over ongeveer 400 meter een houten wandelpad gelegd waar je de rivier in al zijn hevigheid kan zien. Raften is hier verboden, de rivier heeft hier de hoogste gevaarscategorie, nl. 6.

Na eerst nog een stukje verder stroomafwaarts te zijn gegaan, gingen we terug naar de watervallen voor de 4e attractie: de "Journey Behind The Falls", een wandeling achter de horseshoe waterval. We kregen weer een poncho uitgereikt, dus opnieuw een natte douche. Op 3 plekken kom je wel heel dicht bij de waterval. Eerst kom je uit net voor de waterval, wordt je dus kleddernat en daarna . door een lange tunnel tot ongeveer halverwege de breedte. Door 2 openingen zie en voel je het geweld naar beneden komen.

De avond hebben we afgewacht, omdat we hoorden dat 's-avonds de watervallen verlicht worden. Schitterend om te zien. Trouwens, de hele stad Niagara Falls is dan een groot, verlicht uitgaanscentrum met speelhallen, restaurants, hotels, een groot reuzenrad e.d.

Familiebezoek

Door Hilko op 16 september 2017 22:21

London. 15 september

Volgens mij heeft (bijna) iedereen wel familie in Canada wonen. Wij dus ook. Een oom en tante (beiden al lang overleden) van Hilko zijn begin jaren 1950 naar Canada geëmigreerd en hebben altijd gewoond in London Ontario. Een neef hebben we 10 jaar geleden ontmoet, die woonde toen in Edmonton, aan de westkant van Canada, nu hadden we een telefonische afspraak gemaakt met onze nicht en haar man, die nog steeds in London wonen.

We waren om 14.30 uur op de campground waar we elkaar zouden treffen in London. We stonden net bij de receptie toen ze aan kwamen rijden. Onze nicht, Debbie Ann, inmiddels ook 54 jaar, was in 1976 voor het laatst in Nederland geweest. We zijn dus allebei een tikkeltje veranderd. Toch was het ijs heel snel gebroken en hebben we met zijn vieren een fantastische dag gehad. Natuurlijk foto's kijken en omdat ik met onze stamboom bezig ben, had ik heel veel foto's op de iPad staan. Zij wisten een prima steak restaurant in London, dus heerlijk wat gegeten. Terug op de camping hebben we het kampvuur aangestoken en tot laat in de avond een fantastische avond gehad.

Uit privacy overwegingen deze keer geen foto's, maar die zijn natuurlijk wel gemaakt.

De Mennonieten.

Door Hilko op 16 september 2017 22:40
St. Jacobs, 16 september
Onze laatste dag van onze rondreis. We hebben er ruim 3500 km op zitten. Vanuit London reden we naar St. Jacobs, waar niet alleen veel Mennonieten wonen, maar waar ook een hele grote boerenmarkt is, wat een van de grootste attracties in deze regio is. Toen we rond 11.30 uur in St. Jacobs aan kwamen, was het al heel erg druk. Zowel in de open lucht als binnen in grote schuren, probeerde de lokale bevolking zoveel mogelijk van hun producten te verkopen. Omdat het appeltijd is, overheerste de appel natuurlijk. Maar ook kwam je emmers vol paprika's tegen. Kosten per emmer: 15 dollar, ongeveer 12 euro. Geen geld natuurlijk, maar wat moet je op je laatste reisdag met een emmer vol paprika's? Niks dus. Na ongeveer 2 uur hadden we het wel gezien. De markt was 3 km van het dorp, dus zijn we naar het dorpje gereden. Parkeren we de RV, lopen richting dorp en wat kwamen we tegen? Een bordje met een verwijzing naar een miniatuur spoorbaan. Je kent mijn voorliefde voor treintjes, dus we moesten natuurlijk even naar binnen. Alles op schaal 0 en natuurlijk Amerikaans en Canadees materiaal. Schitterend om te zien.
Toen we daar uitgekeken waren naar het dorp. Viel eigenlijk een beetje tegen. Leek op Volendam: Veel horeca, hier en daar wat klederdrachten en ik was net te laat om het enige rijtuig wat voorbij kwam, te fotograferen.
Rond 15.00 uur reden we weg richting Brampton. We staan nu op dezelfde camping, als waar 24 dagen geleden onze reis begon. Vanavond koffers pakken en een beetje schoon maken. Morgen tussen 8 en 10 uur moeten we de camper inleveren.

Toronto (dag 1)

Door Hilko op 19 september 2017 2:15
Toronto
Omdat we dichtbij ons "inleveradres" stonden (slechts 18 km) waren we keurig op tijd om de camper in te leveren. Dit moest voor 10.00 uur gebeuren. Toen alle administratieve zaken geregeld waren zijn we met een taxi naar ons hotel in het centrum van Toronto gegaan. Onze kamer was al klaar, dus koffers e.d. konden we op onze kamer achter laten. Gevolg: om 11.30 uur liepen we ons hotel uit op weg naar Lake Ontario. We hadden het gevoel, dat we gewoon een dag extra hadden en wilden daar volop van profiteren.
Op 5 minuten lopen van het hotel is Dundas Square. Hier zeggen ze dat het plein een replica is van Times Square in New York, maar dan is het wel een mini uitvoering. Toch een gezellig plein waar deze zondagmiddag een happening was van een bedrijf, die gratis eten en drinken weggaf en ook nog diverse attracties had staan, zoals een rad van avontuur, waar je leuke prijsjes kon winnen. Ook gratis. Waar maak je zo iets mee?
Na heerlijk gratis geluncht te hebben besloten we, gezien het hele mooie weer, met de veerboot over te varen naar Toronto Islands. Eigenlijk zijn het 14 eilanden, onderling verbonden met bruggetjes. Een heerlijk eiland, waar je kunt wandelen, fietsen, picknicken of naar het strand gaan aan de zuidzijde, met een echte pier. In het centrum van het eiland is een klein amusementspark waar kinderen zich prima vermaakten. En het eiland heeft een echt vliegveld, uitsluitend voor propeller vliegtuigen. Een soort city hoppers vlogen af en aan.

Toronto (dag 2)

Door Hilko op 19 september 2017 2:20
Maandag (en dinsdag) hadden we een kaartje voor de hop on / hop off. Anders is het echt onmogelijk om alle dingen die Toronto te bieden heeft, in 2,5 dag te zien. In dit kaartje zat ook een vaartocht van 3 kwartier, die ons natuurlijk ook weer naar Toronto Island voerde. Het eiland ging je niet op, maar je voer wel tussen de eilandjes door.
Daarna hebben we door Old Toronto gewandeld en zijn lang blijven hangen bij de brouwerij van 1850 of daaromtrent. Daarnaast staan er niet veel oude gebouwen meer in Old Toronto. Een paar kerken natuurlijk, wat oudere huizen en een schooltje uit 1848.
Bijzonder om te zien dat tussen alle hoge (vooral glazen) wolkenkrabbers, gewone huizen staan. Lijkt me niet echt comfortabel wonen, want veel zon zal je niet hebben.

Toronto (dag 3) en afscheid

Door Hilko op 20 september 2017 0:01
19 september

Maar vandaag nog niet. Vandaag hebben we nog een aantal leuke dingen gedaan. Wisten jullie trouwens dat Toronto een echt kasteel heeft? Ja zeker, het kasteel heet Casa Loma en is in 1912 gebouwd door ene Sir Henry, die toen in Toronto het monopoly had over de elektricititeitsvoorziening en van al zijn centjes een echt kasteel liet bouwen. Hij heeft er maar een jaar of 10 plezier van gehad, maar oké. Hij ging failliet en de gemeente kocht uiteindelijk zijn kasteel. Na veel beraadslagingen is het opgeknapt en nu een van de grootste attracties van Toronto. Heel groot, op een heuvel en met een mooi uitzicht op Toronto downtown.

Het mooiste hebben we echter voor het laatst bewaard: La Tour CN Tower. Met een lift ga je in 58 seconden 354 meter omhoog. En wat je dan ziet is met geen pen te beschrijven. Toronto, met al zijn grote wolkenkrabbers van soms wel 90 verdiepingen, ligt letterlijk aan je voeten. Je ziet dan pas, hoe groot Toronto echt is. Wat een uitzicht! Geweldig. Boven is ook een glazen vloer. Als je dan naar beneden kijkt......pfff.

Naast de Tower ligt het ijshockey stadion van Toronto, Rogers Centre. Hier speelt de kampioen van Canada, de Toronto Blue Jays, haar thuiswedstrijden. Het is een arena, waar het dak open en dicht kan. Is nu niet meer zo bijzonder, maar als je bedenkt dat het stadion is gebouwd in 1989 was het dat toen wel.

Tegenover de Tower hebben de Canadese spoorwegen een museum met wat oud materiaal staan. De remise is tegenwoordig een bierbrouwerij. Ach ja...

Ons laatste bezoekje was aan St. Lawrance Market. Een overdekte markt, waar Olga nog graag even wilde kijken. Na op een terras nog even alles tot ons te hebben laten doordringen, pakten we de bus naar Dundas Square waar we inmiddels een prima restaurant hadden gevonden. Dit plein (en dus ook het restaurant) ligt op loopafstand van ons hotel.

Morgen is het echt afgelopen. We kunnen nog een beetje rondwandelen, want we vliegen pas om 21.45 uur. We hopen dan donderdag rond 11.30 uur op Schiphol te zijn. Maar dit is wel het laatste verslagje dat ik stuur.

Iedereen heel erg bedankt voor alle leuke reacties die we gekregen hebben. Voor het feit, dat jullie onze reis wilden volgen. Nu is het zaak, om alle foto's te sorteren en uit te zoeken. De mooiste gaan in een fotoboek. Nogmaals bedankt en kom gerust eens het fotoboek bij ons bekijken.

Travelhome bedankt voor de fantastische organisatie en mooie suggesties. Het heeft er mede aan bijgedragen dat onze rondreis door Midden/Oost Canada een onvergetelijke reis is geworden.

Vanuit Toronto een dikke knuffel en/of hartelijke groet

Olga en Hilko.

Reacties

REAGEREN

Fam. Koster

CAMPERREIS OOST-CANADA

augustus/september 2017