Deelnemers: 

Gezin 1
Moniek (40 jaar) Medewerkster Travelhome  
Jay (46 jaar) man 
Joe (12 jaar) (bonus)zoon 

Campertype- en verhuurder:  
Saver 4 van CanaDream (ter plekke de MH-C toegewezen gekregen)

Gezin 2
Ghedy (46 jaar) 
Jochem (50 jaar)
Robyn (18 jaar)
Mats (15 jaar)
Loek (7 jaar)

Campertype- en verhuurder:  
Saver 6 van CanaDream (ter plaatse de MH-L toegewezen gekregen)

Totale kosten benzine: CAD$790,51 op basis van de MH-C en CAD$972,71 op basis van de MH-L 
Totale kosten campingovernachtingen vooraf gereserveerd inclusief ferryovertochten van en naar Vancouver Island en gepersonaliseerd tourboek: €1533 (15 nachten / 3 personen - camper tot 30ft – Saver 4 CanaDream) 
Totale kosten campingovernachtingen vooraf gereserveerd inclusief ferryovertochten van en naar Vancouver Island: €1928 (15 nachten / 5 personen - camper tot 33ft – Saver 6 CanaDream) 
Totale kosten Uber en taxi’s inclusief fooi: €103,58 per gezin
Totale kosten boodschappen gezin 1: € 796,10  
Totale kosten boodschappen gezin 2: €1201,39
Totale kosten uiteten/drankjes gezin 1: €514,33
Totale kosten uiteten gezin 2: €712,57
Totale kosten parkeren Whistler volledige dag 1 camper: €22,20
Totale kosten internet gezin 1: €70,- voor 40GB bij KPN / gezin 1
Totale kosten internet gezin 2: €105,- voor 60GB bij KPN / gezin 2
Totale kosten eTA Canada gezin 1: €13,62
Totale kosten eTA Canada gezin 2: €22,70
Totale kosten wasmachine: CAD$6,- (je betaalt per wasmachine CAD$3,-)
Totale kosten droger: CAD$6,- (je betaalt per droger CAD$3,-)
Totale kosten parkeren Amsterdam Schiphol: €130,- per auto

 
Kosten excursies en bezienswaardigheden:
Discovery Pass Parks Canada: CAD$151,25 per camper
Cycle City Tours Vancouver - half day bike rental (3-5 uur): CAD$44,- per volwassenen en CAD$39 per kind t/m 12 jaar inclusief verzekering en exclusief lokale belastingen
Fly Over Canada (vooraf gereserveerd): CAD$30,- per volwassenen en CAD$20,- per kind t/m 12 jaar exclusief lokale belastingen
North Island Wildlife Recovery Centre: CAD$15,- per volwassenen en CAD$6,- per kind t/m 16 jaar exclusief lokale belastingen
Whale watching Campbelle River (vooraf gereserveerd): CAD$270 per volwassenen en CAD$240 per kind t/m 12 jaar exlcusief lokale belasting 
Zipline Whistler Bear Tour (vooraf gereserveerd): CAD$169,99 per volwassenen en CAD$139,99 per kind t/m 12 jaar exclusief lokale belasting
Zipline Whistler Eagle Tour (vooraf gereserveerd): CAD$189,99 p.p. exlcusief lokale belastingen
Golden Skybridge + Railrider Mountain Coaster (vooraf gereserveerd): CAD$71,49 per volwassenen en CAD$46,47 per kind t/m 12 jaar exclusief lokale belastingen
Columbia Icefield Adventure inclusief Skywalk (vooraf gereserveerd): CAD$126 per volwassenen en CAD$81,90 per kind t/m 12 jaar exclusief lokale belastingen
Shuttle Lake Louise & Moraine Lake (vooraf gereserveerd): CAD$43,50 totale kosten inclusief lokale belasting 
Banff Gondola (vooraf gereserveerd): CAD$69,- per volwassenen en CAD$44,85 per kind t/m 12 jaar exclusief lokale belastingen 

*Alle euro bedragen zijn inclusief koersopslag 

Na iets meer dan een jaar bezig te zijn geweest met de voorbereidingen voor onze reis naar West-Canada is het dan eindelijk zo ver. We gaan beginnen aan ons grote avontuur door West-Canada. We hebben gisteren al online ingecheckt bij Air Canada. Dit ging niet geheel zonder slag of stoot, want van de 8 personen die we hebben ingecheckt, hebben we maar van 7 personen de boardingpassen ontvangen. We kregen de melding "see an agent at online check-in". Ach ja, dit mag de pret niet drukken en het zal vast allemaal wel goedkomen. We horen en zien dit wel eens vaker, en vaak gaat het dan om een extra veiligheidscheck. 

 

We hebben op zich goed geslapen. Wel wat kort, want onze wekker gaat om 05.00 uur. Onze vlucht met Air Canada vertrekt pas om 12.15 uur, maar het advies dat ze geven in de app van Air Canada (een echt fijne en handige app) is om 4 uur van tevoren aanwezig te zijn. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de drukte op de luchthaven. We reizen ook in het hoogseizoen (zomervakantie). We frissen ons even op en pakken onze laatste toiletspullen snel in. Om 06.30 uur komen we bij onze familie/vrienden, en van daaruit vertrekken we 10 minuten later naar Amsterdam Schiphol. We stoppen nog even onderweg voor een lekker bakje koffie. Die kunnen we vandaag wel goed gebruiken. Na onze korte koffiestop rijden we door naar onze gereserveerde parkeerplekken in Aalsmeer, die we vooraf via Parkos hebben geboekt. Het scheelt namelijk aanzienlijk in de kosten als je kijkt naar wat een parkeerplaats bij Amsterdam Schiphol zelf kost. Ook hebben we al eerder ervaring met Parkos, dus we weten wat ons te wachten staat. We komen aan bij een parkeerterrein waar al een medewerker staat te wachten. We melden ons bij hem. We kunnen eigenlijk vrijwel direct instappen in de shuttlebus. De bestuurders van de auto’s rijden achter de shuttlebus aan en krijgen een parkeerplek toegewezen. Zodra zij ingestapt zijn, rijden we door naar de luchthaven waar we binnen 15 minuten zijn. We ontvangen nog even een visitekaartje met een telefoonnummer dat we bij terugkomst moeten bellen zodat ze ons ook weer op komen halen. Hier denken we voorlopig nog maar even niet aan.

 

Omdat we op tijd zijn, lopen we op ons gemak en met volle goede moed naar de incheckbalies van Air Canada. Het is er nog superrustig, dus we zijn binnen no time aan de beurt. Wat fijn zeg! We kunnen allemaal tegelijk aan één balie inchecken. Na even wachten krijgen we onze paspoorten en boardingpassen terug. We checken ze even, maar het zijn er maar 7 terwijl we toch echt met 8 personen reizen. Dit betekent dat we er nog steeds 1 missen. Na een aantal keer het paspoort van mijn man door het systeem te hebben gehaald, krijg ik het toch wel een beetje benauwd. Er blijkt iets te zijn met zijn namen waardoor het allemaal wat langer duurt. Laten we het erop houden dat het geen alledaagse Nederlandse namen zijn. Uiteindelijk verzekert de vriendelijke dame achter de balie ons dat het allemaal goed gaat komen. Gelukkig heeft ze gelijk, want na een uur bij de incheckbalie te hebben gestaan, kunnen we ons eindelijk begeven naar de security. Hier verloopt alles vlot en soepel. We halen koffie bij Starbucks en een broodje. Nadat deze op zijn, besluiten we alvast naar de gate te lopen. Het is nog best een eindje wandelen. We nemen plaats bij de gate en voordat we het weten, begint het boarden al. We vliegen eerst met Air Canada naar Montreal. Het is een fijne vlucht en de service aan boord is goed. We hebben dan ook helemaal niks te klagen. De 7,5 uur durende vlucht komen we door met wat series, spelletjes en een film. De kinderen hebben het ook echt supergoed gedaan en hebben zelfs nog wat geslapen.

 

Aangekomen in Montreal krijgen we via de app een bericht dat de doorvlucht vanuit Montreal naar Vancouver geannuleerd zou zijn. Dat is even schrikken, maar goed, we hebben 4 uur overstaptijd dus dat zal ook vast wel goedkomen. We maken ons nergens druk meer over. Alles komt altijd goed is ons motto. Dat blijkt ook hier weer, want enkel ons vluchtnummer voor de doorvlucht is gewijzigd. We krijgen nieuwe boardingpassen en daarmee is alles weer geregeld.

 

We hebben allemaal wat honger, dus gaan op zoek naar iets waar we kunnen eten en gezellig kunnen zitten. We komen uit bij Urbancave. We bestellen hier een smokey poutine. Dit is een Frans-Canadees gerecht dat je echt niet mag missen als je in Canada bent. Het bestaat uit frietjes, kaas en warme jus. Omdat onze eerste stappen op Canadese bodem een feit zijn, kunnen we hier dus niet omheen. We buiken even uit en lopen daarna nog een rondje over de luchthaven en bekijken wat winkels. Om 17.00 uur is het weer tijd om te boarden. Op naar onze eindbestemming: Vancouver. Nog geen uur later zitten we weer in de lucht. Om 20.20 uur landen we dan eindelijk in Vancouver.We hebben allemaal wat honger, dus gaan op zoek naar iets waar we kunnen eten en gezellig kunnen zitten. We komen uit bij Urbancave. We bestellen hier een smokey poutine. Dit is een Frans-Canadees gerecht dat je echt niet mag missen als je in Canada bent. Het bestaat uit frietjes, kaas en warme jus. Omdat onze eerste stappen op Canadese bodem een feit zijn, kunnen we hier dus niet omheen. We buiken even uit en lopen daarna nog een rondje over de luchthaven en bekijken wat winkels. Om 17.00 uur is het weer tijd om te boarden. Op naar onze eindbestemming: Vancouver. Nog geen uur later zitten we weer in de lucht. Om 20.20 uur landen we dan eindelijk in Vancouver.

 

Wat fijn is aan de wat latere aankomst in Canada, is dat je bij aankomst in het hotel vrijwel meteen naar bed kunt. Ook hier verloopt alles snel en soepel. Binnen een half uur staan we met al onze bagage buiten op de courtesy shuttlebus (te vinden op level 3) te wachten. Deze komt elk half uur: om kwart voor en kwart over het uur. Voor we het weten, komen we aan bij ons hotel. Omdat we allemaal moe zijn na deze lange reis, checken we in en gaan daarna direct door naar onze kamers. Wat is het zien van een bed fijn als je meer dan 24 uur wakker bent geweest.

 

Tip: download de ArriveCAN-app. Deze app is niet verplicht, maar wel erg handig. Je kunt vanaf 72 uur voor vertrek je douane- en immigratieverklaringen alvast digitaal indienen. Zo kun je bij aankomst de snellere express lanes gebruiken en tijd besparen bij de douane.

 

Sandman Hotel Vancouver Airport
Prijs: €200 per kamer op basis van 4-persoonskamer

Hallo jetlag!
Na op zich een prima nachtje te hebben geslapen, waren we om 04.00 uur eigenlijk al klaarwakker. Omdat het nog erg vroeg is, besluiten we toch nog even te blijven liggen. We draaien ons nog een paar keer om. Om 05.00 uur pakken we onze telefoon en tablet erbij om de tijd wat te doden. Om 06.00 uur besluit ik dat het welletjes is geweest en neem ik een heerlijke douche. Zodra iedereen gedoucht is en we ons allemaal klaar hebben gemaakt, lopen we naar de receptie waar de rest ook al klaarstaat. Ook zij hebben prima geslapen, maar waren al om 03.15 uur wakker. Nog een stuk eerder dan wij dus. Wij mogen dus echt in onze handjes knijpen.

 

Het is nog maar 08.00 uur, maar we zijn allemaal ready to go. Vanuit het thuisfront hebben ze ons een verontrustend berichtje gestuurd: door een aardbeving in Rusland zou er op Vancouver Island een tsunami kunnen komen. We laten het maar even op zijn beloop, want we kunnen er nu toch weinig aan doen. Voorlopig houden we alleen het nieuws in de gaten.

 

Het eerste ontbijt in Canada moet goed zijn. Dus op naar Denny’s. Vanaf het hotel loop je hier in ongeveer 7 minuten naartoe. Iedereen kijkt zijn ogen uit. Wat een ontbijt zeg! Vooral de jongens kunnen er maar niet over uit hoe groot de pannenkoeken zijn en hoeveel ze er krijgen. Onze buikjes zijn goed gevuld; hier kunnen we zeker tot het avondeten wel op teren. 

 

Precies om 12.15 uur komen onze Ubers aan. Mooi op tijd dus. Vanuit het hotel zijn we ongeveer 25 minuten onderweg naar de verhuurlocatie in Vancouver. We zijn zo benieuwd welke campers we mee krijgen. We hebben namelijk de Saver 4 en de Saver 6 geboekt. Dat betekent dat de verhuurder het campertype bepaalt en dat je dit dus pas ter plaatse te horen krijgt. Het enige dat we wisten, was dat de camper geschikt zou zijn voor 4 tot 6 personen.

 

Op de verhuurlocatie kunnen we onze koffers even stallen, want we zijn iets te vroeg. Niet veel later zitten we binnen aan de balie om de verhuurcontracten op orde te maken. Na het invullen van de papieren en het bekendmaken van het campertype gaat onze camperrondreis dan eindelijk bijna van start. Wij krijgen de MH-C mee en het andere gezin de MH-L, met nog geen 12.000 kilometer op de teller. We krijgen ook nog een korte persoonlijke uitleg en controleren de campers op schades. Daarna laden we onze koffers snel in. Klaar voor vertrek!

 

Na ongeveer 1,5 uur rijden we van het terrein van CanaDream af. Op naar de eerste stop: de Walmart natuurlijk. Net voordat we aankomen, gaat ineens de rookmelder af. Heel vreemd, want we ruiken niks en zien ook dat het gasfornuis uitstaat. Het alarm stopt gelukkig weer vanzelf. We besluiten de Walmart maar gewoon in te gaan.

 

Hier is alles groot, groter, grootst. De kinderen kijken hun ogen uit bij het snoep en speelgoed. Na 2,5 uur hebben we de boel wel bij elkaar, denken we. We laden de boodschappen snel in, doen nog een snelle stop bij de liquor store en willen dan op weg naar de camping. Althans, dat dachten we. Zodra we de camper starten, begint deze toch echt naar gas te stinken. We zetten de camper weer uit en laten de deuren en ramen openstaan, maar de gaslucht trekt niet weg. Omdat we het niet vertrouwen, bellen we CanaDream. Gelukkig zijn we nog in de buurt. Ze besluiten iemand langs te sturen.

 

Rond 19.30 uur komen we aan op de camping. Zo’n dag duurt toch altijd langer dan je denkt. De camping waar we verblijven is een stadscamping onder de rook van Vancouver. Perfect om Vancouver te verkennen. De jongens duiken nog snel even het zwembad in, dat tot 21.00 uur open is. Ondertussen pakken wij de koffers uit.

 

We hadden eigenlijk besloten om gezellig in het centrum van Vancouver te gaan eten, maar omdat het al te laat is, heeft dat geen zin meer. We bestellen daarom maar pizza’s. Ook niet verkeerd! Met een biertje en een stuk pizza in de hand sluiten we de avond af. De jetlag hakt er nog een beetje in. Het is weer een lange dag geweest. Morgen gaan we fris en fruitig Vancouver in. Benieuwd wat deze stad allemaal te bieden heeft.

 

Burnaby Cariboo RV Park and Campground - plek 208 en 209
Site with: Full Hook Up 

Vandaag zijn we gelukkig iets later wakker dan de nacht daarvoor: 06.30 uur. Dat is nog eens een schappelijke tijd. Om 07.30 uur kleden we ons aan en starten met een heerlijk bakje koffie uit de Nespresso-machine die we bij CanaDream hebben gehuurd. Voor de koffieliefhebber ideaal. De broodrooster komt tevoorschijn en we roosteren een paar bagels en boterhammen. We ontbijten met z’n allen buiten voor onze camper. Het zonnetje komt namelijk al lekker door. Dat belooft veel goeds voor de rest van de dag. Na het ontbijt doen we snel de afwas – opgeruimd staat netjes.

 

We bestellen weer 2 Ubers naar de stad en om 10.15 uur zijn we onderweg. De rit duurt wat langer dan verwacht: na zo’n 45 minuten komen we pas aan bij onze eerste stop. Onderweg rijden we door een straat waar alle zwervers en verslaafden zich verzamelen. Schijnbaar is dit de enige straat waar ze mogen komen. Wat een treurnis. Vooral de kinderen kijken hun ogen uit, maar wij ook. Het laat bij iedereen een diepe indruk achter.

 

Tijd voor iets leukers: fietsen! We laten ons afzetten bij City Cycle Tours, waar we fietsen huren voor een halve dag (3-5 uur). Een leuke manier om Vancouver per fiets te verkennen. Na wat papierwerk en instructies zijn we ready to go en fietsen richting Stanley Park. Een prachtig stadspark dat zelfs 10% groter is dan Central Park in New York. De zon schijnt volop – wat wil een mens nog meer?

 

We brengen de meeste tijd in Stanley Park door en fietsen de hele ronde van zo’n 9 km. We rijden langs het water via mooie boulevards en gezellige restaurants. Onderweg hebben we uitzicht op de skyline van Vancouver: schitterend. Bij de totempalen van Brockton Point maken we een korte stop, en bij Third Beach genieten we van het uitzicht en de zon. Even later komen we langs Second Beach Pool, een enorm zwembad. Wat een luxe voor wie hier woont. We sluiten af bij de Lost Lagoon – indrukwekkend! Het was een prachtige tour. 

 

Daarna fietsen we terug naar de haven en strijken neer op het terras van Tap & Barrel. We genieten van een lunch, een cocktail en de mannen van een biertje. Vakantie zoals vakantie hoort te zijn. Voor we de fietsen terugbrengen, rijden we nog even langs Canada Place om te vragen of we onze tickets voor de Fly Over Canada kunnen omzetten. We vinden 20.00 uur toch wat laat, omdat de jongens ook graag nog even willen zwemmen. Zonder problemen boekt de medewerkster onze tickets om naar 17.45 uur. Eerder lukt helaas niet, maar we zijn er heel blij mee. Tijd om terug te fietsen: rond 16.15 uur leveren we de fietsen zonder kleerscheuren weer in. Echt een aanrader, zo’n fietstocht door Vancouver!

 

Van al dat fietsen hebben we een lekkere (ijs)koffie verdiend. Die halen we natuurlijk bij Tim Hortons, onze favoriet. Omdat we nog wat tijd hebben, lopen we door naar Gastown om de beroemde stoomklok te bekijken. Het krioelt er van de mensen, maar bijzonder blijft het: zoveel publiek voor een klok die stoom blaast. Daarna lopen we nog even langs de Vancouver Whitecaps FC Team Store, waar Mats dolgraag een shirt wil kopen. Terwijl hij twijfelt over de prijs, genieten wij buiten van het zonnetje. Uiteindelijk hakt hij de knoop door: het shirt gaat mee naar huis.

 

We lopen op ons gemak terug naar Canada Place voor de Fly Over. Toen ik in 2011 in Vancouver was, bestond deze attractie nog niet, dus hij stond hoog op mijn lijstje. Je zit met 6 personen naast elkaar in een soort bank, die beweegt terwijl je op een enorm scherm door Canada vliegt. We zagen Alaska, skiden door de bergen, doken de onderwaterwereld in en dreven als cowboys dieren bijeen. Fantastisch en absoluut een aanrader!

 

Na afloop hadden we nog graag naar Robson Street gewild om te winkelen, maar iedereen is moe van alle indrukken. We besluiten een taxi terug naar de camping te nemen – waarschijnlijk beter voor de portemonnee ook. De jongens zijn door het dolle heen, want dat betekent dat ze nog kunnen zwemmen.

 

Terug op de camping maken we eerst een korte wandeling langs de rivier achter de camping. Het is er heerlijk rustig, af en toe komt er een hardloper voorbij. Joe hoopt hier al beren te spotten – hij liever dan wij. We hopen ze zeker nog te zien, maar liever vanuit de camper en op veilige afstand. In de campingwinkel halen we nog vuilniszakken en wat kleine dingen die we vergeten waren. Voorheen kregen we bij Walmart altijd stapels plastic tasjes, die we als vuilniszak gebruikten. Nu blijkt dat ze dat niet meer doen – jammer voor ons, maar beter voor de natuur.

 

Terug bij de camper trekken de jongens meteen hun zwembroek aan. Zolang het zwembad open is, zijn ze daar te vinden. Wij eten dus wat later vandaag, niet erg na die late lunch. We warmen de overgebleven pizza van gisteren op en sluiten de dag af met een warme douche.

 

Wanneer ik iets eerder klaar ben dan Jay en Joe, wacht ik buiten bij de receptie. Ineens moet ik denken aan mijn collega Joyce, die hier vorig jaar nog een beer over de camping zag lopen – op korte afstand. Ik krijg het er benauwd van, maar gelukkig hoef ik niet lang te wachten. Samen lopen we terug naar de camper en zoeken ons bed op. Het bezoek aan Vancouver was kort maar krachtig, maar wat hebben we genoten van alles wat de stad te bieden heeft.

 

Burnaby Cariboo RV Park and Campground - plek 208 en 209
Site with: Full Hook Up

Voor deze ochtend hebben we voor de zekerheid maar even de wekker gezet. Deze gaat dan ook om 07.00 uur af. We nemen vandaag de ferry naar Vancouver Island. Voor degenen die het zich afvragen: de eerdere berichtgeving over een mogelijke tsunami was later diezelfde dag alweer van de baan. Het advies op dat moment was om niet in zee te gaan in verband met een sterke stroming. Ons bezoek aan Vancouver Island kan dus gewoon doorgaan.

 

Nadat we onszelf klaargemaakt en weer heerlijk buiten ontbeten hebben, ruimen we op en koppelen de camper af. De jongens vermaken zich nog even met een potje voetbal. Om 09.00 uur vertrekken we: op naar de volgende bestemming. De ferry vanuit Horseshoe Bay vertrekt om 11.05 uur. Ze adviseren om een uur voor vertrek aanwezig te zijn bij de terminal. Doordat we op tijd zijn vertrokken (onder het motto ‘beter te vroeg dan te laat’), komen we rond 09.45 uur al aan. Het is nog erg rustig; we arriveren zowat als een van de eersten.

 

We hebben de ferry van tevoren al laten boeken door de campingagent, dus bij aankomst laten we onze reservering zien en ontvangen een ticket. We moeten om 10.30 uur boarden, dus we hebben nog even tijd om Horseshoe Bay in te wandelen. Jay scoort nog een magneet in een souvenirwinkel en we lopen naar het water, waar we de ferry al in de verte zien aankomen. Rond 10.20 uur wandelen we terug naar de camper. Niet veel later kunnen we al aan boord.

 

We zoeken een plekje waar we met z’n achten kunnen zitten. Het is nu even tijd om te ontspannen, want de overtocht duurt 1 uur en 40 minuten. We halen een cappuccino en een broodje en leunen daarna even achterover. Ook nemen we nog een kijkje op het sundeck. Niet verwacht, maar het is eigenlijk best lekker weer. We kijken of we nog iets van wildlife kunnen spotten, maar dat is helaas niet het geval. We maken wat foto’s en lopen nog een rondje over de boot. Hoe verder we naar voren lopen, hoe kouder en winderiger het wordt. Na een half uurtje buiten vinden we het welletjes en gaan weer naar binnen. Niet veel later begeven we ons terug naar de campers.

 

Op naar Tofino! Via een prachtige route rijden we vol verwondering richting onze bestemming. Ze zeggen dat de weg van Nanaimo naar Tofino de mooiste route is op Vancouver Island. We rijden langs uitgestrekte bossen en kustlijnen. Wat een vergezichten – ongelooflijk. Wel hebben ze hier momenteel te maken met bosbranden. Gelukkig alleen in hoger gelegen gebieden, maar we zien aardig wat blushelikopters heen en weer vliegen.

 

Van mijn eerdere bezoek herinner ik me vooral Cathedral Grove als favoriet. Je vindt daar de oudste bomen van heel Canada. Zodra we arriveren, blijkt het echter erg druk te zijn. Helaas is er geen enkele parkeerplaats beschikbaar, en we hebben er toch echt twee nodig. Superjammer, maar we besluiten al snel om het op de terugweg nog eens te proberen. Hopelijk hebben we dan meer geluk.

 

Onderweg stoppen we bij een schitterend viewpoint waar we natuurlijk nog wat foto’s nemen. Daarna rijden we door naar de camping. We maken nog een korte stop bij het Visitor Centre om te informeren wat we in één dag het beste in Tofino kunnen doen. Het weer is hier trouwens een stuk koeler: we komen van 29 graden, maar hier is het slechts 18. Eerlijk gezegd ideaal om morgen door het regenwoud te wandelen. Met een kaart en heel wat tips stappen we een half uurtje later weer naar buiten.

 

Het is nu nog maar een kleine 10 minuten rijden naar de camping. Om 17.30 uur arriveren we. Het is een redelijk nieuwe camping (pas 2 jaar oud) en ligt aan McKenzie Beach. Nadat we de campers hebben geïnstalleerd, besluiten we een rondje te wandelen. Je loopt vanaf de camping eigenlijk zo het strand op. We informeren ook nog even naar het huren van e-bikes om Tofino morgen te verkennen. We twijfelen, want de kosten zijn vrij hoog. Uiteindelijk besluiten we toch met de camper op pad te gaan – hopelijk lukt parkeren een beetje.

 

Terug bij de camper maken we een lekkere pasta. We sluiten de avond af met een drankje en duiken daarna moe maar voldaan ons bed in.

 

Tsawaak RV Resort - plek 9 en 12
Site with: Full Hook Up 

Na vannacht een aantal keren wakker te zijn geworden, zitten we om 08.00 uur alweer klaar in de startblokken. We genieten van ons ontbijt buiten, ook al is het nog niet heel warm. Ik vind dat een ontbijtje in de buitenlucht er toch echt bij hoort. Na het ontbijt vertrekken we; vandaag gaan we met één camper op pad. Wat is deze locatie mooi en bijzonder! Een paar van ons hebben nog nooit eerder door een regenwoud gelopen.

 

We beginnen de dag met een bezoekje aan de markt. Deze wordt elke zaterdag gehouden vanaf het Victoria Day-weekend in mei tot en met het Thanksgivingweekend in oktober. Het is leuk om er een keer overheen gelopen te hebben, maar heel groot is het niet. Het gaat vooral om lokale ambachtslieden die er een plekje hebben bemachtigd. Ze hebben allemaal hun eigen stijl (helaas niet die van ons), die de ruige kust weerspiegelt. De jongens zijn we op een gegeven moment kwijt, maar gelukkig treffen we ze verderop in de speeltuin aan.

 

Via internet vinden we een leuk koffietentje. Het is vanaf de markt een paar minuten lopen voordat we aankomen bij Harbourview Coffeehouse. De naam zegt het al: we hebben hier echt een geweldig uitzicht. Echt de moeite waard om iets te drinken! We genieten van onze koffie en sapjes met een amazing view. We zien zelfs een arend rondvliegen en een otter in het water spelen. Heerlijk om zo je dag te beginnen.

 

We doen nog snel wat boodschappen nu we toch in het centrum van Tofino zijn. Nadat alles binnen is, willen we een paar mooie wandelingen door het regenwoud maken in het Pacific Rim National Park. Dit park heeft zijn naam te danken aan het feit dat het letterlijk aan de rand van de Stille Oceaan ligt.

 

We beginnen met de Shorepine Bog Trail. Dit is een van de gemakkelijkst begaanbare paden in dit gebied. De route is 1 kilometer lang. Ook al lopen we nu niet richting zee en zijn er geen klimmetjes of bruggen, deze wandeling heeft wel echt iets – vooral iets griezeligs. Er is in velden of wegen niemand te bekennen, en overal staan borden die waarschuwen voor beren. We zien voornamelijk kromgegroeide bomen die niet veel hoger zijn dan een paar meter.

 

Na deze korte wandeling rijden we door naar de Combers Beach Trail. Deze trail is zelfs wat korter (0,8 kilometer), maar heeft wel een hoogteverschil van 33 meter. Daar doe je ongeveer een half uur tot een uur over. Combers Beach is rustiger dan het bekende Long Beach. Het pad leidt ons door het prachtige regenwoud naar een breed zandstrand. Ook dit strand is populair onder surfers. We spenderen hier wat tijd en de jongens komen al snel aan met prachtige schelpen en wat krabbetjes. We lopen via dezelfde route weer terug.

 

Het mooiste hebben we namelijk voor het laatst bewaard: Rainforest Trail, here we come! Het parkeren van de camper is even een uitdaging, want eigenlijk mag je er helemaal niet parkeren. We gokken het erop en krijgen de camper toch neergezet. We nemen wat ruimte in beslag, maar dat nemen we maar op de koop toe. Hopelijk controleert er niemand.

 

De Rainforest Trail bestaat uit twee aparte lussen met een totale lengte van 2,7 kilometer en een hoogteverschil van 91 meter. Het leuke is dat je door twee verschillende soorten regenwoud loopt, elk met een eigen karakter. We wandelen grotendeels over houten planken. Onderweg zien we reusachtige bomen, varens, allerlei planten en hangende takken begroeid met mos. Je merkt meteen dat de luchtvochtigheid en temperatuur hier anders zijn. Op een gegeven moment hebben we onze telefoons maar opgeborgen, omdat het eigenlijk te mooi is om vast te leggen. Een paar minuten later hadden we ze toch weer in de hand – het blijft te indrukwekkend. Hier spenderen we de meeste tijd.

 

Na beide lussen besluiten we nog een bezoek te brengen aan Long Beach. Tegen het einde van de middag komen we daar aan. Dit is toch wel echt het mooiste strand: een waar paradijs voor surfers. Het was redelijk fris, maar Joe en Loek hebben het toch gedaan – gezwommen in de zee! Ze mochten zelfs nog even met een paar andere jongens op een kleinere plank door de branding surfen. Geweldig om te zien hoe snel kinderen contact maken met anderen.

 

Hierna rijden we terug naar de camping. Omdat we nog pasta over hadden van gisteren, hoeven we niet lang na te denken over het eten: opwarmen en klaar. We sluiten de avond weer gezellig met z’n allen af onder het genot van een drankje. Op tijd duiken we ons bed in, want morgen rijden we naar de andere kant van het eiland: Campbell River.

 

Tsawaak RV Resort - plek 9 en 12
Site with: Full Hook Up 

Vandaag weer een reisdag voor de boeg na twee nachten in Tofino. Op naar drie nachten in Campbell River. Na een goed ontbijt en een korte koffiestop (hoe kan het ook anders) vervolgen we dezelfde route (Highway 4) richting Campbell River. Voor vandaag hebben we een aantal bezienswaardigheden op het programma staan. 

 

Nog maar net onderweg krijgen we een berichtje van de anderen met de vraag of wij de beer ook gezien hebben. Een zwarte beer zomaar langs de weg! Een beer? Nee, die hebben wij niet gezien. Ze gaven aan nog met hun lichten geknipperd te hebben, maar dat hebben wij volledig gemist. Omdat het allemaal zo snel ging, hadden ze helaas geen tijd om een foto te maken. Er was ook geen mogelijkheid om te keren. De stand is op dit moment dus 1–0 voor een deel van ons reisgezelschap. Laten we hopen dat we er nog meer spotten deze reis.

 

We maken eerst een korte stop bij de Taylor River Rest Area. Dit blijkt een populaire plek te zijn om wat foto’s te maken, te picknicken of een duik te nemen in het kristalheldere water. Daarna rijden we door naar de Cathedral Grove in het MacMillan Park. We gaan het nog een keer proberen. Deze keer hebben we meer geluk, want we kunnen beide campers parkeren. Het is een magische ervaring: reusachtige Douglas-sparren in een oase van weelderig groen. Sommige bomen zijn minstens 800 jaar oud. Echt leuk om onderweg even gezien te hebben! Ook is de wandeling zeer toegankelijk. Door de vele bosbranden is de rooklucht hier wel goed te ruiken.

 

De Little Qualicum Falls staan ook op het programma, maar wat we al vreesden blijkt te kloppen: de weg ernaartoe is afgesloten vanwege de bosbranden. Onderweg zien we opnieuw veel helikopters die nog steeds aan het blussen zijn en hun waterzakken vullen. Erg jammer, maar we doen er niets aan. Het is al erg genoeg met die vele branden. Als we nog eens terugkomen, staat deze plek zeker weer op ons lijstje.

 

Robyn wil graag een Wildlife Recovery Centre bezoeken. Dit stond op haar lijstje en het ligt niet ver van de route. Zo gezegd, zo gedaan: op naar het North Island Wildlife Recovery Centre. Het duurt even voordat we een parkeerplaats vinden, maar zodra de campers staan, kopen we bij de kassa onze tickets. Het is op zich leuk om hier wat tijd door te brengen en ook voor de kinderen interessant. Het centrum vangt gewonde dieren op die hier behandeld worden. Als ze herstellen, worden ze – indien mogelijk – weer vrijgelaten. We zien er verschillende roofvogels, raven, schildpadden, uilen en zelfs een zwarte beer. Dieren die niet meer terug de natuur in kunnen, vinden hier hun blijvende thuis. Na een klein uurtje lopen we via de souvenirwinkel weer naar buiten. Uiteraard met souvenirs die de kinderen van hun zakgeld gekocht hebben.

 

Via Highway 19A vervolgen we onze route. Deze weg staat bekend als de Oceanside Route. Het is veel leuker om Highway 19A dan de Highway 19 naar het noorden te nemen. Zo rijden we mooi langs de kust en komen we door allerlei leuke kustplaatsjes en vissersdorpjes. We maken een korte stop bij Union Bay. Het zonnetje schijnt heerlijk. We besluiten met z’n drieën even te genieten van het uitzicht en de rust hier. Daarna rijden we door naar de camping, waar de rest al aangekomen en geïnstalleerd is.

 

De camping is vrij groot opgezet en ligt aan de haven. De plekken staan redelijk dicht op elkaar, maar wij hebben geluk: we hebben beide een grote hoekplaats, dus best veel privacy. Verder ziet de camping er sfeervol uit, en je hebt er een prachtig uitzicht op de bergen op het vasteland. Nadeel is wel dat we ongeveer 20 kilometer van Campbell River afliggen. Het is niet anders.

 

Het inchecken duurt even. De vriendelijke medewerkster vraagt naar ons toilet in de camper, en vooral naar welke toiletchemicals we gebruiken. Blijkbaar heb je hier een heel specifiek soort nodig. We hebben er nog eentje zitten, maar we willen ook gebruikmaken van onze full hook-up plek. Dat betekent dat we eerst onze tanks moeten legen. De chemical die we erin hebben voldoet niet aan de eisen. Een supervriendelijke man brengt ons naar de algemene dumpplek. Nadat dat klusje geklaard is, brengt hij ons naar onze plek.

 

Eenmaal geïnstalleerd maken we meteen een rondje over de camping. Er is een restaurant aan de haven waar we een overheerlijk ijsje scoren. We nemen ook alvast een kijkje bij de wasmachines en drogers. Morgen willen we op ons gemak een wasje doen – dat hoort er natuurlijk ook bij. De rest van de avond doen we het rustig aan. De kinderen duiken het zwembad in. Na het eten spelen ze volgens ons wat spelletjes in de camper. Althans, dat dachten we… maar niks is minder waar. Als we ontdekken dat ze helemaal niet bij elkaar in de camper zitten, gaan we op onderzoek uit. Uiteindelijk treffen we ze in de haven aan, waar ze vrienden hebben gemaakt en samen aan het vissen zijn. Dat is natuurlijk ook veel leuker dan spelletjes binnen spelen!

 

Salmon Point Resort RV Park & Marina - plek R24 en R59
Site with: Full Hook Up  

We starten vandaag rustig op. In de ochtend relaxen we wat. Na het ontbijt maken we vanuit de camping een korte wandeling naar het strand. De zon komt al lekker door, dus we genieten van de zonnestralen en het uitzicht. Dit is ook een mooi moment om even contact met het thuisfront op te nemen. We bellen onze ouders en maken hen jaloers met het uitzicht waar wij tegenaan kijken. Joe en Loek staan natuurlijk weer bij het water, op zoek naar krabjes en vissen.

 

Als iedereen klaar is, rijden we naar Elk Falls Provincial Park, zo’n 3 kilometer ten noorden van Campbell River. We besluiten om ook hier met één camper op pad te gaan. Het blijkt een prachtig park te zijn, met verschillende wandelroutes. Wij kiezen voor de Elk Falls Trail vanuit North Campbell River. Het is een makkelijke wandeling, geschikt voor iedereen, met goed begaanbare paden. In totaal is de route zo’n 4,4 kilometer. Na de wandeling denken we na over wat we verder nog willen zien. Er is nog zoveel moois te ontdekken, maar uiteindelijk besluiten we om vandaag rustig aan te doen. Je kunt nu eenmaal niet alles zien, en af en toe op tijd rust nemen is ook belangrijk.

 

We rijden nog even langs de Walmart voor boodschappen, en ook de liquor store slaan we niet over. Daarna nemen we een kijkje in het centrum van Campbell River, waar we wat souvenirs shoppen. Jay brengt intussen een bezoekje aan de barbershop; hij vond het hoog tijd worden om zich eens goed te laten scheren en zijn baard te laten verzorgen. Wij lopen ondertussen door naar Meera Bakery, een superleuk tentje een stukje verderop. Hier serveren ze speciale koffies, maar ook gezonde soepen, sandwiches, salades en nog veel meer. We nemen binnen plaats en wachten tot Jay klaar is.

 

Wanneer we weer buiten komen, zien we dat Eagle Eye Adventures aan de overkant zit. We lopen er even naartoe om te vragen wat ze aanraden qua kleding. Het weer is niet al te best, en voor morgen voorspellen ze regen. Ze adviseren een sportlegging met een shirt en trui, waaroverheen je vanuit Eagle Eye Adventures nog een volledig wetsuit krijgt.

 

Terug op de camping is het tijd voor een wasje en… eindelijk onze eerste BBQ! We laden de boodschappen uit en lopen bepakt en bezakt terug naar de camper. De behulpzame man die ons eerder ook al geholpen had, ziet ons stuntelen en biedt meteen zijn karretje aan om de spullen naar de camper te brengen. Joe en Loek mogen met hem meerijden en krijgen zelfs een extra rondje over de camping. Onderweg vertelt hij dat er vanmiddag drie walvissen in de haven voorbij zijn gezwommen – één mannetje en twee vrouwtjes – die een hele show hebben gegeven. Wat jammer dat we dat gemist hebben!

 

Tot nu toe hebben we tijdens de reis overal nog te maken gehad met een fireban, waardoor we geen vuurtje mogen stoken en dus ook niet zelf kunnen BBQ’en. Gelukkig heeft deze camping een openbare gasbarbecue. Helemaal prima voor ons, en we maken er dankbaar gebruik van. Bij de BBQ staan ook picknicktafels. Terwijl we de tafels klaarmaken en de barbecue aansteken, spelen we een potje cornhole: een typisch Amerikaans/Canadees buitenspel waarbij je zakjes gevuld met bonen naar een hellend bord met een gat gooit. Het doel is om zoveel mogelijk zakjes door het gat te krijgen.

 

Omdat het fris begint te worden, verplaatsen de mannen zich naar binnen, waar een algemene ruimte is met een pooltafel. Zo kunnen ze hun skills oefenen en blijven ze een beetje in vorm voor de poolvereniging thuis. Wij dames besluiten dan maar om op te ruimen – veel steun van de mannen zit er immers niet meer in.

 

Ondanks dat we vandaag geen druk programma hadden, was het weer een geslaagde dag. Vanavond gaan we op tijd naar bed, want morgen staat er een hele gave activiteit op het programma waarvoor we vroeg uit de veren moeten.

 

Salmon Point Resort RV Park & Marina - plek R24 en R59
Site with: Full Hook Up  

Vandaag is eindelijk de dag aangebroken waar we allemaal zo ontzettend naar hebben uitgekeken. We hebben er lang op moeten wachten, maar vandaag staat er een whale watch van maar liefst zes uur op een zodiac op het programma. Alsof dat nog niet genoeg is, hebben we nóg een bijzondere gebeurtenis: Mats is jarig en mag 16 kaarsjes uitblazen! Na onze longen uit ons lijf te hebben gezongen en de jarige alvast een taartje te hebben gegeven, vertrekken we naar Eagle Eye Adventures voor dit geweldige avontuur. We parkeren de camper tegenover het kantoor, op een groot parkeerterrein. Het weer is wat omgeslagen en de voorspelling is winderig en regenachtig. Hopelijk valt het mee. Gelukkig gaat de tour wel gewoon door, al wordt de route iets aangepast. In plaats van naar het zuiden – waar normaal de orka’s te vinden zijn – varen we vandaag naar het noorden. Niet erg, als we maar wildlife te zien krijgen. We zijn al ontzettend blij dat de tocht doorgaat; je verheugt je hier al een jaar op, en dan kan het zomaar afgelast worden door slecht weer. Later horen we dat andere organisaties hun tochten vandaag wél hebben geannuleerd.

 

Gisteren hadden zich op het laatste moment nog twee andere Nederlanders aangemeld. Toevallig hebben zij ook bij Travelhome geboekt, en ze zijn laaiend enthousiast over hun camperreis. Leuk om te horen! “Vandaag hebben we een Nederlandse boot,” grapt de medewerker achter de balie. Dat blijkt niet helemaal te kloppen, want onze kapitein komt oorspronkelijk uit Frankrijk.

 

Nadat we ons in de charmante pakken hebben gehesen, lopen we naar de boot. Het is een zodiac, een open boot – veel avontuurlijker dan een overdekte. Smaken verschillen natuurlijk, maar wij vinden dit net wat leuker.

 

Al met al hebben we onderweg maar zo’n tien minuten regen gehad. De rest van de tijd bleef het gelukkig droog. Wel was het flink winderig, wat de tocht eigenlijk alleen maar avontuurlijker maakte. Het blijft spannend als de kapitein ineens zegt dat we walvissen naderen en we alert moeten zijn. We moesten met onze armen zwaaien als we iets zagen, want de kapitein stond achter glas en kon ons niet horen. En dan is het zover: we zien er twee! Het geluid van hun krachtige adem, het spuiten van water – indrukwekkend. Je tuurt de hele tijd over het water, niet wetend waar en wanneer ze weer boven komen. Een geweldige ervaring!

 

Niet veel later spotten we zeehonden en zeeleeuwen. Die laatste zijn écht groot – en qua herrie maken volgens ons de beste. We maken een korte stop bij Stuart Island voor de lunch. Eerst even een snelle sanitaire stop, want op de boot is dat allesbehalve praktisch. Daarna genieten we van ons lunchpakket: een sandwich, een overheerlijke zelfgemaakte koek, een zakje chips, een chocolaatje, een flesje water en koffie of thee. Uiteraard worden er weer wat chipszakjes en chocolaatjes geruild – niet iedereen had hetzelfde gekregen.

 

Kort na vertrek zien we opnieuw walvissen: een moeder met haar kalf en even later nog een groep van twee. Het lijkt wel alsof we omringd zijn! We blijven even liggen zodat we de tijd hebben om ze goed te bewonderen. Zo indrukwekkend om zulke enorme dieren van dichtbij te zien.

 

Alsof dat nog niet genoeg is, zien we een zeehond met een gevangen zalm. Hij slaat de vis hard op het water om hem te doden – een spectaculair gezicht dat we nog nooit eerder hebben gezien. Daarna varen we langs een eiland vol Bald Eagles (Amerikaanse zeearenden). Het zijn er zoveel dat we de tel kwijt raken. De reden: vissen die dood aan de oppervlakte komen door eb en vloed. Voor de arenden is het dus letterlijk vissen uit het water plukken. Wat een prachtige dieren – en zo duidelijk het verschil te zien tussen jonge en volwassen exemplaren.

 

Als afsluiter krijgen we ook nog een groep dolfijnen te zien. Wat zijn die ongelofelijk snel!

 

Eindstand van de dag:

7 walvissen

 

Heel veel zeehonden en zeeleeuwen

 

Heel veel Bald Eagles

 

Heel veel dode én springende vissen

 

Een groep dolfijnen

 

En ook nog heel wat zeekomkommers

 

Een geweldige tour dus, ook al hebben we geen orka’s gezien. Dat was wel een kleine tegenvaller, zeker omdat ze gisteren nog volop gespot waren. Maar na alles wat we vandaag wél hebben gezien, kunnen we absoluut niet klagen.

 

Na afloop rijden we terug naar de camping om ons even op te frissen. We hebben een uurtje voordat we weer weg moeten. Joe en Loek benutten dat uur door karts te huren op de camping – onvermoeibaar als altijd. Mats mocht als jarige kiezen waar we gingen eten, en hij koos voor het Oceanfront Restaurant. Een schot in de roos: heerlijk gegeten en een gezellige afsluiting van de dag. Daarna rijden we linea recta terug naar de camping. We zijn al de hele dag onderweg geweest en kruipen direct ons bed in.

 

Salmon Point Resort RV Park & Marina - plek R24 en R59
Site with: Full Hook Up 

Vandaag slapen we wat langer door dan de dagen ervoor. We doen het deze ochtend dan ook wat rustiger aan. Om 08.00 uur zijn we wakker en om 08.30 uur staan we naast ons bed. We maken onszelf weer klaar en bereiden weer een heerlijk ontbijtje, althans dat was de bedoeling. We komen erachter dat ons broodrooster niet meer werkt. Geen idee hoe dit kan, maar we krijgen hem echt niet meer aan de praat. Vandaag dus helaas geen geroosterde boterhammen. We zullen kijken of we later op de dag nog een nieuwe kunnen scoren. Dit is een zorg voor later in ieder geval. Na het ontbijt koppelen we de camper af. Het is tijd om Campbell River achter ons te laten en weer terug te gaan naar het vasteland. Om 10.30 uur zijn we dan eindelijk onderweg.

 

Op naar Whistler. Na een tankstop en – hoe kan het ook anders – een korte koffiestop bij de Tim Hortons zijn we weer onderweg. We kiezen ervoor om nog een keer via de Oceanside-route terug te rijden. Via onze navigatie komen we er eigenlijk al vrij snel achter dat we nog best een eindje moeten rijden naar de ferryterminal, dus we besluiten halverwege toch maar onze route naar Departure Bay via Highway 19 (snelweg) te vervolgen. Het advies om een uur voor vertrek bij de terminal aan te komen, zullen we vandaag niet gaan redden. Laten we hopen dat we nog op tijd zijn. Volgens de navigatie komen we ongeveer 20 minuten te laat aan, maar naarmate we de route volgen, loopt deze tijd steeds verder op. We beginnen nu wel peentjes te zweten. De planning heeft ons vandaag een beetje in de steek gelaten. Daar houden we het maar bij. Uiteindelijk komen we om 12.50 uur bij de ferryterminal aan. De ferry vertrekt om 13.20 uur. In plaats van een uur van tevoren zijn we er nu maar een half uur van tevoren. Gelukkig zien we nog een rij wachtende auto’s en campers. De man achter de balie geeft aan dat we echt maar net op tijd zijn vandaag. De ferry vanuit Horseshoe Bay naar Departure Bay heeft namelijk wat vertraging opgelopen. Mocht dat niet het geval zijn geweest, dan hadden we echt pech gehad. Wat een opluchting! We kunnen weer gewoon ademhalen. Neem ruim voldoende tijd als je via Highway 19A terug wilt rijden. Het voordeel is nu wel dat we niet lang hoeven te wachten en voordat we het weten zitten we op de ferry en varen we terug naar het vasteland. Zodra we een plekje op de boot hebben gevonden, nemen we een kijkje in de souvenirshop. Deze stelt eigenlijk niet veel voor, dus al snel zitten we weer terug op onze stoel. Ghedy, Loek, Jay en Joe nemen nog een kijkje op het buitendek. De rest gelooft het wel vanwege de harde wind. Binnen een mum van tijd zijn ze dan ook weer terug, want ze waaien zowat weg. We hadden het nog zo gezegd.

 

Al snel zitten we weer in onze campers en na ongeveer 10 minuten gewacht te hebben mogen we weer van boord af. We vervolgen onze weg via Highway 99, de Sea-to-Sky-route. Een hele mooie scenic route. Geen straf om deze te mogen rijden. We kijken onze ogen dan ook uit en worden getrakteerd op prachtige uitzichten. Op de route zijn verschillende uitkijkpunten. Echter, vrijwel alle uitkijkpunten zijn aan de andere kant van de weg. Bij de meeste is het niet toegestaan zomaar af te buigen naar de andere kant van de weg. Dit neemt niet weg dat er genoeg andere mooie dingen te zien zijn. Uiteindelijk kunnen we de camper toch even langs de kant zetten. We lassen hier dan ook meteen een korte pauze in. In de verte zien we met sneeuw bedekte bergtoppen. We smeren snel een boterham en peuzelen deze hier op. Op 2 kilometer ten zuiden van Squamish kun je ook nog de Sea-to-Sky-gondel nemen. Wij kiezen ervoor deze over te slaan omdat we later tijdens deze reis ook al de Banff Gondola hebben gereserveerd.

 

Net voorbij Squamish stoppen we even bij de Dollarama om te kijken of we hier een nieuwe broodrooster kunnen kopen. Pech voor ons, want dit zit helaas niet in het assortiment. Net voordat we de winkel willen verlaten, ziet Joe een grote chocolademunt liggen. Die koopt hij. Zo is ons bezoek aan de Dollarama toch niet voor niets geweest. We worden verwezen naar de London Drugs, een eindje verderop. Aan broodroosters hier geen gebrek. We pakken uiteraard de voordeligste. Naast de broodrooster (eigenlijk het enige wat we nodig hebben) lopen we toch weer met een beker voor Jay en een verrekijker voor Joe naar buiten.

 

Onderweg naar de camper worden we door een hele vriendelijke man aangesproken, omdat hij zich afvroeg welke taal we spreken. De man zelf komt oorspronkelijk uit Noorwegen, maar is 30 jaar geleden geëmigreerd naar Canada. Na even wat met deze man gekletst te hebben, lopen we door naar de camper. Op naar de camping.

 

Net voor de camper besluiten we nog een korte wandeling (500 meter enkel) te maken naar de Brandywine Falls. Het is een waterval van 18 meter hoog en is in de loop van miljoenen jaren door de Brandywine Creek uitgehouwen, althans dit is wat we lezen op het bordje bij de ingang. We bereiken de waterval uiteindelijk via de railroad.

 

Nu is het dan toch echt tijd om naar de camping te rijden, die nog geen 2 minuten van de Brandywine Falls verwijderd is. De camping is te bereiken via een best steile weg met heel wat bochtjes. Eenmaal boven aangekomen checken we in en rijden we door naar onze campingplek. De anderen zijn al een half uurtje eerder aangekomen. Ook hier wordt weer aangegeven dat er een fireban geldt. Het zou zo leuk zijn als we deze reis nog een vuurtje kunnen stoken.

 

We besluiten om met z’n allen bij het Brew Mountain Café te eten, aangezien er vanavond een burgerdeal wordt aangeboden. De hamburgers zijn zeker de moeite waard. Ze smaken echt heerlijk. Ernaast zit een soort game area. De kinderen vermaken zich hier prima en spelen onder andere een potje tafelvoetbal en air hockey. Terwijl wij wachten, vullen we alvast onze waivers in voor de zipline van morgen. Helaas begint het nu te regenen. Terwijl de kinderen nog binnen spelen in de game area, lopen een paar van ons alvast terug naar de campers. We drinken samen nog even een drankje en checken hoe laat we morgen aanwezig moeten zijn voor de zipline, die in de middag gepland staat. Ook de planning voor morgenvroeg wordt alvast bekeken. Wanneer de kinderen terug zijn, spelen zij nog een gezellig potje Skip-Bo. Wie er gewonnen heeft, mag Joost weten.

 

Tijd om naar bed te gaan. We zijn net op tijd binnen, want het begint alsmaar harder te regenen. Er komen zelfs later flitsen en onweer. Jay besluit bij Joe in bed te gaan liggen in de hoogslaper, want ook al is hij 12 jaar, de flitsen zijn duidelijk zichtbaar door zijn raampjes (ook met de gordijnen dicht), dus hij vindt het in zijn eentje bovenin op dit moment niet zo fijn.

 

Whistler RV Park & Campground - plek 071 en 072
Site with: Full Hook Up  

Whistler. Wat een prachtig dorpje! Overal heerst een gezellige sfeer en er is altijd wel iets te doen. In de zomer wemelt het er van wandelaars en mountainbikers, en vandaag merk je meteen hoe levendig het hier is.

 

Na het ontbijt stappen we in één camper en rijden richting Whistler. We parkeren op een van de vele parkeerplaatsen, maar let op: parkeren is hier niet gratis. Snel kopen we een dagkaart en leggen die voor het raam. Vanaf de parkeerplaats lopen we binnen enkele minuten het bruisende centrum in. Het is meteen duidelijk: het is hier ontzettend druk. Dit weekend wordt namelijk een grote mountainbikewedstrijd georganiseerd. Van 8 t/m 17 augustus 2025 viert Whistler twee decennia aan uitmuntende mountainbikeprestaties bij Crankworx. Het belooft een spectaculair evenement te worden!

 

We slenteren wat door de straten, bekijken de winkeltjes en lopen door naar de iconische ringen van de Olympische Winterspelen van 2010. De spanning van de dag bouwt zich langzaam op: straks staat er een avontuur te wachten dat we niet snel zullen vergeten – ziplinen bij Ziptrek Ecotours.

 

Robyn en Mats hebben de Eagle Tour geboekt, die om 13.10 uur start, terwijl de rest van het gezelschap de Bear Tour doet om 14.00 uur. Loek heeft voor de Eagle Tour net het verkeerde gewicht, dus wij splitsen ons op en kiezen voor de Bear Tour. De Eagle Tour telt vijf ziplines en gaat net iets hoger en langer dan de Bear Tour, die vier ziplines heeft. Korter en minder hoog, maar nog steeds een adrenalineboost van jewelste.

 

Robyn en Mats checken in en gaan met de gondel omhoog. Wij genieten nog even van een drankje voordat wij aan de beurt zijn. Ter plekke huren we een GoPro om elk moment vast te leggen. Eén voor één stappen we op de weegschaal, terwijl de gidsen Ollie en Annabel – beide ervaren en enthousiast – alles voorbereiden. Binnen tien minuten worden we met een busje omhoog gebracht.

 

Boven aangekomen zien we een netwerk van hangbruggen en paden die de Blackcomb- en Whistler Mountains met elkaar verbinden. Het uitzicht is adembenemend: bergen zover het oog reikt en een rivier vol helder gletsjerwater beneden ons. We razen van platform naar platform en voelen de adrenaline door onze aderen gieren. Bij de laatste zipline mag je, als je durft, ondersteboven naar beneden. Loek en Joe hadden hier al naar uitgekeken, en Jay kan het niet laten om ook mee te doen. De rest van het gezelschap kiest voor de ‘veiligere’ variant.

 

Na al deze adrenaline is het tijd om bij te komen. Bij Hot Buns Bakery genieten we van een broodje en een drankje. Vervolgens hebben we nog even tijd om te shoppen. Om 18.00 uur spreken we af bij de camper en rijden terug naar de camping. Eenmaal aangekomen pakken we snel onze stoeltjes en genieten van het uitzicht onder het genot van een drankje. De buurman schiet nog een paar foto’s en we raken aan de praat. Altijd leuk om een praatje te maken met een local!

 

De kinderen vermaken zich ondertussen met een potje frisbeegolf in het bos. Omdat we niet veel honger hebben, maken we een boterham met ei. Zoals altijd blikken we nog even terug op de dag, voordat we moe maar voldaan naar bed gaan.

 

Whistler RV Park & Campground - plek 071 en 072 
Site with: Full Hook Up  

Gisterenavond hebben we besloten rustig af te wachten wat deze dag ons gaat brengen. De kinderen willen graag een keer uitslapen, wat betekent dat we pas rond 10.30 uur op pad zijn. Niet erg hoor, het bevalt ons ook wel om ’s ochtends even rustig aan te doen. Het is tenslotte vakantie.

 

Vandaag gaat iedereen zijn eigen weg. Niet omdat we elkaar beu zijn, maar omdat de rest van de familie eerst naar de Brandywine Falls wil, terwijl wij daar twee dagen geleden bij aankomst in Whistler al zijn geweest. Niet erg, dat geeft ons de kans om het rustig aan te doen.

 

We hebben vandaag een behoorlijke afstand te overbruggen. Gelukkig brengt de prachtige weg ons door de Pemberton Valley naar Lillooet. Onze eerste stop is bij Duffey Lake. Ook hier kijken we onze ogen uit. De verrekijker gaat tevoorschijn en we proberen wildlife aan de overkant van het meer te spotten. Helaas zonder succes, maar we zien wel arenden overvliegen en genieten van de oprijzende bergtoppen, nog licht bedekt met sneeuw. Net voordat we willen vertrekken, komen we de rest van de familie tegen.

 

We vervolgen onze weg en ervaren steile beklimmingen en afdalingen, scherpe haarspeldbochten, eenrichtingsbruggen en wilde rivieren. Onderweg maken we een korte stop bij Seton Lake. Het is een prachtige plek om even te ontspannen en te genieten van het helderblauwe bergwater omringd door de bergen. Daarna stoppen we in Lillooet voor een lunch bij Tim Hortons.

 

Op naar de Historic Hat Creek Ranch. We rijden de hoofdweg van Lillooet op en zien de rest van de familie weer aan komen rijden. Niet zo verrassend, want er leiden niet veel wegen naar onze eindbestemming voor vandaag. Onderweg passeren we veel kleine, oude plaatsjes die herinneren aan de goudkoorts. De route naar de Historic Hat Creek Ranch maakt deel uit van de Gold Rush Trail. Het is een rustige weg en we zien het landschap langzaam veranderen van droger naar groener en vochtiger.

Om 16.30 uur komen we aan bij de Historic Hat Creek Ranch en voegen we ons weer bij de rest van de familie. Van de vriendelijke dame mogen we nog even naar binnen, omdat de ranch eigenlijk om 17.00 uur sluit. Gratis toegang voor dit bliksembezoek – super lief! We wanen ons even terug in de tijd, bezoeken enkele gebouwen die nog in originele staat zijn en leren over het leven van de goudzoekers. Er lopen nog mensen rond in authentieke kleding uit de Gold Rush-periode en we krijgen hier en daar een inkijkje in het dagelijks leven van toen. Uiteraard proberen wij ook ons geluk te vinden met goud, maar het half uur is al snel voorbij. We bedanken de vrouw vriendelijk en gaan terug naar de campers.

 

In Cache Creek vullen we nog even de tank van onze camper en kopen we snel een ijsje – altijd lekker, zeker met het warme, benauwde weer.

 

Daarna gaan we op weg naar onze camping in Knutsford. Eindelijk kunnen we hier voor het eerst een vuurtje stoken. Op de vorige plekken gold nog een fireban vanwege de droogte, maar hier mag het wel. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen. Bepakt met hout, dat we bij de receptie meteen kopen, rijden we naar onze plek. Zodra de campers zijn aangesloten, beginnen we met stoken. Het menu is ook meteen duidelijk: vlees op het rooster en BBQ’en maar. Uiteraard sluiten we af met marshmallows en s’mores, die we bij de eerste Walmart al hadden ingeslagen – het werd tijd!

 

Omdat de rit vandaag lang en vermoeiend was, gaan we vanavond op tijd naar bed.

 

Knutsford Campground
Site with: Full Hook Up  

Ook vandaag staat ons een lange reisdag te wachten. Er moeten nog wat boodschappen gedaan worden en de route die we vandaag afleggen is ongeveer 400 kilometer. Omdat het zo’n prachtig weer is, willen we graag een stop maken bij een meer waar we kunnen zwemmen. Bij de Walmart vraag ik aan een medewerker aan de kassa waar we dit het beste kunnen doen. Hij weet het niet precies en biedt zijn excuses aan. Geen probleem, soms weet je het gewoon niet. De mevrouw achter ons in de rij kan ons wél goed helpen: ze raadt Canoe Beach in Salmon Arm aan.

 

Niet veel later zijn we met onze camper onderweg naar Canoe Beach en het blijkt een uitstekende keuze. Het is een groot, openbaar zandstrand aan de oevers van Shuswap Lake, perfect om te picknicken. We nemen onze campingstoeltjes mee en zorgen dat de lunch niet vergeten wordt. We zoeken een mooi plekje uit, maar nog voordat we zitten, liggen de kinderen al in het water. Ze genieten volop van het zwemmen, terwijl wij rustig van het uitzicht en onze lunch genieten. Helaas moeten we na een tijdje toch weer door; er liggen nog veel kilometers voor ons.

 

Onze volgende bestemming is Revelstoke National Park. We rijden een stukje het park in en overwegen een bezoek aan de Revelstoke Dam, maar besluiten het niet te doen. Als we dit zouden doen, komen we in tijdnood en willen we niet te laat op de volgende camping aankomen. Dus rijden we door, via Highway 95 South richting Radium Hot Springs en Cranbrook.

 

Bij Canyon Hot Springs maken we een korte stop. Deze camping biedt heetwaterbronnen waar je kunt zwemmen, maar helaas alleen voor gasten die er verblijven. Jammer, dus rijden we weer verder. Terwijl we de camping af willen rijden, ziet Jay in zijn ooghoek plotseling een zwarte beer – onze eerste zwarte beer tijdens deze reis!

 

In mijn ooghoek zie ik een hardloopster aankomen, recht in de richting van de beer. Ik wil mijn raam opendraaien om haar te waarschuwen, maar het gaat allemaal te snel. Gelukkig ziet ze de beer op tijd en sprint ze zo hard ze kan terug. Wat een opluchting! We zijn blij dat we eindelijk een zwarte beer hebben gezien, ook al konden we er geen foto van maken. We rijden we hetzelfde rondje nog een keer in de hoop nog een glimp op te mogen vangen, maar de beer is spoorloos. De stand staat inmiddels gelijk: 1-1.

 

Vanuit hier rijden we via Glacier door naar Golden. Onderweg zien we nog drie herten. We merken dat we onze horloges moeten verzetten: het is hier één uur later dan waar we vandaan kwamen.

 

Bij aankomst op de camping hebben we hoge verwachtingen: het terrein is weids opgezet en adembenemend mooi. Alleen… wat een muggen! Tegen de avond zijn we allemaal helemaal lek geprikt. Een kampvuur met rook zou kunnen helpen om de muggen te verdrijven, maar helaas: geen geluk. Snel wat eten, en dan maar naar bed na een dag vol natuur, avontuur en onverwachte ontmoetingen.

 

Golden Riverfront Campground - plek RV7 en RV8
Site with: Electra / water

We verlaten de camping vandaag al erg vroeg. Niet dat het er niet mooi is, maar de muggen hebben ons vannacht volledig lek geprikt – meer dan twintig bulten per persoon! Voor de eerste keer ontbijten we vandaag binnen.

 

Onze eerste bestemming is de Golden Skybridge bij Cline River. Met knikkende knieën betreden we de entree. Thuis in Nederland hebben we al kaartjes gekocht, dus we zijn klaar voor de uitdaging. Met ons ticket mogen we twee hoge hangbruggen over. De hoofdbrug hangt ongeveer 130 meter boven een uitgestrekte kloof en is 150 meter lang. De tweede brug is iets lager, zo’n 80 meter, maar ook 150 meter lang en biedt prachtige perspectieven op het omliggende landschap. Vanaf de bruggen hebben we panoramisch uitzicht op de Rocky en Purcell Mountains, dichte bossen en een indrukwekkende waterval van 61 meter hoog.

 

Naast de hangbruggen biedt de Golden Skybridge tal van andere activiteiten, waaronder de Railrider Mountain Coaster. Perfect voor de kinderen en voor Jay natuurlijk. Een spannende rodelrit door het bos langs de rand van de kloof en berghelling. Terwijl de ene helft van ons gezelschap rodelend geniet, warmt de rest op in de zon. Na ongeveer drie kwartier is het eindelijk onze beurt. We lopen een stukje omhoog zodat we de rodelaars goed kunnen zien passeren.

 

Daarna sluiten we achteraan in de rij voor de iconische “touch the sky”-schommelbank. Jammer van de drukte, maar deze foto móet en zal er komen. Tot slot bekijken we de Giant Canyon Swing. Ik kan alleen maar denken: wie doet dit vrijwillig en betaalt er ook nog voor? Mij niet gezien.

 

Op de parkeerplaats spreken we af eerst een stop te maken bij de Natural Bridge voordat we doorrijden naar Emerald Lake. Onderweg merken we dat het steeds drukker wordt. Bij Emerald Lake aangekomen zien we het al: alle parkeerplaatsen zijn vol. Teleurgesteld keren we om.

 

Een nieuw plan: Takakkaw Falls. Volgens ons tourboek een must-see. Onderweg merk ik een gemiste oproep van Ghedy, maar zodra ik terugbel, is er geen bereik meer. Hopelijk zien we ze snel bij de watervallen. Een bordje waarschuwt dat grote voertuigen of trailers hier niet mogen rijden, maar we wagen het erop. De weg is een uitdaging: steile, smalle haarspeldbochten en scherpe bochten. Na een half uur bereiken we de parkeerplaats en zien we dat we een goede keuze hebben gemaakt: er staan al genoeg campers, maar gelukkig vinden we een plekje.

 

Vanaf de parkeerplaats is het nog een stukje lopen naar de waterval. Takakkaw Falls is een van de hoogste watervallen van Canada, met een indrukwekkende 300 meter. Hoe dichter we bij de waterval komen, hoe kouder het wordt en hoe meer waterspetters ons raken. In de verte zien we waaghalzen helemaal omhoog klimmen om nog dichterbij te komen. Het is een adembenemend schouwspel. Na wat foto’s en een flinke dosis bewondering wandelen we rustig terug naar de camper.

 

Onze weg vervolgt naar David Thompson Resort, camping Cline River, via Highway 1 en Parkway 93. De route is adembenemend, met onderweg al een glimp van de Icefields Parkway. Bergketens, meren en prachtige uitzichten zo ver het oog reikt. We stoppen nog snel bij Bow Lake. Gelukkig is het hier rustig, zodat we even mooie foto’s kunnen maken, want zodra wij weer instappen staat het vol.

 

Onderweg komen we een bord tegen dat de komende 230 kilometer geen mobiel bereik biedt. Joe vindt hier bedenkelijk wat van, wij zien het als een welkome rustpauze. Bij Saskatchewan Crossing slaan we af, en niet veel later spotten we nog een coyote en een hert.

 

Om 19.00 uur arriveren we op de camping. Gelukkig treffen we de rest van de familie ook weer. Zij durfden eerder niet helemaal naar de watervallen te rijden vanwege een bordje dat campers niet toegestaan zouden zijn. Blijkt dat het alleen voor trailers geldt.

 

We maken snel een pasta klaar en genieten bij ons kampvuurtje – zo blij dat dat weer kan – van een welverdiend diner. Onder het genot van een drankje kletsen we nog wat bij en duiken daarna tevreden ons bed in, na een dag vol hoogtepunten, spanning en prachtige natuur.

 

David Thompson Resort
Site with: Full Hook Up  

Vandaag staan we weer vroeg op. Rond 08.00 uur zijn we klaar en ontbijten buiten, in het zonnetje. We hebben afgesproken om om 08.30 uur te vertrekken, maar eerst wil ik nog even een korte wandeling maken naar Abraham Lake. Omdat we gisteren laat op de camping aankwamen, staan we dus vandaag iets eerder op. Via een pad door het bos komen we bij een uitkijkpunt met een prachtig zicht over het meer. Echt een topmomentje. Wie wat meer tijd heeft, kan hier zijn campingstoeltjes neerzetten en onder het genot van een drankje genieten van de zon. Om 08.30 uur zijn we weer terug bij de campers.

 

Vandaag rijden we naar Lake Louise, uiteraard met de nodige stops onderweg. Onze eerste halte is de gletsjer. Bij Saskatchewan Crossing slaan we rechtsaf en parkeren bij het Columbia Icefield Glacier Discovery Centre. Binnen zien we een Starbucks, maar de rij is lang en we willen niet te laat aankomen bij de gletsjer. Vanaf het Discovery Centre worden we eerst met een touringcarbus naar het beginpunt gebracht. Daar stappen we over op een speciale Icefields Explorer-truck, ontworpen voor steile hellingen van 32 procent. Wereldwijd bestaan er maar 24 van deze voertuigen; 21 zijn er nog in gebruik.

 

We krijgen ongeveer 25 minuten om over de gletsjer te lopen. Het gletsjerwater is drinkbaar, en Loek valt er zelfs in een wak. Hij wordt nat tot op zijn onderbroek, maar lacht erom. Hij zal vast niet geweten hebben wat "caution" betekent. Zijn Engels is nog niet zo goed. Hij is tenslotte ook nog maar 7 jaar.

 

Na deze bijzondere ervaring brengt de touringcar ons naar de Skywalk, een hangend glazen platform boven de vallei, 280 meter hoog. Ik loop er met knikkende knieën overheen en spot er een berggeit. Na een klein kwartiertje stappen we weer in de bus terug naar de campers. Voor vertrek halen we nog een welverdiende Starbucks-koffie en maken we snel een boterham klaar.

 

Omdat we geen bereik hebben en de rest van de familie gisteren al Peyto Lake bezocht heeft, rijden wij nu afzonderlijk verder. Onderweg stoppen we kort bij Saskatchewan Crossing: een gezellig plekje met een restaurant, winkeltjes en een benzinestation. Daar helpt een vriendelijke medewerker ons met het schoonmaken van de camperruit – we geven hem uiteraard een fooi. Vervolgens rijden we door naar Mistaya Canyon.

 

We vinden gelukkig een plekje voor de camper en maken een korte wandeling van 1,9 kilometer heen en terug. De Mistaya River stroomt met oorverdovend lawaai door de kloof. Het pad voert door het bos en langs een brug over de kloof, en nergens is het afgezet, dus we kunnen dicht bij het water komen. Terug naar de parkeerplaats is het een stevige klim, maar de uitzichten maken alles goed.

 

Ondanks de vele indrukken zijn we nog niet klaar. Met onze laatste energie bezoeken we Peyto Lake. Het meer heeft een betoverende turquoise kleur, veroorzaakt door fijngeweven gletsjergruis, met de Rockies op de achtergrond. Het is er druk, maar door even van het pad af te wijken, kunnen we toch mooie foto’s maken. Twee vriendelijke Zuid-Koreaanse meisjes helpen ons en wij helpen hen, wat resulteert in een leuke fotosessie. Onderweg terug naar de camper hoort Jay iets in de bossen en ontdekt een groot hert, dat hij filmt.

 

Bij aankomst op de camping horen we dat er afgelopen nacht een grizzlybeer is gespot. We drinken even wat en maken een klein snackbordje. Toch besluiten we een korte wandeling te maken. Bij een riviertje vermaken de mannen zich met steentjes gooien; Jay wint uiteraard. Op de terugweg zien we oudere berenpoep langs het pad en lopen snel terug naar de camping. Na een broodje ei (het is inmiddels 20.30 uur) en een warme douche duiken we tevreden ons bed in. We hebben weer een onvergetelijke dag achter de rug.

 

Lake Louise Campground - plek 102 en 104
Site with: Electra

Omdat we gisteren een drukke dag hadden, starten we vandaag rustig op. In Nederland hadden we al de shuttlebus naar Lake Louise en Moraine Lake geboekt. Het enige tijdslot dat nog beschikbaar was, was om 13.00 uur. Eigenlijk hadden we liever ’s ochtends gegaan, maar na de intensieve dag van gisteren komt dit prima uit.

 

We ontbijten zoals gewoonlijk buiten en zijn om 10.45 uur helemaal klaar. Op ons gemak rijden we eerst naar de dump om de tanks te legen en het water bij te vullen. De komende twee nachten hebben we namelijk geen voorzieningen. Daarna rijden we naar het Lake Louise Ski Resort, waar we de camper parkeren. Wat een drukte hier! Campers staan aan beide kanten van de weg, maar we weten ons ertussen te wurmen.

 

We zijn wat vroeg voor onze shuttlebus en vragen of het mogelijk is ons tijdslot te wijzigen, maar helaas is alles volgeboekt. Jammer, maar niks aan te doen. We halen een bak koffie en genieten op het terras van het resort van de zon. Nog even scoren we wat schattige sokjes met een beer en een eland voor Aliyah, onze kleindochter. Daarna melden we ons voor de shuttlebus, die ons eerst naar Lake Louise brengt.

 

Lake Louise is prachtig, maar ontzettend druk. Vooral veel Chinese toeristen, en het is voor ons een bliksembezoekje. Al snel stappen we weer in de shuttlebus naar Moraine Lake. Het is ongeveer een halfuurtje rijden. Persoonlijk vinden we dit meer veel specialer: in de winter is het bevroren en is de weg afgesloten, alleen toegankelijk voor skiërs. Onze buschauffeuse vertelt enthousiast over “The Boss”, een bijna 20 jaar oude grizzlybeer in Banff National Park. Deze beer weegt meer dan 600 pond, is al twee keer aangereden door een trein, maar leeft nog steeds en is verantwoordelijk voor 70% van de kleine grizzlyberen in het park. Wat een indrukwekkend verhaal!

 

Moraine Lake is werkelijk een plaatje. De turquoise kleur van het water is adembenemend en de omringende Rockies maken het compleet. We wandelen wat rond en maken de nodige foto’s voordat we teruggaan naar de shuttlebus die ons naar het Lake Louise Ski Resort brengt.

 

Vanuit hier rijden we meteen door naar onze camping in Banff: Tunnel Mountain, Village I. We rijden via de Bow Valley Parkway in de hoop nog wat wildlife te spotten, zoals beren. Het uitzicht onderweg is schitterend, maar helaas zien we geen beren deze keer. Niet erg, we hebben er eerder gelukkig wel één mogen bewonderen.

 

De camping is wederom prachtig: natuurcamping zonder elektriciteit en water, maar met mooie plekken en de mogelijkheid voor een kampvuurtje. Toen we richting ons veld reden, zagen we direct een elk in de bosjes grazen – wauw! Daarnaast wemelt het van de eekhoorns; zoveel soorten! Omdat morgen onze laatste volle dag hier is, pak ik alvast wat spullen in. De rest van de avond genieten we rond het kampvuur van een heerlijke BBQ en de prachtige natuur om ons heen.

 

Tunnel Mountain, Village 1 Banff National Park - plek H50 en H51
Site with: No services

Vandaag staat de Banff Gondola en een bezoek aan het dorp Banff op het programma. Vanaf de camping nemen we al vroeg de shuttlebus, die zowel bij de ingang als halverwege de camping stopt. Handig én gratis! In het dorp van Banff stappen we over op een andere bus die ons naar de gondel brengt, ook gratis dankzij onze Banff Gondola-tickets.

 

Omdat we nog iets te vroeg zijn om in de rij te staan (we kunnen pas vanaf 10.20 uur), genieten we eerst nog van een koffie in het zonnetje. Daarna sluiten we aan in de rij; het is een klein kwartiertje wachten voordat we de gondel in kunnen. De rit naar boven duurt acht minuten en voert ons helemaal naar de top van Sulphur Mountain. Het weer is ons goed gezind, en de uitzichten boven zijn adembenemend. Bovenop verkennen we het observatiedek en de promenade, en we spotten weer een nieuw “wild” dier: een bergmarmot. Via houten trappen kun je helemaal naar de top wandelen – een aanrader voor het mooiste uitzicht over Banff en de omgeving. We spenderen hier ongeveer anderhalf uur.

 

Onderweg naar beneden begint het te regenen en te waaien, waardoor de gondel flink beweegt. Deze ochtend hebben we echt geluk gehad met het weer! Terug in het centrum van Banff vermaken we ons ondanks de regen prima. Het dorp is prachtig en sfeervol. We slenteren door de straatjes, winkelen souvenirs en bezoeken The Spirit of Christmas, een winkel die het hele jaar door kerstspullen verkoopt. Ik scoor er een kerstornament van een camper – een beetje kitsch, maar ontzettend leuk.

 

Van al dat geslenter krijgen we dorst en drinken we een drankje bij de Canadian Brewery, een gezellige sportbar in Banff. Hier regelen we ook alvast onze check-in voor de vlucht naar Nederland morgen. Daarna zoeken we een restaurant uit voor vanavond en reserveren om 17.00 uur bij The Boss – toepasselijk, want gisteren vertelde ik nog over deze grizzlybeer-legende. Het diner is heerlijk en een perfecte afsluiting van onze laatste avond hier. Tijd vliegt voorbij.

 

Terug op de camping is het tijd om de koffers te pakken. Gelukkig kunnen we een deel van ons eten nog kwijt: onze achterburen, ook Nederlanders en net begonnen aan hun camperreis, nemen driekwart mee. Zo gaat er niks verloren. Koffers ingepakt, een laatste douche genomen, en daarna naar bed. Morgen om 05.30 uur gaat de wekker alweer; de reis terug naar Nederland begint dan helaas weer.

 

Tunnel Mountain, Village 1 Banff National Park
Site with: No services

Vandaag begint de dag vroeg: om 05.30 uur zijn we al uit de veren. De camper moet tussen 09.00 en 09.30 uur worden ingeleverd, en de rit naar Calgary duurt nog ongeveer anderhalf uur. Daarnaast vliegen we vandaag helaas weer terug naar huis.

 

We maken ons klaar, pakken de laatste spullen in en maken de camper nog even schoon. Bewust nemen we nog een moment om stil te staan bij het feit dat ons geweldige avontuur ten einde loopt. Tijdens een korte wandeling naar het toiletgebouw spotten Jay en Joe nog een coyote – een mooie herinnering die niemand ons meer afneemt.

 

Na een bezoek aan de algemene dump van de camping eten we onze croissantjes van gisteren als ontbijt in de camper, want er is geen tijd voor een rustig ontbijt. Zodra de tanks zijn geleegd, rijden we richting de verhuurlocatie van CanaDream in Calgary. Onderweg maken we nog een korte stop bij een benzinestation om de camper halfvol te tanken.

 

Bij de verhuurlocatie verloopt de controle soepel. We melden netjes dat één van de sleutels is afgebroken (Jay gebruikte per ongeluk de verkeerde sleutel voor het bagagevak) en dat de broodrooster het niet meer doet. Geen probleem: alles is snel afgehandeld. Omdat we iets meer kilometers hebben gereden dan ingekocht en de generator hebben gebruikt, worden deze details ook netjes afgewerkt. Buiten staan twee taxi’s klaar die ons naar de luchthaven brengen. Met acht personen en veel koffers is het passen en meten, maar binnen 15 minuten arriveren we al op de luchthaven.

 

Bij het inchecken worden we uit de rij gehaald en kunnen bij de balie voor Businessclass inchecken, hoewel de reservering niet naar Businessclass is omgezet. Ondanks een kleine miscommunicatie bij de balie verloopt alles verder soepel. Na een korte lunch en een blik in de winkels lopen we naar de gate. Tijdens de vlucht naar Montreal spelen we potjes Yahtzee via het entertainmentsysteem, wat erg leuk is – vooral als niemand je kan verslaan! Voor we het weten, landen we alweer in Montreal.

 

De overstap in Montreal verloopt vlot. Aan boord van het volgende vliegtuig krijgen we te horen dat er enige vertraging is vanwege een ontbrekend personeelslid. Dit vullen we op met films en series. Joe en Loek slapen bijna de hele vlucht, en hoewel slapen in het vliegtuig voor mij lastig is, halen we uiteindelijk de vertraging in en landen we op het geplande tijdstip.

 

Op Schiphol verloopt alles snel. Nadat we bepakt en bezakt buiten staan, moeten we wel even wachten op onze ophaalservice. Het is megadruk: toeterende auto’s, taxi’s en ander verkeer. Een verkeersregelaar helpt het verkeer te begeleiden. Een uur later arriveren we op de parkeerplek en zetten we koers naar Oirschot. Onderweg maken we nog een korte pauze bij de Starbucks om wakker te blijven. Door een flinke file op de A2 loopt de vertraging op tot zo’n 45 minuten richting Eindhoven, maar uiteindelijk arriveren we rond 16.00 uur veilig thuis.

 

Na meer dan 30 uur wakker zijn zijn we helemaal gesloopt, maar het was het allemaal waard. Wat hebben we genoten van deze fantastische camperreis! Vanavond gaan we op tijd naar bed om weer te wennen aan het ritme van Nederland.