Hoewel er veel bewolking voorspeld is, staan we rond 07:30 op met een wolkeloze hemel. Als dit zo blijft dan is het boffen met de cream trip van Fuller. (Deze is genoemd naar de originele melk ophaal route die de originele boot voer).

Om 08:45 parkeren we de camper op een speciale parkeerplek in Paihia. Helaas is het nogal vechten met de parkeermeter en krijgen we er geen dagkaart uit. Een 7 uurs en een 1 uurs ticket lukt wel en op hoop van zegen leggen we deze maar voor de raam. Hopelijk heeft de parkeerbeambte begrip voor de situatie en ontlopen we een boete.

Mooi op tijd arriveren we bij de boot en aangezien het niet druk is hebben we even later een mooi plekje op het dak van deze snelle catamaran. We maken kennis met een jong Nederlands stel en hun Oostenrijkse vriend. Allemaal lopen ze stage hier of volgen ze een opleiding met een uitwisselingsprogramma. Als ik dit had geweten dan had ik beter mijn best gedaan op school :). We pikken nog wat mensen op in Russel en verkennen hierna de Bay of islands. Ik moet als snel mijn mening bijstellen want hoewel ik eerst de indruk kreeg dat dit gebied nogal overschat is, wordt het steeds mooier zodra we verder het gebied invaren. Het blijken veel mooie eilandjes met soms goudgele stranden en prachtige aanmeerplekken te zijn. De soms vreemd mooie rotsformaties dragen hier nog extra aan bij.

Veel eilandjes kennen enkele bewoners die deze onderhouden en vandaag zijn we ook postboot en geven we regelmatig de post af vaak begeleid met een koekje voor de schijnbaar altijd aanwezige hond(en). Halverwege de dag meren we aan bij mooi breed strand met steiger en restaurant, het ligt er allemaal schitterend bij en onze meegebrachte lunch smaakt hier prima. De dag verloopt wel vreemd met veel zon afgewisseld door een drupje regen en bewolking maar is overwegend zonnig te noemen.

Na de lunch gaan we op weg naar het “Hole in the Rock” deze rotsformatie wat verder de zee op kent 2 grote gaten waarvan 1 helemaal door de rots gaat. Weer hebben we geluk want de zee is zo kalm dat we er met de boot doorheen kunnen varen. Dit is een mooie ervaring die schijnbaar niet vaak voorkomt. De enige domper die we krijgen is dat de bekende baai waar je kunt zwemmen met dolfijnen, geen dolfijnen kent op het moment dat wij er zijn. Iets teleurgesteld varen we langzaam richting Paihia waar we rond 17:00 arriveren. Gelukkig hebben we geen parkeerbon gekregen en na een korte stop bij een countdown supermarkt tbv een Wokpan voor Gerda, arriveren we een klein half uur later bij de Holiday beach park camping waar we voor $28 een plekje op het grasveld krijgen en de dag afsluiten.

Na een goede nachtrust blijkt dat we gisteren toch hadden moeten smeren aangezien we allebei goed verbrand zijn in ons gezicht!

Rond 09:30 vervolgen we onze weg richting de 90 mile beach. We nemen de 10 weg over de oostkust en slingeren zo langzaam omhoog. Ik had verwacht dat de weg veel langs zee zou lopen maar helaas is dit niet zo. Dit maakt de weg er niet minder mooi om en de route lijkt een beetje een kruising tussen de Belgische Ardennen en de Duitse Eifel maar dan aangevuld met tropische begroeiing en schapen. Bij Doubtfull Bay krijgen we de zee weer te zien en stoppen we een paar keer om te genieten van het uitzicht en het strand.

Ondertussen heeft de camper er zo’n 400+ km opzitten en met 1/3 tank over vullen we deze eens bij. Er gaat 51 liter in a $1,29 de liter. De eerste 85 km stond al op de teller van deze nieuwe camper en of we deze helemaal vol mee hebben gekregen weten we  ook niet, dus wat het verbruik is moeten we nog even afwachten. Maar ik schat een beetje 1 op 7.

De route vervolgt vlot en rond 13:00 arriveren we al bij de 90 mile beach weg maar de bijbehorende Holiday camping blijkt gesloten te zijn. We hadden eigenlijk verwacht dat hier bussen oid zouden staan waar je trip mee  over het strand kan maken maar deze zijn nergens te bekennen. We besluiten het originele plan van Gerda maar te gebruiken en rijden terug naar Aihipara wat bekend staat als de gateway to 90 mile beach. We arriveren op de Kiwi Aihipare Holiday park camping en hier boeken we 2 nachten en een veelzijdige dag trip over de 90 mile beach en meer! Kosten tbv de trip $60 p.p. en $29 p.n tbv de camper.

Na het ontbijt vertrekken we rond 09:30 richting Auckland. De route volgt gedeeltelijk binnendoor tot Bryndewyn. Hierna draaien we de Motorway 1 weer op richting Auckland. Rond Orewa stoppen we nog even bij een zelf hulp punt om $4 in een automaat te gooien tbv een kort stukje tolweg (of via internet binnen 5 dagen betalen). Vlak voor Auckland nemen we de afslag naar Devenport. Hier kunnen we namelijk redelijk makkelijk de camper parkeren en mbv een voetgangers ferry ($11 p.p. retour) midden naar het centrum van Auckland gaan.

Rond 13:00 staan we in het centrum en besluiten we eerst maar eens naar de Auckland Skytower te gaan. Deze opvallende toren in het centrum kent een aantal leuke items waaronder een skyjump, en 2 observatiedekken. We kiezen voor pakket 2 ($28) waarbij we allebei de dekken op mogen. Het algemene dek ligt op 186 meter en laat de skyjumpers voorbij de ramen komen. Dit zijn de mensen met een groot hart (en $195 op zak) die 8 meter hoger via een kabel vrij, maar gecontroleerd een soort vrije val maken. Hierbij blijven ze even hangen voor het observatiedek waar iedereen dit even mag aanschouwen. Wij mogen met ons kaartje tot 220 meter naar een kleiner maar nog hoger gelegen observatiedek. Het uitzicht blijft ongeveer gelijk maar het is er veel rustiger. Beneden spreken we nog even een stadsgids over de mogelijkheden van een stadsbezoek. We zijn niet erg onder de indruk van het cultuur gehalte van deze stad en besluiten het na een leuke wandeling door het Albert park hierbij te laten en onze dagen meer in de vrije natuur te steken.

Onderweg doen we AA nog aan (NZ ANWB) en nemen 22 ! Gedetailleerde wegenkaarten mee. Voor ons als ANWB lid zijn ze gratis, maar anders zijn ze 3.95 p/st. We moeten onze kaart laten zien en dit schept even verwarring. De catalogus waarmee ze onze kaart kunnen controleren kent alleen een 2007 model. Er wordt van onze kaart dus een kopie gemaakt en voor het gemak krijgen we een lokale AA kaart mee mochten we een ander kantoor aandoen. Goede service dus!

Rond 17:15 nemen we de veerboot weer terug naar Devenport. We tanken de camper weer eens vol en voor $72, incl. een 4 ct per liter korting (kassabon actie bij de pakNsave winkel) zijn we weer helemaal bij. Dit geeft een verbruik van 1 op 8 wat ik zelf erg netjes vind. Tot nu toe zitten liggen de diesel prijzen ergens tussen  de $1,20 tot $1,25 per liter (ongeveer €0,70)

De Kiwi Camping in Tapakuna Beach, die we op het oog hebben blijkt volledig volgeboekt te zijn, maar gezien de krappe plekken (1 meter tussenruimte?) zijn we hier niet erg rouwig om, en nemen we een alternatieve camping de Family parks... Een paar kilometer verderop. Het is er erg slecht aangegeven, maar via 2x vragen komen we er uiteindelijk toch. Voor $40 krijgen we een plaats op deze redelijke maar verder wel nette camping. Na het eten controleren we de email nog een keer en beantwoorden we er nog enkele om wederzijdes weer op de hoogte te zijn.

Rond 09:30 zijn we op weg naar Coromandel. De dag begint bewolkt en even later begint het zelfs te regenen. We hebben geluk gehad met het bezoek aan Auckland want vanaf de harbour bridge is er weinig te zien van de skyline.

Via de 1 zuid en even later de 2 en de 25 rijden we aan de westkant van het Coromandel schiereiland omhoog. De route langs deze soms smalle kustweg doet ons een beetje aan het Gardameer in Italië denken. Het is ondertussen gestopt met regenen maar het blijft wel bewolkt. We stoppen regelmatig om te genieten van het uitzicht, en rond de 14:00 arriveren we in Coromandel zelf. Hier lopen we even door het dorpje heen en genieten we van een kleine lunch in een gezellig restaurantje.

Een uurtje later gaan we op weg via de 100km wegen waar we omhoog klimmen op weg naar Whitianga (ik blijf me er hier over verbazen dat je bijna overal 100 km p/u mag rijden)
Eenmaal op de top hebben we een mooi uitzicht over de Mercury Bay aan de ene kant, en Coromandel aan de andere kant. Helaas is het nog flink bewolkt maar dit maakt het uitzicht er niet minder om.

Rond 16:30 arriveren we in Whitianga waar we eerst even de lokale “i site” (VVV) binnenlopen om te vragen hoe en wat er te doen is qua dagtrips in deze regio. Het blijkt dat het meeste net iets verder te doen is in Hahei. We besluiten om toch een camping te nemen in Whitianga zodat we morgen en eventueel overmorgen Hahei kunnen bekijken. Voor $38 nemen we een plekje op de Kiwi harbourside Holiday camp en zoals gewoonlijk mogen we onze eigen plek uitkiezen (schijnbaar heel normaal hier buiten het seizoen)
We besluiten een hapje buiten de deur te gaan eten en lopen Whitianga in waar we in een lokaal restaurantje een paar biertjes met een maaltijd nuttigen.

Rond 19:30 zijn we terug waar Gerda al de wekker zet voor morgenvroeg Ze heeft nml een camping in Hahei op het oog waar we aan het strand kunnen staan. Als dit een mooie plek is dan blijven we hier lekker 2 dagen staan. We ronden de avond af met een potje kaart en we kunnen hier onze email nog kort checken aangezien we deze provider al eerder gebruikt hebben en nog een dataoverschot hebben.

Rond 09:00 zijn we al van de camping af. We stoppen nog even onderweg om te bellen met mijn moeder aangezien deze vandaag (thuis dan) jarig is. De zus van Gerda laten we verward achter met de mededeling dat we hier hun krant van morgen al hebben.

Om 09:45 zijn we in Hahei waar we meteen de camping oprijden en een plek aan het strand boeken voor de komende 2 dagen a $44 per nacht. We rijden nu eerst naar het Hotwater beach, maar omdat we hier aankomen terwijl het net vloed is kunnen we niet veel meemaken van het hete water onder het strand. We genieten dus van een kop Cappuccino en raken in gesprek met een ouder Nederlands stel wat een begeleide camperreis maakt met een groep van 18 campers. Hier hadden we bij het verhuurstation al over gehoord en schijnbaar volgen we een soortgelijke route.

Rond 12:00 staan we weer op de camping waar we meteen een Kajak trip boeken naar Cathedral cove en omgeving. Gezien de huidige golfslag moeten we morgen nog een keer informeren of het wel doorgaat. Onze plek tbv de camper ligt bovenop de duinen en we kijken mooi over de baai uit. Naast ons ligt het wandelpad naar het strand wat in ons geval 25 meter is. Het leven kan soms zo oneerlijk zijn! De lokale vogelpopulatie is duidelijk gewend aan de toeristen en komt soms opvallend dichtbij zitten om te kijken of er nog iets te halen valt.

Gerda doet de was en aangezien er naast de camper een waslijn hangt is dit meteen een uitkomst. We vervolgen de dag met lekker lezen en een keer over het strand wandelen. We blijven hierna nog lekker buiten zitten tot het donker wordt en we naar bed gaan.

Na een heerlijke nachtrust ontbijten we lekker op ons gemak, we hoeven toch niet weg. Rond 10:00 lopen we richting de receptie om onze kajak boeking te laten bevestigen en te kijken of deze doorgaat. Maar aangezien het vandaag schitterend weer is hadden we hier al alle vertrouwen in. Na de bevestiging lopen we nog even naar de lokale supermarkt waar we onze voorraad aanvullen met enkele kleine dingen.

De Kajaktocht begint om 13:45, dus de resterende tijd brengen we door met lezen en de zon af en toe ontvluchten (rond 12:00 is het aardig heet). Rond 13:30 pakken we onze spullen en zorgen we ervoor dat we goed zijn ingesmeerd met factor 30 (wel nodig vandaag en zeker op het water) het is maar een kleine 500 meter naar het strand en we zijn dus ruim op tijd. We melden ons bij de eigenaar en mogen meteen de uitstaande $190 afrekenen.

Onze groep is ongeveer 9 mensen groot en we hebben nagenoeg allemaal een 2 persoons Kajak. Nick onze instructeur/gids legt uit hoe en wat en verteld dat een Kajak aardig stabiel is er eigenlijk weinig kan gebeuren. We kunnen dit beamen en zijn vol vertrouwen aangezien we al eerder een keer een kajak trip gemaakt hebben en deze toen ook al erg veel indruk op ons gemaakt heeft.

Na de uitleg vertrekken we op weg naar Cathedral cove. Na een half uurtje peddelen en af en toe een pauze/uitleg van Nick komen we aan op het strand van Cathedral Cove. Hier hebben we klein half uur pauze en drinken we even een koffie naar keuze. De keuze is luxe en Nick heeft genoeg bij zich om alle wensen te vervullen. Wij nemen een cappuccino, en verbazend genoeg is zelfs de melk goed geschuimd! Na de stop doen we een rondje om een eilandje buiten de kust. Hoe verassend zelfs dit kan zijn hadden we nooit gedacht. Het eiland kent een verborgen doorgang waar Nick ons doorheen leidt om vlak hierna een golfslagbad voor onze kiezen te krijgen.

Als kers op de slagroom leidt Nick ons door “the wasmachine” dit is een soort woeste golfslag tussen een paar rotsen door. Hoewel wat angstig aandoend komen we er allemaal zonder kleerscheuren doorheen en heeft eigenlijk iedereen wel een kick hiervan gekregen! Nick stopt ons regelmatig om wat van het gebied om ons heen uit te leggen qua (Maori)cultuur en natuur. Rond 17:00 komen we weer aan op het strand vlak nadat Nick ons nog een zeil truc heeft geleerd met onze groep kajaks. Het was een prachtige middag en voldaan nemen we afscheid van de groep.

Vlak voor het eten rijden we nog snel naar het “Hot water beach” aangezien het rond 18:00 uur eb is. Dit is de meest gunstige tijd om de ervaring van dit stukje geothermisch kunststukje mee te krijgen. Zodra je een kuil graaft bij eb vult deze zich met warm water en kan je hier in gaan liggen zoals veel mensen dus ook doen! We vinden een plekje waar het goed heet wordt, zelfs zo heet dat je niet langer dan 10 seconden volhoud! Het kleine stukje strand is echter volgepakt met toeristen en na een korte periode hebben we het eigenlijk al gezien!

We rijden weer terug naar de camping waar we lekker het zout van het kajakken en het strand van ons afwassen om hierna lekker relaxed de avond te besluiten.

Vandaag is het de dag om naar Rotorua op weg te gaan. Via de 28 en later de 2 verloopt de weg lekker vlot. We stoppen in Waihi om onze Camper weer eens van Diesel te voorzien en voor $68 is deze voorzien van 55 liter diesel wat een mooie 1 op 7,5 aan verbruik weergeeft.

Even later arriveren we in Tauranga waar we voor $235 onze boodschappen voorraad weer helemaal aanvullen. De drank is hier wel voor 1/3 schuldig aan met $25 per 12 pack bier en $10 voor een flesje wijn.

Rond 15:30 arriveren we in Rotorua waar we een plekje vinden ($37) op de Cosy cottage camping. De gastvrouw is uiterst vriendelijk en wijst ons meteen op het hoe en wat in deze omgeving. (provisie waarschijnlijk.) We bekijken de folders eens op ons gemak en na een kijkje over het meer, boeken we een Maori avond in het Mitai dorp. In de tussentijd sturen we nog een email update naar familie en vrienden.

Rond 18:00 worden we opgehaald voor een avond cultuur en traditioneel Hangi eten (eten bereid op de aanwezige aardwarmte). De bus zit al aardig vol als wij als laatste opgehaald worden en een kleine 5 minuten later arriveren we in het kunstmatige dorp. Het lijkt wel een bedrijfsuitje want de eettent zit vol met ongeveer 200 man! Het kent een hoog hidihi hidiho gehalte en is voor onze smaak veel te commercieel. Het Maori cultuur stuk is het meest mooie gedeelte met verschillende dans en zang gedeeltes en de traditionele begroeting. Er wordt veel verteld over de geschiedenis, cultuur, wapens en levensstijl van de Maori’s. Vaak met een stuk humor maar toch wel leerzaam. Het geserveerde Hangi eten is van buffet kwaliteit, goed maar niet hoogstaand. Het originele Hangi eten wat inhoud dat je het eten begraaft boven hete stenen of een warmtebron mag helaas niet meer ivm hygiëne.

Rond 22:00 zijn we weer terug op de camping waar we even later goed moe gaan slapen.

We doen het vandaag rustig aan en rond 10:15 gaan we op weg naar het centrum van Rotorua. De lucht is deze morgen nogal bewolkt dus kiezen we ervoor om eerst het centrum te verkennen aangezien we van de kabelbaan niet veel uitzicht verwachten.

Het is een kort ritje want we parkeren de camper meteen in het park met de diverse pruttelende modderpoelen en rokende warmwaterbronnen. We vergeten helaas de stads plattegrond mee te nemen wat ons later de helft van de gelopen route blijkt te schelen. Via een flinke omweg langs het meer vinden we het Bathhouse/ museum. Helaas valt dit nogal tegen aangezien de helft gesloten is ivm een verbouwing en er verder totaal niet gefotografeerd mag worden! We drinken dus wat koffie om even later via de stad weer terug te lopen naar het park en onze camper.

Via de lokale gemengde Maori/Christelijke kerk (met Jezus in een Maori gewaad) gaan we op weg naar de kabelbaan waar we een mooi uitzicht hebben over Rotorua en omgeving hopen te krijgen. Het weer is ondertussen al aardig opgeknapt en we kunnen onze truien alweer achterwege laten. We gebruiken een coupon met korting zodat we voor $53 naar boven mogen met hierbij 1 keer een ritje over de “Luge”. Dit is een soort bobslee/skelterbaan waar je mee naar beneden kan “suizen”. Gerda heeft deze optie dus gekozen en ik ga haar filmen.

Groot blijkt de teleurstelling als er meerdere banen blijken te zijn en laat Gerda nu net die toegewezen krijgen die buiten het zicht ligt! Eenmaal weer terug koopt Gerda de actie foto die er van haar gemaakt is zodat ze toch nog enig bewijs heeft van dit heldhaftig optreden.

We genieten nog even van het uitzicht over Rotorua om rond 15:30 de weg naar beneden te aanvaarden en richting de Cosy Cottage te rijden. We hadden vanmorgen de gastvrouw al gewaarschuwd dat we vanmiddag weer terug zouden keren dus we worden al verwacht. We mogen nogmaals $37 afrekenen voor een overnachting. We genieten nog even van de zon die nu weer volop schijnt en gebruiken onze maaltijd buiten.

We sluiten de avond af met een fles semi champagne omdat we vandaag 12,5 jaar getrouwd zijn!

We hebben de wekker gezet omdat we de lady Knox geiser willen zien in het Wai- O- Tapu thermal wonderland. Deze wordt om 10:15 tot leven gewekt met een bio afbreekbeer zeepmiddeltje, dus laatkomers hebben pech tot de volgende dag!

We hebben gisterenavond onze reisplannen eens bekeken en de optie om de oostkust te gaan rijden hebben we laten vervallen. Dit was al een voorlopige optie, maar nu blijkt ook dat deze niet echt haalbaar is. We schrappen dus een alternatieve route via de oostkust naar Napier en nemen de route naar Taupo.

Hierbij willen we dus vandaag het Wai-O-Tapu park en het Waimangu park gaan doen. Echt logisch zit het niet in elkaar want we komen Waimangu als eerste tegen, maar om de Lady Knox geiser te zien kunnen we het eigenlijk niet anders plannen vanuit Rotorua.

Ruim op tijd arriveren we in Wai o Tapu, waar de lady Knox Geiser schijnbaar een gewild uitje is aangezien de parkeerplaats goed volstaat. Je moet namelijk eerst een kaartje gaan halen in het Visitor center om hierna weer terug te rijden naar de Lady Knox geiser.

Het is een kort ritje en ruim op tijd parkeren we de camper en nemen plaats in het “theater” voor de geiser. Het is er redelijk vol en ik schat dat we met ongeveer 150 mensen het schouwspel willen volgen. De geiser zelf staat in het midden en valt ons eerlijk gezegd een beetje tegen. Het is een kegel van ongeveer anderhalve meter hoog en een spuitmond van een centimeter of 30. Als voordeel geldt dan weer wel dat je er vlak bovenop zit (voorste rij 5 meter).

Een parkmedewerker komt 5 minuten van tevoren langs de geiser staan en legt het een en ander uit over de geschiedenis en werking. Na dit alles begint de geiser aan zijn fontein van water en eerlijk gezegd vinden we het nogal tegenvallen. We hadden er eenvoudig weg meer van verwacht.

Na deze show gaan we het park zelf in (weer terug bij het Visitor center). Deze kent 3 aansluitende gemarkeerde (kleuren) rondes. Als je alle rondes loopt ben je ongeveer 1,5 uur onderweg. We lopen ze alle drie en met fotograferen e.d. komt de opgegeven tijd aardig overeen. Vooraf hebben we netjes een Nederlandse folder meegekregen waardoor alle punten goed aan bod komen. Het park is een verzameling van gekleurde vijvers, warmwaterbronnen, zwavelputten (met bijhorende geur) en modderpoelen. Maar vooral de champagne pool is erg mooi.

Rond 13:00 verlaten we het park en gaan we op weg naar het Waimangu park. Via een korte route zijn we hier een kwartiertje later. Gezien de parkeerplaats is dit duidelijk een minder bezocht park. We laten ons informeren over het hoe en wat bij de kassa en boeken de wandeltocht incl. boottrip. De wandeltocht neemt ongeveer 2 uur in beslag en je kunt hierna met de bus weer terug naar het Visitor center.

We lopen via allerlei kleurrijke kratermeren en geothermische activiteit naar het meer. Veel bezoekers komen we hier niet tegen, maar de route is erg leuk om te lopen en voor nagenoeg iedereen goed te doen. Het weer zit ook nog eens mee dus wat willen we nog meer vandaag. Als we mooi op tijd arriveren bij het meer rusten we even uit op een bankje. We raken nog even in gesprek met een Nederlandse student om hierna een boottochtje over het meer te maken. Helaas valt dit boottripje ons nogal tegen op een klein geiser plekje na, maar achteraf gezien was dit niet de moeite of het geld waard.

We nemen de laatste bus terug en zijn om 17:00 weer bij de ingang. De rit naar Taupo gaat vlot en rond 18:00 hebben we een Kiwi camping gevonden. Het is eigenlijk een andere dan we in gedachten hadden, maar goed is goed en we zijn wel aan onze rust toe. Voor $34 krijgen we een plekje op deze redelijk gevulde camping. Aangezien de temperaturen nog goed zijn zitten we tot het donker wordt (21:00) nog lekker buiten om hierna binnen de avond af te ronden.

We worden lekker op tijd wakker met een wolkeloze hemel en een mooi zonnetje.

Na het ontbijt rijden we richting de lokale i-site om te kijken of we iets kunnen boeken vwb de Maori rotstekeningen in Lake Taupo. We besluiten om de meest simpele en kortste trip te nemen aangezien we er verder niet veel van verwachten.

Voor $40 p.p. mogen we mee met de boot die rond 10:30 vertrekt voor een 1.5 uurs tripje. Dit geeft ons nog wat tijd. We parkeren de camper aan de haven 400 meter verderop en drinken hier nog even een koffie voordat we aan boord gaan. De boot is tot onze verrassing aardig gevuld maar waarschijnlijk komt dit omdat er een redelijk aantal congres gangers (oid) mee zijn gezien hun naambordjes en petjes die ze dragen.

De route voert ons een beetje langs de bebouwing van Taupo en een paar kleine baaitjes. Het hoogtepunt van deze tocht zijn eigenlijk de Maori rotstekeningen en eigenlijk heb je dan meteen ook alles gehad. We zijn blij dat we de meest simpele en kortste trip geboekt hebben want verder is er eigenlijk niet veel te zien vanaf het meer.

Rond 12:00 uur vervolgen we onze weg naar het Tongariro nationaal park waar we een leuke wandeling willen gaan doen. Het doel is Whakapapa waar we gaan kijken welke korte wandelroutes ons aangeraden worden.

De weg is goed en schiet lekker op zodat we al rond 13:30 aankomen bij het dorpje. De Berg ligt schitterend, wolken vrij in het zicht en de top is voorzien van een flinke laag sneeuw. Een mooier contrast kan je niet hebben. Links hiervan ligt ook nog Mount Ngauruho (of Mount Doom uit Lord of the rings).

Tegenover het Visitor center ligt meteen het Whakapapa Holiday park waar we voor $38 een plekje krijgen. De receptioniste beveelt ons een mooie 2,5 uurs wandeling aan die we morgen lekker gaan lopen.

Vandaag houden we het lekker voor gezien en genieten we van deze plek. We staan heerlijk tussen de bomen en een aantal meter achter ons stroomt een lekker ruisend beekje. De ideale omstandigheden om tot rust te komen.

Na het ontbijt parkeren we de camper bij het grote Chateau Tongariro, die je meteen ziet als je Whakapapa binnenkomt. Op aanraden van de camping receptie gaan we route naar de Taranaki Falls lopen. Dit is een wandeling van ongeveer 2 uur en deze willen we voor de middag afronden om hierna zover mogelijk richting Wellington te rijden.

Het originele plan was om via de Forgotten World Highway naar Wellington te rijden, maar gezien het aantal dagen dat we nog hebben wordt dit een race naar Wellington ipv een ritje. We besluiten dus om naar Wellington te gaan en te proberen de oversteek naar het zuidereiland een dag eerder te doen.

De wandeling naar de Taranaki Falls loopt via een cirkelvormige weg waarbij elke arm van de cirkel een andere omgeving kent. Linksom gaat voornamelijk door bos en langs een beekje, terwijl rechtsom voornamelijk door heide en rotspartijen gaat. Het is een leuke wandeling en hoewel het weer wat minder is, mogen we zeker niet klagen. Na een uur komen we inderdaad bij de Taranaki Falls uit en deze ligt er mooi bij met gekleurde rotspartijen en een mooie waterpartij. Het is er lekker rustig en veel mensen zijn we niet tegengekomen op deze wandelroute.

Rond 12:30 zijn we op weg naar Wellington, waar we nog wel net buiten Whakapapa een foto maken van een origineel Kiwi waarschuwingsbord. Het eerste wat we tegenkomen deze vakantie! De route verloopt vlot, na een uurtje rijden vullen we de camper weer eens bij met Diesel. We kiezen een Shell pomp aangezien onze laatste boodschappen bij een Countdown een flinke korting moet opleveren (25c per liter) En inderdaad $72 tanken wordt $57, zelfs de pompbediende is verbaasd! De camper komt hiermee weer op een nette 1 op 7,5. 

Via een korte boodschappen stop, komen we rond 17:30 aan op de Capital Gateway motor inn en campervan park. Deze plek is de meest waardeloze tot nu toe maar is wel tot de laatste plek gevuld! Het is gewoon een parkeerplaats maar schijnbaar wel populair omdat deze dicht bij de ferry terminal ligt.

We krijgen de laatste vrije plek toegewezen en we boeken 2 dagen wat ons mbv de Kiwi kaart op $68 komt. We willen morgen namelijk Wellington nog bezoeken. De receptie geeft meteen flink wat informatie mee, de weg naar de ferry, de bus naar Wellington, Internetgebruik en een menulijst.

Na het eten kopen we voor $4 internet gebruik (goedkoopste tot nu toe) en proberen we de ferry om te boeken. Helaas vereist de site een boekingsnummer en password. Op al onze reispapieren komt het boekingsnummer wel voor maar geen password. Het is te laat om te bellen met de interislander ferry, dus mailen we het reisbureau maar met de vraag of zij dit voor ons kunnen regelen.

We gaan terug naar de camper in de hoop dat zij iets voor ons kunnen doen. We sluiten de avond af met een potje kaarten.

Bij het wakker worden blijken we een SMS ontvangen te hebben van het reisbureau met de mededeling dat de ferry is omgeboekt en de voucher in de mail zit. We controleren de mail en laten de voucher via de receptie printen ( $0,90). Het reisbureau maakt er nog wel melding van dat dit eigenlijk niet de bedoeling is, maar ze hebben het toch maar mooi geregeld.

Rond 10:45 nemen we de bus naar Wellington. We kopen 2 dagpassen a $6 zodat we de gehele dag van de bus gebruik kunnen maken. Een kwartiertje later zijn we in de binnenstad en we stappen toevallig uit vlak bij de Wellington kabeltram. De rit omhoog komt op $6 p.p. retour.

Eenmaal boven maken we een korte wandeling door de Botanical gardens en kijken even over Wellington uit. Eenmaal beneden lopen we naar de waterkant om zo naar het Te Papa museum te gaan. Dit is gratis en het zeer grote museum kent een uitgebreide collectie over de geschiedenis van Nieuw zeeland. Variërend van Oertijd, Maori, zee en land, Dieren  tot meer moderne onderwerpen. Vooral de fotografie collectie opgebouwd rond Brian Brake is een aanrader.

Als we het museum uitlopen is het al 16:00 en we besluiten terug te gaan naar de camping/parkeerplaats.

Rond 16:30 zijn we hier en we besluiten vanavond hier in het restaurant te gaan eten. Tot die tijd draait Gerda nog een was en werk ik het verslag bij.

Hierna is het vroeg naar bed aangezien we morgen rond 07:00 op weg moeten naar de veerboot.

Al voor 06:30 worden we wakker van startende dieselmotoren om ons heen. Wijzelf waren niet van plan om zo vroeg al in de rij te gaan staan en rijden rond 07:00 weg.

De rit naar de terminal kost ons maar 5 minuutjes en de rij is lekker kort. Bij het inchecken krijgen we bandjes tbv de Kaitiki lounge. We hadden dit al op de voucher zien staan maar wisten niet wat dit precies betekende. Eenmaal aan boord blijkt dit een soort vip lounge te zijn met sofa’s, een krant, en internet Tevens is er ontbijt, verse koffie, en een variatie aan dranken allemaal gratis! Dit is ons Nederlanders wel op het lijf geschreven. Mbv onze blauwe bandjes hebben we entree tot dit luxe geheel. Het moet gezegd worden, het went wel snel dat Business class varen.

Het weer tussen beide eilanden is niet geweldig maar hier merken we weinig van. Eenmaal binnen de marlborough sounds is het lekker rustig en alleen de bewolking geeft er een minder feestelijk tintje aan.

We blijven even buiten staan om te genieten van het uitzicht en raken aan de praat met een Nederlands stel. Voordat we het weten worden we opgeroepen naar de auto’s te gaan zodat we in Picton meteen naar buiten kunnen rijden. We hebben geluk en verlaten als een van de eerste de boot en hoewel onbedoeld nemen we de langere weg naar Nelson. Dit is geen probleem omdat we over een paar dagen hier weer rijden en dan de bekende scenic route nemen. Nu rijden we via de wijngaarden wat eigenlijk ook geen straf is om te rijden.

Rond 14:00 arriveren we in Nelson waar we de Tahuna beach camping nemen. Voor $31 mogen we zelf een plekje uitzoeken. De camping is rond deze tijd amper bezet en dus nemen we een plek dicht bij de wc’s. Hier dumpen we ons vuil water, en vullen de verswater tank nog even bij.

Gerda draait nog snel een wasje en na het eten begint het te regenen waardoor we de avond verder binnen afsluiten.

Het heeft de hele avond geregend en de omgeving is nog goed nat om ons heen. Wel breekt het zonnetje nu door en als we klaar zijn met het ontbijt is een groot gedeelte om ons heen al aan het opdrogen.

We rijden eerst naar Motueka waar we even een i-site binnenlopen voor de lokale informatie en hierna doen we nog even de boodschappen. Het plan is om een camping dicht bij het Abel Tasman park te vinden.

Rond 13:30 stoppen we in Kaiteriteri waar we de Kaiteriteri motor camp camping vinden die we ook op het oog hadden. We blijven hier 3 nachten en a $34 per nacht komt dit dus op $102. We nemen een plek aan het hek bij de straat waar we op het strand uitkijken. (alleen de straat ligt tussen ons en het strand).

We genieten nog even van het lekkere weer om wat later naar de boekingskantoortjes 200 meter verderop te lopen. Hier boeken we voor $120 de Sea shuttle naar Barker Bay om dan al lopend over de Abel Tasman coastal walkway af te zakken naar Anchorage Bay. Dit is een route van ongeveer 13 km en hier mogen we de hele dag over doen. We nemen zelf een lunch en water mee. 2 hokjes verder boeken we voor overmorgen een halve dag tocht met de kajak naar de split Apple rock. Wat ons ook weer $178 armer maakt.

We lopen nog even over het strand en eenmaal terug op onze plek hebben we nog een gezellig praatje met onze Nieuw-Zeelandse buurman. Tegen de avond steekt de wind de kop op en koelt het behoorlijk af. We worden naar binnen gedwongen om de avond met lezen en een potje kaarten af te sluiten.

We hebben de wekker gezet want om 9 uur vertrekt de Sea shuttle tegenover onze camping aan het strand. Tijdens het eten zagen we deze al aan komen varen en rond 08:30 lag deze al klaar op het strand.

De boot is (zoals meerdere hier) een catamaran met een uitschuifbare loopplank aan de voorkant. Hierdoor kan de boot bijna op het strand varen en mbv de loopplank nagenoeg iedereen droog op het strand afzetten. Er staat een stevige wind en eenmaal buiten de baai is dit voor het bootje ook te merken door het gedans over de golven. Volgens de Schipper krijgen we deze achtbaan rit geheel gratis aangeboden!

We komen langs de verschillende baaien waar de schipper uitlegt waar en hoe we vanmiddag weer opgehaald worden. Tegen 10:00 uur arriveren we in Barker Bay waar we de wandeltocht via Torrent Bay naar de Anchorage Bay gaan lopen. De route verloopt goed (soms even stevig omhoog) en met fotostops e.d. doen we het eerste stuk in ongeveer 2,5 uur. Hier lunchen we even aan de baai om rond 13:15 het laatste stuk naar Anchorage Bay te lopen. Helaas is dit stuk minder mooi dan deel 1 en rond 14:45 staan we hier op het goudgele strand.

De baai op zich is mooi, maar helaas staat er een guur windje. Gelukkig hebben we onze truien bij waardoor de wachttijd voor de Sea shuttle tot 15:30 toch nog aangenaam verloopt.

Mooi op tijd arriveert de shuttle in de baai en na een kleine drop off zijn we rond 16:15 weer terug op de camping. We nemen een lekkere douche om daarna 100 meter verder in het lokale café restaurant te genieten van een goede maaltijd aangevuld met een paar lokale biertjes.

Na het eten begint het te regenen waardoor we vanaf 19:00 weer in de camper de avond afsluiten.

We hebben de wekker gezet om 07:30 aangezien we om 09:00 een paar uurtjes gaan kajakken naar de Split Apple rock.

We melden ons bij de kajak balie waar ons verteld wordt dat we aan de late kant zijn aangezien we ons al gemeld moesten hebben. Misverstandje ergens dus. Uiteindelijk is het helemaal geen probleem en nog voor 09:00 melden we ons bij Hannah onze gids voor vandaag. Onze groep bestaat uit 3 Zwitsers en 2, laten we zeggen “aparte”, Japanse meiden!

Weer krijgen we een hele uitleg over de kajak. Een half uurtje later zijn we op weg en op aanvraag van mezelf nemen we een verkorte route tussen de rotsen door. Dit maakt het net wat avontuurlijker. We merken wel dat we al vaker met kajak gepeddeld hebben want Hannah vraagt ons om het kwartier te wachten aangezien we de groep teveel achter ons laten. En echt ons best doen we toch echt niet. Het tempo ligt dus erg laag!

Na een klein uurtje komen we bij de Split Apple rock aan (zoals de naam al aangeeft een rotsstuk wat erg op een doormidden gesneden appel lijkt) Hier laten we Hannah wat foto’s nemen van ons in Kajak voor de Split Apple rock. Deze blijken later kalender waardig (zoals Gerda foto’s noemt waar we allebei leuk opstaan en dus in aanmerking komen voor haar jaarlijkse persoonlijk kalender met 12 foto’s).

De rots ligt maar 100 meter uit de kust (nu het vloed is) en ernaast kunnen we een kijkje nemen in een paar zeegrotten. Hierna gaan we het strand op voor een 15 minuten pauze met drinken en koekjes. Na de pauze peddelen we weer terug naar het startpunt waar we om 11:45 netjes op tijd arriveren.

We nemen afscheid van de groep en besteden de rest van de middag lekker in de zon om te lezen, luieren, en de baai te bekijken. Gerda geeft nog wat brood aan een spontaan opdravende eenden familie met onweerstaanbare jonkies.

Nog iets later voeren we nog een leuk gesprek met een paar Nieuw-Zeelanders die graag onze Camper eens willen bekijken. Hierna spreken we nog met een gepensioneerd Canadees stel wat een half jaar voor Nieuw-Zeeland heeft uitgetrokken (je hebt altijd baas boven baas!).

Wat later op de avond steekt de wind op en koelt het behoorlijk af. We ronden de avond binnen af met een potje kaarten.

We worden redelijk op tijd wakker en na het ontbijt zijn we rond 09:30 op weg.

We stoppen in Nelson nog even bij de AA en de i-site voor een stopcontact adapter (we zijn de onze kwijtgeraakt) en een kaart van Kaikoura, maar de kaart is er niet. We tanken decamper nog eens vol voor $81 dollar (66 liter, weer bijna 1 op 8) De boodschappen leveren tot nu toe elke keer weer korting op bij het tanken (jammer dat wij dit niet kennen).

De route voor vandaag moet ons naar Kaikoura brengen maar dan via de Queen Charlotte drive. (Op de heenweg zijn we via de Wijngebieden gegaan). Bij Havelock nemen we dus de verkorte slingerweg door de Marlborough Sounds naar Picton. De route en het weer zijn schitterend. Het is alleen jammer dat er zo weinig uitkijkpunten zijn. Eigenlijk wil je wel na elke bocht stoppen om de af en toe schitterende half verstopte baaitjes met aanleg steiger, goudgeel strandje, en groenblauw water te bekijken.

Rond 13:30 komen we aan in Picton waar we de veerboot terminal nog even bekijken vanaf de berg. De route voert verder over de 1 naar Blenheim. Hoewel het hier wat minder bezet is met wijngaarden zijn ze toch nog veel aanwezig en staan de ranken soms honderden meters ver opgesteld.

Als we in de buurt van Kaikoura komen worden de besneeuwde bergtoppen van de Seaward Kaikoura ranges zichtbaar en samen met de strakblauwe hemel en smaragdgroene zee vormt dit een schitterend contrast. We genieten regelmatig van het uitzicht.

Rond 16:30 komen we aan in Kaikoura. Hier bezoeken we de i-site en boeken er meteen een Whale watch tour ($290) voor morgenmiddag en een dolfijnen zwemcursus voor Gerda voor overmorgen. ($ 245,= $80 voor kijkers, en $165 voor de zwemmers) Na deze zware verlichting van onze portemonnee moeten de boodschappen ook nog aangevuld worden. Dit doen we dus verderop bij een New World (en weer korting bij het tanken!).

Rond 18:00 melden we ons bij de Kaikoura top 10 camping. Deze ligt vlak bij het centrum en dus erg gemakkelijk tbv de geboekte trips. Hier boeken we meteen 3 dagen a $40 per nacht zodat we weer even vooruit kunnen. De receptie geeft aan dat ze nog weinig plekken over hebben, maar dat we ons morgenvroeg even moeten melden als we een betere plek willen. De camping ligt net naast het spoor en tot nu toe zijn er 2 treinen voorbij gekomen wat je wel hoort maar niet erg storend is.

We slapen redelijk uit (hier is dat ongeveer 08:30) en om ons heen beginnen de meeste campers alweer te vertrekken. Na het ontbijt lopen we even de camping rond en vinden een plek die ons wel aanstaat. We melden het even aan de receptie en dit is inderdaad geen probleem.

Rond 10:30 lopen we Kaikoura even in om de winkeltjes e.d. eens te verkennen. We kijken eerst waar de Whale watch tour zit zodat we ons straks niet vergissen. Dit blijkt maar 100 meter van onze camping af te zitten. Weliswaar illegaal door een gat in het hek, maar toch.

We proberen een aantal items te kopen zoals een extra geheugenkaart t.b.v. onze Film camera, maar de enige winkel die ze verkoopt heeft ze net niet meer. Een aantal gewone boodschappen lukt wel.

We melden ons nog even bij de i-site aangezien we ons vandaag om 16:00 moeten melden, maar als het goed is zitten we dan op zee ivm de Whale Watch tour. Dit blijkt geen probleem en onze vroege melding is ook goed.

(Even tussendoor voor Toeristen is Nieuw-Zeeland een waar paradijs, bijna alle plaatsen kennen een i-site waar je trips en excursies kan boeken en gratis kaartmateriaal kan halen. Simpel gezegd: Hallo ik ben een toerist, wat kan ik hier vinden? en je loopt geboekt met kaarten parkeermogelijkheden en een tour de deur weer uit, Super!)

Vlak voor we ons moeten melden tbv de Whale watch tour scoren we nog een Hamburger (lang geleden) waar McDonald’s nog niet in de schaduw van mag staan. Erg lekker!

We melden ons dus mooi op tijd bij de balie en hier blijken we eerst nog een veiligheidsfilm en te moeten bekijken incl. een wachttijd van 45 minuten. Eindelijk is er dan de bus die ons naar 1 van de 4 boten van de maatschappij brengt. Het zijn snelle, kleine catamarans waar je tijdens de tocht binnen moet blijven. Hoewel de zee kalm is en er bijna geen wind staat zorgt de deining ervoor dat de boot toch redelijk beweegt. Dat een aantal mensen hier niet tegen bestand zijn wordt later duidelijk. Op het kaartje staat wel vermeld dat zeeziekte geen reden voor annuleren is!

Na grofweg 3 kwartier en veel uitleg d.m.v. een scherm en presentaties komen we aan bij onze eerste Potvis. We zijn mooi op tijd want zodra we allemaal met de camera in de aanslag staan besluit hij weer eens een duik te gaan maken wat de beroemde staart foto’s oplevert.

Hierna gaan we m.b.v. Sonar op zoek naar een andere potvis en deze krijgen we grofweg een half uur later in beeld. We hebben ondertussen al een aantal Whale watch tours gedaan maar nergens zijn we zo dichtbij gekomen dan hier. Ik schat dat we binnen 30 meter gekomen zijn voordat ook deze potvis weer begon aan een volgende jacht. Dit levert de foto’s op die je wilt hebben!

Rond 16:30 komen we weer aan in de haven, waar de bus ons weer terug brengt en we via de illegale route 5 minuten later weer in de camper zitten.

We genieten nog na van de dag met het bekijken van de foto’s. 

We hebben een erg luie morgen en blijven tot 10:00 in bed liggen. Vandaag staat de grote wens van Gerda op het programma zwemmen met dolfijnen! Onze tour start pas om 12:30 dus we doen het lekker rustig aan (vandaar het extra late opstaan).

Rond 12:00 melden we ons bij de Dolphin encounter, waar we gekleurde badges krijgen i.v.m. het omkleden naar wetsuits en de groep scheiding tussen zwemmers en kijkers (Gerda gaat zwemmen en Mike filmen en fotograferen)

We hebben nog even de tijd dus genieten we nog even van een koffie op het bijbehorende terras. Gerda wordt als eerste opgeroepen (i.v.m. het omkleden) en ik mag me 5 minuten later melden. Hierna komen we allemaal samen in een vergaderzaal waar we uitleg krijgen over wat je wel en niet mag doen met de dolfijnen. Aanraken is verboden maar voor de rest mag je alles doen om ze te lokken.

Het blijven wilde dieren en ze worden niet gevoerd of gelokt met voer dus als ze niet willen dan heb je helaas pech!

Eenmaal met de bus naar de boten gebracht wordt de groep in 2-en gesplitst. Gelukkig zijn de boten en groepen klein (25 personen) waardoor de zwemmers en kijkers mooi verdeeld zijn en het geen massaal ding is.

Na een 3 kwartier varen komen we aan bij een massale groep Dusky dolfijnen. Het zijn er zeker meer dan 100 en waarschijnlijk wel een meervoud hiervan! De boot manoeuvreert zich er behendig langs en na een korte hoorn stoot mag iedereen te water. Gerda heeft de tijd van haar leven en ziet de dolfijnen tot op zeer korte afstand voorbij komen.

M.b.v. zingen kan je ze lokken en dit lukt Gerda aardig. Zelfs de bemanning valt het op. De trip is een groot succes en zelfs de bemanning is enthousiast. We varen een keer of 3 tussen de groep door zodat alle zwemmers een goede ervaring opdoen. Voor ons als kijkers is het zeker net zo leuk en ik film en fotografeer er op los met een paar mooie resultaten!

Nadat de zwemmers weer op de boot zitten bekijken we de hele groep nog een keer zodat ook zij dit kunnen filmen en fotograferen.

Rond 16:30 zijn we weer terug in de haven. Met een ander Nederlands stel hebben we ondertussen flink bijgepraat en samen rijden we terug naar onze camping zodat ook zij de camping gevonden krijgen. Eenmaal terug bekijken we de score van de films en foto’s en tevreden hierover beëindigen we avond met het kijken van een DVD.

We gaan vandaag op weg naar Christchurch. Niet dat we dit in de planning hadden zitten, maar omdat we een belletje gekregen hebben van de verhuurder (United Campervans) het schijnt dat ons model camper een probleem kan hebben met de boiler. Het hoeft niet maar ze willen het graag controleren. We kunnen eventueel een auto krijgen om de stad in te rijden maar het nakijken kost hooguit een uurtje. Gelukkig staan we maar 2 uurtjes van Christchurch af en komen we er toch langs.

Rond 12:00 staan we op de locatie. Een medewerker zet ons af bij een lunchroom waar we op kosten van de zaak mogen lunchen. De lunch smaakt ons prima en 3 kwartier later lopen we terug naar de verhuurder. Hier vragen we meteen 2 nieuwe stoelen en schone lakens en handdoeken. Het scheelt ons weer een was en we zijn er nu toch. Dit is allemaal geen probleem en 15 minuten later gaan we op weg naar Lake Tekapo.

Net buiten Christchurch gebruiken we de kassabon weer om bij de BP weer korting te krijgen bij tanken. De camper laat zich weer afvullen voor $81 wat weer neerkomt op een nette 1 op 8.

De rit verloopt lekker vlot en in het plaatsje Ashburton stoppen we even om de boodschappen weer aan te vullen en korting te scoren op het tanken. Gerda besluit dat we genoeg gereden hebben voor vandaag en dat we in het plaatsje Geraldine gaan stoppen op een Kiwi camping.

Het Geraldine Holiday park is snel gevonden in dit dorpje en met de Kiwi kaart mogen we hier voor $29 staan. Het is er niet druk en aangezien we internet hebben van een bekende provider hebben we ook nog verbinding met het Internet. We controleren even de mail en gaan hierna eten en douchen.

Rond 19:00 begint het te regenen en sluiten we de avond binnen af met het kijken naar een DVD.

We zijn rond 08:00 wakker en Gerda belt meteen even naar huis. Na het ontbijt sturen we weer een mail naar vrienden en bekenden zodat ze weer op de hoogte zijn van onze avonturen.

Rond 10:00 verlaten we de camping en rijden meteen naar de i-site die om de hoek blijkt te zitten. We vragen er meteen naar de weersverwachting aangezien het goed bewolkt is en af toe miezert. We willen graag naar Mount Cook (Aoraki) maar met dit weer zullen we er niet veel van zien! Volgens de medewerkster klaart het rond de middag op en ze stelt ons gerust. Ze geeft ons nog wat tips voor tours die we kunnen doen en verteld over een sterrenkijker platform wat mooi over Lake Tekapo uitkijkt.

De route erheen fleurt ons niet echt op, maar zodra we Lake Tekapo kunnen zien liggen klaart het eigenlijk ook meteen op. Sterker nog toen we vertrokken was het 15º Celsius en nu ligt de temperatuur al boven de 20º C. Wat er al niet kan veranderen in een goed uur! Bij Lake Tekapo ligt een bekend kerkje (The church of the good shepard) met een raam wat uitkijkt over de Southern Alps. Helaas is er door de bussen japanners of chinezen rond deze tijd amper te fotograferen. Altijd staat er wel iemand in de weg. Geduld is een schone zaak en uiteindelijk hebben we dan toch een foto die we zelf graag willen hebben.

Net buiten Tekapo vinden we afslag die ons naar het Mount John Observatory brengt. Het laatste stuk omhoog is smal en flink klimmen maar gelukkig hebben we geen tegenliggers op lastige plekken. Eenmaal boven genieten we van een schitterend uitzicht over Lake Tekapo. Dit was een goede tip van de i-site.

Een goed half uur later zijn we op weg naar Mount Cook. De weg erheen verloopt vlot en eenmaal in de buurt van Lake Pukaki wordt het zich op Mount Cook adembenemend mooi. Een mooi lichtblauw meer met de besneeuwde bergen op de achtergrond. We slaan de weg naar Mount Cook in. Deze is doodlopend en gaat 55 km naar Mount Cook.

We stoppen bij het Glentanner park. Dit is een verzamelplek met restaurant, huisjes en een camping. Hier vertrekken ook de helikopters naar Mount Cook of omgeving. We informeren naar de uitgebreidste tour en schrijven ons onder voorbehoud in voor morgenvroeg 11:00. (Er moeten namelijk 4 personen in een heli).

We boeken meteen een plek op de bijbehorende camping en voor $37 mogen we onze eigen plek uitzoeken. Het is er niet druk maar natuurlijk zijn net die paar plekken waar een vrij uitzicht hebt richting Mount Cook bezet. We kiezen een goed alternatief en Gerda begint een paar wasjes te draaien.

Tot 20:00 zitten we buiten aangezien het goed heet is in de zon en in de camper.

Na het late ontbijt melden we ons rond 10:00 bij de heli balie om te kijken of onze ingeschreven vlucht nog doorgaat. Er zijn nog geen nieuwe aanmeldingen dus we besluiten te wachten op het terras bij het restaurant met een kop koffie.

Rond 10:30 Lopen er nog 2 Nederlanders het terras op. Ook zij wachten nog op meerdere mensen (er zijn 3 routes). Helaas betrekt het weer steeds meer en komen er steeds meer wolken rond Mount Cook te liggen.

Rond 10:45 komt er een medewerkster naar ons 4-en gelopen en bied een alternatief aan. Wegens de bewolking lijkt de grote route haar niet geschikt en ze bied een 35 minuten alternatief aan (.i.p.v. de 45 die wij origineel in gedachten hadden) Dit voor de prijs van een 30 minuten vlucht. We stemmen hier alle 4 mee in. Omdat we op de bijbehorende camping overnacht hebben krijgen we 10% korting en dit komt dan op $531 voor ons 2-en.

Na een korte uitleg vertrekken we de bergen in. We vliegen over de Tasman Gletsjer omhoog om daarna tegenover Mount Cook op een bergtop te landen. Hier genieten we een 5 tal minuten van het schitterende uitzicht en maken natuurlijk een paar schitterende foto’s met en zonder helikopter in de sneeuw. De route voert ons terug tussen de vallei door richting het meer en 3 kwartier later staan we weer aan de grond (toch 45 minuten weggeweest!). We nemen afscheid van het andere stel en gaan op weg naar Mt Cook Village.

Volgens een Collega van Gerda moeten we hier een kopje koffie drinken op het terras van de Hermitage en de 3D film gaan bekijken over Mount Cook. Beide doen we uiteraard en we nemen de film van 13:00, die ons $16 p.p. kost. De film is zeker de moeite waard en een koffie met uitzicht is altijd ok. Jammer dat Mount Cook redelijk in de wolken verstopt ligt.

Tegen 14:00 gaan we op weg naar Oamaru. De wind is stevig vandaag en onze grote vierkant doos laat dit dan goed merken tijdens het rijden. We stoppen onderweg nog 1 keer voor een laatste blik naar Mount Cook en draaien hierna de weg op naar Oamaru. Bij Twizel gooien we er nog wat diesel in. M.b.v. de kassabon van de Countdown supermarkt geeft dit weer korting en voor $65 is deze weer afgevuld. Wat nog steeds neerkomt op 1 op 8.

De weg naar Oamaru is vlot, goed en naarmate we hier dichterbij komen zakt de temperatuur en vlakt ook de wind af.

Rond 16:30 komen we in Oamaru aan waar we meteen de lokale i-site binnenlopen. We laten ons informeren over de Geeloog pinguïn en de blauwe dwergpinguïn kolonies ter plaatse. Beide pinguïns komen ‘s avonds aan land, dus dit willen we eens bekijken. De beste tijd blijkt tussen 18:30 en 20:30 te liggen.

We rijden eerst naar de enige camping hier een top 10. Voor $40 krijgen we een plekje en weer wat uitleg over de pinguïns. We besluiten eerst te gaan eten en hierna naar de parkeerplaats van de geeloog pinguïn te rijden. Deze is gratis en je mag hier gewoon fotograferen wat dus niet zo is bij de blauwe dwergpinguïn.

Rond 18:45 staan we bij het uitkijkpunt van de geeloog pinguïn. Ruim 15 meter boven het strand. Fotograferen lukt alleen met een telelens. Gelukkig beschikken we hierover en kan de filmcamera ook redelijk goed zoomen. Het fotograferen lukt amper omdat we niet op een goede plek staan of dat de pinguïns te ver weg zijn (200 meter). Al met al niet echt een succes hoewel we via de filmcamera een redelijk goed succes lijken te hebben (thuis even nakijken op tv, i.p.v. het kleine lcd schermpje).

Gelukkig maakt een leuk praatje met een ouder Nederlands stel de tijd goed. Rond 20:45 staan we weer op de camping.

Rond 09:30 gaan we op weg naar Invercargill. We willen de Scenic route rijden. We weten niet hoelang dit gaat duren en of we het wel gaan halen.

Een klein half uurtje buiten de stad liggen de Moeraki Boulders. Dit zijn een aantal opmerkelijke ronde stenen die net in zee liggen. Helaas arriveren we daar als het net vloed is en dus de minst gunstige tijd. Op zich is dit wel aardig om te zien maar niet echt een hoogtepunt van Nieuw-Zeeland zullen we maar zeggen. We drinken nog even een koffie bij het bijhorende restaurant en gaan weer op weg naar Dunedin.

De route via de 1 gaat vlot en net na de middag komen we aan bij Dunedin. Hier krijgen we een klein beetje regen te verwerken en kunnen we de Scenic route niet goed volgen zodat we 3 kwartier verliezen met omrijden en zoeken. Wat later vinden we de juiste weg en rijden we in het begin langs de kust naar Invercargill. Tot nu toe is dit het minst mooie stukje Nieuw-Zeeland wat we gezien hebben. De steden stellen niet veel voor en het landschap is ook duidelijk minder t.o.v. de rest. En dan rijden we ook nog de Scenic route!

In Balclutha stoppen we voor een korte boodschap en tanken we camper een keer op tijd af voor $62. We hebben op de Scenic route niet veel Benzinestations gezien dus tanken we liever op tijd.

Het is ondertussen al tegen 17:00 uur dus besluiten we te stoppen in Papatowai. Hier overnachten we op de Mcleans Falls Holiday park wat m.b.v. de Kiwi kaart op $36 komt. Hier liggen ook de Cathedral Caves en volgens de Camping receptie is het net eb en dus het beste moment om ze te bekijken. We draaien dus meteen weer om.

De ingang naar de Cathedral Caves ligt een kilometer van de Camping af dus dat is ideaal. De grindweg erheen is smal, maar zonder problemen komen we op een parkeerplaats uit waar we $5 p.p. mogen afrekenen. Via een junglepad komen we op een mooi breed strand terecht waar 500 meter verder de Caves liggen. Het blijken 2 grotingangen te zijn die op elkaar aansluiten. (eigenlijk een tunnel van 90º) De krijtrots is door de zee uitgehold en dit geeft een mooi gezicht.

Rond 18:45 zijn we weer op de camping. Het is al laat en we besluiten op de camping te gaan eten. Er zit een goed restaurant bij en hier genieten we van een lekkere maaltijd met alles erop en eraan.

We vertrekken laat en gaan verder de Scenic route af richting Invercargill en Bluff. Dit stuk van de route schiet meer op en onderweg kom je de ene schapenweide na de andere tegen.

Rond 12:00 komen we aan in Invercargill. We hebben er de reisboeken nog eens op nageslagen maar Invercargill en Bluff bieden weinig tot niets aan bezienswaardigheid. Vwb Bluff dit kent 1 uitzondering en dit is de gele wegwijzer die het einde van motorway 1 aangeeft. Dit is ook ons doel. Een half uur later zijn we hier, en uiteraard wordt ook de wegwijzer door ons vastgelegd.

Op de weg terug besluiten we de rest van de niet zo imponerende Scenic route achter ons te laten en de 6 richting Te Anau te nemen. Deze weg schiet lekker op een rond 15:00 staan we bij de lokale i-site van Te Anau. Hier boeken we voor morgen en overmorgen 2 nachten op de Milford Sound lodge (a $44 p.n.).

Voor morgen om 11:45 nemen we een 3 uur durende cruise van Southern Discoveries door de Milford Sound. Dit komt ons op $114 p.p. We kiezen express voor een kleinere boot. Dit is vaak wat gezelliger.

Als we ter plekke zijn kijken we nog of daar een mooie Kajaktocht kunnen gaan maken en of we ons verblijf hier kunnen verlengen. Volgens de i-site moet dit geen probleem zijn.

Aangezien Milford Sound bijna geen voorzieningen kent doen we hier vast de boodschappen en tanken we de camper nog een keer af. Dit komt weer op $62 aan Diesel, maar de boodschappen kennen een meevaller.

De kassajuffrouw blijkt van Nederlandse afkomst te zijn. Door het praten hierover blijkt ze achteraf ons bier en water vergeten aan te slaan. Ze was nogal vaderlandslievend zullen we maar zeggen.

Het is ondertussen 16:30 dus we nemen de Lakeview Kiwi camping in Te Anau. Mbv de Kiwi kaart komt een overnachting ons op $33 waarbij we een lakeside view plek krijgen. De camping ligt niet direct aan het meer, maar m.b.v. de verhoogde staanplaats heb je toch een mooi uitzicht hierover.

De avond wordt afgerond met een potje kaarten.

De wekker loopt om 07:30 af, want om 08:30 willen we op weg zijn. Onze Milford cruise vertrekt om 11:45 maar we moet ons rond 11:20 melden.

Volgens de i-site in Milford is het 2,5 uur rijden dus onze vertrektijd geeft ons voldoende ruimte. Eenmaal onderweg komen we borden tegen waarop 2 uur reistijd aangegeven staat maar dit zal wel op personenauto’s gebaseerd zijn. Ons tempo met een camper ligt meestal net wat lager.

Hoewel er mooie dag voorspeld is, is het nu wel aardig bewolkt wat het ergste doet vrezen. Het begin van de route is goed te doen en dit vlot dan ook aardig. Na een 50 km naderen we de eerste vallei en vanaf hier wordt alles alleen maar mooier. Tegen de tijd dat we bij Lake Gunn komen klaart het weer flink op en trekt de bewolking steeds meer weg als we Milford naderen. Bij de Divide wordt alles nog mooier en komen de hoge rotswanden in zicht. De weg is op sommige plaatsen erg smal en kent ook nog een paar “one lane bridges” gelukkig hebben we amper tegenliggers dus een probleem vormt dit niet.

Eenmaal bij de tunnel aangekomen moeten we even wachten maar dit is maar 5 minuten. De tunnel daalt sterk naar beneden en eenmaal eruit gaat dit zo verder. Via een paar haakse bochten dalen we af naar Milford. 2 uur na ons vertrek staan we op de parkeerplaats in Milford. De borden kloppen dus vwb de aangegeven rijtijd. Het uitzicht op de fjord en vooral Mitre peak is adembenemend mooi. Het is ook nog een onbewolkte dag hier. Wat een geweldig stuk natuur kan je hier aanschouwen!

Milford zelf is niet meer dan een grote parkeerplaats met een bar, restaurant en een lodge. Het Visitor center huist alle tour operators. Hier melden we ons bij de discoveries tours (de rode boten) voor onze 3 uurs trip. Mooi op tijd, 11:45 gaan we aan boord en we krijgen meteen de lunch geserveerd. Dit is een bbq buffet vorm met voor ieder wat wils, niet uit heel erg uitgebreid maar zeker niet slecht.

Net buiten de haven blijkt de wind fors en dit is een algemeen fenomeen op zonnige dagen krijgen we te horen. De kale bergen creëren veel warmte en stijgende lucht. Deze wordt vanuit zee meteen weer aangevoerd, en door de hoge en smalle fjord wordt de wind er gewoon ingeperst. Dat dit klopt blijkt wel als we op de tasman zee uitkomen want hier is alles weer rustig en kalm.

De route door de fjord is erg mooi alleen bevat je de immense grote van dit alles niet totdat je op bepaalde details gewezen wordt, zoals een 150 meter hoge waterval die amper op de berg lijkt te liggen. Op de terugweg in de Harrison cove stoppen we nog even bij de Milford deep onderwater observatory deze “afgezonken toren”. Geeft een kijk op het onderwater leven in de fjord. We dalen af tot 15 meter en via 24 ramen begluren we de onderwaterbewoners. Een leuk uitstapje maar niet echt spectaculair.

Mooi op tijd arriveren we weer bij de aanlegsteiger, waar we de camper ophalen en ons 1 kilometer verderop melden bij de Milford lodge. Hier boeken we voor overmorgen de Rosco Stirling Sunriser een Kajaktrip van de Stirling Falls tot Milford. We hadden gehoopt dit voor morgen te kunnen doen, maar helaas.

Nu gebruiken we deze dag om morgen de Milford road eens goed te verkennen met al zijn uitkijkpunten en bezienswaardigheden.

We ronden de avond binnen af (voornamelijk i.v.m. de Sandflys) met het kijken naar een DVD.

We doen het rustig aan (voor zover dit lukt met ons vaste ritme) en rond 11:00 verlaten we de lodge om eerst naar Knobs flat te rijden.

Hier kunnen we ons afvalwater dumpen (kan niet in Milford) en de route terugrijden met alle stopplaatsen. Een klein uurtje later staan we aan de mirror lakes. Dit valt ons wat tegen het “lake” is meer een brede sloot en de spiegeling in het water is ook niet echt fotogeniek.

We rijden verder en stoppen op een grindstrook. Hier klim ik over de aarden wal om het uitzicht van hier eens te bewonderen. Dit bevalt beter met uitzicht op een weide met alle lupines in bloei en uitzicht op de bergen en een riviertje. Een klassieker zal ik maar zeggen.

Net voorbij de great Divide stoppen we bij het Hollyford valley lookout point. Dit is een aanrader en geeft een schitterend uitzicht over de Hollyford vallei.

Bij Mirror lake heeft Gerda de Humbolt Falls ontdekt. Deze staan niet op de routekaart die we van de i-site meegenomen hebben. We nemen de afslag die ons naar lake Marian brengt en via een 16 km lange grindweg (die heel goed te rijden is) komen we op een klein open stuk uit. Dat deze waterval niet op de kaart staat is duidelijk want we komen maar 3 personen en 3 tegenliggers tegen op de hele weg!

De waterval is te bereiken via een korte wandelroute. De waterval zelf is erg mooi om te zien. Deze valt in 3 trappen in een smalle bundel van de berg af.

De rit terug is van dezelfde orde en we maken nog 2 stops voor de Homer tunnel. Hier moeten we even wachten voor het groen wordt voor onze kant om hierna de Milford binnen te rijden. We stoppen nog even bij “The Chasm” een mooi uitgesleten stuk rots zo gevormd door de Cleddau rivier om rond 17:30 weer terug te zijn bij de Milford lodge.

Al met al een mooie dag en we hebben veel gezien van de Milford road en omgeving

De wekker is gezet want om 09:00 moeten we ons melden bij de receptie van de lodge ivm met onze Kajaktrip.

Netjes op tijd meldt onze gids “Whittie” zich met 4 Amerikanen en 1 Australische. We vullen wat papierwerk in en vertrekken naar het kamp een paar honderd meter verderop. Hier wordt het vaste ritueel van uitleg en kleding weer herhaald.

Hierna stellen we onze kajaks in en worden deze op een kleine boot geladen. Hiermee worden we net voorbij de Stirling Falls afgezet midden in de fjord. Dit is even wennen en een beetje wiebelig maar lukt zonder incidenten.

Na een beetje peddelen komen we aan bij de Sterling Falls. Whittie legt uit hoe we hier het beste onderdoor kunnen gaan. Gerda zag hier eerst een beetje tegenop maar doet na de eerste kennismaking enthousiast mee. Het is een geweldige ervaring om onder een 155 meter hoge waterval met een kajak door te varen, Vooral net ervoor omhoog kijken en de waterval in volle omvang neer te zien komen op je is echt kicken!

We vervolgen de fjord vlak langs de rotswand waar we af en toe zeehonden tegenkomen die liggen te zonnen. Met een Kajak kom je hier echt dichtbij (een paar meter) en hoewel de dieren je wel angstvalling in de gaten houden lijken ze niet echt onder de indruk.

Na wat peddelen komen we aan op een strandje voor een pauze. Hier kletsen we even bij met de rest van de groep en genieten we even van het uitzicht om ons heen. De tocht naar huis is nog even flink aanpoten. De wind is flink aangetrokken met bijbehorende golven Het is flink peddelen maar rond 14:30 zijn we weer terug op het kamp. Hier nemen we afscheid van de groep en gaan we op weg naar Te Anau.

De route loopt lekker vlot en anderhalf uur later zijn we al in Te Anau. Welopen meteen de i-site binnen en boeken een tour tbv de Doubtful fjord dit komt met lunch op $240 p.p. ($220 tour, $20 lunch).

Even later staan we weer op de lakeview camping waar we 2 dagen geleden ook gestaan hebben. Voor $66.60 boeken we 2 nachten. De Doubtful tour komt pas laat terug en we willen dan niet nog een stuk gaan rijden.

We ronden de avond af met een potje kaarten.

De wekker loopt om 07:15 af. We willen om 08:15 vertrekken naar Manapoura

We moeten ons om 08:45 melden bij de touroperator en de weg van Te Anau naar Manipoura schijnt ongeveer 20 minuten te duren (ik houd dan 5 minuten extra aan i.v.m. de camper). De weg naar Manipoura is gewoon vlak en een kwartier later zijn we al in het haventje. Hier komen we het Nederlands echtpaar tegen waar we samen de heli vlucht gedaan hebben! De begroeting is hartelijk en we delen onze ervaringen van de afgelopen dagen. 

Hoewel de tour pas rond 09:15 zou vertrekken is de hele groep op tijd aanwezig en vertrekken we al rond 09:00. Onze groep is niet groot ik schat een 20 tal personen. We vertrekken eerst over lake Manipoura naar het Manipoura Power station. Dit is een grote waterkrachtcentrale speciaal gebouwd tbv de Aluminium smelterij in Bluff. De centrale schijnt genoeg stroom te kunnen leveren voor het hele zuidereiland maar geeft 85% van zijn vermogen aan de smelterij!

Eenmaal aan de overkant moeten we even wachten in het Visitor center. Hier wordt het een en ander uitgelegd over de bouw en werking van de centrale. Best wel interessant maar helaas barst het er ook van de Sandflies waardoor iedereen om zich heen loopt te zwaaien of in de weer is met een spuitbus oid.

Na 10 minuten wordt er een bus voorgereden en gaan we allemaal de 2km lange tunnel in van de waterkrachtcentrale om de enorme generatoren te gaan bekijken vanaf een platform. Op zich is het hele verhaal wel interessant, maar als we deze tour hadden kunnen boeken zonder centrale dan hadden we dit gedaan.

Na het bezoek gaan we de wilmot pas over naar de Doubtful fjord. Halverwege wordt het zicht al flink minder en begint het te regenen. Eenmaal in de fjord is het zicht een paar honderd meter en regent het. Dit belooft niet veel goeds. Eenmaal op de boot zitten we toevallig met alle Nederlanders (6) op de boot aan een tafel. Naarmate de boottrip vordert en het zicht slecht blijft vordert de gezelligheid aan tafel en kletsen we met 6-en stevig bij. Iemand van de groep loopt regelmatig naar buiten of naar voren maar alles blijft hetzelfde. Door het regenweer zijn er wel veel watervallen in de Fjord waarvan sommige erg mooi maar door het grauwe en natte weer is het vastleggen hiervan een hele opgave.

Na 3,5 uur door de regen gevaren te hebben komen we weer aan land. We hebben het gevoel dat deze trip met dit weer echt weggegooid geld is geweest. Iedereen heeft het erover dat de Doubtful fjord een beetje mysterieus en nat moet zijn maar was ons teveel van het goede! Voordeel is wel dat we met de groep lekker gekletst hebben!

Rond 17:30 zijn we weer terug in Manapouri. We nemen afscheid van elkaar en wij rijden weer naar Te Anau. Hier vullen we de boodschappen nog even aan en eigenlijk willen we uit eten, maar als we een pizzeria zien, besluiten we onze plannen te wijzigen en gewoon 2 verse pizza’s mee te nemen.

Samen met een koud pilsje laten we ons deze goed smaken. We zijn allebei goed moe en liggen al op tijd in bed.

We slapen lekker uit en verlaten de camping pas na 11 uur. Eigenlijk moet je overal om 10:00 weg zijn maar aangezien het nog niet druk is wordt er nu geen commentaar gegeven. We rijden eerst Te Anau nog in om te tanken en postzegels te halen. We hebben hier kerstkaarten gekocht en het is wel een keer apart om vanuit Nieuw-Zeeland de kerstgroeten te versturen.

Bij het tanken valt me op dat de diesel 4 cent is gestegen ($1,33 i.p.v. $1,29) t.o.v. een paar dagen geleden en dat bij dezelfde pomp. Navraag blijkt dat de prijzen inderdaad landelijk omhoog zijn gegaan. De camper wordt voor $77 weer volgetankt en dit keer zitten we ongeveer aan 1 op 7,5 aan verbruik.

De route naar Queenstown verloopt vlot en rond 12:30 stoppen we even in Kingston. Hier kan je de Kingston Flyer vinden een oude stoomtrein die tbv vermaak een kort traject in de vallei volgt. Als we op het stationnetje arriveren, blijkt alles wel erg verlaten. Het bijbehorende café is wel open en hier horen we dat attractie helaas is opgeheven.

Rond 14:30 arriveren we in Queenstown waar we het Queenstown lakeview holidaypark nemen. Voor $69 boeken we hier 2 nachten. Bij receptie laten we ons meteen informeren tbv een ballonvlucht en na even nadenken boeken we deze. We moeten er wel vroeg (04:45 !) uit om te bellen of alles doorgaat i.v.m. de weercondities.

Als het doorgaat worden we om 05:15 opgehaald voor onze vlucht met Champagne ontbijt. Zelfs de receptie is enthousiast over dit uitje en we moeten beloven dat als alles doorgaat we ons morgen melden om te laten weten hoe het is geweest!

De rest van de dag wordt afgerond met het checken en beantwoorden en lezen van de mail en luieren.

Om 04:45 loopt de wekker af en bel ik Sunrise ballooning. Helaas waait het te hard en dus gaat de trip niet door. We laten alles overzetten naar morgenvroeg voor een 2e poging.

We worden weer wakker tegen 09:00 uur en na het ontbijt lopen we Queenstown in. We lopen een rondje langs de diverse souvenirwinkels en scoren een paar leuke items.

Rond het middaguur drinken we even koffie op een terras bij de haven. Het is er niet druk en diverse rondvaart boten liggen langs de kant. Alleen de bekende stoomboot is op het meer. Het zonnetje schijnt lekker maar er staat een guur windje waardoor je de buitentemperatuur niet als echt warm ervaart.

Na de koffie en nog een paar souvenir winkels lopen we naar de gondel. Hier kopen we 2 kaartjes de berg op a $25 p.p. Eenmaal boven en zo’n 500 meter boven Queenstown bekijken we het uitzicht over het meer en zien we net beneden het observatie platform een bungee jumper een val maken van 43 meter.

We blijven een anderhalf uur boven en zijn tegen 16:30 weer beneden. Een 100 meter van het gondelgebouw is een ingang t.b.v. een vogelpark en hier willen we graag voor 16:30 binnen zijn omdat ze de aanwezige Kiwi’s dan gaan voeren. De kans dat je een Kiwi in het wild tegenkomt is nagenoeg nihil dus nemen we de een na beste mogelijkheid maar hiervoor.

Het is donker in het Kiwi huis aangezien Kiwi’s nachtdieren zijn. Er mag helaas niet gefotografeerd of gefilmd worden, maar desondanks is het toch een aardige ontmoeting. Er is een gids om al onze vragen te beantwoorden dus al met al compleet.

Na het voeren gaan we Kea’s nog snel een keer bekijken. Deze hebben we in de bergen tot nu toe maar 1 keer vluchtig gezien. De kooi is een open verblijf dus we kunnen gewoon bij de Kea’s zelf gaan zitten. De Kea is een berg papagaai en is flink van omvang t.o.v. een huis papegaai. Hoewel ze best nieuwsgierig zijn blijven ze toch op een meter van je zitten. Zodra je dichterbij komt kruipen zij naar achteren.

Nog 1 keer lopen we het Kiwi hok weer binnen waar we nu helemaal alleen zijn. De Kiwi is aan het eten in de hoek van zijn glazen huis. Voor ons betekend dit dat we de Kiwi vanaf 20 centimeter kunnen bekijken! We zijn er allebei een beetje stil van en genieten even van deze aparte loopvogel.

Tegen 18:00 zijn we weer op de camping waar we tegen 22:00 al op bed liggen t.b.v. poging 2 t.b.v. de ballonvaart.

Om 04:45 hang ik weer aan de lijn met Sunrise Ballooning maar helaas gaat het weer niet door.

We vertrekken om 10:00 van de camping richting de afslag naar lake Wanaka. We nemen de oude bergroute. Deze is langzamer om te rijden maar wel mooier. Een paar kilometer voorbij de afslag zit een bekende Bungee jump brug (AJ Hoyt), hier bekijken we even de durfals die wel durven te springen. Het springen komt op $180 wat ik toch best een pittig prijskaartje vind voor 1 minuut werk en 5 seconden springen en bungelen! Er is belangstelling genoeg en er moet gezegd worden dat je het springen van veel kanten kan bekijken, zelfs tot een meter van het platform zelf!

Na het gejojo van diverse mensen gaan wij op weg naar lake Wanaka. De weg erheen klimt flink de eerste kilometers en geeft een mooi uitzicht over de vallei naar Queenstown. Tegen 13:30 zijn we in Wanaka waar een foto maken bij een grote kerstboom vol in zon.

Hierna gaan we naar het Wanaka lake view Holiday park. Hier mogen we gaan staan waar we maar willen en dit komt ons op $31. Gerda kiest een mooie plek tegenover de wasruimte aangezien ze wat was wil wegwerken.

We genieten de hele middag van de zon en brengen de tijd voornamelijk door met lezen. Tegen 19:00 valt voor ons de zon een beetje weg en steekt de wind op.

Hierdoor wordt de avond verder binnen afgerond.

We verlaten rond 10:00 de camping. We tanken nog snel even de camper af aangezien we tussen Wanaka en Haast niet veel pompen verwachten. De diesel hier is het duurste tot nu toe met $1,38 per liter. 

Net buiten Wanaka ligt Puzzling World waar Gerda haar zinnen op heeft gezet. Het heeft natuurlijk niets met Nieuw-Zeeland zelf te maken, maar is wel een keer een leuke afwisseling. Puzzling World kent 2 onderdelen. Het labyrint van 1,2 km, en een optische illusie afdeling. We nemen beide onderdelen wat ons op $12,50 p.p. komt.

Ik heb bij de Marine een methode geleerd hoe je uit een onbekende omgeving kan komen en we passen dit toe in het doolhof. Het werkt wonderwel en na alle 4 de torens bezocht  te hebben staan we een half uur later in de binnentuin en finish.

Na een kopje koffie bezoeken we de optische illusie afdeling die voornamelijk bestaat uit Escher achtige tekeningen en hologrammen. Niet super indrukwekkend maar wel de moeite waard. De souvenir winkel verkoopt eigenlijk alleen (niet verrassend) puzzels en/of optische grapjes.

Tegen 12:00 verlaten we Puzzling World en gaan we op weg naar de westkust. De route gaat langs Lake Hawea en via de vallei van het Mount Aspiring park naar de Haast pas. Onderweg stoppen we bij de blue pools en de Haast pas en omgeving. Bij de Thunder Falls een paar kilometer voorbij de Haast pas kunnen we onze Film camera niet meer vinden! We zoeken alles na en kunnen ons alleen voorstellen dat we deze in de Puzzling World hebben laten liggen.

Onze Gsm heeft geen bereik in de Haast pas en we moeten dus terug naar Makarora een 20 kilometer terug de pas over. Hier vinden we een telefooncel en hier krijgen we het verlossende antwoord, de camera ligt inderdaad hier! Opgelucht rijden we helemaal terug tot Wanaka waar net voor 17:00 arriveren.

Eenmaal de camera weer in bezit rijden we naar het Lake Hawea Holiday park. We staan tegen het meer aan en een overnachting komt ons op $32. Hoewel deze camping er best mooi en netjes uitziet en goede locatie heeft, staan we hier amper met mede kampeerders. Vanaf 17:00 tot 20:00 zien we nog 1 iemand anders binnenkomen.

Na het ontbijt rijden we voor de 2e keer naar de Haast pas.

Het is vandaag wat frisser en meer bewolkt dan gisteren. Af en toe komt de zon door maar na de Haast pas wordt het er niet beter op en begint het zelfs te miezeren. De weg is rustig en 2 uur lang hebben we alleen maar tegemoetkomend verkeer. Achter of voor ons is geen verkeer te zien.

Na Haast rijden we af en toe langs zee en stoppen we soms om even naar de zee te kijken. Helaas is het nogal bewolkt en regent het nog steeds. We zijn dan ook aangekomen in het regenwoud van Nieuw Zeeland wat zijn naam dus flink hoog houdt. Het zicht richting Fox Glacier wordt minder en minder en de regen neemt steeds meer toe.

We besluiten naar Frans Jozef door te rijden om te kijken hoe het hier is. In Frans Jozef gaan we even lunchen en vullen we de noodzakelijke boodschappen even aan, maar het weer is hier net zo droevig. We besluiten hier een camping op te gaan zoeken en het weer af te wachten.

De receptie op het Rain forrest retreat stemt ons niet hoopvol en geeft aan dat het weer voor morgen ongeveer hetzelfde zal zijn. Voor $32 nemen we hier een plek. We staan letterlijk in een stukje Rain forrest met flinke begroeiing om ons heen. De regen wordt gedurende de dag heviger en dwingt ons binnen te blijven. We kijken om ons heen en hebben medelijden met de Buscampertjes waar veel jongeren in rondtrekken. Hier heb je eigenlijk alleen maar een bed en met dit weer kan je amper een kant op in deze vaak overvolle busjes.

We vervullen de dag met lezen en later als we gaan slapen regent het nog steeds, zelfs tot de volgende morgen aan toe.

We worden wakker met motregen en weer dezelfde bewolking als gisteren. We besluiten het erop te wagen en gewoon beide gletsjers te gaan bekijken.

In het dorp vullen we camper weer eens bij en hier treffen we hoogste dieselprijs tot nu aan: $1,53 per liter. Eenmaal afgevuld komt dit op ruim $90. De jongen bij de kassa verteld dat de prijzen hier allemaal hoog liggen en dat zelfs hier wonen al duurder is.

Net buiten Frans Jozef ligt de afslag naar de Gletsjer. 4 km later staan we op de parkeerplaats. De route tot de voet van gletsjer neemt 1,5 uur in beslag volgens de borden. Na 10 minuten komen we aan op het uitkijkplatformpje. Hier zie je de gletsjer een km verderop half verstopt in de wolken liggen. Via een vlak pad kan je hiernaar toe lopen en 20 minuten later staan we op 100 meter van de Gletsjer. Verder zonder begeleiding mag niet, maar we zien diverse groepjes die onder begeleiding van een gids de gletsjer op wandelen. Deze groepjes op de gletsjer geven een goede verhouding van de grote van deze gletsjer aan. Op elke willekeurige foto die je maakt zijn de verhoudingen niet te zien, maar zodra je de groepen wandelaars op de gletsjer ziet krijg je idee van deze enorme ijsmassa. 

Achter ons komt de zon een klein beetje door, maar meer dan een magere poging wordt het helaas niet.

We rijden weer terug naar de Fox gletsjer, maar hier wacht een grotere teleurstelling. Door de hevige regenval is een flinke waterstroom vanaf de gletsjer en mag je deze alleen vanaf de parkeerplaats bekijken. Nadeel is ook nog dat vanaf deze plek de gletsjer net om de hoek ligt en vanaf hier dus maar voor 2/3 zichtbaar is. Er is via een andere route een hoog liggend uitkijkpunt maar gezien de laaghangende bewolking hebben we hier niet veel vertrouwen in.

We besluiten in Fox een camping te gaan zoeken en het morgen nog eens te proberen misschien dat we een beetje geluk hebben.

Om 14:00 staan we op het Fox Glacier Holiday park waar we voor $36 zelf een plekje mogen uitzoeken. Volgens de receptie wordt het niet veel beter de komende dagen, maar we gokken het erop. Het regent vandaag amper en later op de dag breekt er zelfs een voorzichtig zonnetje door. Misschien kunnen we morgen dichter bij de Fox gletsjer komen.

Hoewel het bewolkt is horen we vanaf 07:00 de helikopters schuin tegenover onze camping al vertrekken. We hebben goede hoop op een redelijke dag vandaag. We rijden eerst naar Lake Matheson wat een mooie spiegeling kent van de Southern alps in het water. Helaas is het bewolkt rond de berg toppen en staat er een klein windje waardoor het water rimpelig is. Hier zijn we dus snel klaar.

Vanaf Lake Matheson zie je wel de Fox gletsjer hoger op de berg liggen. De bewolking is er nog wel maar hangt bijlange na zo laag niet meer als de vorige 2 dagen. We rijden dus naar de Fox gletsjer, en hoewel deze nu ook zijn hogere helft laat zien mogen we nog steeds de parkeerplaats niet af om naar de gletsjer te lopen. Op de weg terug stoppen we nog even bij de hangbrug over de gletsjer rivier.

Tegen het middag uur gaan we op weg naar Greymouth, of beter gezegd naar Punakaki 45 km boven Greymouth waar de Pancake rocks liggen. Naarmate we meer noordelijker rijden hoe lager de bergen om ons heen worden. We stoppen nog een aantal keren om de Southern alps te bekijken. In Haikitika stoppen we even bij een i-site en zien hier dat het rond 16:00 hoogwater is. Rond deze tijd willen we graag in Punakaki zijn omdat we hopen dat de blowholes dan op zijn best zijn. We bekijken nog wat Jade juwelen in een winkel maar vinden niks redelijk geprijsd om aan te schaffen.

De weg volgt nu vaker de kust en rond 16:45 zijn we in Punakaki. Vermoedelijk is de zee te rustig want van de blowholes is geen enkele actie te zien. De pancake rocks liggen uiteraard waar ze horen te liggen en de wandelpaden hier zijn keurig en mooi aangelegd. Tegen 18:00 gaan we op weg terug naar Greymouth en we stoppen een paar keer om te kustlijn hier te bekijken. Gerda vindt nog een verborgen “Hole in the rock” op de route terug en al lopend langs de weg vinden we een plek om deze vast te leggen op de foto.

Eenmaal aangekomen in Greymouth doen we nog boodschappen en nemen we een pizza mee als maaltijd.

Rond 20:00 vinden een plek op het South beach Holiday park. Dit is een motel met kleine camping. De camping is niet luxe maar voldoet en is schoon. Voor slechts $26 hebben we hier een plek.

We worden om 07:00 gewekt door een flinke stortbui, maar ondanks deze wekker vertrekken we pas om 10:00. Wel tanken we de camper nog een keer af en hier vinden we onze eerste normale dieselprijs weer van $1,26 per liter. De camper neemt genoegen met $58.

Net op de stadsgrens vinden we de afslag naar Shanty town. Dit is een openluchtmuseum gebaseerd op de goudzoekertijd. De entree komt op $28.50 p.p. We kunnen nog net mee met een stoomtrein welke een korte route door het bos aflegt. Hier stoppen we eerst bij het houthakkersbos en 10 minuten later rijden we weer terug naar de zaagmolen. In het bos ontmoeten we de Weka. Dit is ook een Nieuw Zeelandse loopvogel maar deze is wel overdag actief (t.o.v. de Kiwi).

We krijgen een demonstratie van het gouddelven met een waterspuit en sluis, en het zogenaamde panning (ouderwets met een schaal in water). Het dorpje/museum is niet bijster groot, maar diegene die hier van houden kunnen er wel een halve dag aan besteden.

Tegen 12:30 gaan we op weg naar de Arthurs pass. Dit is de bergpass tussen Greymouth en Christchurch. Het is een bekende en mooie weg en is eventueel ook per trein te doen m.b.v. de Alpine express. Wij hebben niet veel geluk met het weer want het regent en de bewolking hangt laag tussen de bergen waardoor we niet veel kunnen zien van deze route.

Als we de pas naderen wordt de weg smaller en is deze voornamelijk in de bergen uitgehakt. De brug over de kloof kent een stijgingspercentage van 16%. Onze camper klimt omhoog met 30 kilometer per uur, maar redt het uiteraard wel. We stoppen bij een uitkijkpunt net na de brug, maar door de regen en de bewolking lukt filmen of fotograferen amper.

Net na de pas komen we in het dorpje Arthurs pass waar we eindelijk Kea’s in het wild tegenkomen. We leggen het vast op film en foto. De route vlakt goed af en duidelijk is dat bergketen een scheiding kent van regenval. Voor de pas is alles nat en bewolkt, na de pas klaart het op maar is de omgeving ook veel minder begroeid en heerst bruin als kleur t.o.v. groen aan de westkust.

Tegen 17:00 arriveren we in Christchurch waar de eerste de beste camping nemen die we kunnen vinden. Dit wordt het Riccarton Holiday park waar we voor $30 een plekje krijgen. Ook dit is weer een simpele camping zonder draadloos internet maar voldoet verder aan alle basis eisen.

Het is hier 12 graden warmer (25 a 26º) dan aan de westkust en tot 22:00 zitten we lekker buiten. Dat is wel weer even geleden met al die regen aan de westkust.

Rond 11:00 zijn we klaar met opruimen en schoonmaken en rijden we naar het verhuurcentrum van United campervans. Dit is een kort ritje, een half uur later zijn we er al. Net voorbij het verhuurcentrum tanken we de Camper voor de laatste keer af. Dit komt op $40.

Het is druk bij het verhuurcentrum, we kunnen de Camper eigenlijk amper kwijt. Na een half uurtje zijn we aan de beurt en waren we binnen 10 minuten al klaar!

Er zijn geen opmerkingen, hoewel we 1 bord en de koffiepot hebben laten sneuvelen wordt hier niets voor gerekend. We hebben het uiteraard wel netjes van tevoren gemeld.

Rond 12:30 worden we door United Campervans bij het Sumida hotel afgezet wat we al geboekt hadden. Dit ligt 200 meter van de luchthaven ingang  Dit klinkt erg dichtbij maar van vliegtuigen lawaai hebben we eigenlijk helemaal geen last!

Aangezien we erg vroeg zijn, besluiten we het ernaast liggende Antarctica center te bezoeken. De entree met $65 p.p. is pittig maar wel de moeite waard. M.b.v. een polsbandje kan je de hele dag in en uit lopen. (buiten kan je een ritje maken met een expeditie ijstractor).

We boffen want we zijn net op tijd bij het pinguïns voeren. Het centrum beschikt over een kleine opvang waar voornamelijk de blauwe dwergpinguïn te vinden is. De pinguïns die hier zijn overleven niet meer in de natuur i.v.m. verschillende handicaps.

Het voeren en bekijken kan m.b.v. een glazen wand t.b.v. het onderstuk en een open stuk bovenwater. Door het compacte geheel zit je er eigenlijk dicht bovenop.

Na een korte lunchstop gaan we de 4D belevenis in. 3D konden we al, maar 4D is 3D met gevoel en beleving als de 4e dimensie (we zullen niets verklappen dit verpest de ervaring).

Rond 17:30 zijn we weer terug in het hotel. ‘s Avonds genieten we hier nog van een goed maaltijd en liggen op tijd in bed.

Om 07:30 nemen we voor $25 het ontbijt buffet om een uur later uit te checken en afgezet te worden op het vliegveld.

We gooien de koffers af en maken we onze laatste Nieuw-Zeelandse dollars op. Bij de gate ontmoeten we nog een groep Nederlanders en voeren een leuk gesprek.

Net voor het vertrek moeten we nog van Gate veranderen en moeten we nog een keer door de security. Geen probleem maar wel onnodig lastig. De vlucht vertrekt op tijd en rond 12:00 landen we in Auckland.

Hoewel we gehoord hebben dat Nieuw-Zeeland een vertrek belasting kent hebben we nergens hoeven te betalen. Onze vlucht naar Kuala Lumpur vertrekt om 14:15 dus lang hoeven we niet te wachten. Alles gaat lekker vlot maar de vlucht van 10,5 uur kent wel 8 uur aan turbulentie waardoor rondlopen grotendeels uit den boze is. Maar rond 20:00 lokale tijd landen we ongeschonden in Kuala Lumpur.

Hier is het duidelijk weekend en spits want we moeten ruim een half uur wachten op een taxi. De rit komt op 75RM, en rond 23:00 arriveren we in ons hotel waar we al snel vermoeid het bed opzoeken.

Lekker op tijd worden we wakker en gaan we aan het ontbijtbuffet. Het is nogal bewolkt vandaag en onze plannen om aan het zwembad te gaan liggen komen in het geding. We besluiten dus bij de tour balie een tour naar de Batu caves te boeken.

Dit is een mergelgrot complex met hindoestaanse tempels welke d.m.v. een flinke trap te bezoeken zijn. Voor 120RM zijn we 3 uurtjes onder de pannen. Om 2 uur blijken we de enige 2 deelnemers te zijn en worden we door onze amper te verstane Indiase gids rondgereden. Helaas moeten we nog langs een aantal “tourist traps” maar omdat we met zijn 2-en zijn bepalen wij het tempo en zijn we dus snel klaar.

Voor de Batu Caves nemen we onze tijd en nemen we de 272 treden omhoog de kalkgrotten in. Onderweg komen we veel apen tegen die hier gevoed door de toeristen een eigen paradijsje hebben.

De grotten kennen voornamelijk hindoestaanse tempels en dus is het merendeel van de bezoekers van Indiase afkomst. Het uitstapje is een kleurrijk en afwisselend geheel en is een leuke aanrader.

Tegen 17:00 zijn we weer terug in het hotel. We besluiten als avondeten het Chinese restaurant op de 1e verdieping eens te proberen. We worden overdreven beleefd behandeld, maar het eten is van goede kwaliteit en we laten het ons goed smaken. Eigenlijk te goed want goed opgeblazen verlaten we het restaurant. Het tijdsverschil met Nieuw-Zeeland dwingt ons op tijd het bed in.

Na het ontbijt controleren we de site van Malaysia Airlines eens een keer aangezien CNN duidelijk maakt dat Europa veel sneeuw kent en dat zelfs Heathrow gesloten is. Volgens de website zijn een aantal vluchten naar London inderdaad geschrapt maar gaat onze vlucht naar Schiphol gewoon door.

We gaan even aan het zwembad liggen maar aangezien het alweer bewolkt is zijn we hier eigenlijk al snel mee klaar. Op de kamer volgen we het nieuws en doen we een keer decadent door de lunch te laten bezorgen m.b.v. de roomservice.

Rond 15:30 controleren we de status nog een keer maar onze vlucht staat nog steeds op online.

Als diner besluiten we het buffet in het hotel eens te proberen. Het is niet duur maar kan niet tippen aan de chinees van gisterenavond.

Om 20:00 zijn we klaar en maken we ons op om de koffers te pakken en naar beneden te gaan. We controleren uit een voorgevoel de vlucht nog een keer en dit is maar goed ook want onze vlucht blijkt uitgesteld te zijn tot 09:30 de volgende morgen.

We bestellen de taxi af en bespreken deze meteen voor morgenvroeg 06:30. Teleurgesteld en opgelucht tegelijk kruipen we maar weer vroeg onder de wol.

Om 6:00 uur gaat de wekker en als eerste controleren we de vluchtstatus. Deze is nog steeds 09:30 dus we gokken het er maar op. Na een korte sprint checken we uit en springen we in de taxi.

Tegen 07:30 gooien we onze koffers af en gaan we via de security en de bus naar de internationale terminal. Hier nemen we een klein ontbijtje en slenteren we naar de gate. We ontmoeten hier veel Nederlanders waarvan een aantal al sinds gisteren aanwezig was, maar van de maatschappij een hotel aangeboden gekregen heeft. Wel aan de late kant want zij waren pas rond 22:30 op de hoogte en konden na 24:00 naar het hotel.

Met een kleine vertraging gaan we op weg naar Amsterdam. De rij naast ons is niet bezet waardoor we allebei over 2 stoelen beschikken. De vlucht van 13 uur is lang maar gaat ongemerkt toch vlot voorbij.

Rond 16:00 lokale tijd landen we in een ondergesneeuwd en 30 graden lagere temperatuur in Amsterdam.

Onze geweldige vakantie is nu echt voorbij!