Zoals altijd bracht papa ons ook ditmaal naar Schiphol. We waren ruim op tijd (drie uur voor vertrek is het advies, wij waren er drie-en-half uur voor vertrek). Helaas lukte het ons ook hier niet om via de Incheckpalen van KLM in te checken, we moesten even in de rij plaatsnemen.

Toen we eenmaal aan de beurt waren vertelde de dame van KLM ons dat we niet meer naast (of zelfs bij elkaar) konden zitten. We waren te laat zei ze… Nou dat was even schrikken. We waren juist zo op tijd. Helaas, ze kon niets meer doen voor ons. We zaten tien rijen uit elkaar. Even overwogen we om echt boos te worden, maar dat leek ons ook weer niet de juiste oplossing. We gingen ervan uit dat het bij de incheck-Gate wel zou gaan lukken.

Ook hier leek het geluk echter niet geheel aan onze zijde. Na lang wachten en net voordat we gingen inchecken had de Hoofd Grond Stewardes dan toch een oplossing voor ons gevonden: we mochten zelfs Business Class zitten. Het toestel was overboekt. En omdat wij al zo lang aan het ‘zeuren’ (niemand noemde dit woord, maar wij hadden al wel in de gate dat ze zowat moedeloos van ons werden!) waren kregen we de beste plaatsen. Ideaal dus! Super geregeld. De aanhouder wint!

De vlucht verliep prima. Aan boord kregen we verschillende kleine maaltijden en keken we naar een aantal films. Na ca. 12 uur vliegen landden we om 16.15 uur op Vancouver International Airport.
Bij aankomst moeten alle passagiers door de douane alvorens de bagage op te halen. Deze procedure duurde ca. 30 minuten.
Het oppikken van de bagage duurde aanzienlijk langer. Het tweede deel van de bagage liet erg lang op zich wachten, maar uiteindelijk hadden we na zo’n 50 minuten dan toch ook alle bagage weer compleet. We konden onze huurauto gaan ophalen.

We hadden een huurauto van Alamo gehuurd voor onze eerste dagen in Vancouver. De locatie van Alamo zit direct op het vliegveld en we hadden dus vrij snel onze huurauto. Het was een Dodge Charger. We hadden het Alamo Gold pakket gereserveerd en hiermee heb je de huurkosten, ongelimiteerd aantal km, alle verzekeringen, alle bestuurders en zelfs de eerste tank benzine reeds inclusief. Er hoeft dus niets meer voldaan te worden ter plaatse. Binnen vijftien minuten konden we op weg gaan naar ons hotel.

Voor onze eerste twee nachten in Vancouver hadden we het Best Western Vancouver Downtown Hotel geboekt. Een prima hotel met een ideale ligging om downtown Vancouver te bezichtigen.
Vanaf de luchthaven volgden we de Highway 99 North richting downtown Vancouver. We passeerden Granville Island en reden over de Granville Bridge. Direct na de brug moesten we de weg linksaf nemen. Hier lag de Drake Street. En ons hotel was eveneens gevestigd aan deze straat. Het hotel beschikt over een ondergrondse bewaakte parkeergarage en voor CAD$10 per dag kun je de auto daar parkeren. Ideaal voor ons dus. We parkeerden de auto en gingen op zoek naar onze kamer.
We hadden een kamer op de vijfde verdieping. En dat was mooi: niet te hoog, niet te laag. We hadden een prachtig uitzicht over Granville Island.

Direct nadat we ons wat opgefrist hadden zijn we op weg gegaan (per taxi, CAD$6 + fooi) naar de Vancouver Lookout. Het was namelijk inmiddels bijna zonsondergang. En het was een lekkere heldere dag geweest en dus konden we erg ver weg kijken. De entree bedraagt CAD$13,50 p.p.
We bleven boven genieten van het uitzicht (360 graden kun je over Vancouver en omgeving wegkijken) totdat de zon volledig onder was, dit was rond 20.30 uur.
De Vancouver Lookout ligt aan het begin van Gastown, HET winkel- en uitgaansgedeelte van Vancouver. We wandelden nog even door de straten van Gastown en kochten de eerste souveniers. Het was inmiddels donker en we namen een taxi terug naar ons hotel (CAD$8 + fooi).

In het Best Western Vancouver Downtown hotel is een vestiging van The Whitespot opgenomen. Het betreft een restaurantketen die overal in West-Canada te vinden is. We wilden hier graag even wat eten. Het was wel een zaterdagavond en dus moesten we even wachten voordat er een tafeltje vrij was. Inmiddels was het 21.30 uur en we vielen zowat om van de slaap/jetlag. We genoten van onze eerste Canadese maaltijd, maar om 22.45 uur gingen we dan toch echt heerlijk slapen…
… maar dat duurde niet lang helaas. Om 23.30 uur werden we plotseling gewekt door het brandalarm. In eerste instantie hadden we geen idee waar we waren en wat voor geluid we hoorden. Door de jetlag waren we helemaal van de wereld. Al snel liepen we, samen met velen anderen gasten, via de brandtrappen naar de receptie. Hier werd ons verteld dat het brandalarm op de tiende verdieping was afgegaan. Het was loos alarm, maar we moesten buiten wachten totdat de brandweer het sein ‘veilig’ had gegeven.
Onze eerste nacht in Vancouver begon dus pas echt na middernacht…