Deelnemers: 

Travelhomie Manon met haar partner Ben

Campertype en -verhuurders: 

Polaris 2 van Star RV (Tasmanië) 
Ultima van maui (Nieuw-Zeeland) 

Kosten verblijf en eten/drinken Tasmanië en Melbourne: 

Totale kosten campings: €179
Totale kosten hotelovernachting(en): €844
Totale kosten benzine: €185
Totale kosten internet (e-SIM): €13 (5 GB voor 30 dagen)
Totale kosten boodschappen: €120
Totale kosten uiteten/drankjes: €140

Kosten verblijf en eten/drinken Nieuw-Zeeland: 

Totale kosten campings: €419
Totale kosten hotelovernachting(en): €549
Totale kosten benzine: €507
Totale kosten internet (e-SIM): €27 (10 GB voor 30 dagen)
Totale kosten Uber: ca. €35
Totale kosten boodschappen: €828
Totale kosten uiteten/drankjes: €642

Kosten excursies en bezienswaardigheden Tasmanië en Melbourne: 

Holiday Pass – entree nationale parken: ca. €58
Great Cathedral and Glow Worms Tour - Mole Creek Karst NP: ca. €11 per persoon
Stoeltjeslift The Nut – Stanley: ca. €8 per persoon
Cradle Mountain Night Spotting Tour: ca. €42 per persoon
Shuttlebus Cradle Mountain-Lake St. Claire NP: €9 per persoon
Rinadeena, Rack & Rainforest treinreis: ca. €53 per persoon
Parkeren Queenstown (TAS): ca. €3 
Combinatieticket ‘Great Ocean Road & 12 Apostles tour’, ‘Phillip Island tour’ & ‘Melbourne Skydeck’: ca. €156 per persoon

Kosten excursies en bezienswaardigheden Nieuw-Zeeland: 

Christchurch Tram & Gondola combi: ca. €41 per persoon
Star Gazing Mt. Cook: ca. €77 per persoon
Royal Albatross Centre – Albatross Classic: ca. €33 per persoon
The Taieri Gorge treinreis: ca. €79 per persoon
Parkeerkosten Dunedin: ca. €8 voor een halve dag
Milford Sound Glass Roof Scenic Tour & Cruise: 
Parkeerkosten Queenstown (NZ): ca. €12 voor een volledige dag
Te Kano Estate Wine tasting: ca. €40 per persoon
Flying Fox - Heli and hike: €368 per persoon
Classic kayak Franz Josef Wilderness Tours: ca. €79 per persoon
West Coast Wildlife Centre – kiwi tour: ca. €23 per persoon
Hobbiton Movie Set tour: ca. €63 per persoon
Hot Water Beach schepjes huren: ca. €4 per schepje
Parkeerkosten Hot Water Beach: ca. €4 voor een middag
Watertaxi, hike & kayak combination – Abel Tasman NP: ca. €149 per persoon
Ferryovertocht Picton naar Wellington: €395
Wellington Cable Car tickets: ca. €7
Parkeerkosten Wellington: ca. €6 voor een avond
Combinatieticket ‘Cape Reinga + 90 Mile Beach tour’ & ‘Cruise Bay of Islands + dolphin spotting’: ca. €148 per persoon 
Ferry naar Waiheke Island: ca. €32 per persoon

Additionele camper gerelateerde kosten Nieuw-Zeeland:

Enkele reis toeslag: NZD 180
Campingstoeltjes: NZD 40
Campingtafel: NZD 29
Road User Charge Recovery fee: NZD 357
Gasfles: NZD 46
Tolkosten Auckland: ca. €2 per rit

Onze reis begint dit keer iets anders dan normaal. We moeten namelijk beide nog gewoon werken vandaag. Onze vlucht naar Australië vertrekt namelijk pas om 22.00 uur vanavond vanaf Schiphol.

 

Wanneer om 17.00 uur de laptops afgesloten zijn en de laatste dingetjes nog toegevoegd zijn aan de bagage, gaan we met de trein op pad naar Amsterdam. Ik voel toch wel enige spanning, aangezien we pas over ongeveer zeven weken weer terug zullen zijn in Nederland. Hebben we wel overal aan gedacht? Zodra we om 19.40 op Schiphol aankomen verdwijnt dat gevoel meteen en zitten onze gedachten juist bij wat er ons te wachten staat. We hebben super veel zin in deze reis! 

 

De rij bij de balie om de koffers af te geven is heel kort, waardoor we zo door kunnen wandelen. Bij de douane wachten we wel ongeveer 15 minuten, maar ook bij de paspoortcontrole kunnen we weer zo doorlopen. We zijn dus ruim op tijd bij de gate.

 

De eindbestemming voor dit eerste stukje van de reis is Hobart, Tasmanië. We vliegen met Emirates naar Melbourne, via Dubai. Het laatste stukje leggen we met Jetstar Airways af. 

 

De vlucht naar Dubai verloopt voorspoedig. Het eerste wat me opvalt is dat er voldoende beenruimte is. Dit is op zo’n lange vlucht altijd fijn natuurlijk. In een krappe zeven uurtjes landen we in Dubai. Het taxiën naar de gate duurt zo’n vijf minuten en eenmaal binnen gaan we weer door de security. Ook dit is weer een kwestie van minuten, want er staat geen rij. Onze ruimbagage wordt doorgelabeld naar Melbourne, dus ook daar hebben we geen omkijken naar. 

 

De totale overstaptijd voor ons is 2 uur en 15 minuten, maar dit is (wanneer je vlucht op tijd land en zelfs met wat vertraging) goed te doen. De terminal waar we aankomen vind ik niet heel groot, de wandeling duurt ongeveer 10 minuten. We nemen een ontbijtje bij een cafeetje in de terminal en gaan daarna weer op pad naar de gate.

 

Ook het tweede gedeelte van onze vlucht verloopt goed. De vluchten zijn op tijd en ook hier hebben we weer voldoende beenruimte. Bij aankomst in Melbourne halen we onze bagage op van de band. Aangezien we met een andere luchtvaartmaatschappij doorvliegen naar Tasmanië, had ik een ruime overstaptijd geboekt. Achteraf gezien was dit niet nodig geweest, maar dat weet je natuurlijk vooraf niet.

 

Jetstar Airways is een budget luchtvaartmaatschappij met veel kleinere vliegtuigen dan een Emirates bijvoorbeeld. De doorvlucht van Melbourne naar Hobart is maar een klein uurtje, dus voor dit kleine stukje vond ik luxe niet nodig. Het voordeel aan deze maatschappij is dat ze heel flexibel zijn in het bijboeken van bagage. Doorgaans mag je bij de korte afstandsvluchten namelijk maar 20 kilo bagage meenemen op je vlucht, terwijl je bij Jetstar dus de optie hebt om voor 30 kilo te kiezen (net zoals bij Emirates of andere grotere partijen die vluchten naar Australië/Nieuw-Zeeland voorzien). 

 

Helaas kreeg Jetstar een storing, zo’n 15 minuten voordat wij onze bagage mochten inchecken. Inchecken, bagage inleveren en boarden was allemaal niet mogelijk. Met een twee uurtjes vertraging gaan we uiteindelijk toch vliegen, nadat ze alle bagage handmatig hebben ingenomen. Een uurtje later landen we in Hobart. De luchthaven is ontzettend klein en de bagage ligt in een mum van tijd op de band. 

 

Rond 18.00 uur komen we bij het hotel aan in de stad, na een totale reistijd van 38 uur (deur tot deur). We zijn uitgeput van de reis, maar willen ook zo snel mogelijk wennen aan het nieuwe ritme. Na een douche lopen we dus de stad in, op zoek naar een plekje om te eten. We eten een heerlijke burger bij, hoe toepasselijk ook, The Burger. Daarna maken we tijdens de zonsondergang nog een wandeling door de stad en rond 21.30 uur vinden we het dan toch bedtijd. 

 

Locatie: Crowne Plaza Hobart by IHG

Om 6.30 gaat de wekker. Vandaag gaan we de camper ophalen!

 

Dit stukje van mijn reis zal ik niet met Ben doorbrengen, maar met een vriend (Thijmen) die toevallig al aan het rondreizen was in Australië. Ben heeft namelijk een conferentie voor werk in Hobart. 

 

Met de huurauto van Ben gaan we op zondagochtend pikken we eerst Thijmen op in zijn hotel en rijden we dan terug richting de luchthaven naar de verhuurlocatie van Jucy en Star RV. Ter plaatse blijkt dat we een upgrade hebben gekregen: we krijgen een gloednieuwe Polaris 2 van Star RV mee. Wat een mooie camper is dit! We zijn helemaal in onze nopjes. 

 

We hadden om 9.00 uur bij de verhuurder afgesproken en nog geen half uur later waren we al op pad richting de supermarkt (Woolworth) voor de eerste boodschappen. Op de parkeerplaats maken we snel even een boodschappenlijstje en daarna vervolgen we onze weg naar binnen. Thijmen waarschuwt me dat ik er niet vreemd van moet opkijken als er mensen op blote voeten rondlopen in de supermarkt. Dit schijnt in Australië namelijk regelmatig voor te komen en heel normaal te zijn. Ook vandaag zijn er inderdaad mensen op blote voeten boodschappen aan het doen. Het lijkt onderdeel te zijn van de relaxte strandcultuur waar Australië bekend om staat. 

 

Na de supermarkt rijden we tegen de klok in weg, richting Freycinet National Park. Aangezien het in eerste instantie het idee was dat ik dit stuk camperreis in mijn eentje zou gaan doen, had ik goede voorzorgsmaatregelen genomen. Ik had goed onderzoek gedaan naar de bestemmingen die ik wilde bezoeken, naar de campings die er waren en welke excursies me leuk leken om te doen. De meeste campings en een aantal excursies had ik dan ook voorafgaand aan de reis al vastgelegd. Op internet was ik tegengekomen dat er op Tasmanië lang niet overal goed bereik was en ik wilde voorkomen dat ik zonder bereik nog op zoek moest naar een beschikbare camping. 

 

Onderweg naar Freycinet National Park denk ik dat we al een aardig beeld hebben gekregen van wat we kunnen verwachten tijdens deze reis. Het is, met uitzondering van Hobart, niet druk op de wegen. En dat is aan één ding goed te zien: er liggen opvallend veel dode dieren langs de weg. 

 

Tasmanië kent heel veel soorten wilde dieren, waarvan het grootste gedeelte voornamelijk ’s nachts actief is. Deze dieren zijn veel verkeer niet gewend, plus de meeste wegen lopen midden door natuurgebieden. Deze onderdelen, in combinatie met het grote aantal dieren dat ’s nachts dus actief is, zorgt helaas voor aardig wat aanrijdingen in de schemertijd. Mijn advies zou dan ook zijn om het rijden, zeker van grote afstanden, te vermijden wanneer het schemert of donker is. Mocht dit toch nodig zijn, zorg er dan voor dat je je snelheid aanpast zodat er voldoende tijd is om de nodige dieren te ontwijken. Dit staat vaak ook op borden aangegeven in het verkeer.

 

Wanneer we bij Freycinet NP aankomen, is het laat in de middag. We stoppen bij het visitor centre, aangezien we een campingplaats hebben geboekt op een camping in het nationale park. Hier krijgen we ons plaatsje aangewezen. We hebben een plekje met stroom, dichtbij Richardsons Beach gekregen. De ranger gaf aan dat het maar goed was dat we een plekje vooraf hadden geboekt, aangezien ze t/m 14 maart helemaal volgeboekt waren. 

 

Na het koken en eten van een lekkere, maar snelle pasta besluiten we om nog naar Sleepy Bay te rijden om alvast rond te kijken. Het is een vrij smalle en bochtige weg, waardoor we hier pas in de schemer aankomen. Het heeft wel iets, maar veel zien we er niet van. We besluiten dan ook maar weer terug te rijden naar de camping en morgen nogmaals langs te gaan. 

 

Locatie: Richardsons Beach, Honeymoon Bay and Ranger Creek Campground
Prijs: ca. €10

Onze eerste nacht is goed verlopen. Deze camper heeft een echt matras achterin wat erg comfortabel is. Het enige “nadeel” aan deze camper is dat het bed vrij klein is. De afmetingen zijn zo’n 1.90cm bij 1.40cm, waardoor Thijmen vannacht iets minder comfortabel heeft geslapen. Hij sliep namelijk in een tentje. Let op: mocht je zelf ook overwegen een tentje bij je camper neer te zetten moet je dit van tevoren altijd even bekend maken bij de camping. Niet alle plaatsen zijn even ruim en het is dan belangrijk te weten of het tentje wel op de plaats past. In dit geval bij deze camping ging dat gemakkelijk. 

 

Na het ontbijt en het afbreken van het tentje gaan we op pad naar de parkeerplaats van de Wineglass Bay Lookout trail. We hebben nog geprobeerd om ergens ons afvalwater te dumpen, maar dit kan op deze camping helaas niet.

 

De Wineglass Bay Lookout trail is een absolute aanrader om te wandelen. Het uitzicht op de baai is echt heel erg mooi. Deze wandeling wordt door het nationale park als gemiddelde moeilijkheid bestempeld, wat voornamelijk komt doordat je een stuk naar boven moet wandelen. Wij vinden het in ieder geval een leuke wandeling en zijn in een uurtje weer terug bij de camper. Bij aankomst op de parkeerplaats was deze nog helemaal leeg, maar zo rond 10.30 uur zijn er nog maar weinig plaatsjes vrij. 

 

Na de wandeling gaan we opnieuw richting Sleepy Bay voor een nieuwe poging. Het pad naar deze baai duurt maar 5 minuutjes enkel, dus we vinden het geen probleem om deze nogmaals te bezoeken. Op het strand ligt een groot karkas, wat er echt al jaren moet liggen. Waarvan het precies is, daar komen we niet achter. Het is in ieder geval van een aardig groot zeedier geweest. We besluiten nog door te rijden naar de Cape Tourville lookout. Je kunt hier een rondje rond de vuurtoren lopen met weer het zicht op de open oceaan. Het weer is vandaag echt prachtig, dus we genieten van deze mooie uitzichten.

 

Na deze wandelingen in Freycinet National Park is het tijd om richting het noorden te gaan rijden. We stoppen rond 13.30 uur bij Beaumaris Beach, voor onze lunch. We warmen de restjes pasta van gisterenavond op, pakken onze zonnebril en slippers erbij en lopen naar het strand. We blijven een uurtje op het strand en vervolgen dan de weg richting Bay of Fires. Hier liggen een aantal gratis campings op een rijtje, maar je kunt deze niet van tevoren reserveren. Doordat het aanbod zo groot is, durfde ik het hier wel aan om deze nacht op de bonnefooi te doen. Rond 15.00 uur komen we aan op Jeanneret Beach Campsite, maar deze staat volledig vol. We rijden door naar Swimcart Beach Road Camping Ground en hier zijn nog wel een aantal plaatsjes. We parkeren de camper op een van de plekjes en trekken meteen weer naar het strand. 

 

Bay of Fires staat bekend om de oranje granieten rotsen die op het strand liggen, in combinatie met het heldere zeewater en de witte stranden. Ondanks hier een aantal campings zijn en sommige daarvan ook redelijk vol staan, is het niet zo dat het strand volledig vol ligt met toeristen. Alles behalve zelfs. We zien wel een aantal mensen op het strand, maar ik zou het er eerder rustig noemen dan druk. Je kunt hier dus heerlijk even tot rust komen na je reisdag! 

 

We maken een wandeling over de Bay of Fires en lopen daarna weer terug naar de camper. We zetten het tentje op (dit gaat al een stukje sneller dan gisteren) en pakken daarna allebei even een rustmomentje. Thijmen trekt er weer op uit naar het strand, terwijl ik eerst een douche neem en daarna een puzzelboek erbij pak. 

 

Vandaag kiezen we voor een broodje worst en nadat Thijmen ook gedoucht heeft spelen we samen nog een spelletje The Crew. Om 22.30 uur vinden we het mooi geweest en gaan we naar bed.

 

Locatie: Swimcart Beach Road Camping Ground
Prijs: €0

Opnieuw gaat de wekker om 8.00 uur. We beginnen een vast ritme te krijgen. Eerder had ik verwacht dat het opzetten en inpakken van het tentje nogal wat gedoe zou zijn (ondanks ik veel ervaring heb met het kamperen in tenten), maar dit valt echt reuze mee. Na het ontbijt en het opruimen van onze spullen rijden we naar Bridestowe Lavender Estate. Ik wilde hier super graag naartoe, omdat dit de grootste lavendel farm op Tasmanië is. Ik wist al dat de lavendel helaas niet meer in bloei zou zijn, dit gebeurt namelijk in december en januari. Ondanks dat de velden niet meer in bloei stonden, hebben we toch een rondje gelopen door de velden en een bezoek gebracht aan het cafeetje met bijbehorende winkel. Een lavendel latte met lavendel shortbread mag natuurlijk niet ontbreken tijdens dit bezoek, ondanks de hoge temperatuur van vandaag. 

 

Narawntapu National Park is de eindbestemming van vandaag. Voordat we hier aankomen, rijden we nog door de wijnregio Tamar Valley. Ook rijden we door een schitterend bos en pakken we meer dan eenmaal de verkeerde afslag. Oeps… 

 

Ook tijdens deze rit beseffen we weer dat alle dieren die we levend al hebben gezien, we ook dood op de weg zijn tegengekomen. Het is confronterend om zoveel verkeersslachtoffers te zien, maar het weerhoudt ons er niet van intens te genieten van de natuur en alles wat we meemaken. Zo zijn we wallaby’s, kangoeroes, hazen, pademelons (een soort kleine dwergkangoeroe) en al een paar slangen tegengekomen. Gelukkig zagen we deze slangen vanuit de camper over de weg glijden en zijn we deze niet op de camping tegengekomen, haha. 

 

Tijdens de rit geeft onze camper de melding dat de AdBlue bijna leeg is. Als je camper geen AdBlue meer heeft, kan het ervoor zorgen dat de camper niet meer start. Met deze reden hebben we even contact opgenomen met Star RV en zij gaven aan dat we dit bij bijna elk tankstation kunnen kopen. We nemen dus een kleine omweg vullen de tank dus opnieuw met AdBlue en mogen de rekening na de camperreis bij Star RV declareren. Ook tanken we nog even onze normale dieseltank vol, nu we toch hier zijn. 

 

Het visitor centre van Narawntapu National Park is al gesloten wanneer we hier aankomen. Dit is de laatste camping van de reis die niet van tevoren vast te leggen is. Ook hier zijn echter weer verschillende mogelijkheden, dus we rijden het park door om een camping te zoeken. We komen uit op Koybaa Campground, waar nog bijna helemaal niemand staat! Na het opzetten van het tentje maken we een snel verkenningsrondje over de camping, waarna we snel ons avondeten koken. Vanavond staat er rijst met een Mexicaanse saus op het menu.

 

Rond de schemering gaan we weer op pad met de camper. De wegen zijn hier allemaal gravel, waardoor je al niet hard kunt rijden. Toch letten we extra op, omdat we weten dat tegen deze tijd de meeste dieren tevoorschijn komen. We rijden naar Griffith Point en kijken hier snel rond. Daarna gaan we naar Bakers Beach. De intentie was om de Bird Hike te doen, maar we stuiten op een gigantische zandduin, door enigszins verwarrende (of eerder ontbrekende) bordjes. We klimmen de zandduin op en het uitzicht is onwerkelijk. Aan beide kanten kijken we uit over het nationale park. 

 

Narawntapu National Park wordt vaak omschreven als een toegankelijke wildernis. Ik ben nog nooit in een nationaal park geweest dat zo divers is in landschap. Je komt hier uitgestrekte grasvlaktes tegen, maar ook zandduinen, moerassen, watervlaktes, dichte bossen en een ongerepte kustlijn. Het was even klimmen door dit losse zand naar boven, maar wat een uitzicht. Dit zijn de momenten die nog lang zullen bijblijven…

 

Nadat we terug zijn bij de camper rijden we terug naar de ingang van het park. Hier ligt een van die grasvlaktes, waar we op de heenweg al meerdere kangoeroes en wallaby’s zijn tegengekomen. Het zit hier, zoals verwacht, vol met wallaby’s en pademelons. 

 

Eenmaal terug bij de camper gaan we moe, maar voldaan richting bed.

 

Locatie: Koybaa Campground
Prijs: ca. €10

Vandaag moeten we om 8.30 uur weg, dus we zetten de wekker een half uurtje eerder vandaag. We gaan vandaag namelijk een bezoekje brengen aan de kalksteengrotten in Mole Creek Carst National Park.

 

We hebben de Great Cathedral and Glow Worms tour geboekt. We komen op tijd aan bij het visitor centre, waarna we ervoor kiezen om naar boven te wandelen. Het wordt namelijk niet aangeraden om met een camper naar boven te rijden. We zijn ruim op tijd en het is heerlijk weer, dus de wandeling vinden we niet erg. We lopen door de bossen vol varens naar boven. 

 

De tour was leuk en duurde ongeveer drie kwartier. Onze gids deed dit al ontzettend lang en wist er dus ook heel veel vanaf. Je kon zien dat deze man trots was op de grotten en het leuk vond om zijn werk te doen. Ik vond het indrukwekkend om te zien en vond de glow worms een leuke toevoeging.

 

Nadat we weer naar beneden zijn gewandeld, rijden we richting Sheffield. In de maand november wordt hier een Mural Fest gehouden, waardoor dit dorpje bekend staat om de muurschilderingen. Het blijkt echt een heel schattig dorpje te zijn met veel leuke, authentieke winkeltjes. Tijdens de wandeling komen we een muurschildering tegen van een man met zijn alpaca en wanneer we vervolgens de straat oversteken staat dezelfde man met zijn alpaca aan de straat voorbijgangers te groeten. Blijkt dat deze man in de buurt woont en bijna elke dag met zijn alpaca aan de hoofdweg van het dorpje staat. Ontzettend aandoenlijk natuurlijk.

 

We kopen een zakje met snoepjes in de ‘Luv a Lollie’, eten een steak pie in een cafeetje en eten daarna in de camper nog de restjes van het Mexicaanse eten dat we gisteren hebben gemaakt. 

 

Nadat we boodschappen hebben gedaan in Sheffield gaan we richting de camping. Hier komen we rond 15.30 uur aan. We hadden op de planning om richting de schemering bij Lillico Beach te zijn, om ’s werelds kleinste pinguïnsoort te kunnen zien. Wanneer we een man op de camping spreken blijkt echter dat ze de vorige avond nog gewoon over de camping hebben gewandeld, dus dat we voor de pinguïns niet ver hoeven te gaan. We besluiten de gok te wagen en dus op de camping deze middag verder rustig aan te doen. We nemen een douche, maken wat puzzeltjes en rond 19.15 uur lopen we richting het strand (wat letterlijk onze achtertuin is eigenlijk). We blijven wel anderhalf uur wachten, maar helaas hebben we geen geluk vandaag. De pinguïns blijven weg vandaag. 

 

Omdat we nog niet gegeten hadden, bakken we laat in de avond nog pannenkoeken en sluiten daarna de dag af. Morgen hebben we namelijk een flinke rit voor de boeg. 

 

Locatie: Picnic Point Camping Ground West Ulverstone
Prijs: ca. €23

We hebben een ritme te pakken, want we staan weer om 8.00 uur op om te ontbijten en het tentje weer in te pakken. Na een aantal pogingen lukt het eindelijk om de grijswatertank te legen. We vermoeden dat de tank nog niet vol genoeg gezeten heeft of dat er misschien een kleine verstopping gezeten heeft, waardoor het water eerder niet wilde wegstromen. Hier hebben we vandaag geen last meer van, en we vullen de watertank meteen bij met vers water. Als dit gedaan is, vertrekken we richting Stanley. 

 

Ik heb lang getwijfeld of we deze omweg wel moesten maken vandaag. Stanley ligt namelijk op het meest noordwestelijke puntje van Tasmanië en onze route zou vrij ver heen en terug gaan over dezelfde weg. We besluiten toch om het te doen. 

 

De heenreis is vrij druk. Er is meer verkeer op de weg dan we de andere dagen bij elkaar hebben gezien (m.u.v. Hobart). Vanuit de verte kun je The Nut al zien liggen, waar Stanley om bekend staat. We rijden eerst een rondje door Stanley, wat een leuk kustplaatsje blijkt te zijn. We parkeren daarna de camper bij de stoeltjeslift. The Nut is een indrukwekkende tafelberg, wat eigenlijk een overblijfsel is van vulkanische activiteit. De bovenkant van de berg is vlak, waardoor je een kilometerlang uitzicht hebt over de noordkust van Tasmanië. 

 

Voor AUD 14,- per persoon kopen we een enkeltje voor de stoeltjeslift naar boven. Je kunt een rondwandeling maken over The Nut, waar wij zo’n 35 minuten over doen. De uitzichten zijn super mooi, maar er zijn twee nadelen aan deze wandeling. De eerste is dat er maar op een klein stukje bomen staan, waardoor je de hele wandeling in de zon loopt. Het tweede nadeel is dat wij, en de andere wandelaars, gestalkt worden door de vliegen die rond je hoofd blijven vliegen. Je kijkt er dus niet meer vreemd van op wanneer een tegemoetkomende wandelaar opeens met zijn/haar handen rond het hoofd aan het wapperen zijn om de vliegen weg te jagen. Gaf wel een komisch plaatje, moet ik eerlijk toegeven.

 

Weer bij het eindpunt aangekomen wandelen we te voet naar beneden. Het is een zigzag pad wat ontzettend stijl naar beneden loopt. Ik vind het niet erg om hier af te dalen, maar hier omhoog klimmen had ik toch wat minder leuk gevonden!

 

De overnachting van vannacht staat geboekt in de buurt van Cradle Mountain-Lake St. Clair National Park. We rijden dus nog zo’n 2,5 terug het binnenland in weer. We komen hier rond 17.00 uur aan.

 

De camping waar we verblijven ligt ongeveer 22 kilometer buiten het nationale park, maar is veel voordeliger dan de opties in het park. De eigenaar van de camping (Scott) is heel aardig en laat ons zelf een plekje uitkiezen op zijn camping. Er is geen bereik hier in de omgeving, maar Scott heeft wel wifi beschikbaar voor zijn klanten. Ik had het ook niet erg gevonden om zonder bereik te zitten, maar het is vooral praktisch voor het maken van de voorbereidingen voor de volgende dag.

 

De camping heeft een meertje waar we nog een wandeling rond maken. Daarna rijden we alvast naar het park, om een kaartje te zoeken van het park met alle wandelingen en dergelijke erop. Het visitor centre is niet meer open, maar op een andere camping hebben ze wel een kaartje van het park. Na het eten kijken we dus alvast naar de planning voor morgen, maken we nog een puzzel en proberen we nog vogelbekdieren te spotten bij het meer. Ze schijnen er vaak te zitten. Het is echter lastig om ze te zien, wanneer je niet helemaal weet waar je naar moet zoeken. We moeten het voor nu dus maar doen met enkel het geluid. 

 

Locatie: Cradle Mountain Fishery & Camping
Prijs: ca. €23

Voor het eerst deze reis slapen we een beetje uit. ’s Ochtends hebben we een vijf minuten regen, maar tot nu toe hebben we ontzettend geluk met het weer. ’s Nachts koelt het wel wat af, zeker op deze camping die wat hoger gelegen is. Overdag hebben we echter echt schitterend weer gehad tot nu toe.

 

Ook hoeven we niet in te pakken vandaag, want we komen vanavond terug op dezelfde camping. Rond 10.30 uur rijden we richting het nationaal park. Gisterenavond hebben we de wandelingen die we graag willen doen al uitgekozen, dus we gaan met een doel op pad. In het nationaal park mag je echter met je eigen voertuig niet komen. We rijden dus naar het visitor centre en kopen hier een kaartje voor de shuttlebus. Dit kaartje kost AUD 15,- per persoon en is 72 uur geldig, zodat je hier meerdere dagen gebruik van kunt maken als je dit zou willen. We stappen in de bus en rijden helemaal mee tot Dove Lake. Bij het bezoekerscentrum hebben ze ons aangeraden met de klok mee te lopen, dus we starten met de Dove Lake Circuit wandeling. Hier voegen we ter plaatse de Crater Lake Circuit wandeling nog aan toe, waar we net voor het einde van de lus de doorsteek voor maken. Thijmen had dit plan sowieso al, maar er staat in totaal voor beide wandelingen vier tot vijf uur voor geschreven. Ik wilde dus ter plaatse even kijken hoe het zou gaan, maar de Dove Lake Circuit ging me goed af en het was er mooi en rustig waardoor we samen de wandeling afmaakten. De doorsteek van Dove Lake naar Crater Lake was een pittige klim, in de hete middagzon. Hierdoor was het best even pittig op sommige momenten, maar nog steeds prima te bewandelen ook. Hoe hoger je gaat, hoe meer meertjes tevoorschijn komen. Erg leuk om te zien!

 

Eenmaal terug in de shuttlebus besluit ik terug te gaan naar de camper. Thijmen wil aan het begin van het park nog enkele korte wandelingen doen, dus hij stapt eerder uit. Bij het visitor centre besluit ik mezelf te trakteren op een koffietje en een plakje cake en loop terug naar de camper om het puzzelboekje weer tevoorschijn te halen. Wel verdiend! 

 

Uiteindelijk hebben we zo’n drie tot drieënhalf uur gedaan over de wandeling, omdat we het tempo aardig hoog hadden liggen. We merken sowieso wel dat wij als Nederlanders gewend zijn wat sneller te wandelen dan voor de meeste wandelingen aangegeven wordt. Thijmen kwam zo rond 18.00 uur terug bij de camper aan. We rijden terug naar de camping om hier de restjes pasta van gisteren op te eten en de afwas te doen. Daarna rijden we opnieuw terug naar het bezoekerscentrum, want hier worden we opgehaald voor onze excursie van vanavond: Guided night spotting tour van Devils@Cradle. 

 

We worden om 20.30 uur opgepikt in een klein busje. We zijn met ongeveer tien mensen en nog geen 500 meter nadat we zijn ingestapt, steekt er een wombat de straat over voor ons busje. Het zicht van een wombat is niet erg goed, waardoor ze regelmatig voor het verkeer de weg oversteken. Ze zijn daarnaast ook nog eens erg traag, waardoor ze goed te bewonderen zijn als er eentje over straat loopt ’s avonds. 

 

We rijden naar Ronny Creek, waar we vanmiddag ook al verschillende wombats zijn tegengekomen tijdens onze wandeling. Hier zien we opnieuw wombats, maar ook pademelons, wallaby’s en een buidelmarter met kleine witte vlekjes op zijn rug. 

 

Het is al flink afgekoeld vanavond, dus de verwarming in het busje voelt als een warm welkom (letterlijk) als we de bus weer instappen. Op de terugreis zien we ook nog verschillende possums door de bossen rennen. Onze gids maakt van deze tijd gebruik door nog verschillende verhalen te vertellen over zijn ervaringen met de beesten uit de omgeving. 

 

Locatie: Cradle Mountain Fishery & Camping
Prijs: ca. €23

De dag start vroeg vandaag. Om 6.30 uur gaat de wekker. We pakken snel de tent in en gaan op pad richting Queenstown. We hebben hier om 10.00 uur een excursie geboekt staan, maar hier moeten we 45 minuten vooraf aanwezig zijn. Doordat we niet weten wat voor wegen we gaan tegenkomen op dit stuk, besluiten we ruim op tijd te vertrekken. 

 

We komen op tijd aan op onze bestemming: Queenstown Railway Station. Er is een cafeetje aanwezig waar we nog een warm drankje halen, voordat we aan boord gaan van een klassieke stroomtrein. In elk karretje is een gids aanwezig die ons voluit verteld over de omgeving en de historie van de mijnstadjes en het regenwoud. 

 

De eerste stop die we maken is in Lynchford, ooit een levendig stadje vol goudkoorts. Het oorspronkelijke station is nog aanwezig om in rond te kijken, maar wij hebben onze zinnen gezet op het wassen van goud. Er is een grote bak waaraan we allemaal mogen plaatsnemen. We krijgen een korte uitleg over hoe we het beste goud kunnen vinden en we gaan enthousiast aan de slag. Zo’n tien mensen zijn gelukkig genoeg om een stukje goud te vinden, maar wij verlaten Lynchford helaas weer met lege handen. De ervaring van het goud wassen was echter leuk genoeg om niet het hoofd te laten hangen.

 

De volgende stop is de eindhalte van de trein, voordat we weer terugkeren naar Queenstown. Deze stop heet Rinadeena Station. We krijgen hier even de tijd om wat eten te halen en de locomotief van buiten te bewonderen. Op dit station wordt de locomotief omgedraaid, waardoor we nu aan het einde van de trein zitten in plaats van in het begin en zo weer beginnen aan de afdaling. 

 

Deze ochtend was een gezellige, informatieve ochtend. De gemiddelde leeftijd van de passagiers was overduidelijk hoger dan onze leeftijd, maar dat liet de pret natuurlijk niet drukken. Voor wie ruim de tijd heeft, is dit zeker een optie. Heb je wat minder tijd om te besteden? Dan zou ik persoonlijk deze excursie een volgende keer overslaan.

 

Om 13.00 uur stappen we de trein weer uit en gaan op weg naar een supermarkt voor de boodschappen voor de laatste dagen. Het blijkt een kleine supermarkt te zijn waar we eigenlijk net niet kunnen krijgen wat we willen hebben. We besluiten dus om ergens iets af te gaan halen vanavond. We zijn beide nog moe van de reis van vanochtend, dus deze middag doen we rustig aan. Op de camping is gratis wifi aanwezig, dus we nemen onze tijd om even contact op te nemen met ons thuisfront. Rond 18.00 uur rijden we terug naar het centrum, naar de pizzeria die we hebben uitgekozen. Tijdens het wachten spelen we een potje Rummikub. De pizzeria is niet het meest sfeervolle restaurant, dus we kiezen ervoor de pizza’s mee te nemen naar de camping en ze hier op te eten. 

 

Na het eten gaan we beide snel genoeg richting ons bed, want de afgelopen nacht was ons beide niet erg goed afgegaan. Het was aardig afgekoeld vannacht en Thijmen had op de grond gelegen vanwege een kapot luchtbed. Cradle Mountain-Lake St. Clair National Park ligt vrij hoog, waardoor het hier wat meer afkoelt dan op de eerdere locaties. Zelf heb ik een aardige verkoudheid opgelopen, dus ook mijn nachtrust kon beter. We gaan ervan uit dat aankomende nacht een betere nacht wordt voor ons…

 

Locatie: Queenstown Cabin & Tourist Park
Prijs: ca. €19

Veel beter uitgerust dan gisteren worden we rond 8.30 uur wakker. We maken gebruik van de douches, ontbijten en gaan daarna richting de Nelson Falls. 

 

Deze waterval ligt op de route die ik had uitgestippeld, dus we maken een snelle stop. De wandeling ernaartoe is makkelijk en vrij kort (ca. 1,5 km retour) en dus voor iedereen toegankelijk. Het is niet de meest indrukwekkende waterval die ik ooit heb gezien, maar hij ligt mooi in de bossen. Voor de hoeveelheid tijd die je ervoor kwijt bent om hierlangs te gaan, vind ik het wel een stop waard ook. 

 

Onze weg vervolgt door Franklin-Gordon Wild Rivers National Park naar Lake St. Clair. Wat een bijzonder mooie weg is dit! 

 

Bij Lake St. Clair kiezen we voor een wandeling die de drie uitzichtpunten die ik wilde zien combineert. Het is een wandeling van 4,7 km langs de Watersmeet Track, Platypus Bay en Larmairremener Tabelti. De Watersmeet Track loopt langs tropisch regenwoud-achtige vegetatie met veel informatie over de flora en fauna. Bij Platypus Bay hoopte we de vogelbekdieren te spotten, maar deze bleven lekker onder water. Als laatste komt er op de Larmairremener Tabelti wandeling het cultuurelement nog aan bod: dit is een Aboriginal Cultural Walk. Echt een aanrader deze combinatie van wandelingen!

 

Wanneer we terug zijn bij de camper eten we onze lunch en rijden we door naar onze eindbestemming van vanavond: Mount Field National Park. Bij het visitor centre verzamelen we alvast de informatie over de wandelingen, zodat we morgen optimaal gebruik kunnen maken van onze dag. Daarna rijden we naar de camping.

 

Tijdens mijn zoektocht naar de beschikbare campings, voorafgaand aan de reis, kon ik eigenlijk vrij weinig campings vinden in (de buurt van) dit nationale park. Er is een camping waar je op basis van ‘first come first serve’ kunt verblijven, maar in de recensies las ik vooral dat je hier dan al heel vroeg aanwezig dient te zijn. Vanwege de reistijd vanaf Queenstown en de overige stops onderweg die ik nog wilde maken, zou dat simpelweg geen optie zijn. Ik kwam dus uit bij Left of Field, Camping Gardens. Je dient hier echter minimaal twee nachten te verblijven. Dit is de reden dat ik we hier onze laatste nacht ook verblijven, in plaats van dat we alvast richting Hobart terug zouden keren.

 

De camping die in het park ligt, op basis van FCFS, was overigens om 11.00 uur ’s ochtends al volledig vol, vertelde de medewerker van het visitor centre ons. Hij gaf aan dat dit de laatste tijd elke dag het geval was, dus mocht je hier willen verblijven dan dien je echt bij de wisseling van de wacht aanwezig te zijn!

 

De Left of Field camping is een grote camping waar je dus wel vooraf je nachten kunt vastleggen. We werken onze planning nog even bij en koken vervolgens een rijstgerecht met kip teriyaki. Het is al aardig laat, want ze zitten pas om 21.00 uur aan ons avondeten. Morgen hebben we weer een drukke planning, dus na de afwas is het tijd om ons bed op te zoeken. 

 

Locatie: Left of Field, Camping Gardens
Prijs: ca. €28

Mount Field National Park is een ontzettend mooi park, zo hebben we ontdekt. Het park heeft twee gedeeltes: het “gewone” gedeelte en het alpine gedeelte. We besluiten eerst onze wandelingen in het gewone gedeelte te gaan doen. 

 

We parkeren de camper bij het visitor centre. De oorspronkelijke parkeerplaats (waar we gisterenavond nog wel konden parkeren) staat volledig vol en is vrij klein. Tegenover het visitor centre is echter een soort overflow parking waar veel meer ruimte is en de camper beter geparkeerd kan worden. We zien ook dat hier meerdere campers en caravans staan. Vanuit deze parkeerplaats starten we de Three Falls Circuit. Dit is een lus van ongeveer 7,5 kilometer die vier van de hoogtepunten combineert: Russell Falls, Horseshoe Falls, Tall Trees Walk en de Lady Barron Falls. Dit verklaart de naam dan ook wel, haha. 

 

Elke waterval die we tegenkomen is anders en de wandeling zelf is ook erg divers. Je loopt door een regenwoud, met lichte hoogteverschillen. Wanneer je in het gedeelte van de Tall Trees aankomt, loop je door een bos met de hoogste bloeiende bomen ter wereld. Super bijzonder om zoveel diversiteit in een relatief klein gebied te zien. 

 

Na de wandeling is de energie wel redelijk op helaas. We hebben zo’n twee uurtjes gedaan over de vorige wandeling, maar het hoge tempo van de eerdere dagen op Tasmanië beginnen langzaam z’n tol te eisen. We hadden nog plannen om vanmiddag een flinke wandeling te maken in het alpine gebied, maar nog een flinke wandeling zien we vandaag niet meer zitten. Helemaal opgeven willen we echter ook niet, dus we besluiten toch naar het alpine gebied te rijden en daar maar even aan te zien wat er mogelijk is nog. 

 

Er zijn verschillende alpine wandelingen, maar de meeste zijn vanaf gemiddelde moeilijkheidsgraad en enkele uren lang. Het nationaal park raad dus ook echt aan om goed voorbereid op pad te gaan. Het advies is om een goed gedetailleerde kaart aan te schaffen en bij de meeste wandelingen staat: alleen geschikt voor ervaren wandelaars. 

 

Er is een parkeerplaats voor auto’s en campers op zo’n dertig minuten rijden vanaf het visitor centre. De weg naar boven is vrij smal en steil, waardoor we eerder 45 minuten over deze rit doen. We dienen goed rekening te houden met de tegenliggers, maar gelukkig is het rustig en komen we maar vier tegenliggers tegen op onze weg naar boven. 

 

Rond 13.00 uur komen we aan op de parkeerplaats. We pakken snel wat lunch in en wandelen naar Lake Dobson, dat heel dichtbij de parkeerplaats ligt. Hier ploffen we neer bij een steigertje en eten in alle rust onze lunch op. Met ‘in alle rust’ bedoel ik ook écht in alle rust, want wat is het hier heerlijk sereen. Het meer lijkt verschillende kleuren te hebben, vanwege de dieptes van het meer. Vanwege de rust en het mooie uitzicht blijven we lekker een half uurtje zitten om te genieten. 

 

Na even bijgekomen te zijn met energie uit onze lunch en vitamine D uit het zonlicht, besluiten we de korste wandeling te doen die hier mogelijk is: de Pandani Grove track. Dit is een lusje rond Lake Dobson dat we graag nog even meepakken hier. Na ongeveer 2/3e van de wandeling komen we uit op een verharde weg, waardoor we besluiten om te draaien en hetzelfde stuk terug te wandelen. Het is geen straf dit stuk tweemaal te wandelen en we lopen liever niet over verharde wegen in deze mooie omgeving. Na een wandeling van drie kwartier komen we terug bij de camper en beginnen we aan de afdaling. 

 

Mount Field National Park is, zoals hierboven al gezegd, een schitterend park waar we achteraf gezien zeker wat meer tijd hadden kunnen doorbrengen. We hadden namelijk graag nog wel een langere wandeling in het alpine gedeelte willen maken. 

 

Rond 14.30 uur komen we terug aan op de camping, waar we alvast voorbereidingen treffen voor morgen. Morgen leveren we namelijk de camper weer in en gaan we richting Melbourne. We pakken onze tassen weer zo goed als mogelijk in met de spullen die we niet meer nodig hebben. We zorgen ervoor dat we de restjes opmaken van alles wat we nog in de camper hadden. Het is helaas niet toegestaan om etenswaren mee te nemen op vluchten binnen Australië, dus items zoals olie, peper en zout zullen we in Nieuw-Zeeland opnieuw moeten aanschaffen. Nadat we klaar zijn met de voorbereidingen spelen we nog een aantal potjes van The Crew en sluit ik mijn camperavontuur hier op Tasmanië met Thijmen af met een laatste nachtje in de camper.

 

Locatie: Left of Field, Camping Gardens
Prijs: ca. €28

Ergens tijdens deze reis wilde ik graag Mount Wellington nog bezoeken, aangezien ik had gelezen dat je hier een waanzinnig uitzicht had over de stad Hobart en omgeving. Na aankomst in Hobart hadden we maar één avond en tijdens deze avond was er absoluut geen energie meer om deze rit te maken vanuit Hobart. Het enige alternatief dat ik zag was om dat op deze ochtend te doen, voordat we de camper gaan inleveren en richting de luchthaven gaan.

 

Gelukkig mag je in Australië en in Nieuw-Zeeland bij de meeste verhuurders de camper ook ’s middags inleveren (in tegenstelling tot de verhuurders in Amerika en Canada). We staan dus een laatste keer op tijd op om op pad te gaan naar Mount Wellington. 

 

Het laatste gedeelte van de weg naar Mount Wellington is vrij druk. Er gaat één weg de berg op en we zijn duidelijk niet de enige die hier naar boven willen vanochtend. Het is wel een mooie weg waarin je merkt dat je steeds hoger komt en steeds meer uitzicht krijgt over het landschap. Eenmaal boven blijkt er een grote parkeerplaats te zijn. We stappen uit en bekijken meerdere uitzichtpunten met een korte wandeling. We hebben geen spijt dat we hiernaartoe gereden zijn, want het uitzicht is inderdaad prachtig. En het schijnt zelfs nog mooier te zijn tijdens de zonsopkomst of zonsondergang. 

 

Op de parkeerplaats maken we nog snel even de camper schoon. We zijn hier gisteren al aan begonnen, maar een aantal dingen kunnen natuurlijk pas op het einde gedaan worden. Hierna rijden we naar een dumpplek, die we hadden gevonden onderweg naar de verhuurder. Op de camping van gisteren was namelijk geen dumpstation aanwezig. Bij de dumpplek zorgen we ervoor dat alle tanks leeg zijn en dat we het laatste afval nog weggooien. Nu de laatste loodjes gedaan zijn, is het echt tijd om de camper in te gaan leveren. 

 

De Polaris 2 van STAR RV is ons ontzettend goed bevallen tijdens onze reis. De camper was nog vrijwel nieuw en reed heel fijn. Het keukentje is ruim genoeg om een prima maaltijd te kunnen koken tijdens de reis en ook in de koelkast kun je voor enkele dagen aan eten kwijt. In principe zouden we op de campings geen stroomvoorziening nodig hebben, aangezien onze huisbatterij elke dag tijdens het rijden weer volledig opgeladen werd. Er was zelfs een usb-aansluiting die gebruikt kon worden wanneer je geen stroomvoorziening beschikbaar had. Let wel: de overige stopcontacten zijn niet te gebruiken zonder stroomvoorziening, dus je kunt bijvoorbeeld geen grote apparaten gebruiken dan.

 

Elke camper heeft ook nadelen. Voor ons waren dit er twee: het bed achterin (wat overigens heerlijk slaapt vanwege het matras) is vrij klein en het gebruik van de wc in de camper is vrijwel oncomfortabel wanneer je de deur gesloten wil hebben. Heb je geen moeite met een knus bedje en vind je het niet erg om de deur iets geopend te houden tijdens een toiletbezoek? Dan is deze camper wellicht de juiste keuze voor jullie! 

 

Het inleveren van de camper loopt voorspoedig. Wederom zijn we de enige klanten aanwezig op de locatie en ze hebben dus direct tijd om onze camper na te lopen. We hadden ons volledig verzekerd bij de verhuurder, maar er is niets aan de hand. Of we een lift naar de luchthaven zouden willen? Ja, zeker! Binnen een half uurtje na aankomst bij de verhuurder staan we op de luchthaven van Hobart, klaar voor onze vlucht naar Melbourne. 

 

Doordat het inleverproces zo voorspoedig verliep, zijn we circa drie uur voor onze vlucht aanwezig op de luchthaven. Deze is echter super klein, waardoor we meer dan voldoende tijd hebben om bij de gate te komen. We geven eerst onze bagage af, waarna we naar de kleinste security check lopen die ik ooit op een luchthaven gezien heb. Zelfs het flesje water ,wat ik nog snel probeer leeg te drinken, mag gewoon meenemen de douane door. Wat een relaxte sfeer hangt hier! 

 

Om 16.45 uur vertrekt onze vlucht naar Melbourne. Deze vertrekt op tijd en net zoals op de heenreis duurt het maar iets meer dan een uurtje voordat we weer voet op vaste grond zetten. De vlucht van mijn vriend Ben is een half uurtje eerder geland, dus met z’n drieën gaan we op pad naar de verhuurmaatschappij van onze huurauto. Het is een twintig minuutjes rijden voordat we bij ons hotel midden in het centrum aankomen. Tijdens onze stop in Melbourne op de heenreis had ik het ook al gemerkt, maar het is hier aardig warm! De temperatuur vandaag is zo’n 38 graden, wat het ook een beetje benauwd maakt. Om 19.30 uur checken we in voor een verblijf van vier nachten in het hotel, frissen we ons snel even op en sluiten we de dag af met een maaltijd in een Grieks restaurant. We hebben volop verhalen uit te wisselen over onze ervaringen van de afgelopen dagen!  

 

Locatie: voco Melbourne Central, an IHG Hotel

We stappen als een van de laatste in de bus. Het valt me direct op dat het een heel gemengd gezelschap is, waar we vandaag mee op pad gaan. Zowel jonge als oudere mensen waren aanwezig, en bijna alle continenten waren vertegenwoordigd.

 

De eerste stop is voor een “morning tea”. Het is aardig warm vandaag en dat is zo vroeg in de ochtend al te merken. We krijgen wat te drinken en iets lekkers voor erbij en kunnen de omgeving zo’n kwartiertje verkennen, voordat we richting de Memorial Arch rijden. 

 

De Great Ocean Road begint officieel al in Torquay, maar de Memorial Arch wordt vaak gezien als het symbolische beginpunt van deze prachtige weg. Dit bouwwerk is gemaakt ter herdenking van de soldaten die de weg met de hand hebben aangelegd na de Eerste Wereldoorlog. Het is een bekend plaatje en je merkt dan ook dat veel reizigers hier een foto willen nemen met de bekende boog. 

 

We vervolgen onze weg naar Apollo Bay, waar we stopen voor de lunch. Het is een schattig dorpje met ontzettend veel eetgelegenheden en andere leuke, lokale winkeltjes. Na de lunch stappen we weer in en vervolgen we onze weg langs de kust en de vele mooie stranden. 

 

Voor de afwisseling is de volgende stop niet bij een kustplaatsje of een strand, maar juist in de bossen! We maken een begeleide wandeling naar de watervallen van Melba Gully. Onze tourgids is een echte Aussie, compleet met droog accent en verhalen over de natuur alsof hij er zelf tussen is geboren. Ik vind het heerlijk om naar zijn verhalen te luisteren. 

 

Het eindpunt, voordat we weer omkeren terug naar Melbourne, is ook het hoogte punt van de dag: The Twelve Apostles. Anders dan de naam doet suggereren, zijn er nooit twaalf apostelen geweest. Onze tourgids legt ons uit dat het er oorspronkelijk negen waren, maar er in 2005 en 2009 één zijn ingestort, waardoor er momenteel nog zeven overgebleven zijn. Ongeacht het er geen twaalf zijn, is het alsnog indrukwekkend om te zien. Terwijl ik geniet van het uitzicht, zie ik zelfs een pinguïn over het strand waggelen. 

 

Het enige wat ik jammer vond aan de tour is dat er bij The Twelve Apostles eigenlijk te weinig tijd hadden om hier uitgebreid rond te kijken. Er was voldoende tijd om naar het uitzichtpunt te lopen boven of beneden, maar beide opties zou je in de tijd niet redden. Zou ik hier op eigen gelegenheid zijn gekomen, dan had ik hier zeker wat langer de tijd genomen. Het is natuurlijk ook logisch dat we maar korter de tijd hadden, want de weg terug naar Melbourne is nog een flinke afstand. 

 

Op de terugreis stoppen we nog op één plek, namelijk bij de Loch Ard Gorge en ook hier zijn indrukwekkende kalksteen kliffen te zien. Het is super bijzonder om te zien hoe deze in laagjes lijken opgebouwd te zijn. 

 

Iets voor 17.00 uur gaan we dan echt op pad terug naar Melbourne en hier komen we net voor 20.00 uur weer aan. Het was een volle dag met een heleboel mooie uitzichtpunten en indrukwekkende stranden en rotspartijen. 

 

Na aankomst in Melbourne voegen we ons weer bij Ben en eten we samen een hapje in een Chinees restaurant. Ik sluit de avond af met een heerlijk ontspannen bad en ga daarna op tijd naar bed, na deze lange dag.

 

Locatie: voco Melbourne Central, an IHG Hotel

Vandaag is het tijd voor de Phillip Island Tour. Deze vertrekt echter pas in de middag, dus deze ochtend heb ik tijd om de vuile was van de afgelopen twee weken even weg te werken. Wanneer je bijna zeven weken op reis gaat, lukt het natuurlijk niet om voor al deze weken bagage mee te nemen. 

 

Ik ga dus op zoek naar een wasserette in de stad. Deze zijn er voldoende, dus ik kies er eentje die op ongeveer tien minuutjes van ons hotel vandaan zit. Ik heb meteen de was van de mannen ook meegenomen, dus zet drie machines aan en lees in de tussentijd dat deze draaien verder in mijn boek. Zodra de was ook in de droger is geweest, haal ik nog wat snacks voor de tour vandaag en ga daarna terug naar het hotel. 

 

De tour vandaag vertrekt van een ander punt, wat op 15 minuten loopafstand ligt van ons hotel. De bus vertrekt om 13.00 uur, maar we dienen een kwartier eerder aanwezig te zijn. Ook vandaag is het weer lekker weer, dus het is geen straf om even in de zon te wachten op de bus. 

 

Vandaag stappen we wat eerder in en halen we na onze stop nog een aantal mensen op. De bus is wederom gevuld met een verscheidenheid aan toeristen. We vertrekken langs de kust richting Moonlit Sanctuary, waar ontzettend veel verschillende soorten dieren zijn opgevangen. We zien hier koala’s, kangoeroes, wombats en nog veel andere soorten dieren die Australië rijk is. We spenderen hier zo’n klein uurtje, voordat we doorrijden naar onze volgende bestemming. 

 

Spontaan stoppen we bij een parkeerplaats langs de weg. De tourgids heeft namelijk koala’s in de boven gezien bij deze parkeerplaats. Hij leert ons hoe we ze kunnen spotten en we zien inderdaad drie koala’s hier. Wat ik heel opmerkelijk vond is dat elke koala maar in ca. twee bomen verblijft zijn/haar hele leven! De eucalyptus bladeren die ze eten zorgen ervoor dat ze erg traag worden en ze slapen zo’n 18 tot 20 uur per dag. Ze bewegen dus zo weinig mogelijk en hierdoor zijn ze dus bijna hun hele leven lang aangewezen op dezelfde boom. Deze feitjes had ik natuurlijk niet geweten wanneer ik op eigen gelegenheid was gegaan, dus wederom ben ik blij dat ik een tour heb geboekt.

 

We komen aan bij Cape Woolamai Beach, een echte surflocatie. We zien niet veel surfers vandaag, maar dat maakt het strand niet minder mooi. Na een korte stop rijden we naar Cowes voor ons avondeten. Er is voldoende keuze in dit kustplaatsje, dus Thijmen en ik komen uit bij een Italiaans restaurant. Na het eten van onze pasta lopen we nog naar de Italiaanse ijssalon voor een ijsje, op aanraden van onze tourgids. Aan de kust, met uitzicht over de zee, genieten we nog even van onze resterende tijd in Cowes.

 

The Nobbies is onze volgende bestemming, die heel dichtbij de Pinguin Parade ligt. Dit is een natuurgebied vol kliffen en rotsige eilandjes. Daarnaast worden er vaak zeehonden gezien. Zeehonden komen we niet tegen hier, maar we zien wel een aantal pinguïns in hun holletjes zitten. Een leuk voorproefje op wat er nog te komen is vandaag…

 

De Pinguin Parade is natuurlijk de eindbestemming van vandaag. Daar komen we voor. Vooraf had ik al gehoord dat dit wel een echte toeristische trekpleister is, dus ik had me al voorbereid op de vele toeristen en de grootsheid van de locatie ter plaatse. Je mag op een tribune plaatsnemen, waarna de pinguïns bij zonsondergang terugkeren uit zee en richting hun holletjes gaan. Er mogen absoluut geen foto’s gemaakt worden. De flits schijnt op meerdere vlakken schadelijk te zijn voor de kleine blauwe pinguïns, voornamelijk voor beschadiging van de ogen. Er is dan ook een natuurlijk rood licht aangebracht op deze locatie, die geen schade aanricht en ook het natuurlijke gedrag niet aantast.

 

De eerste pinguïns komen uit de oceaan. De medewerker van de Pinguin Parade had al uitgelegd dat het best even kan duren voordat de pinguïns de oversteek durven te maken van de zee naar hun holletje. Ze zijn zich namelijk heel bewust van alle vijanden die op de loer liggen. Ze verzamelen zich aan de rand van de zee, totdat er één pinguïn moedig genoeg is om het voortouw te nemen. Zodra er één gaat, volgt de rest in groepjes.

 

Mijn algemene indruk van deze Pinguin Parade is dat ik geen spijt heb dat ik hem geboekt heb, maar heel vrolijk werd ik er ook niet van. Ik vind het leuk deze kleine blauwe pinguïn van wat dichterbij gezien te hebben, maar de massaliteit van dit evenement trekt me niet zo.

 

Zodra het donker is verzamelen we weer bij de bus en gaan we weer terug naar Melbourne. Aangezien het al aardig laat geworden is, gaan we in één keer door. Rond middernacht zijn we weer terug in de stad en ben ik blij dat ik m’n bed in mag.

 

Locatie: voco Melbourne Central, an IHG Hotel

Vandaag is de laatste dag die we in Australië zijn, en de laatste dag dat Thijmen mee op reis zal zijn. Ben heeft overdag weinig afspraken voor werk, dus we gaan met zijn auto op pad. We kiezen ervoor om richting Yarra Valley te gaan en hier te genieten van de wijnregio. Ben heeft een restaurantje uitgekozen voor de lunch. Eenmaal daar aangekomen, blijkt er een lek te zijn in de waterleiding een stuk verderop waardoor het hele blok zonder water zit. Het restaurant is dus helaas gesloten. Ze verwachten ook dat het pas later die dag weer opgelost zal zijn, dus we zetten koers naar een ander restaurant in de buurt. We genieten van een heerlijke Italiaanse pizza onder het genot van een huisgemaakte limonade. 

 

Na de lunch staat er een wandeling op de planning. Zodra we uitstappen op de parkeerplaats, horen we echter een sussend geluid… De band van onze huurauto lijkt lek. Er is helaas geen bereik op de plek waar we zijn en we zijn vrij afgelegen. Aan de band zelf is nog niets te zien, dus we kiezen ervoor om zo snel mogelijk af te dalen naar het dichtstbijzijnde dorpje in de hoop dat we daar wel bereik hebben. Dat blijkt het geval te zijn! We bellen de pechhulpdienst en krijgen de vraag of we een reserveband hebben? Die is er inderdaad. Wanneer we wachten op de hulpdienst zou dat zomaar eens een aantal uren kunnen duren, vanwege de locatie waar we zijn. Het is 30+ graden en we zitten in een dorpje waar echt niets te doen is. We besluiten dus om de band zelf even te vervangen. Aangezien de mannen dit nog nooit gedaan hadden, nam ik het voortouw en binnen het kwartier hadden we de nieuwe band erop liggen. Aangezien we bij een tankstation stonden konden we ook even de luchtdruk meten van de thuiskomer. Aangezien we het toch spannend vonden om opnieuw richting een afgelegen gebied te rijden, besluiten we toch maar terug te rijden richting Melbourne. 

 

Eenmaal terug in Melbourne gebruiken we onze tijd om nog iets van de stad te zien en nog wat aankopen te doen in de stad. Hierna eten we een hapje in een Vietnamees restaurant en rond 20.00 uur lopen we richting het Melbourne Skydeck. Bij onze combinatietour zaten namelijk tickets voor het Skydeck en hier willen we natuurlijk wel gebruik van maken. De verdieping waar we met de lift naartoe gestuurd worden is de 88e verdieping! Ik ben nog nooit zo hoog in een gebouw geweest. Wat een ervaring!

 

De zon is al aan het ondergaan, dit levert dus waanzinnige uitzichten op. Je kunt aan alle kanten rondkijken, aangezien je over alle andere gebouwen uit kan kijken. Dit, in combinatie met de ondergaande zon, maakt dat we dit echt niet hadden willen missen. Het is een mooie afsluiter van ons Australische gedeelte van de reis. 

 

Locatie: voco Melbourne Central, an IHG Hotel

De zaterdag begint erg vroeg, omdat we onze vlucht om 9.10 uur ‘s ochtends hebben vanuit Melbourne naar Christchurch.

 

Om 6.00 uur gaat de wekker en maken we ons klaar om met de auto naar de luchthaven te rijden. Hier leveren we de auto in, wat heel voorspoedig gaat. Nadat we onze reistassen hebben ingecheckt gaan we door de security. Onze vlucht heeft een half uurtje vertraging, vanwege een late aankomst van het vliegtuig waar wij in mee moeten. 

 

De vlucht met Qantas is goed geregeld. Het is een fijne maatschappij om mee te vliegen, ondanks de kleine vertraging die we hebben opgelopen. De vlucht duurt zo’n 3,5 uur, maar toch is er een maaltijd inbegrepen in de vlucht. 

 

Rond 15.00 uur landen we in Christchurch. Het tijdsverschil is momenteel 12 uur met Nederland. Nadat we geland zijn gaan we door de paspoortcontrole. Vervolgens krijgen we een formulier om in te vullen voor het invoeren van goederen en dergelijke. Deze hebben we gelukkig niet, en dat vertellen we dan ook aan de man die ons te woord staat aan de controlebalie. Hij stelt wat standaard vragen, zoals wat we in Nieuw-Zeeland gaan doen en hoe we zullen gaan rondreizen. Hij wenst ons aan het einde van het gesprekje een fijne reis toe. Hierna volgt weer een security check: je dient ofwel je bagage op een band te leggen voor een scan of je sluit aan in een rij waar honden je bagage controleren. Dit laatste verloopt bij ons super gemakkelijk en we zijn dan hier ook zo doorheen. 

 

We regelen een Uber naar het ibis Christchurch Hotel. Het is een basis hotel, met geen overdreven luxe kamers, maar voldoet prima voor één nachtje. 

 

De tijd dringt! We zijn rond 16.00 uur in het hotel aangekomen en we willen graag nog met de laatste Christchurch tram mee die om 17.00 uur voor het laatste de stad door rijdt. We gaan daarom zo snel mogelijk na aankomst in het hotel richting de tramshop. 

 

We maken een rondje met de tram die stopt bij alle hoogtepunten in de binnenstad. Je zou het een beetje kunnen vergelijkbaar met een Hop on Hop off bus, maar dan veel schattiger en ietwat langzamer. De stad is maar klein, dus mocht je wat langer de tijd hebben dan zou je dit rondje ook te voet wel kunnen afleggen. Bij gebrek aan tijd, of reizen met kinderen, is de Christchurch Tram echter wel een aanrader! Als we het hele rondje gemaakt hebben, lopen we richting het gedeelte van de stad waar de meeste restaurants zitten. Dit is rond Oxford Terrace en Cashel Street. We eten hier lekkere verse sushi bij de Hikari Sushi Train en daarna een ijsje bij de ijssalon ernaast.

 

Bij aankomst in het hotel kijken we de eerste Lord of The Rings (opnieuw) om alvast in de stemming te komen voor wat we allemaal gaan zien deze reis.

 

Locatie: ibis Christchurch Hotel

Na een (erg simpel) ontbijt in het hotel nemen de Uber weer om bij de verhuurder van onze nieuwe verblijfplaats voor de komende weken te komen.

We kunnen tussen 8.00 uur en 16.00 uur binnenlopen bij de verhuurder. Wij komen hier om 10.30 uur aan. Het is erg druk en er zijn veel mensen die de camper komen ophalen of inleveren. Eerst worden onze rijbewijzen gecheckt en ons wordt gevraagd om een drive safe checklist in te vullen, die uit vrij logische en makkelijke vragen bestaat. De volgende stap is dat er iemand langskomt om uitleg te geven over onze camper en de laatste papierzaken te regelen. Voordat wij aan de beurt zijn zijn er echter vijf wachtenden, dus ook hier moeten we weer een tijdje op wachten.

Als we aan de beurt zijn komt er iemand langs om het huurcontract door te nemen en als dit achter de rug is lopen we naar onze aangewezen camper. We hadden de Apollo Euro Plus geboekt, maar we kregen een upgrade naar de Maui Ultima. Deze camper komt qua indeling precies overeen, maar is wat nieuwer dan de Apollo. Een upgrade als deze is altijd fijn natuurlijk!

Samen met de medewerkster lopen we de al aanwezige schade aan de camper na, net als alle belangrijke technische punten. Als laatste wijst ze ons het rek aan waar je gratis producten die anderen hebben achtergelaten kunt meenemen.

Het is al 13.30 uur als we wegrijden bij de verhuurder. Onze eerste stop met de camper is een heel gezellig lunch zaakje, Addington Coffee Co-op, in de buitenwijken van Christchurch. Na een late lunch rijden we naar de PAK’nSAVE, voor de eerste boodschappen.

Omdat het al 16.00 uur is hebben we geen tijd meer om naar de Christchurch Gondola te gaan, helaas. De laatste gondel vertrekt op dit moment al naar beneden namelijk.

We besluiten dus om door te rijden richting Lake Tekapo. De batterij van de camper is bij de verhuurder al volledig opgeladen, dus we hebben deze nacht geen elektriciteitsaansluiting nodig. We kiezen voor een plekje op de MacKenzie Waitaki RV camping. Een van de grootste voordelen van Nieuw-Zeeland is dat je met een certified self contained camper vrij mag kamperen. De camping waar we vannacht overnachten is een gratis camping waar alleen campers met dit label mogen verblijven. De camping heeft verder geen voorzieningen, behalve toiletten. We hebben in onze camper nu eigenlijk ook niks nodig verder.

We komen hier aan rond 19.45 uur, we pakken snel de boodschappen uit die we nog in tassen hadden zitten en bouwen het zitje achter in de camper om tot bed. Hierna eten we stokbrood met beleg, omdat het al vrij laat is om te koken. Het was een lange en vermoeiende dag, dus onze tassen uitpakken doen we morgen wel! 

Locatie: Mackenzie Waitiki RV Camping
Prijs: €0

Het is maar goed dat we lekker warme dekens hebben gekregen, want het is aardig afgekoeld vannacht. Na het ontbijt pakken we onze tassen uit, wat nog een best pittige klus blijkt te zijn. Vanuit Amerika, IJsland en Canada zijn we gewend voldoende opbergruimte te hebben, maar dat is bij dit campertype toch echt wat minder. Na het uitpakken van de spullen gaan we op pad. De eerste stop van vandaag is Lake Tekapo. Hier kijken we even rond en wandelen we een stukje langs het meer. 

De volgende stop is de Mt. Cook Alpine Salmon Shop, waar we meteen verse zalm lunchen. Dit ligt aan Lake Pukaki. 

De eindbestemming van vandaag is Aoraki Mount Cook National Park. We zoeken een parkeerplaats bij het visitor center, wat nogal lastig blijkt. Het is druk! Uiteindelijk lukt het toch en vragen we tips aan de ranger ter plaatste over de wandelingen en de campingovernachting. Het wordt de Hooker Valley Track, van drie uur retour. Het pad is relatief vlak, waardoor we in 2,5 uur (inclusief stop bij Hooker Lake) weer terug zijn. Deze wandeling is zeker de moeite waard! 

Rond 18.00 uur zijn we terug bij de camper en maken we pasta als avondeten. We maken gelijk voor twee dagen, zodat we morgen niet hoeven te koken. Het blijft immers vakantie, haha. Na het eten wassen we af en spelen we een spelletje The Crew. Daarna rusten we nog even uit, voordat we weer naar het visitor center rijden voor onze excursie van vannacht: star gazing. 

We hebben deze excursie geboekt bij The Hermitage Hotel, dichtbij het visitor center van Mt. Cook. De excursie heet Big Sky Stargazing. 
We stappen in de bus die verlicht is met rode lampen zodat onze ogen kunnen wennen aan het donker. Na een ritje van tien minuten komen we aan bij de star gazing locatie, waar we eerst een uitleg krijgen en de optie om warme dekens of jassen te pakken. Het is namelijk een beetje fris buiten. Dan is het tijd om naar buiten te gaan, waar de grote telescopen klaar staan. Jack, onze gids, heeft duidelijk passie voor zijn vak, waardoor het anderhalf uur zo voorbij vlogen. We hebben onder andere het zuiderkruis en de Jewel Box gezien, geleerd hoe we kunnen navigeren op het zuidelijk halfrond aan de hand van de sterren en we hebben o.a. een stukje van de maan door de telescoop mogen bewonderen. Het is zeker de moeite waard om in dit gedeelte van Nieuw-Zeeland een excursie te boeken, als je geïnteresseerd bent in het heelal. Wij hebben in ieder geval veel geleerd vanavond! 

Na de excursie rijden we terug naar de camping, waar we snel ons bedje in duiken (rond de klok van 2.00 uur). 

Locatie: White Horse Hill Campground
Prijs: ca. €20

Deze ochtend proberen we een beetje uit te slapen, maar dat lukt niet helemaal. Er staat namelijk behoorlijk wat wind op de camping. Daarnaast werd er rond 9.00 uur op onze camper geklopt door een vrouw van de DOC (Department of Conservation): we zijn vergeten om ons betalingsbewijs van de camping in het raam van de camper te leggen vannacht. Nadat ze het heeft gecheckt, besluiten we maar op te staan en op pad te gaan. Er werd gewaarschuwd dat we rustig aan moeten doen vandaag vanwege de wind, dus dat doen we ook. We nemen de tijd om de afstand naar Oamaru af te leggen. Haast hebben we namelijk niet. 

In een klein dorpje, Kurow, nemen we even een pauze. Zelf doe ik een dutje, omdat ik vannacht de slaap niet echt kon pakken. Ben maakt een wandeling door het dorpje en brengt een bezoekje aan het Feliz and Sage Cafe and Gifts zaakje, voor een koffie voor onderweg. Het is een bijzonder grijze en grauwe dag vandaag, met af en toe een regenbuitje. 

Rond 15.00 uur komen we op onze eerste echte camping aan. Ze hebben hier namelijk meer voorzieningen dan enkel openbare toiletten! Wanneer we echter de stroomkabel zoeken in de camper, merken we op dat deze er niet in ligt. Dit is ons bij het ophalen van de camper helaas niet opgevallen. Gelukkig hebben we voldoende tijd om nog even op pad te gaan. Nadat we de pechhulpdienst hebben gebeld, halen we een kabel bij Repco. De jongen die ik gesproken had gaf aan dat ik een foto van de bon maar even op de mail moest zetten en nog diezelfde dag had ik het bedrag van de kabel alweer terug op mijn rekening. Fijn dat het zo snel opgelost kon worden. 

Deze middag en avond brengen we rustig door met een lekker warme douche, wat spelletjes en ook we werken onze administratie nog even bij. 

Locatie: Oamaru Top 10 Holiday Park
Prijs: ca. €31 / elektra

Nog voor het ontbijt gaan we op weg naar de Moeraki Boulders. Dit zijn bijna perfect ronde keien die in en op het strand liggen. Het blijkt dat deze keien niet uit de zee komen, maar uit het land zelf. Door landerosie komen er steeds meer keien aan het oppervlak te liggen. Op de parkeerplaats van de Moeraki Boulders nemen we de tijd voor ons ontbijt: yoghurt met rode kiwi’s. Deze zijn wat zoeter dan de groene (of goude) variant die we in Nederland kennen en dus nog veel lekkerder. De smaak wordt hier ook weleens vergeleken met de smaak van bessen. 

Rond de middag komen we aan in Dunedin en hier doen we wat aanvullende boodschappen. Vervolgens rijden we door naar het Otago Peninsula. Dit schiereiland staat bekend om het spotten van wild: zeeleeuwen, zeehonden, pinguïns en albatrossen. Helemaal op het puntje van het schiereiland ligt het Royal Albatross Center. Ben besluit om mee te gaan met de volgende tour, waarbij ze eerst een film te zien kregen over de gigantische vogels en het schiereiland. Hierna werd de tour vervolgd met een wandeling naar een uitzichtpunt waar vier nesten te zien waren. Gelukkig waren de vogels erg actief vandaag vanwege de sterke wind die ze nodig hebben om te kunnen zweven. Er waren dus veel albatrossen in de lucht te zien. Erg indrukwekkend om die spanwijdte eens van wat dichterbij te kunnen zien. 
Op Pilots Beach, wat bij dit centrum gelegen is, spotten we na de tour nog een aantal zeeleeuwen. Dit uitkijkpunt is gratis te bezoeken tot ongeveer anderhalf uur voor zonsondergang. Je kunt namelijk ook een pinguïnexcursie boeken, waardoor dit gedeelte tijdens de zonsondergang gebruikt wordt voor het zien van zowel het kleinste pinguïnras van de wereld (blue pinguin) en een wat grotere soort (yellow eyed pinguin). 

Onderweg naar het Royal Albatross Center hebben we een parkeerplaats gezien waar je gratis mag overnachten in een gecertificeerd zelfvoorzienend voertuig. De parkeerplaats is er een van een strand, met een speeltuintje en een barbecuevoorziening erbij. Best een mooie locatie voor onze overnachting! Hier spenderen we dan ook de nacht, met twee andere campers. Bij aankomst maken we een poké bowl en gaan we nog even aan de slag met onze dagplanning voor morgen. 

Locatie: Te Rauone Reserve
Prijs: €0 

Vanochtend zijn we er vroeg bij, omdat we een excursie op de planning hebben staan. We moeten tussen 08.30 uur en 9.15 uur inchecken bij de Dunedin Railway Station. We gaan namelijk een treinreis doen door de Taieri Gorge. De trein is heerlijk rustig, waardoor we zelf een plekje mogen kiezen. Tijdens de rit krijgen we uitgebreid uitleg over de flora en de fauna van de omgeving, maar ook over de geschiedenis van dit gebied. Dit was een van de hotspots tijdens de goudkoorts in Nieuw-Zeeland. 
Tijdens de reis komen we erachter dat er hele gebieden zijn zonder enige infrastructuur. Tijdens deze vijf uur lange treinreis komen we namelijk maar enkele gebouwen tegen. De meeste hiervan zijn overigens niet eens meer in gebruik. Er is maar één huis waar momenteel wel mensen verblijven, maar hier loopt niet eens een weg naartoe. Zij moeten met een karretje over het spoor naar hun huis toe lopen, vanuit een onverhard pad een stukje verderop. Ze zaten echter vrolijk op een bankje te zwaaien toen we langsreden. 

De eindhalte van de treinreis is Pukerangi (voordat de trein weer omkeert om terug naar Dunedin te rijden). We verlaten hier allemaal de trein en er is een klein marktje opgezet. Groot is het niet, want het is een ontzettend afgelegen gebied. De lokale mensen verkopen hier crèmepjes, gebakjes, breigaren en schilderijen van de omgeving. De zon schijnt vandaag heerlijk, dus we genieten ook even van het uitzicht in het zonnetje. Na een half uurtje is het weer tijd om te vertrekken en keren we terug naar Dunedin. 

Het is een lange zit, maar de stoelen zijn comfortabel en het is leuk om meer te zien van de omgeving waar je anders met de auto of camper niet kunt komen. 

De camper hadden we voorafgaand aan de excursie om de hoek van het station geparkeerd. Hier zijn we rond 14.00 uur weer terug, waarna we een snel kijkje nemen in het Toitu Otago Settlers Museum. 

Vandaag wilden we in eerste instantie graag eindigen in Invercargill, maar we besluiten tijdens het rijden om vannacht te overnachten in Curio Bay. We staan immers liever in de natuur dan in de stad. 
We stoppen bij verschillende uitzichtpunten tijdens de mooie rit naar het zuiden. Uiteindelijk stoppen we bij Curioscape. Als je geluk hebt kun je hier de yellow eyed pinguins, de blue pinguins, zeeleeuwen en dolfijnen spotten. We stappen optimistisch uit de camper en lopen richting de kust. We genieten van het uitzicht over de nogal onstuimige zee, wanneer we even niet in de gaten hebben dat er toch best een flinke golf aankomt. We zijn van top tot teen nat… Gelukkig hebben we een douche in de camper en zijn we een half uurtje later weer fris en fruitig. We eten vanavond verse zalm, eerder gekocht bij de Mt. Cook Alpine Salmon Shop, met aardappels en broccoli. Hierna gaan we nog even op dierenzoektocht. Helaas zien we op deze locatie geen van bovenstaande dieren, maar wel een common brushtail possum. 

Een korte rit naar onze camping van vannacht verder, duiken we meteen ons bed in bij aankomst. Het is hier wel aardig druk met campers, omdat het een vrij kleine freedom campsite is. We hebben gelukkig een van de laatste plekjes nog te pakken.

Locatie: Waikawa Recreation Reserve
Prijs: €0

De rit van vandaag start via Invercargill naar Wilson’s Vege Stall. Er zijn super veel groente- en fruitkraampjes langs de wegen in Otago en de Southland regio. Je ziet er vaak meerdere per dag. Ideaal natuurlijk om hier ons groente en fruit in te slaan! We vinden het fijn om de lokale economie te steunen, maar het is zelfs vaak ook iets voordeliger dan in de supermarkt. We vinden überhaupt dat groente en fruit hier best voordelig is. 

Een andere stop die we maken is bij een dumpstation. Ook deze kom je in Nieuw-Zeeland heel veel tegen, zonder dat hier een camping bij is. Ze staan goed aangegeven op de borden, waardoor je ook je vuil water goed kwijt kunt wanneer je veel gebruik maakt van de freedom campsites. Wij maken zelf ook dagelijks gebruik van de THL Roadtrip App, waarop je alle soorten campings kunt vinden, maar dus ook deze dumpstations bijvoorbeeld. 

Tijdens onze rit vandaag oriënteren we waar we vannacht kunnen overnachten. Het blijkt dat in het Queenstown District vrij kamperen niet toegestaan is en dat er bijna geen freedom campsites zijn. De enige camping die we wel kunnen vinden, ligt toch best een eindje uit de richting en we verwachten hier pas laat te arriveren. Uit de reviews merken we op dat we dan eigenlijk al geen kans meer maken op een beschikbaar plekje. Tijdens de zoektocht naar een camping merken we echter dat de boekbare campings in Queenstown en omgeving ook erg vol zitten. Gelukkig vinden we nog een plekje in Arrowtown op de camping, zo’n 20 minuutjes rijden van Queenstown. Dat stelt ons toch een beetje gerust, waardoor we eerst besluiten een bezoekje te brengen aan Queenstown. 

Deze stad is ontzettend mooi gelegen aan het water en aan de voet van verschillende bergen. Geen wonder dat het hier zo druk is! Je kunt vanuit Queenstown verschillende extreme sporten, outdoor activiteiten en winter- en watersporten beoefenen. Ook vertrekken er verschillende excursies naar de omliggende gebieden, waarvoor ook wij hier zijn. We gaan morgen namelijk een dagexcursie doen naar de Milford Sound. 

Maar eerst bezoeken we Queenstown zelf. Er zijn verschillende (betaalde) parkeerplaatsen beschikbaar, ook voor grotere voertuigen. We lopen een tijdje door de stad en langs de haven. Het is een vrijdagavond en we hebben geen restaurantje gereserveerd, waardoor we een snelle stop maken voor een burger. Als toetje halen we een Boston Creme donut bij de beste bakker in de stad: the Fergbaker. Zij zijn ook wel bekend van het burgerrestaurant ernaast, maar die rij stond helaas tot een aantal panden ernaast. 

Locatie: Hampshire Holiday Parks Arrowtown
Prijs: ca. €35 / elektra

Arrowtown is een heel idyllisch dorpje met veel historie en oude gebouwen. We vinden het dus niet erg dat we deze overnachting in Arrowtown hebben moeten boeken, in plaats van in Queenstown. 

De wekker gaat echter om 5.00 uur al deze ochtend. Voordeel is: we hebben het hele toiletgebouw voor onszelf! We nemen een snelle douche en gaan vlot op pad terug naar Queenstown. Hier worden we namelijk opgehaald door Altitude Tours voor onze Milford Sound Glass Roof Scenic Tour and Cruise. Onze gids Amy is op deze ochtend al erg vrolijk en brengt ons, en onze dertien andere medereizigers, naar de eerste stop van vandaag. Dit is een stop in Te Anau. Hier hebben we een half uurtje om rond te kijken en de nodige boodschapjes voor vandaag nog aan te schaffen. Er zijn namelijk niet zoveel voorzieningen op het vervolg van onze trip. Je kunt overigens ook lunch bijboeken bij deze excursie, om volledig ontzorgd te zijn. 
Tijdens de rit over de enige weg naar Milford Sound stoppen we meerdere malen op uitzichtpunten en Amy verteld ons over de natuur, geschiedenis en leuke feitjes. Zo regent het bijvoorbeeld in dit gebied ruim tweehonderd dagen, wat in totaal op zo’n 7 meter regenval uitkomt. Jammer genoeg is vandaag ook zo’n dag… Dit laat de pret echter niet drukken, want de omgeving is fantastisch mooi. Rond 13.0 uur arriveren we bij de cruise terminal waar we samen met een aantal andere tourbussen aan boord gaan van onze boot. 

Er is voldoende ruimte om aan het raam te kunnen zitten of buiten op het dek te kunnen kijken. De wolken die in de fjorden hangen, geven het geheel een nogal mysterieuze uitstraling. Tijdens de twee uur durende cruise spotten we een paar zeehonden, maar ook een school dolfijnen. Deze verblijven in de Doubtful Sound, maar worden geregeld in de Milford Sound gezien. Toch schijnen we geluk te hebben, want ze worden maar op ongeveer 25% van de tours gezien. Natuurlijk kunnen we de beroemde ‘Glacial Facial’ niet missen, wat eigenlijk natuurlijk gewoon een nat gezicht (en een natte outfit) betekend vanwege de boot die erg dicht bij de waterval vaart. 

Na de cruise stappen we weer met z’n allen in het busje. Er zouden een aantal medereizigers eigenlijk vanuit de Sound terugvliegen naar Queenstown, maar helaas gingen de vluchten niet door vanwege het slechte weer. We gingen dus met z’n zestienen gewoon weer in de bus terug naar Queenstown. Onderweg terug genieten we van het zonnetje die toch de rest van de grauwe dag een beetje goedmaakt. 

Het is ook mogelijk om de cruise door de Milford Sound zelf te boeken en dus zelf met de camper af te reizen naar de Sound. Ik vond het zelf juist echter wel leuk om dit met een tour te doen, omdat de gids je altijd wat meer informatie kan geven over de omgeving. Ook de kleinschalige bussen van Altitude Tours waren zeker een aanrader! 
Tot mijn verbazing liet ik aan het einde van de tour mijn telefoon in de bus liggen, maar ook deze had ik een half uurtje later alweer terug. We sluiten de dag af door nogmaals een bezoek aan de Fergbaker te brengen. Wat een goede bagels en andere lekkernijen hebben ze hier. Een absoluut mooie afsluiter van deze toch al mooie dag. 

Locatie: Hampshire Holiday Parks Arrowtown
Prijs: ca. €35 / elektra

Om 10.00 uur checken we uit op de camping en dumpen we nog even ons vuil water en afval voordat we op pad gaan. Vandaag hebben we weer een relatief rustig dagje op de planning en het weer zit ons zeker mee. 

We stoppen kort bij de Kawarau Gorge Suspension Bridge, waar verschillende waaghalzen hun moed laten zien door ofwel te bungeejumpen ofwel de zipline te nemen. Wij genieten liever van het mooie uitzicht op onze eigen voeten en rijden snel genoeg verder naar onze volgende stop.

Rond 11.30 uur, in de ochtend ja, komen we aan bij Te Kano Estate. Ben is een wijnliefhebber, dus we genieten van een wijnproeverij met een picknick. Dit is een super leuk concept dat ze hebben. Je kunt namelijk zelf je eigen picknick samenstellen uit olijven, kaasjes, crackers, chips, nootjes en andere producten. Dit restaurantje heeft een super mooi terras van waaruit je ver kunt uitkijken over hun wijngaard en de rest van de omgeving. Echt een toegevoegde waarde aan hun product. Je kunt hier lekker op het gras zitten of gebruik maken van de zitzakken of stoeltjes buiten. Zit je liever binnen, dan is die mogelijkheid er natuurlijk ook. We spenderen hier zo’n twee uurtjes en stoppen daarna nogmaals onderweg bij een groente- en fruitkraam, Jackson Orchards. Hier verkopen ze ook fruitijs, waarbij je zelf het verse fruit kunt kiezen wat ze door je (yoghurt)ijs persen. Super lekker! Daarna rijden we door naar het stadje Wanaka. 

In Wanaka krijgen we een waarschuwing voor de harde wind. Dat hadden we echter zelf al wel in de gaten. Ondanks dat is Wanaka een leuk stadje met verschillende restaurantjes, cafeetjes en barretjes. Ook zijn er verschillende winkeltjes voor diverse (lokale) producten. Veel mensen liggen hier te genieten van de zon, aan het meer. De sfeer in dit stadje is heel ontspannen. 

De camping die we voor vannacht hebben gekozen, ligt aan het noorden van Lake Wanaka, zodat we de reisdagen van vandaag en morgen wat eerlijker verdelen. De weg van Wanaka langs Lake Hawea en Lake Wanaka is prachtig. Rond 17.00 uur komen we aan op de camping en starten we met het bereiden van onze chili con carne met rijst. De DOC campings stellen niet ontzettend veel voor, maar je kunt hier vaak verblijven tegen lage kosten. Deze avond vullen we met het maken van puzzels en het doen van de afwas. Rond 22.30 uur gaan we naar bed. 

Locatie: Cameron Flat Campsite
Prijs: ca. €10 

Deze ochtend worden we wakker met een domper. Het regent namelijk en het lijkt er niet op dat het deze dag überhaupt zal stoppen met regenen… Hier baal ik eigenlijk wel een beetje van, want we gaan vandaag over de Haast Pass richting Fox Glacier. Dit schijnt een ontzettend mooie weg te zijn, dus ik vind het wel jammer dat we deze in de regen gaan afleggen. 

Er is geen woord gelogen: de weg die we rijden is ondanks het weer alsnog prachtig. Het nadeel is dat je tijdens de regenbuien minder snel uitstapt om een korte wandeling te maken of een uitzichtpunt te bekijken, maar we genieten er alsnog van. De weg kronkelt door de bergen en je rijdt als het ware door een regenwoud achtig gebied met mooie bergen rondom je heen. 

We arriveren vandaag relatief vroeg in Westland Tai Poutini National Park, specifiek bij de Fox Glacier. Morgen staat de Heli en Hike excursie gepland, waardoor we besluiten alvast bij Fox Glacier Guiding naar binnen te lopen en te vragen of ze al iets van informatie voor ons hebben. Hier vertellen ze ons dat de piloten vaak pas heel kort van tevoren besluiten of ze wel of niet kunnen vliegen, maar dat er voor morgen tussen 10.00 uur en 13.00 uur het weer er voor alsnog veelbelovend uitziet. Het lijkt er dus op dat we misschien toch de lucht in kunnen morgen! Ze geeft ons ook nog tips voor onze overnachting en voor de wandelingen die met dit weer wel of niet aan te raden zijn. Zo kunnen we de ronde bij Lake Matheson wel wandelen met lichte regenval, maar is het niet verstandig om de wandeling naar Fox Glacier te maken. Ze liet ons de webcam beelden zien: er was totaal geen zicht. 
Doordat het flink blijft regenen (80% kans op neerslag de hele dag nog), besluiten we om vandaag lekker een camping op te zoeken en ons verblijf aan Westland Tai Poutini NP eventueel met een dag te verlengen. Voor nu lijken de weersverwachtingen voor woensdag (over twee dagen) beter te zijn, dus we zien wel hoe de komende dagen gaan verlopen. Deze speling hebben we gelukkig. 

Deze middag werken we het reisverslag nog wat bij, kijken we alvast vooruit naar de komende dagen en zorgen we er weer voor dat alle tanks in de camper geleegd zijn die geleegd moeten worden en gevuld zijn die gevuld moeten worden. We eten de restjes chili con carne van gisteren en we spelen samen nog een spelletje. Deze dagen horen er ook bij, tijdens het kamperen, dus we gaan er maar flexibel mee om. Lekker een dagje uitrusten kan nooit kwaad tijdens een goed gevulde camperreis, haha.

Locatie: Fox Glacier Lodge
Prijs: ca. €25 / elektra

Vanochtend gaat om 7.00 uur de wekker. Nadat we onze spullen hebben ingepakt en ontbeten hebben, gaan we richting het kantoor van Fox Glacier Guidings voor onze Heli-Hike. Helaas krijgen we hier te horen dat ze vandaag niet kunnen vliegen, door de grote hoeveelheid regen en bewolking. Dit hadden we natuurlijk al een beetje zien aankomen, maar gelukkig zijn er nog opties voor ons om om te boeken. We kunnen wachten of het opklaart die dag of we kunnen het verzetten naar morgenochtend. Aangezien de weersverwachting voor die dag een heel stuk beter is, besluiten we om de volgende ochtend nogmaals een poging te wagen. 

Voor morgenochtend hadden we eigenlijk een kayaktocht geboekt staan bij Franz Josef Wilderness Tours. Ik had twee dagen geleden al even gemaild vanwege de slechte weersvoorspellingen. Gelukkig gaven zij aan dat het voor ons geen probleem was als we onze tour moesten omboeken naar een ander moment. De tours die zij aanbieden kunnen ook met wat minder weer uitgevoerd worden, dus vol goede moed gaan we richting Franz Josef. De medewerkster in het kantoor is erg behulpzaam en boekt ons om naar de sunset kayak tour van die middag om 17.00 uur. Ze geeft ons nog wat aanbevelingen voor slecht weer activiteiten in de buurt, wat ook zeker van pas komt. 

Na een lekker warm drankje bij Full of Beans gaan we richting het West Coast Wildlife Centre. Hier is veel informatie te vinden over kiwi’s en er zijn momenteel zelfs twee kiwi’s in het echt te bewonderen. Kiwi’s zijn nachtdieren, waardoor je ze heel moeilijk tijdens je camperreis in het wild tegenkomt. Ze zijn daarnaast ook nog eens een bedreigde diersoort, dus we vinden het leuk om hier wat meer informatie over te krijgen. Het is een bezoekje waard tijdens je reis, zeker wanneer het regent! 

In het Snakebite Franz Josef restaurant eten we ’s middags een burger met frietjes en zien we nog net kans om nog een wandeling te maken voordat we het water op gaan met de kayaks. We wandelen de Callery Gorge Walk waarvan het eindpunt een suspension bridge is met uitzicht over de kloof. Deze wandeling kost ons ruim een uur en vervolgens gaan we weer richting het kantoor van Franz Josef Wilderness Tours.
Onze gids, Max, legt kort het een en ander uit en brengt ons dan met een busje naar Lake Mapourika. We zijn in totaal met zes (incl. Max) en ondanks het weer niet fantastisch is, genieten we toch van onze begeleide kayaktour op dit prachtige meer. We zien veel vogels en Max weet ons veel te vertellen over de natuur en de geschiedenis. 

Ook hier in Franz Josef regent het meer dan 200 dagen per jaar. De kans is dus redelijk aanwezig dat je tijdens je bezoek aan deze gletsjer (en Fox Glacier) een regenachtige dag zult hebben. De kayaktour van Franz Josef Wilderness Tours is dan echt een mooie optie (of als alternatief voor je geannuleerde helikoptertour)! Ze gaven aan altijd bereid te zijn om te kijken of een excursie omgeboekt kan worden. Daarnaast bieden ze ook kleding passend bij het weer, dus je hoeft je geen zorgen te maken over een nat pak.

Na deze mooie, maar enigszins vermoeiende dag rijden we naar de camping, eten we snel een hapje en rusten we nog wat uit voordat we naar bed gaan. Ook morgen beloofd weer een leuke, actieve dag te worden! 

Locatie: Orange Sheep Campervan Park
Prijs: ca. €31 / elektra

Om 7.30 uur staan we weer bij Fox Glacier Guiding, hopend dat de Heli-Hike vanochtend wel door kan gaan en we hebben geluk! We mogen gaan vliegen vandaag. 
We krijgen een veiligheidsvoorlichting, speciale kleding en een rugzak voor onze spulletjes. Hierna worden we in een busje naar onze helikopters gebracht. In groepjes van zes personen gaan we helikopter in en hoe gaaf is het om dit mee te maken! De vlucht duurt in werkelijkheid maar een tiental minuten, maar aangezien het voor ons beide de eerste keer in een helikopter is genieten we met volle teugen. Op de gletsjer aangekomen ontmoeten we onze gletsjergids, die ons meeneemt voor de wandeling. Dit blijkt de Nederlandse Rob te zijn, die al jaren van gletsjer naar gletsjer hopt. In groepen van twaalf worden we over de gletsjer begeleidt. Het is namelijk wel even wennen, dat lopen met stijgijzers. We starten de wandeling in de schaduw, waardoor de mooie blauwe kleur in het ijs goed naar voren komt. Richting het einde van de wandeling staat de zon op de gletsjer, waardoor we ook nog even die schittering te zien krijgen. Een van de hoogtepunten van de wandeling was het gedeelte dat we een “crevasse” (ook wel gletsjerspleet) in mochten. Volgens sommige een beetje spannend wel, maar Ben en ik vonden het vooral heel leuk. 

Helaas komt aan al het leuks een einde, want het is alweer tijd om naar beneden te vliegen. Bij terugkomst leveren we onze schoenen, sokken, broeken, jassen en rugzakken weer in en vervolgen we onze weg naar Lake Matheson voor een wandeling rond het meer. Voordat we hieraan beginnen, vullen we onze magen nog even met een broodje. 

Als je geluk hebt, heb je vanuit dit meer zicht op de pieken van Mount Cook en Mount Tasman. Na de regenachtige dagen van hiervoor, hebben we vandaag echter wat meer geluk. Beide pieken zijn volop in zicht en tijdens deze wandeling van ongeveer anderhalf uur blijven we ze dan ook bewonderen. Ook zou Lake Matheson een spiegelachtig effect kunnen hebben op deze toppen, maar hiervoor is de wind iets te sterk vandaag. Hoe dan ook zeker een geslaagde wandeling, als je het ons vraagt! 

Om toch ook nog een stukje van de Franz Josef gletsjer te kunnen zien, stoppen we op onze doortocht naar Hokitika opnieuw bij de Franz Josef gletsjer voor de Franz Josef Glacier Walk (hoe toepasselijk, haha). Dit is een korte stop, want de gletsjer is al met een wandeling van 20 minuten retour goed zichtbaar (bij onbewolkt weer). Zonde om deze over te slaan dus. 

Onze dag eindigt rond 19.00 uur in Hokitika op de camping. Hier koken we snel een pastagerecht, nemen we een douche en gaan we na een spelletje richting bed. 

Locatie: 252 Beachside Motel & Holiday Park
Prijs: ca. €22 / elektra+water

Vandaag hebben we geen haast. De afgelopen dagen waren vrij vol, dus vandaag nemen we een wat rustigere dag. We verlaten rond 10.00 uur de camping, nadat we gebruik hebben gemaakt van de dumpstation om het water weer te verversen. 

In de ochtend verkennen we de stad en het strand met een wandeling. Hokitika is een super gezellig dorpje met veel kleine boetiekjes. We kopen wat souvenirtjes bij een Zuid-Afrikaanse man die lokale, mooie stenen beschildert met kiwi’s (de vogels). Hij vertelt nog wat over zijn leven in Nieuw-Zeeland en daarna vervolgen we onze weg naar de supermarkt. We slaan voor de komende drie dagen weer eten in en gaan op pad richting de Hokitika Gorge. Hier maken we een korte wandeling van ruim een uurtje, langs de rivier richting de suspension bridge. Aan het einde van het pad kom je bij een rots uit waar mensen volop van het blauwe water en de zon genoten. Wij vonden het iets te druk om lekker ontspannen te gaan zitten, dus na wat foto’s gemaakt te hebben keren we weer terug naar de camper. 

De volgende stop is tevens de eindbestemming: Punakaiki. We stoppen eerst bij de Pancake Rocks, waar we een ijsje halen. We zijn hier rond 17.00 uur en het is helemaal niet zo druk. De zon schijnt schitterend en we zijn eigenlijk best verrast door wat de wandeling ons te bieden heeft. Je ziet namelijk verschillende rotsen in het water, die door hun laagjes in het gesteente net op een stapel pannenkoeken lijken. Dit is ontstaan door erosie. Verder zijn er blowholes en gaten in de rotsen waar het zeewater regelmatig met volle kracht naar binnen klotst. Super indrukwekkend om te zien. Je zou vanuit deze locatie ook dolfijnen en walvissen kunnen spotten als je geluk hebt, maar die zien we helaas niet. Na deze stop rijden we naar onze overnachtingsplek van vanavond. Dit is een gratis parkeerplek waar je de nacht mag doorbrengen. Wanneer we aankomen rond 18.00 uur zijn er nog maar een paar plekjes beschikbaar, dus we hebben geluk. 

De avond vullen we door wat puzzels te maken en een spelletje te spelen. Ook kijken we vooruit naar overmorgen, naar wat we allemaal willen gaan doen in Abel Tasman National Park. We vinden het best lastig om een keuze te maken in wat we het beste kunnen doen, dus we besluiten morgen naar het visitor center in Motueka te rijden voor tips. 
Op deze camping zitten trouwens best veel zandvliegjes en weka’s, een grote bruine Nieuw-Zeelandse loopvogel. Die zitten hier op de parkeerplaats volop en komen zelfs een kijkje nemen in je camper als je ze toelaat. 

Locatie: Fox River Freedom Camping 
Prijs: €0 

Op de parkeerplaats waar we overnacht hebben, staat ’s ochtends een foodtruck voor ontbijtjes en koffie. Zelfs veel buurtbewoners komen hier voor een kopje koffie langs. Ook wij halen een kopje koffie voor bij het ontbijt en gaan daarna op pad richting Motueka. Hier komen we net na de middag aan, en hier maken we een plan voor de dag erna. 

Abel Tasman National Park is een uniek park, doordat hier eigenlijk geen wegen doorheen lopen. De enige manieren om het park te verkennen zijn kajak, te voet of de watertaxi. Wij besluiten om deze drie te combineren! 
Er zijn verschillende aanbieders voor zowel kajaktours als watertaxi’s. De vrouw in het visitor centre raadt ons aan om er gewoon maar eentje te kiezen, aangezien veel bedrijven dezelfde soort tours aanbieden. Wij besluiten voor Kahu Kayaks te kiezen, aangezien zij een tour aanbieden die wij het meest interessant vinden (zie ook dag 31). We boeken een lunch bij, zodat we ons hier geen zorgen over hoeven te maken morgen en gaan dan op zoek naar een camping in de buurt van het park. Doordat het al later in de middag is, durven we niet zo goed meer te kiezen voor de gratis opties die het dichtstbij Marahau liggen omdat we verwachten dat deze al vol staan. We kiezen voor een camping met elektriciteit, die op een kwartiertje rijden ligt. Aangekomen op de camping genieten we van de zonsondergang tijdens het eten van onze poké bowl. We doen de afwas, pakken onze tas in voor morgen en duiken ons bed in. 

Locatie: Ocean View Holiday Park
Prijs: ca. €22 / elektra

Veel te vroeg gaat de wekker weer. We nemen een douche, ontbijten en rijden over het slingerende wegje richting Marahau. Hier checken we in bij Kahu Kayaks en krijgen we uitleg over wat we die dag kunnen verwachten, want we zullen onder andere een wandeling op eigen gelegenheid gaan afleggen. Met twee andere reizigers gaan we op pad richting de watertaxi’s. 

Hier worden we met een watertaxi op een kar gezet, waarbij een tractor het bootje de zee in rijdt. Het eerste stuk van de dag leggen we dus per boot af, via Split Apple Rock, naar Torrent Bay. Deze rit duurt zo’n 20 minuutjes. Hier worden in het water afgezet, waarna we het strand op lopen en ons klaarmaken voor onze wandeling naar Bark Bay. Deze wandeling duurt zo’n 2 uur à 2,5 uur, maar we hebben 3 uurtjes tijd gekregen. De wandeling start met een vrij steile klim, maar het geeft een onwijs gaaf uitzicht over de vele baaien die Abel Tasman National Park rijk is. Bij aankomst op Bark Bay genieten we op het strand van de lunch die we hebben gekregen. 

De watertaxi komt ons weer ophalen bij Bark Bay en brengt ons dit keer naar Observation Point. Hier wacht EJ op ons, onze kajakgids van vanmiddag. Op het strand bereid EJ eerst een kopje koffie voor ons, met zijn kampeer koffiesetje. Hierna is het tijd om weer aan de slag te gaan. We krijgen wederom een korte uitleg en gaan daarna met z’n vijven het water op. We kajakken naar Adele Island, waar we spelende zeehondjes zien. Vervolgens heeft EJ een goed idee: kajakken kost teveel energie, waarom maken we geen gebruik van de wind en gaan we zeilen? Toevallig heeft hij een groot zeil mee. We haken in bij elkaar (met onze tweepersoonskajaks) en houden alle vier een punt van het zeil vast. Het ziet er ongetwijfeld idioot uit, maar het was een leuke afwisseling van het paddelen. Ook tijdens deze excursie benutten we weer volop de kennis die EJ heeft over de omgeving, de natuur en het ontstaan van het nationale park, en hij heeft zelfs nog wat leuke Maori verhalen te vertellen. We doen het zeil weg, paddelen nog een stukje verder en zien zelfs in het ondiepe water een paar roggen zwemmen. Voldaan komen we rond 17.00 uur terug bij Kahu Kayaks en gaan we wederom op pad naar onze volgende camping. 

We besluiten de nacht in de buurt van Nelson te willen doorbrengen. Er zijn verschillende campingopties, gratis en betaald, maar we willen graag een camping met douche vandaag. We vinden een camping, waarvan we lezen dat mensen hem te massaal vinden. Toch kiezen we voor deze camping, vanwege de ligging en de goede faciliteiten. Ja, het klopt dat de camping van vannacht ontzettend groot is, maar eigenlijk vinden we dit helemaal niet zo erg. De camping staat lang niet vol en de plekken zijn erg groot. Hierdoor heb je nauwelijks in de gaten dat er nog veel andere kampeerders zijn. We draaien een wasje in de wasgelegenheid van de camping, nadat we onze restjes poké bowl van gisteren nuttigen. Ook springen we de douche in, die hebben we wel verdiend na zo’n dag. Ondanks dat Abel Tasman National Park niet met de camper (of auto) te bezichtigen is, is het zeker de moeite waard om dit park te verkennen met de kajak, watertaxi of te voet. Er is zelfs de mogelijkheid om een van de elf ‘Great Walks of New Zealand’ hier af te leggen. Je zult dan wel een tentje en al je benodigdheden moeten meenemen, want voorzieningen zijn er in het park niet ;).

Locatie: Tahuna Beach Holiday Park
Prijs: ca. €37 / elektra+water

Het noorden van het Zuidereiland kenmerkt zich door de Marlborough wijnregio. We spenderen de ochtend in het schattige dorpje Nelson, waar we eerst heerlijk ontbijten en vervolgens nog een aantal musea en winkeltjes bezoeken. Na dit bezoek rijden we door de wijngaarden richting Blenheim. Vandaag hebben we niet zoveel zin om uitgebreide wandelingen te maken of ver te rijden. Het tempo van de reis ligt aardig hoog en soms kunnen we een rustdag dan ook goed gebruiken. 
We komen al rond 14.00 uur in Blenheim aan en besluiten alvast onze slaaplocatie te gaan zoeken. We komen uit op een gratis stadsparkeerplaats. Niet heel romantisch, maar fijn om zo nu en dan gratis te kunnen overnachten. 

Deze middag bezoeken we een liquor store voor een plaatselijk wijntje, doen we nog wat boodschappen in de Pak ‘n Save en doen we eigenlijk ook vooral even niets. Het puzzelboekje is al bijna vol, toch maar goed dat we in Hokitika alvast een nieuwe hebben gehaald. Ook spelen we verschillende spelletjes en gaan we lekker uit eten ’s avonds. Morgen zeggen we vaarwel tegen het Zuidereiland en nemen we de ferry naar Wellington! 

Locatie: Wynen Street Carpark
Prijs: €0 

Tijdens onze reis hebben we al meerdere malen gebruik gemaakt van een gratis overnachtingsplek. Het nadeel aan sommige van deze is dat je hier wel al wat vroeger dient te vertrekken. Zo dien je bij deze parkeerplaats om 9.00 uur weg te zijn, zodat de lokale bevolking deze parkeerplekken weer kan gebruiken. Overdag is dit een betaalde parkeerplaats, maar ’s nachts kun je hier dan gratis overnachten (in de aangewezen parkeervakken). 

We rijden richting Picton, van waaruit onze ferry naar het Noordereiland zal vertrekken. We komen hier rond 10.00 uur aan, dus we parkeren nog even op een parkeerplaats in de stad. Picton is niet zo heel groot, dus we spenderen ook nog wat tijd aan het bijwerken van onze administratie. Rond 12.30 uur rijden we richting de ferry terminal. Het duurt even voordat we de ferry op kunnen, maar verder is alles duidelijk en verloopt het heel soepel. 

De ferryovertocht duurt een uurtje of drie, waarbij we op het dek naar de sounds kijken waar we doorheen varen. Het verschil tussen een fjord en een sound is dat een fjord een dal is dat door een gletsjer is uitgesleten en een sound is een rivierdal dat overstroomd is door de zee. Na een tijdje gaan we terug naar binnen en doen we een spelletje in een van de twee barretjes. De tijd vliegt voorbij en rond een uur of zes komen we aan in Wellington. Echt tijd om morgen Wellington te bezoeken hebben we niet, dus we parkeren de camper en gaan richting de Wellington Cable Car. Dit is een kleine tram die de heuvel van Wellington opklimt, waardoor je een uitzicht krijgt over de stad en de baai. We hebben in een supermarkt wat broodjes en een salade gekocht, die we aan het einde van de tramlijn eerst even snel opeten. Daarna maken we een wandeling door de botanische tuin, tijdens de zonsondergang. We pakken de laatste tram, om 20.00 uur, weer terug naar beneden en gaan vervolgens op zoek naar een overnachtingslocatie. 
We hebben gelezen dat je in Wellington gratis mag overnachten op verschillende locaties, onder andere gewoon langs de weg. Het is echter een vrij grote stad met veel verkeer, waardoor we toch besluiten iets verder het centrum uit te rijden en hier hopen we op een plekje bij Evans Bay Marina Carpark. Wonder boven wonder is er nog één plekje vrij, die we snel innemen en waarna we lekker ons bed in duiken. 

Locatie: Evans Bay Marina Carpark
Prijs: €0

Vanwege de langere rijdag van vandaag, staan we weer op tijd op en vervolgen we onze weg naar het noorden. We gaan richting Egmont National Park, want we willen graag Mount Taranaki beklimmen. Voordat het zo ver is, hebben we zo’n 450 kilometer voor de boeg. 

We stoppen nog even voor een koffie to go bij Twenty Eight, voor we Wellington verlaten. Hierna gaan we op pad via de Highway 1. We bellen even naar de pechhulpdienst van THL, aangezien we wat kleine probleempjes hebben met de camper waarvan we niet zeker zijn of we hiermee door kunnen rijden. Ik word meteen te woord gestaan en samen gaan we toch maar even op zoek naar een garage die ons kan helpen en even mee kan kijken. Zo komen we in Palmerston North bij een garage terecht, waar we zo’n tweeëneenhalf uur oponthoud door hebben. Ze hebben onze voorbanden vervangen en de camper opnieuw uitgelijnd. Nu trilt de camper gelukkig niet meer zo terwijl we rijden. 

Na deze pitstop vervolgen we onze weg naar Cape Egmont Lighthouse en vervolgens richting New Plymouth. We hebben de scenic route genomen, waarbij we een groot gedeelte langs de kust met uitzicht op Mount Taranaki hebben gereden tijdens zonsondergang. Een super mooie weg. In New Plymouth stoppen we even voor boodschappen. We hebben gemerkt dat de Pack ’n Save een voordelige supermarkt is waar ze ontzettend veel producten hebben. Ideaal dus voor de grotere boodschappen. Kleine tip: let wel even op de maximale parkeerduur. Helaas hebben wij namelijk op de eerste dag een boete gekregen voor te lang parkeren. We hadden de bordjes even gemist… 

In het donker vervolgen we onze weg naar Pukeiti. We wilden graag een gratis overnachting, en in New Plymouth waren eigenlijk geen mogelijkheden. Pukeiti (the Rainforest Centre) is een botanische tuin, waar je ’s nachts gratis op de parkeerplaats mag overnachten. Er zijn wc’s en douches (betaald) de hele dag en nacht beschikbaar, dus eigenlijk een ideale optie voor een gratis overnachting. Aangezien we vrij laat aankomen, kunnen we helaas niet meer zien in wat voor omgeving we terecht zijn gekomen. We koken snel wat tortellini met groente en pastasaus, doen de afwas en gaan daarna richting bed. 

Locatie: Pukeiti (Gardens)
Prijs: €0

Pas nu we wakker zijn zien we hoe mooi het hier eigenlijk is. We besluiten om eerst onze weg af te leggen naar het startpunt van de wandeling van Mount Taranaki. Vanavond komen we hier weer terug, dus dan zullen we wel een rondje maken door de tuinen hier. 

Na een ontbijtje op de parkeerplaats beginnen we aan de wandeling die we graag wilden gaan doen. Een houten boardwalk lijdt ons met een flink aantal treden (teveel om te tellen) naar de Pouakai Hut, waar de punt van Mount Taranaki al goed te bewonderen is. Het was een pittige klim, maar het uitzicht is het zeker waard. We vervolgen het pad nog een klein stukje, waardoor we uitkomen bij een klein meertje. Bij rustig weer heb je hier een spiegelend effect. Het is tamelijk bewolkt wanneer we aankomen, maar gelukkig staat er wel wat wind. Hierdoor klaart het wel een beetje op, terwijl we onze boterhammen rustig opeten. Het kleine nadeel aan de wind is dat er dus niet echt een spiegel te zien is in het water, maar hoe dan ook is het een waanzinnig uitzicht. 

De weg naar beneden is een heel stuk aangenamer, ondanks de vele treden naar beneden uiteindelijk wel een beetje gaan vervelen. Voor deze wandeling staat zo’n vijf uur aangeschreven. Wij hebben zelf een uurtje bij het meer gezeten en we zijn in totaal zo’n vijf uur onderweg geweest. 

Over de slingerwegen keren we terug naar Pukeiti, wat op zo’n uurtje rijden afstand ligt. Dit is niet vanwege de lange afstand, maar echt vanwege de vele scherpe bochten in de weg. Aangekomen bij Pukeiti kiezen we nog een wandelingetje door de botanische tuin en nemen we een douche op de camping, waar we een aardig grote “vriend” tegenkomen… Ik ben niet zo’n spinnen fan, dus ik was er niet zo heel blij mee eerlijk gezegd. 

De restjes pasta komen vanavond goed uit, want zin om te koken hebben we na zo’n dag niet meer. Deze avond doen we verder rustig aan en we gaan op tijd naar bed toe. 

Locatie: Pukeiti (Gardens)
Prijs: €0  

Vanochtend doen we eerst even de afwas die is blijven staan van gisterenavond. Na het ontbijt rijden we naar Stratford. Hier vullen we eerst de dieseltank aan en vervolgens zoeken we een dumpplek op waar we onze watertanks weer legen en vullen. Stratford is echter ook het startpunt van de World Forgotten Highway. Deze kwamen we tegen in onze zoektocht voorafgaand aan onze reis en wat zijn we blij dat we deze niet gemist hebben! Dit is tot nu toe misschien wel de mooiste weg die we hier in Nieuw-Zeeland gereden hebben. De weg heeft aardig wat bochten, dus het duurt even om deze 148 kilometer af te leggen. Daarnaast heeft de Moki tunnel indruk gemaakt op ons, omdat hij zo smal was. Na deze tunnel volgde een onwijs mooi stuk regenwoud, waardoor het zonlicht extra indruk maakte die dag. 

Na de World Forgotten Highway kwamen we aan in Tongariro National Park. We zijn richting het visitor centre gereden (ondanks we wisten dat deze al gesloten zou zijn), omdat we toch graag alvast wilden kijken of er iets van een kaartje van de omgeving beschikbaar zou zijn. Het eerste stukje van het bezoekerscentrum bleef geopend, waardoor we inderdaad al de plannen voor morgen konden uitstippelen. 
Onderweg terug naar de camping konden we het niet laten om alvast een kijkje te nemen bij Gollum’s Pool, die op zo’n 10 minuutjes wandelen van de weg ligt. Misschien was het juist wel extra leuk dat we hier aankwamen toen de zon al vrij laag stond. Dit gaf het net een wat mysterieuzer karakter. 

Om 18.30 uur komen we op de DOC camping aan, maken we een wokgerecht en doen we de afwas. De veelgebruikte puzzelboekjes komen weer op tafel en zo sluiten we de avond af met een aantal puzzeltjes. 

Locatie: Mangahuia Campsite DOC
Prijs: ca. €16 

Vandaag staat het verder verkennen van Tongariro National Park op de planning. We hebben nog behoorlijk wat spierpijn van de klim op Mount Taranaki, maar willen toch een mooie wandeling maken. 

De Tongariro Alpine Crossing is een van de meest bekende wandelingen van dit nationaal park. Dit betreft een 19,4km lange route enkele reis. Je parkeert je camper dan bij het eindpunt van de wandeling en kunt een (betaalde) shuttle nemen naar het startpunt van de wandeling. Je dient deze shuttle wel vooraf te boeken!

 

Deze wandeling is ons net teveel van het goede, vanwege de pittige wandeling van twee dagen eerder. Daarom besluiten we voor een twee uur durende route te kiezen van 6km, genaamd de Taranaki Falls loop track. Zoals de naam het al zegt kom je ongeveer halverwege langs een prachtige waterval die tussen de kale rotsen extra indrukwekkend is. Het is niet de grootste die we ooit hebben gezien, maar de locatie en omgeving maken deze waterval toch wel erg aantrekkelijk.

We blijven het overigens wel erg jammer vinden dat we de Alpine Crossing moesten overslaan. Het schijnt dat je bij die route het mooiste uitzicht hebt op de verschillende vulkanen in het park en dat is toch wel echt waar Tongariro National Park om bekend staat. Ik zou daarom dus adviseren, mocht je graag een wandeling maken, om twee nachten in dit park te verblijven en de Tongariro Alpine Crossing dus niet over te slaan.

Rond 13.00 uur vervolgen we onze weg richting Lake Taupo, wat maar een kort stukje rijden is. We stoppen in Turangi voor een lunchpauze bij Hydro Eatery, om vervolgens een prachtig stuk langs het meer van Taupo af te rijden.

Ook onze eindbestemming van vandaag is schitterend. We besluiten om aan rand van het meer te overnachten op de Top 10 Holiday Park Moturere Bay camping. Onze campingplaats is op een steenworp afstand vanaf de rand van het meer. Het eerste wat we dus doen bij aankomst is het uitklappen van onze stoeltjes op het kiezelstrand. We genieten volop van het heldere water en we gaan ook nog een stukje zwemmen.

Deze dag sluiten we uiteindelijk af met een ijsje en een prachtige zonsondergang aan het meer. Dit is echt onze favoriete camping tot zover in Nieuw-Zeeland. Mocht je hier zelf een verblijf boeken, dan is het zeker die paar extra dollars waard om te kiezen voor een plaatsje met uitzicht op het meer!

Locatie: Top 10 Holiday Park Motutere Bay
Prijs: ca. €35  

Het is weekend en we hebben besloten om vandaag de stadjes Taupo en Rotorua te verkennen. Na een klein stukje rijden richting het noorden komen we in Taupo uit. Een prachtig gelegen plaats aan het gelijknamige meer. Er is volop activiteit vandaag met een kunstmarkt en veel mensen die genieten van de zon en het water. Op het meer wordt gezeild en geparasaild en de sfeer is gewoon erg goed. We kopen wat souvenirs, en als lunch halen we een aantal broodjes bij de plaatselijke bakker. 

Een van de lokale activiteiten hier in Taupo, is het golfputje dat in het meer ligt. De ‘Hole in One Challenge’ noemen ze het ook wel. Vanaf het land dien je een golfbal in één keer te putten, op 102 meter afstand. Lukt je dit? Dan win je een prijs van NZD 10.000,-! 
We hebben er zelf geen balletje aan gewaagd, maar het was leuk om even naar te kijken. 

Na boodschappen te hebben gedaan bij de PAK’nSAVE vervolgen we onze weg naar Rotorua. Het is ongeveer een uurtje rijden en we komen rond 16.00 uur aan op de enige plek in de stad waar je gratis en legaal op een parkeerplaats mag overnachten. We kunnen gelukkig nog net het laatste plekje bemachtigen, maar wanneer je hier wat later aankomt is de kans groot dat je niet meer terecht kunt.
We gebruiken de overgebleven uren deze dag om rond te kijken in Rotorua, een stad die voor Nieuw-Zeelandse begrippen ongeveer middelgroot is. Rotorua staat bekend om de vulkanische activiteit en dat betekent hier met name hot springs en dus een lucht van rotte eieren, heerlijk! Maar even zonder grappen: realiseer je goed dat je met een overnachting in Rotorua continu omringd bent door deze geur. Vind je dit niet prettig? Dan zou ik aanraden om deze stad eventueel overdag te bezichtigen (of een bezoek aan een bad te brengen) en ’s avonds naar een locatie buiten de stad te rijden.

Omdat we al vaker hot springs hebben gezien en weinig tijd over hebben besluiten we om geen duur ticket te kopen voor een van de thermaal baden. Dit soort ervaringen zijn erg toeristisch en dat zie je terug in de prijs van de activiteit. Verder staat Rotorua bekend om de activiteiten waarmee je de Maori cultuur kunt beleven, ook dit moeten we helaas overslaan vanwege het drukke programma.

Die avond staat er soep met hotdogs op het menu, waarna we vroeg gaan slapen. Morgen is weer een volle dag!

Locatie: Government Gardens Camping Area (Rotorua)
Prijs: €0

We staan vroeg op omdat we al om 9.00 uur bij de filmset van Lord of the Rings en The Hobbit (genaamd Hobbiton) worden verwacht. Zoals voor veel mensen, is dit ook voor ons iets waar we al lang naar hebben uitgekeken. Ben is fan van de film trilogie en wil toch wel heel graag eindelijk een keer een echt hobbit huisje zien!

Vanuit Rotorua is het ongeveer driekwartier rijden en de excursie begint bij het bezoekerscentrum The Shire’s Rest. Er zijn voldoende parkeerplaatsen voor campers, dus hier hoef je je geen zorgen over te maken. We melden ons eerst aan bij de receptie. Daarna kun je een drankje of een hapje nuttigen in het café of een bijzonder souvenirtje bemachtigen in het winkeltje. 

Er gaat elke tien minuten een bus met een nieuwe groep naar de originele filmset. Wij zijn om 9:10 uur aan de beurt. Het is een stukje van ongeveer tien minuten rijden door het prachtige heuvellandschap. Onderweg krijgen we een video te zien over de totstandkoming van de Hobbiton en de betrokkenheid van o.a. Peter Jackson, de regisseur van de film, hierin.

Als we aankomen op de startlocatie van de tour worden we rondgeleid langs de hobbithuisjes van verschillende groottes. Sommige huizen zijn namelijk klein gemaakt om het formaat van de grote personages in de film te versterken en andere huisjes zijn juist levensgroot gemaakt om de kleine hobbits extra klein te laten lijken. Erg interessant om meer te leren over deze filmtechnieken!

Een heleboel foto’s later mogen we dan eindelijk een hobbit huisje in. De meeste van deze huisjes zijn namelijk leeg vanbinnen en worden enkel gebruikt voor het filmen van de buitenkant. Deze huisjes waar je ook in kunt kijken zijn recent pas geopend en ook ontworpen door de makers van de filmset. De details zijn fenomenaal en je kunt van alles oppakken of gebruiken om allerlei grappige foto’s te maken. We proberen bijvoorbeeld het hobbit bad en de toilet uit.

De tour eindigt bij de Green Dragon Inn, de pub uit de film, waar we ook echt hobbit bier kunnen proeven. Al met al zijn we echt positief verrast. Het lijkt misschien een duurdere excursie, maar het is echt leuk om te zien en wij vinden dit dus echt waar voor je geld!

Na een uurtje of drie staan we weer bij onze camper en vertrekken we richting de Coromandel Peninsula. We lunchen en tanken onderweg in een slaperig dorpje en rijden de mooie kustroute omhoog op het schiereiland. De eindbestemming voor vandaag is Coromandel Town, een van de grotere plaatsen op het schiereiland.

Als we aankomen vinden we weer een plekje waar we gratis op een parkeerplaats kunnen overnachten, waarna we het dorpje gaan verkennen en uiteindelijk ook besluiten om wat uitgebreider uiteten te gaan in een plaatselijk restaurant genaamd Pepper Tree Restaurant en Bar.

We sluiten af bij de plaatselijke pub, waar we een spelletje doen en Nieuw-Zeelands vrouwen rugby kijken.

Locatie: Woollams Avenue Carpark
Prijs: €0

Vandaag staat in het teken van het verder verkennen van Coromandel Peninsula. Naast het rijden langs de prachtige kustlijn, staan er twee hoofdactiviteiten op de planning; allereerst willen we graag de wandeling naar Cathedral Cove maken en als tweede willen we Hot Water Beach bezoeken.

We rijden de mooie, kronkelige route van Coromandel Town naar de parkeerplaats van Cathedral Cove in Hahei. Vanaf hier is het ongeveer een uur lopen naar Cathedral Cove beach, maar er is ook een shuttlebus voor NZD 7,- per persoon waarmee het in totaal maar iets meer dan een half uur zou moeten duren. We besluiten gewoon vanuit het dorpje te voet te gaan en de shuttlebus over te slaan. Het weer laat het toe, dus daar genieten we van! 

De wandeling naar Cathedral Cove toe is al erg mooi. Op ongeveer driekwart van de route voegen we een kleine extra lus toe, waardoor je nog verschillende uitkijkpunten op zee aan de route toevoegd. Hier hebben we ook zeker geen spijt van.

Wanneer we rond 11.30 uur aankomen op het strand is het al wel erg druk. Het is maar een klein strandje en er komen continu nieuwe mensen aan met de watertaxi of te voet. Dit heeft ook deels te maken met het feit dat het nu laag tij is, waardoor je onder de Cathedral door kunt lopen. Dit geologisch fenomeen heeft zijn naam te danken aan het feit dat het een soort kathedraal achtige grot is, aan het water, waardoor het water er op bepaalde momenten van de dag doorheen stroomt. Op de foto’s is ook duidelijk te zien waar de naam vandaan komt. Na een half uur op het strand draaien we weer om en trakteren we onszelf op een ijsje tijdens de terugweg. 

Volgende stop: Hot Water Beach. Op ongeveer vijftien minuten rijden vanaf Hahei, rijden we het plaatsje bij Hot Water Beach in. Hier kom je eerst langs een aantal parkeerplaatsen, want aan het strand zelf is maar weinig parkeergelegenheid. Met de camper moet je op een van de parkeerplaatsen net buiten het dorp parkeren. Gelukkig is het maar vijf minuten lopen naar het dorpje en het strand. Hier is een van de eerste dingen die we doen het huren van een schepje bij de kunstgalerij tegenover het strand. Zonder schepje kun je namelijk niet genieten van het hete water bij Hot Water Beach!

Het is inmiddels al 15:15 uur en op verschillende plekken zien we dat het laag tij is. Dit blijkt het juiste moment te zijn om naar dit strand te komen. Tip: mocht je hier dus heen willen gaan, let er dan goed op dat je even opzoekt wanneer het laag tij is tijdens je reis!
Het vulkanische fenomeen Hot Water Beach komt namelijk alleen tot z’n recht in een periode van ca. twee uur voor laag tij en een periode van ca. twee uur na laag tij. Onder het strand liggen geothermische warmwaterbronnen die gedurende laag tij warm water naar de oppervlakte brengen. Wanneer je hier dan een gat graaft in het zand, stroomt dit vaak nog hete water in je kuil waardoor je een heerlijk warm bad creëert.

Als we aankomen is het al behoorlijk druk op twee specifieke plekken op het strand. De truc is om met je voeten in het zand te voelen of je iets van warmte voelt, om daar vervolgens te gaan graven. Daarna moet je proberen om het hete water wat omhoogkomt te laten afkoelen, anders is het veel te heet. Uiteindelijk hadden we een perfecte mix gevonden in ons privé bad. De ene kant was iets warmer dan de andere, maar we hadden de “warmwaterkraan” goed onder controle!

Na ons spa avontuur met gratis scrub van zeezand, spoelen we onszelf schoon bij de openbare douches en vervolgen we onze weg naar de eindbestemming van vandaag: Miranda, wat net buiten het schiereiland ligt. We hebben deze locatie gekozen omdat we morgen onze weg willen vervolgen richting Paihia en op deze manier kunnen we een gedeelte van de afstand al overbruggen. 

De prachtige camping in Miranda heeft heel veel nette voorzieningen, maar ook een eigen thermaal bad waar we die avond nog volop gebruik van maken. Deze camping wordt vaak gebruikt, geeft de receptioniste ons aan, voor reizigers die de camper die dag hebben opgehaald in Auckland of reizigers die de camper de dag erna weer inleveren. De locatie is goed en je kunt vanwege het thermaal bad optimaal ontspannen je reis starten of eindigen! 

Na het ontspannende bad, nemen we een douche om het water vol mineralen weer van ons af te spoelen. We koken daarna een heerlijke pasta en gaan weer op tijd slapen.

Locatie: Tasman Holiday Park - Miranda
Prijs: ca. €35 

Vandaag starten we aan het laatste gedeelte van Nieuw-Zeeland dat we tijdens onze reis gaan bezoeken. Ondanks we al ruim een maand onderweg zijn en al bijna vier weken in Nieuw-Zeeland rondtrekken, hebben we nog lang niet genoeg gekregen van dit onwijs gave avontuur.

We rijden vroeg weg bij de camping om op tijd aan te komen in het noorden van het Noordereiland. De eindbestemming is Paihia en vandaag zullen we vooral wat kilometers moeten afleggen om hier te komen.

De route loopt via Auckland, langs de oostkust naar boven met maar een aantal korte stoppen onderweg. Het eerste stuk is allemaal tweebaans snelweg, maar na Auckland wordt het al vrij snel een enkelbaans weg. Daarnaast is het goed om goed op te letten op de wegen rondom Auckland, want er zijn een aantal tolwegen. Wij rijden ook over zo’n tolweg. Dit kost ons nog geen €2 voor een enkeltje en je kunt dit bedrag gewoon online betalen met een creditcard.

De eerste plek waar we wat langer stoppen is Whangarei. In dit leuke kleine stadje doen we boodschappen en bezoeken we een aantal lokale winkeltjes, waar we huisgemaakte fudge kopen. Zeker een korte stop waard!

Uiteindelijk komen we rond 16.00 uur aan in Paihia, waar we al snel een kleine en goedkope camping vinden die niet ver uit het centrum ligt. Paihia is een klein kustplaatsje, wat erg toeristisch is. Er zijn veel gezellige restaurantjes en plekjes om van het weer te genieten en dit doen wij dan ook bij de Tipsy Oyster Bar. 

Aan het einde van de dag beginnen we ons wel steeds meer zorgen te maken om het weer dat voor de komende dagen is voorspeld. We zijn naar noord Nieuw-Zeeland gegaan vanwege de subtropische sfeer, maar het lijkt erop dat de we de komende drie dagen vooral Nederlandse regen kunnen verwachten…

Locatie: Seaview Campervan Parks (Paihia)
Prijs: ca. €22 

Vandaag staat er een excursie naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland op de planning. Deze excursie hebben we een paar dagen geleden nog vastgelegd, aangezien we niet zeker wisten of we tegen het einde van onze reis nog veel puf zouden hebben om twee volle dagexcursies te doen. We hebben namelijk een combiticket gekocht voor deze excursie van vandaag en de ‘Bay of Islands + dolphin cruise’ van morgen.

’s Ochtends vroeg worden we opgehaald, vlakbij de camping met een grote touringcar. Zoals we hadden verwacht zal het bijna de hele dag gaan regenen en zullen we dus helaas de verschillende activiteiten in slecht weer moeten doen.

Onze buschauffeur is een lokale man met een flinke dosis humor en mede daardoor zit de sfeer er al meteen goed in. Hij weet van alles te vertellen over de Maori cultuur in de regio en de historisch belangrijke evenementen in het gebied. Zo leren we veel over de Maori vlaggen en zelfs over het ontstaan van Nieuw-Zeeland, waarin de Bay of Islands een belangrijke rol heeft gespeeld.

Nadat we alle passagiers hebben opgehaald op bij de verschillende hotels, is onze eerste stop voor vandaag de 90 Mile Beach. Dit is een van de langste aaneengesloten stranden ter wereld, maar zoals de naam doet vermoeden is deze echter geen 90 mijl lang. De daadwerkelijke lengte van dit strand is ca. 88 kilometer. De naam is echter 90 Mile Beach geworden, doordat de Europese kolonisten vroeger dachten dat hun paarden zo’n 30 mijl per dag liepen. Het kostte de kolonisten zo’n drie dagen om het strand af te leggen, dus dit moest dan 90 mijl lang zijn. De naam van dit strand is nooit meer aangepast, maar het maakt een goed verhaal ook!
Wat zo bijzonder is, is dat je dus met auto’s en ook bussen op dit strand mag rijden. Een aantal jaren geleden was de maximale snelheid op dit stuk zelfs gelijk aan veel snelwegen, maar de laatste jaren hebben ze dit verlaagd vanwege de veiligheid.

Wij rijden met de bus naar een punt waar we kunnen sandboarden. Het regent nog volop, dus het is een natte bedoeling, maar daardoor niet minder leuk! Echt gaaf om op zo’n gammel bord naar beneden te glijden van de hoge duinen.

Het is een flink stuk rijden naar Cape Reinga in het noorden, maar de landschappen zijn prachtig, met de baaien en het vele groen. Daarnaast worden we ook vermaakt door onze buschauffeur/gids met de vele verhalen.

Na een rit van meer dan vijf uur en een koffie en lunchstop, komen we aan bij Cape Reinga. Dit is een heilige plek voor de Maori, omdat hier de geesten van overleden dierbaren onze fysieke wereld zouden verlaten. We kijken uitgebreid rond en je kunt hier na een wandeling van ongeveer tien minuten ook de bekende vuurtoren van dichtbij bekijken. Dit is zeker de moeite waard! Het uitzicht is overigens ook prachtig hier.

Na rustig de omgeving verkend te hebben, in de regen, rijden we weer richting Paihia met onderweg opnieuw een koffiestop bij een leuk souvenir winkeltje. Uiteindelijk zijn we rond 18.00 uur weer in Paihia, bij onze camping. 

We eindigen de dag met een kaartspelletje in de camper, het regent namelijk nog steeds erg hard en we kunnen dus helaas deze avond niet lekker buiten zitten. 

Locatie: Seaview Campervan Parks (Paihia)
Prijs: ca. €22

Op onze laatste dag in Paihia lopen we ’s ochtends naar de haven om de Bay of Islands Cruise uit te proberen. De cruise duurt in totaal zo’n 4,5 uur, inclusief een stop op een van de eilanden waar we lunch en koffie kunnen nuttigen.

We vertrekken vanuit de haven van Paihia in de stromende regen en met vrij weinig zicht. De eerste stop is Russel, waar we ook nog wat andere reizigers oppikken. Dit plaatsje is de eerste Britse nederzetting in Nieuw-Zeeland en voor historie en prachtige verhalen kun je hier dus ook overnachten bijvoorbeeld. Wij blijven aan boord en gaan richting de Bay of Islands. Vrij snel na vertrek uit Russel zien we zelfs al de eerste dolfijnen!

We varen langs verschillende eilanden en hoe verder we richting de open zee gaan, hoe groter de golven worden. De bedoeling is om ook door te varen naar Hole in the Rock, maar vanwege een aantal zeezieke passagiers wordt besloten om dit niet te doen en nog een extra rondje langs diverse eilanden te varen.

Na de bovengenoemde stop voor lunch varen we weer terug richting Paihia. Er wordt ons gevraagd om te zoeken naar dolfijnen en walvissen om de kapitein een handje te helpen. Wonder boven wonder lukt het ons ook om in de verte dolfijnen te spotten. We geven het door aan een cruise medewerker en als snel draait de boot terug richting de open zee om de dolfijnen te gaan bekijken. 
We hebben geluk want dit blijkt een enorme groep dolfijnen te zijn en ze zwemmen een flink stuk met onze boot mee, waardoor we ze van heel dichtbij kunnen zien. Echt een super gave ervaring! De dolfijnen die we tijdens de cruise zien zijn Bottle Nose dolphins. Dit is het soort dolfijn wat je vaker ziet in deze regio.

Nadat we weer aan wal zijn gekomen na de prachtige cruise besluiten we om Paihia te verlaten. Het weer is erg slecht en we kunnen bij dit kustplaatsje erg weinig doen. We rijden nog richting Kerikeri (de grootste plaats in dit gebied) om daar de oude gebouwen te bekijken en wat sfeer te proeven. 

We eindigen de dag in Ruakaka op een parkeerplaats waar we ook gratis mogen overnachten. Dit is ook weer een zogenaamde freedom camping.

Locatie: Ruakaka Beach Reserve
Prijs: €0

4 april had eigenlijk (volgens planning) onze laatste dag bij Bay of Islands moeten zijn, maar vanwege de regen zijn we dus al eerder richting het zuiden afgedaald. Dit is het voordeel aan het maken van een camperreis in het buitenseizoen in Nieuw-Zeeland! Ondanks we veel campers tegenkomen, is het ons op de meeste plekken nog gelukt om dezelfde dag nog een camping te boeken of een gratis plaatsje te bemachtigen op een van de toegestane plaatsen. Enkel in Queenstown op het Zuidereiland zijn we dus moeten uitwijken naar een camping in een dorpje verder. We kwamen hier echter aan in een bijzonder zonnig weekend, wat mogelijk ook heeft meegespeeld in deze situatie. We zijn echt positief verrast door de mogelijkheden die je hier tegenkomt qua campingmogelijkheden. Het uitzoeken waar je precies allemaal vrij mag kamperen is echter wat lastiger gebleken dan we vooraf dachten. Elk district heeft hier namelijk weer speciale regels voor… 

Vandaag rijden we vanaf het kustplaatsje Ruakaka rustig naar Auckland. Het regent nog steeds en omdat we buiten niet zoveel kunnen doen besluiten we om de toeristische route te nemen en daarmee ook de tolweg de vermijden. We rijden over allerlei kronkelige wegen en door de heuvels terug naar het zuiden. Het plan is om deze regenachtige middag te gebruiken in een outlet bij het vliegveld van Auckland. 

Na ongeveer twee uur rijden komen we hier aan en spenderen we de rest van de middag in het winkelcentrum. We halen hier uiteindelijk ook sushi die we op een camping vlakbij het vliegveld opeten. 

Morgen moeten we de camper alweer inleveren en dus staat deze avond en de volgende ochtend in het teken van inpakken en schoonmaken. De koffers inpakken na een camperreis is altijd lastiger dan wanneer je thuis vertrekt, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. 

De camping die we hebben uitgekozen heeft ook een soort kinderboerderij met een park ernaast. Door het open dakraam, vallen we uiteindelijk in slaap met allerlei dierengeluiden om ons heen.

Locatie: Ambury Campground
Prijs: ca. €19 

Vandaag is het dan zover, de camper moet weer ingeleverd worden. Dit is altijd een dag vol met gemengde gevoelens. Het is jammer dat het er weer op zit, maar het is ook wel heel fijn om weer gebruik te kunnen maken van een normaal bed en een eigen douche en wc. 

’s Ochtends maken we eerst de camper goed schoon en we vullen hem met diesel en een nieuwe gasfles. Dan rijden we het stukje van vijftien minuten om hem vlakbij de luchthaven weer op de verhuurlocatie in Auckland te leveren. 

Deze keer is het gelukkig vrij rustig binnen, dus zijn we snel aan de beurt. De afhandeling gaat ook vrij snel, waarna we een shuttle nemen naar het vliegveld. 
Hier hebben we een huurauto geregeld, omdat Ben op maandag voor zijn werk nog een aantal klantafspraken heeft staan. Na ongeveer een uur te hebben moeten wachten totdat de auto beschikbaar is rijden we richting ons hotel en gaan we vandaag vooral lekker uitrusten.

We nemen de tijd om te douchen en gaan ’s avonds nog even de stad verkennen, waarna we de dag afsluiten bij een leuke foodcourt in het Commercial Bay winkelcentrum. Hier bestellen we allebei wat anders, maar er is eigenlijk veel teveel keuze; van Aziatische opties tot pizza, pasta en Libanees. Als toetje halen we een ijsje bij Giapo. Wij houden het bij de standaard variant, maar ze maken hier ook heel speciale ijsjes met allerlei vormen in chocolade. De smaken zijn daarnaast ook erg origineel. Echt genieten dus!

Die avond gaan we vroeg slapen, want morgen staat er weer een drukke dag op de planning!

Locatie: voco Auckland City Centre, an IHG Hotel

Op deze zondag is het gelukkig weer prachtig weer. Hier maken we dan ook volop gebruik van en we nemen de veerboot vanuit het centrum van Auckland naar Waiheke Island. Dit tripje is ons eerder aangeraden door het Amerikaanse stel dat we tegenkwamen bij de excursie in Abel Tasman National Park. Zij reden de route andersom, dus we hebben daar onze tips voor het andere eiland even uitgewisseld.

De boottocht duurt ongeveer driekwartier. De trip zelf is al prachtig met uitzicht op de verschillende eilanden in de baai, maar ook een aantal vulkanen. Waiheke Island staat bekend om de vele wijnhuizen en prachtige stranden.

We komen rond 10.30 uur aan op het eiland en lopen naar het eerste dorpje op de route. Hier gaan we op verkenning uit en we maken een plan voor wat we willen doen en zien deze dag. We beginnen met lunch in het dorpje Oneroa en brengen hier een bezoek aan de diverse leuke winkeltjes en het strandje. 

We willen zoveel mogelijk van dit eiland zien en daarom pakken we de lijnbus (dit kost ongeveer NZD 3 per persoon per ritje) om richting Onetangi te gaan. De rit brengt ons langs allerlei wijnhuizen waar de toeristen veelal naartoe reizen. Dit lijkt de ideale manier om wijn te kunnen nuttigen en toch het hele eiland te zien. Wij hebben pas in de avond een wijnproeverij met eten gepland staan, dus rijden we door naar een van de laatste stops, Onetangi Beach. 

Hier besluiten we om wat meer tijd te nemen op dit strand. Het is een prachtige locatie met weinig andere strandgangers en helder blauw water. Nadat we hier een uurtje of twee zijn geweest, drinken we nog een drankje bij een van de cafeetjes in de buurt van het strand. Hierna nemen we de bus weer terug naar een stukje vanwaar we de rest weer lopend afleggen om ook de zuidkant van het eiland te kunnen zien. De delen ten oosten van Onetangi zijn helaas niet met de bus te bereiken, maar schijnen wel erg mooi te zijn. Dit zou je met de fiets, lopend of met de auto wel kunnen bereiken, maar daar heb je hoogstwaarschijnlijk meer dan één dag voor nodig. 

We lopen via het dorpje Oneroa naar het uiterste westen van het eiland. Tegen het einde van de dag begint het ook weer te miezeren. We laten ons hier niet door beïnvloeden en gaan lekker binnen zitten bij een wijngaard met restaurant genaamd Mudbrick. Hier kun je heerlijk eten in een van de twee restaurants en ook de wijnen zijn super goed. Misschien wel het mooiste deel van de avond is de locatie. Het uitzicht is prachtig en je kijkt uit over de stad Auckland in de verte. 

Uiteindelijk pakken we die avond de veerboot terug. Het is nog wel even spannend of we de boot wel redden, want onze taxichauffeur laat het afweten en we moeten op het laatste moment nog een andere taxi boeken, maar uiteindelijk komen we precies op tijd bij de boot aan. Voldaan van deze laatste volle dag in Nieuw-Zeeland gaan we slapen.

Locatie: voco Auckland City Centre, an IHG Hotel

Onze terugvlucht vandaag is pas om 21.00 uur, waardoor we het gros van de dag nog hebben om in Auckland te spenderen. Ditmaal ga ik alleen op pad, want Ben heeft nog een aantal werkbezoeken staan. 

We starten de dag met een heerlijk ontbijt in ons hotel. Rond 9.00 uur gaat Ben de huurauto ophalen in de parkeergarage een eindje van ons hotel vandaan. We hebben besloten dat hij alvast onze ruimbagage meeneemt, zodat ik deze niet mee de stad in hoef te nemen. Het hotel biedt mij een late check out aan, waardoor ik tot 14.00 uur in het hotel mag blijven. Deze tijd gebruik ik dus om nog een laatste douche te nemen en nog een filmpje te kijken. Om 12.00 uur trek ik opnieuw richting het winkelcentrum waar we eergisteren gegeten hebben, omdat hier zoveel lekkere dingen te krijgen waren die ik nog niet heb kunnen proberen. Voor mijn lunch haal ik een lekkere poké bowl. Daarna begin ik aan mijn tweede rondje door de stad. Ik verken de locaties waar we nog niet zijn gekomen op de eerste avond hier en kom toch weer uit bij Giapo, voor een tweede ijsje van deze tent. Dit keer neem ik de populaire smaak Dubai Pistachio, op aanraden van de medewerkster. Het blijft echt een enorm goede ijssalon.

Met mijn ijsje loop ik naar Albert Park. Dit park ligt op een helling en ik ga hier lekker in de zon zitten, genietend van misschien wel het beste ijsje dat ik ooit gegeten heb, het uitzicht en een luisterboek op de achtergrond. Hier spendeer ik mijn resterende tijd, totdat ik weer door Ben wordt opgehaald om 16.00 uur. We leveren de huurauto weer in op de luchthaven, waarna we door gaan naar de bagage drop off. 

Drie uur voor vertrek kunnen we de bagage inchecken en de hele procedure op de luchthaven verloopt dan eigenlijk ook heel soepel. We eten een hapje op het vliegveld en beginnen om 20.30 uur met het boarden van het vliegtuig. Nu komt het punt waar ik het meest tegenop heb gezien: de vlucht van Auckland naar Dubai, die ongeveer 18 uur non-stop duurt en na een overstap nog een vlucht van 7,5 uur door naar Amsterdam. Achteraf gezien was deze vlucht niet erger dan de vlucht op de heenreis, die een paar uur korter duurde. Ik ben niet goed in stilzitten en ik vlieg dan ook echt niet voor mijn plezier zo’n lange vluchten, maar uiteindelijk was de vlucht het absoluut waard om dit prachtige land te kunnen bezoeken. Ik zou het zo nogmaals doen! 

We komen aan op Schiphol om 13:30 uur. Het duurt erg lang voordat onze koffers arriveren, maar daarna is het een kwestie van de trein terug naar huis te pakken. Wat een gave, onvergetelijke reis hebben wij achter de rug. Hier gaan we nog lang van nagenieten!